Ik weet nog niet wat ik ben
Moderator: Moderators
Ik weet nog niet wat ik ben
ps: Dit bericht staat ook onder het forumdeel transgenderisme.
Hallo beste mensen,
Ik ben 28 jaar en stond als kleine jongen wel eens in mijn moeders hakken, een van mijn beste jeugdherinneringen is dansen in het jurkje van mijn buurmeisje.
Ik speelde graag met my little pony - blush -, en in mijn pubertijd heb ik mijn haar lang laten groeien omdat ik dat altijd al zo wilde hebben.
Tegen de twintig deed ik wel eens jurkjes aan als ik uitging en deed ik make-up op....allemaal momenten waar ik goede herinneringen aan heb.
Maar door de jaren heen lijkt het gevoel of niet aanwezig of het is verwaarloosd, ik ben homoseksueel, heb mijn "coming out" gehad, en dacht dat het daarmee gedaan zou zijn.
Maar een poosje daarna merkte ik dat ik mij in bed steeds vrouwelijker ging gedragen...nadat ik op het extreme af het onderdanig zijn had onderzocht. Kom ik min of meer nu tot de wankelende conclusie dat ik mogelijk al een tijd mijn gevoelens onderdruk en dat ze zich via allerlei andere wegen tot uiting proberen te brengen?
Ik heb geen behoefte aan (nep)borsten of pruiken(denk ik) en blijf dus eigenlijk heel mannelijk, het enige verschil is dat ik ook make-up en (mannen)rokken wil dragen.
Ik heb me jarenlang als jongen gekleed en heb niet echt het gevoel dat ik in een verkeerd lichaam zit, haarverlies daargelaten...
Is dit herkenbaar?
ben ik mogelijk bang toe te geven aan mijn gevoelens?
Zou ik transgender kunnen zijn?
Liefs,
m
Hallo beste mensen,
Ik ben 28 jaar en stond als kleine jongen wel eens in mijn moeders hakken, een van mijn beste jeugdherinneringen is dansen in het jurkje van mijn buurmeisje.
Ik speelde graag met my little pony - blush -, en in mijn pubertijd heb ik mijn haar lang laten groeien omdat ik dat altijd al zo wilde hebben.
Tegen de twintig deed ik wel eens jurkjes aan als ik uitging en deed ik make-up op....allemaal momenten waar ik goede herinneringen aan heb.
Maar door de jaren heen lijkt het gevoel of niet aanwezig of het is verwaarloosd, ik ben homoseksueel, heb mijn "coming out" gehad, en dacht dat het daarmee gedaan zou zijn.
Maar een poosje daarna merkte ik dat ik mij in bed steeds vrouwelijker ging gedragen...nadat ik op het extreme af het onderdanig zijn had onderzocht. Kom ik min of meer nu tot de wankelende conclusie dat ik mogelijk al een tijd mijn gevoelens onderdruk en dat ze zich via allerlei andere wegen tot uiting proberen te brengen?
Ik heb geen behoefte aan (nep)borsten of pruiken(denk ik) en blijf dus eigenlijk heel mannelijk, het enige verschil is dat ik ook make-up en (mannen)rokken wil dragen.
Ik heb me jarenlang als jongen gekleed en heb niet echt het gevoel dat ik in een verkeerd lichaam zit, haarverlies daargelaten...
Is dit herkenbaar?
ben ik mogelijk bang toe te geven aan mijn gevoelens?
Zou ik transgender kunnen zijn?
Liefs,
m
Ik denk dat je gewoon nog onzeker bent. Gelet op de informatie die je geeft lijkt het me niet dat je transgender bent. Bijna alles wat je in je verhaal omschrijft komt mij er bekent voor hoewel my littele pony nog niet beschikbaar was.
Ik was een gevoelige jongen die , nog steeds graag met poppen speelt, mijn eerste "onschuldige" sexuele ervaring was het zoenen met mijn beste vriend. Maar ik ben niet echt homo maar ben ik hetero? Ook met een vrouw ben ik graag onderdanig. Daarmee bedoel ik te zeggen dat het mogelijk geen verband houdt met elkaar.
Als je van jongens houdt wil niet zeggen dat je een vrouw wilt zijn. Ook al denk je een vrouwelijke rol te spelen.
Waarom draai de vraag niet eens om, van waarom niet naar waarom wel. Wil je onderdanig zijn of een jurkje dragen so what, heeft jou vriend er problemen mee? Nee, lets enjoy en zo ja wat zijn de gevolgen voor jou?. Bespreek je fantasie , zolang je maar niet over je eigen grenzen gaat of die van een ander.
Om een lang verhaal kort te maken onderschat de ander niet. Als jij eerlijk en open tegenover jezelf kan zijn en daarna ook tegenover een ander. Dan is er veel mogelijk en echt er zijn heel veel mensen die dat waarderen. Wees niet bang voor teleurstellingen dat was ik namelijk wel.
Don't worry just be happy
Ik was een gevoelige jongen die , nog steeds graag met poppen speelt, mijn eerste "onschuldige" sexuele ervaring was het zoenen met mijn beste vriend. Maar ik ben niet echt homo maar ben ik hetero? Ook met een vrouw ben ik graag onderdanig. Daarmee bedoel ik te zeggen dat het mogelijk geen verband houdt met elkaar.
Als je van jongens houdt wil niet zeggen dat je een vrouw wilt zijn. Ook al denk je een vrouwelijke rol te spelen.
Waarom draai de vraag niet eens om, van waarom niet naar waarom wel. Wil je onderdanig zijn of een jurkje dragen so what, heeft jou vriend er problemen mee? Nee, lets enjoy en zo ja wat zijn de gevolgen voor jou?. Bespreek je fantasie , zolang je maar niet over je eigen grenzen gaat of die van een ander.
Om een lang verhaal kort te maken onderschat de ander niet. Als jij eerlijk en open tegenover jezelf kan zijn en daarna ook tegenover een ander. Dan is er veel mogelijk en echt er zijn heel veel mensen die dat waarderen. Wees niet bang voor teleurstellingen dat was ik namelijk wel.
Don't worry just be happy
Hoi Erik, wat grappig, ik lees je berichtje nu pas.
Dank je wel!
Mijn onderdanigheid was volgens mij zoeken naar een voor mij passende seksuele rolverdeling (lees: met mijn mannelijkheid absoluut niet actief hoeven zijn).
Ik verwacht dat ik meer een dametje wil zijn, niet per se binnen een relatie, maar gewoon als persoontje, kleding,...waar ik me goed bij voel, ....misschien niet helemaal vrouw....maar androgyn of op zijn minst vrouwelijk. Zeker weten doe ik het niet. Ik twijfel nog altijd over wat er met me aan de hand is Maar ja zo lang ik nog gezond en vrolijk ben, is het wel ok denk ik!
groetjes,
Mina
Dank je wel!
Mijn onderdanigheid was volgens mij zoeken naar een voor mij passende seksuele rolverdeling (lees: met mijn mannelijkheid absoluut niet actief hoeven zijn).
Ik verwacht dat ik meer een dametje wil zijn, niet per se binnen een relatie, maar gewoon als persoontje, kleding,...waar ik me goed bij voel, ....misschien niet helemaal vrouw....maar androgyn of op zijn minst vrouwelijk. Zeker weten doe ik het niet. Ik twijfel nog altijd over wat er met me aan de hand is Maar ja zo lang ik nog gezond en vrolijk ben, is het wel ok denk ik!
groetjes,
Mina