Het doek is nu echt gevallen

[Silvia_]

Hallo allemaal,

Het was de afgelopen week een hele heftige week voor mij. Afgelopen dinsdag had ik een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van de ArboNed en mijn manager. Al vrij snel kreeg ik de indruk dat de bedrijfsmaatschappelijk werkster de kant van mijn werkgever koos. Ik was geheel machteloos tijdens dit gesprek. Tijdens dit gesprek kreeg ik te horen dat het beter was dat ik ontslagen zou worden. De problemen welke betrekking hebben tot mijn transitie zijn zo groot geworden dat blijven werken voor mijn werkgever onmogelijk is geworden. Uiteindelijk werd ik zo kwaad tijdens dit gesprek dat ze niet meer wisten wat ze met mij aan moesten. 's Middags had ik een gesprekje met mijn groepsleider die tevens aangesteld is als mijn contactpersoon. In het verleden stond hij vaak achter mijn mening en nu stond hij opeens achter de mening van mijn werkgever. Het gesprek met hem liep niet van harte. Uiteindelijk kon ik het niet langer meer aan en ik begon te huilen. Hij probeerde me te troosten door mij te strelen en te zeggen van: "Wat is er dan meisje". Vervolgens ben ik naar het damestoilet gegaan op de begane grond. Het meisje dat achter de telefooncentrale zat zag door de uitgelopen make-up dat het helemaal mis met mij was. Zij heeft meteen een vervangster opgeroepen en zij heeft me vervolgens uit de toiletruimte gehaald en mij meegenomen naar de kantine waar we een kopje thee zijn gaan drinken. Zij heeft mij gerust proberen te stellen.

Afgelopen donderdag werd ik om 11 uur gebeld door personeelszaken dat ik om 12 uur een gesprek zou hebben met personeelszaken en de directeur. Ik heb me dus helemaal niet voor kunnen bereiden voor dit gesprek. De directeur vroeg aan mij hoe ik de toekomst bij mijn werkgever zou zien. Toen de directeur tijdens dit gesprek begon te merken dat hij geen resultaat boekte, liet hij me merken dat hij niet langer met mij verder wilde en vroeg aan mij hoe we het beste uit elkaar zouden kunnen gaan. Een onderlinge overeenkomst of ontslag via de kantonrechter. Ik heb laten blijken dat ik op dat moment geen enkele toezegging doe en ik niet toestem met ontslag. Het gesprek kreeg een grimmige sfeer. De directeur maakte als opmerking van: "Jij bent niet op je mondje gevallen". Ze zijn het inderdaad niet van me gewend. Vroeger durfde ik niet voor mijn mening uit te komen en liet alles maar over me heen komen en nu ben ik veel assertiever geworden en laat het kaas niet van m'n brood eten. Iets wat ze niet van mij gewend zijn. Over twee weken heb ik weer een gesprek met de directeur en personeelszaken en dan wordt de beslissing genomen. Op dit moment heb ik me weer ziek gemeld en probeer alle instanties zoals het genderteam en de FNV in te lichten over de situatie bij mijn werkgever. Ik ben helemaal niet meer gemotiveerd. Het gaat nu al bijna een jaar. Zelf krijg ik de indruk dat ze geprobeerd hebben mij weg te pesten door mij overal op aan te spreken en mij restricties op te leggen in de hoop dat ik op eigen initiatief ontslag zou nemen. Dit is niet gelukt en nu probeert mijn werkgever op een andere manier van mij af te komen.

Een paar maanden geleden had ik een gesprek met een outplacementbureau. Dit outplacementbureau heeft als advies gegeven om niet het outplacementtraject in te gaan. Sterker nog, het outplacementbureau vindt het risico te groot en wil hier niet aan meewerken. Het outplacementbureau vindt dit ook niet de juiste oplossing en zij hebben het advies gegeven om een onafhankelijke mental coach aan te stellen. Een paar weken geleden kreeg ik het rapport in handen dat het outplacementbureau. De conclusie van mijn werkgever was dat ik niet meer naar behoren functioneer en dat ik mij onbehoorlijk gedraag. Toen ik mijn groepsleider vroeg om tekst en uitleg kon hij mij daar geen antwoord op geven. Mijn conclusie is dat het uit de duim gezogen is.

Drie weken geleden had ik een individueel gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster van ArboNed. Ik had zelf een goed gevoel over dit gesprek. Twee weken geleden had de directeur een gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster. Afgelopen maandag had de directeur en mijn manager onderling overleg over het komende gesprek. Afgelopen dinsdag had ik samen met mijn manager een gesprek met de bedrijfsmaatschappelijk werkster. Mijn manager is een uur eerder naar deze bedrijfsmaatschappelijk werkster gegaan omdat hij het gesprek mewt de bedrijfsmaatschappelijk werkster graag voor wilde bereiden. Na afloop van dit gesprek heb ik de bedrijfsmaatschappelijk werkster duidelijk laten weten dat ik dit niet volgens afspraak vind. Iedere partij zou één individueel gesprek met deze bedrijfsmaatschappelijk werkster hebben en dan vervolgens een gezamenlijk gesprek. Ik heb haar verteld dat ik het laf vind hoe het geheel verlopen is en dat zij de kant van de werkgever kiest.

Dank zij de steun en de inzet van de mensen om mij heen en de maatschappelijk werkster van het genderteam is mijn angst om mijn baan te verliezen, de enorme woede die ontstaan is door de situatie bij mijn werkgever veranderd in acceptatie. Ik begin me meer en meer te realiseren dat ik niet eens wil werken voor zo'n kortzichtige en kinderachtige werkgever. Een werkgever waar je niet jezelf mag zijn. Op dit moment blijf ik lekker ziek thuis zodat ik alle energie kan gebruiken om alle instanties op de hoogte te stellen en mij voor te bereiden op de rechtszaak.

Groetjes,
Edith

[Irene]

Ik kan je op dit moment alleen maar sterkte toewensen Edith.
Geld is echter vermoedelijk het enige wat er nog in zit. Jammer dat het zo moet gaan.

Sterkte

Irene

[Yil]

Edith, ik wens je ook heel veel sterkte.
Wat een slechte werkgever.
Voor zo'n werkgever wil je toch geen seconde werken.
Probeer het beste er uit te krijgen en blijf lekker ziek thuis.
Heel veel sterkte en liefs,
Derya

[gast]

Lieve Edith,

We hebben het er al vaker over gehad: in principe moet je daar gewoon weg. De hele werksfeer is al verziekt, en je hebt gelijk dat je niet eens meer wilt werken voor zo'n persoon.

Lievie, laat mij je heel veel sterkte toewensen en je weet, als je een schouder nodig hebt, mij te vinden...

Liefs en kusjes, Kitty.

[mireille]

Amen!

Tja, ik geloof dat we het er ook maanden geleden nog over gehad hadden... princiepes zijn ok maar je zit daar ehm aan "the receiving end" en dan kan je beter je energie sparen voor zaken die er wel toe doen, b.v. je transitie.

In princiepe maakt het niet uit wie je bent, als je je werk maar doet maar klaarblijkelijk is je transitie daar al vroeg verkeerd gevallen... Men wil er gewoon niet aan dat je tegenwoordig van een ander toilet gebruik maakt... en dat frustreerde jou en dat frustreerde hun weer met als resultaat een neergaande spiraal wat er waarschijnlijk voor heeft gezorgd heeft dat de werksfeer helemaal verpest raakte. En daar heeft de werkgever ook prioriteit aan

Bij een nieuwe werkgever kom je al in deze hoedanigheid aan de slag en is men er van het begin af aan al gewend aan

Liefs en suc6, laat het allemaal van je afglijden Edith...

Mireille

[Deedee]

Edith, haal er uit wat er in zit en ik hoop dat ze duidelijk het onderspit moeten delven. Steek a.u.b al je energie in deze rechtzaak en ik wens je veel sterkte hier mee. Maar werken bij zo'n baas?? No Way........

In mijn traject ben ik hier nog lang niet aan toe, om het bij mijn baas te vertellen, maar weet nu al haast zeker dat het bij mijn baas nooit tot een goed einde zou komen, of ben ik misschien te pessimistisch? En op mijn leeftijd nog een andere baan zoeken? Ik zie hier echt tegen op.



Groetjes van Deedee
__________________________________________
Het lot leid ons, zonder rekening met ons te houden

[Chantal C.]

In mijn traject ben ik hier nog lang niet aan toe, om het bij mijn baas te vertellen, maar weet nu al haast zeker dat het bij mijn baas nooit tot een goed einde zou komen, of ben ik misschien te pessimistisch?

Wellicht. Ik ondervind er totaal geen problemen mee. Sterker nog: ik ga binnenkort over naar een andere organisatie (de stichting waar ik werk wordt opgedoekt) en ze willen me maar al te graag hebben gezien mijn kwaliteiten.

[Frederique_]

Hoi,

Ook bij mij zijn er geen problemen, hoewel ik er niet volledig vrouwelijk uitzie. Ik heb mijn werkgever (en mijn collega's) vooraf vrij uitvoerig voorgelicht van wat er aan de hand is en van wat er kwam. Ik heb ook mazzel met twee leidinggevenden die wat hoger in de organisatie zitten en die er helemaal achterstaan.

Het kan mis gaan (zoals ook uit Edith's verhaal blijkt - en als het misgaat lijkt het me onwijs moeilijk). Het gaat vaak ook goed, zeker als je bereid bent om je omgeving de tijd te geven om aan het idee te wennen.

Edith, veel sterkte en wijsheid gewenst. Zie inhoudelijk ook mijn bericht op dat andere forum.

Groetjes,

Frederique

[gast]

Hoi,

Ook bij mij zijn er geen problemen, hoewel ik er niet volledig vrouwelijk uitzie. Ik heb mijn werkgever (en mijn collega's) vooraf vrij uitvoerig voorgelicht van wat er aan de hand is en van wat er kwam. Ik heb ook mazzel met twee leidinggevenden die wat hoger in de organisatie zitten en die er helemaal achterstaan.

Ik denk dat het voor een deel aan jezelf ligt en hoe je het brengt, maar je moet het ook gewoon treffen qua werkgever. Bij een werkgever waar Edith mee te maken heeft zou ik het ook niet redden. En je moet bereid zijn consessies te doen. Ik lees vaak het toilet-verhaal wat soms een heet hangijzer is. De allochtonen die in het bedrijf werken waaraan ik ben uitbesteed hebben aangegeven dat zij moeite hebben dat ik het vrouwentoilet bezoek zolang ik nog niet geopereerd ben. Ik kan mij dat enigszins wel voorstellen, omdat genderdysforie een vrij onbekend fenomeen is. Wat zij weten hebben zij gelezen in m'n dagboek wat in het personeelsblad staat. Ik respecteer hen, zij respecteren mij. Dat gaat prima. En ach, dat toilet? Interesseert mij het nou echt? Nee. Ik kan dat geduld wel opbrengen en even wachten tot na mijn SRS.

Ik besef dat ik het heb getroffen qua werk, en het verhaal van Edith onderstreept maar weer eens dat het lang niet altijd koek en ei is om je werk te houden. Om voor je SRS nog ander werk te gaan zoeken is ook al een opgave: werkgevers hebben liever dat je wacht tot na je SRS.

Kitty.

[tijgertje]

success Edith

Blijf maar lekker thuis en kleed die eikel zo veel mogelijk uit
Zorg dat ze alleen van je af komen met een flinke gouden handdruk

[Juliette]

Sterkte Edith! En dit soort bedrijven verdient jou professionalieit niet.

[MarjoleinJ]

Hoi Edith,

jee wat'n verhaal... weet je, ik denk dat je eigenlijk blij moet zijn dat je het hele werkgeversverhaal nu kunt/zult moeten laten rusten - je hebt immers al zat andere dingen aan 't hoofd.

Tuuuuuurlijk is het ongelovelijk kl*te zoals ze je behandelen maar er bestaat ook nog zoiets als eigenwaarde: het kan een keer op zijn. Ik denk dat je met het soort mensen die nu (nog) je leidinggevende zijn niet eens moet WILLEN werken!

Ik zou zeggen: laaaaat ze toch, die eikels [insensitive clods klinkt beter maar er bestaat een kans dat ze dat niet snappen]!!! Focus eerst 'ns op jezelf en dan komt 't allemaal best goed... kun je straks als het eenmaal zo ver is gewoon op zoek naar een werkgever die WEL wil!

in blijf het beschamend vinden dat dit in nederland kan en helaas gebeurt het vaker dan je denkt...
in ieder geval heeeeeeeel veel sterkte & dikke kus...

marjolein

[Monica Dreamgirl]

Hoi Edith,

wat een ongelooflijke eikels zijn dat zeg. Ik zou het op een rechtszaak laten aankomen om er een enorme schadevergoeding uit te slepen. Volgens de wet is je transitie namelijk geen grond voor ontslag.

En hoewel ik begrijp dat je voorzichtig bent met het noemen van de naam van je werkgever ben ik toch wel erg benieuwd. Is het toevallig een bedrijf wat we met z'n allen kunnen boycotten?

sterkte in elk geval,

groetjes,

Monica

[Irene]

Monica schreef:

En hoewel ik begrijp dat je voorzichtig bent met het noemen van de naam van je werkgever ben ik toch wel erg benieuwd. Is het toevallig een bedrijf wat we met z'n allen kunnen boycotten?

Dat was ook mijn eerste reactie, maar met het zicht op de rechtzaak is dat niet zo verstandig, dat werkt altijd tegen je.

Irene

[Silvia_]

Hallo allemaal,

Afgelopen maandag was de directeur kort en krachtig met zijn uitdrukking: "We gaan scheiden!" Vervolgens vroeg hij aan mij wat de beste oplossing zou zijn. Via een rechtszaak of via een onderlinge overeenkomst. Zo als ik er nu naar kijk zal het een rechtszaak worden. Het zal niet gemakkelijk worden. Bewijsmateriaal is er nauwelijks. Op dit moment heb ik mij weer ziek gemeld. De zin en de moed om nog langer voor deze werkgever te moeten werken is er niet meer. Als ik nu terugkijk op deze situatie, dan heeft deze affaire bijna 14 maanden geduurd. Het klinkt misschien vreemd in de oren, maar ik ben ook wel een beetje opgelucht. Maandenlang was ik gespannen en onzeker bij mijn werkgever. Steeds liep ik met de gedachte rond van wat zou ik nou weer verkeerd doen. 's Nachts sliep ik slecht door de situatie bij mijn werkgever en mijn gezicht zit onder de uitslag door de stress. Al met al heeft het mij heel veel verdriet, pijn en leed veroorzaakt. Toch zie ik ook wel weer een lichtpuntje. Ook in Noord Nederland trekt de arbeidsmarkt weer aan. Een aantal maanden gelezen las ik in een tijdschrift dat men graag meer vrouwen in de ICT wil hebben. Groningen als ICT stad moet dus mogelijkheden kunnen bieden zodat ik weer aan werk geholpen kan worden. Want ik zie het niet zitten om langdurig van een WW uitkering te moeten leven. En in mijn achterhoofd blijf ik denken: "Waar een wil is, is een weg".

Groetjes,
Edith