Diorine
<ik hoop niet dat ik Mila tegenkom by H&Mwant die gaat mij dan uitleggen dat het helaas niet voor mij weggelegd is om ongemerkt bij het dames kledingrek te staan, ondertussen de aandacht van het winkelend publiek trekkend>
Nee, dat ga ik jou niet uitleggen bij de rekken van H&M, ik mag voor je hopen dat je realiteitszin en je perceptie genoeg zijn dat zelf op te merken, in geval van onpassabiliteit, en dat 'hoerahoera, ik een authentieke vrouw' niet in de zin van een realiteitsstoornis overheersen, tot, pak em beet, anderhalf jaar na de SRS.
Snap je wat ik bedoel?
Mila.
Naar boven
orine,
<
De spot met transen drijven is o zo geestig
Moderator: Moderators
ik heb nog niet alle berichtjes gelezen maar vind het wel heel leuk dat iedereen een beetje los komt best wel een gezellige discussie uiteindelijk toch
-dat je binnenkant mooier is dan je buitenkant dat moet het ook altijd zijn!
-dat je maling hebt aan wat mensen van je denken als je in jezelf zinkend (authentiek) mijmerd of het juiste rokje
een emotionele uitbarsting op zn tijd is zo slecht nog niet !
xx
Dorine
-dat je binnenkant mooier is dan je buitenkant dat moet het ook altijd zijn!
-dat je maling hebt aan wat mensen van je denken als je in jezelf zinkend (authentiek) mijmerd of het juiste rokje
een emotionele uitbarsting op zn tijd is zo slecht nog niet !
xx
Dorine
Hoi Dorine,
<de meeste mannen kunnen een redelijk bestaan als vrouw opbouwen als hun transexualiteit zodanig is dat ze geen keuzes overhebben dan dit aan te gaan, je ben dan zo ECHT en zo diep door je hele psyche heengegaan (meest wonderlijke is mischien wel dat je het overleefd hebt) dat men je wel gaat zien zoals je ECHT bent, degenen die je afwijzen zijn die zo de moeite waard>
Mag ik vragen hoe lang jij eigenlijk inmiddels bezig bent met je transitie, en hoeveel post op transen jij kent? Post op, zeg maar eh, vijf tot tien jaar?
Ik leef inmiddels al 17 jaar als vrouw, zo word ik gezien, en ik voel me een non op TS, voor alle duidelijkheid.
Wat ik in die 17 jaar gezien heb aan TS'en.......dat is de gelukzaligheid van de coming out, dan het onvermijdelijke moment dat de ts zich door de ogen van anderen gaat zien, indien (niet geheel) passabel, en niet behept met een realiteitsstoornis, en dat is altijd negatief gezien door anderen dus, dan toch een SRS er door heen drukken, dan anderhalf tot twee jaar na die SRS zich realiseren dat de buitenwereld hun hoe dan ook in het gunstigste geval zien als een TS, en in het ergste geval als een man met make up, dameskleding en borsten, en dan......begint het gevecht pas.
Na ongeveer vijf a zeven jaar na de transitie word het toch wel erg vermoeiende als freak/man/ts gezien te worden, en dan komen de 'her'bedenkingen pas; 'ik had het ook anders aan kunnen pakken', of 'was het eigenlijk zo dringend'? 'Wat heb ik hier allemaal voor ingeleverd, en wat ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan'?
Voor zover de (niet geheel) passabele transen dus, maar ook voor de passabele transen is en *blijft* het een issue, levenslang na de SRS.
In die 17 jaar heb ik dus vier TS zelfmoorden in mijn omgeving meegemaakt, de laatste afgelopen juli, en wel 13 jaar(!!) na haar SRS. En zij was erg passabel, en megabeeldschoon.
Probeer verder te kijken dan je TS neus lang is, en probeer in te schatten of je je verdere leven als (niet geheel) passabele trans kunt leven.
En voor wat betreft lengte 1.90+: ik ben 1.75, en deze avond kreeg ik de opmerking dat ik toch wel erg lang was (voor een vrouw dus), van iemand van 1.60 weliswaar, maar toch. Die opmerking over mijn 'veronderstelde' lengte krijg ik wel vaker, maar ik maal er niet om, ik beschouw mezelf namelijk niet als lang, met mijn 1.75.
Maar hoe denk je dan dat er tegen 1.90+ transen, en dus NIET geboren vrouwen aangekeken word? Denk je?
Nogmaals: probeer je je leven als vrouw in de toekomst voor te stellen, zeg vijf tot tien jaar na nu. Met al je niet te verdoezelen gebreken, zoals lengte, handen, voeten, nek, schouders enz.
Probeer het gewoon, en probeer in te schatten of je dat na tien jaar als (niet geheel) passabele trans nog kunt dragen, en vooral: hoe.
Groetjes Mila.
<de meeste mannen kunnen een redelijk bestaan als vrouw opbouwen als hun transexualiteit zodanig is dat ze geen keuzes overhebben dan dit aan te gaan, je ben dan zo ECHT en zo diep door je hele psyche heengegaan (meest wonderlijke is mischien wel dat je het overleefd hebt) dat men je wel gaat zien zoals je ECHT bent, degenen die je afwijzen zijn die zo de moeite waard>
Mag ik vragen hoe lang jij eigenlijk inmiddels bezig bent met je transitie, en hoeveel post op transen jij kent? Post op, zeg maar eh, vijf tot tien jaar?
Ik leef inmiddels al 17 jaar als vrouw, zo word ik gezien, en ik voel me een non op TS, voor alle duidelijkheid.
Wat ik in die 17 jaar gezien heb aan TS'en.......dat is de gelukzaligheid van de coming out, dan het onvermijdelijke moment dat de ts zich door de ogen van anderen gaat zien, indien (niet geheel) passabel, en niet behept met een realiteitsstoornis, en dat is altijd negatief gezien door anderen dus, dan toch een SRS er door heen drukken, dan anderhalf tot twee jaar na die SRS zich realiseren dat de buitenwereld hun hoe dan ook in het gunstigste geval zien als een TS, en in het ergste geval als een man met make up, dameskleding en borsten, en dan......begint het gevecht pas.
Na ongeveer vijf a zeven jaar na de transitie word het toch wel erg vermoeiende als freak/man/ts gezien te worden, en dan komen de 'her'bedenkingen pas; 'ik had het ook anders aan kunnen pakken', of 'was het eigenlijk zo dringend'? 'Wat heb ik hier allemaal voor ingeleverd, en wat ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan'?
Voor zover de (niet geheel) passabele transen dus, maar ook voor de passabele transen is en *blijft* het een issue, levenslang na de SRS.
In die 17 jaar heb ik dus vier TS zelfmoorden in mijn omgeving meegemaakt, de laatste afgelopen juli, en wel 13 jaar(!!) na haar SRS. En zij was erg passabel, en megabeeldschoon.
Probeer verder te kijken dan je TS neus lang is, en probeer in te schatten of je je verdere leven als (niet geheel) passabele trans kunt leven.
En voor wat betreft lengte 1.90+: ik ben 1.75, en deze avond kreeg ik de opmerking dat ik toch wel erg lang was (voor een vrouw dus), van iemand van 1.60 weliswaar, maar toch. Die opmerking over mijn 'veronderstelde' lengte krijg ik wel vaker, maar ik maal er niet om, ik beschouw mezelf namelijk niet als lang, met mijn 1.75.
Maar hoe denk je dan dat er tegen 1.90+ transen, en dus NIET geboren vrouwen aangekeken word? Denk je?
Nogmaals: probeer je je leven als vrouw in de toekomst voor te stellen, zeg vijf tot tien jaar na nu. Met al je niet te verdoezelen gebreken, zoals lengte, handen, voeten, nek, schouders enz.
Probeer het gewoon, en probeer in te schatten of je dat na tien jaar als (niet geheel) passabele trans nog kunt dragen, en vooral: hoe.
Groetjes Mila.
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Joy brengt inderdaad leven in de brouwerij. Ik ben een paar uurtjes of-line en loop gelijk pagina's achter, en ik reageer nooit zonder alles gelezen te hebben. Heb nu echter zoveel gelezen dat ik niet weet waar ik eerst op moet reageren 
.
Realiteitszin?
Ik zal mezelf nooit passabel noemen, dat mogen anderen voor me doen, maar dan weet ik dat ze liegen uit beleefdheid, maar ik laat me daardoor niet weerhouden om me tussen de rekken van H&M te begeven. Ik heb nog nooit een negatieve reactie gehad (misschien heb ik geluk gehad).
Zoals Frederique al zei als ze lang genoeg poepchinees tegen je zeggen ga je het als een geuzennaam beschouwen.
Irene
.Realiteitszin?
Ik zal mezelf nooit passabel noemen, dat mogen anderen voor me doen, maar dan weet ik dat ze liegen uit beleefdheid, maar ik laat me daardoor niet weerhouden om me tussen de rekken van H&M te begeven. Ik heb nog nooit een negatieve reactie gehad (misschien heb ik geluk gehad).
Zoals Frederique al zei als ze lang genoeg poepchinees tegen je zeggen ga je het als een geuzennaam beschouwen.
Irene
Kleine stapjes
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Mila schreef :
En voor wat betreft lengte 1.90+: ik ben 1.75, en deze avond kreeg ik de opmerking dat ik toch wel erg lang was (voor een vrouw dus), van iemand van 1.60 weliswaar, maar toch. Die opmerking over mijn 'veronderstelde' lengte krijg ik wel vaker, maar ik maal er niet om, ik beschouw mezelf namelijk niet als lang, met mijn 1.75.
Jij hebt geluk hoor.
Ik ben nog 1 cm groter : 1m76.
Het valt me op dat ze geen problemen hebben met mijn lengte totdat ik hen vertel dat ik een man ben geweest ... dan zien ze dat plotseling wel als een 'speciaal' kenmerk.
Groetjes,
Melina
En voor wat betreft lengte 1.90+: ik ben 1.75, en deze avond kreeg ik de opmerking dat ik toch wel erg lang was (voor een vrouw dus), van iemand van 1.60 weliswaar, maar toch. Die opmerking over mijn 'veronderstelde' lengte krijg ik wel vaker, maar ik maal er niet om, ik beschouw mezelf namelijk niet als lang, met mijn 1.75.
Jij hebt geluk hoor.
Ik ben nog 1 cm groter : 1m76.
Het valt me op dat ze geen problemen hebben met mijn lengte totdat ik hen vertel dat ik een man ben geweest ... dan zien ze dat plotseling wel als een 'speciaal' kenmerk.
Groetjes,
Melina
oh ja had de post van Mila nog niet gelezen, zucht
kan toch niet stil blijven dus
Ik geloof dat ik weinig keuze heb als ik de protocollen van het Vu goed begrijp..... zal toch echt in sociale rol van vrouw moeten gaan leven zonder dat er aan mij te zien is dat ik ook vrouw BEN wie wil nou real life experience wetende dat je niet passable bent denk je dat ik dat echt niet aanvoel?????? Integendeel ik ben juist heel kritisch ken alle details van mn lichaam en zie dat ook bij anderen, maar het is uiteindelijk maar vlees en de geest is onsterfelijk, daar heb je mischien niks aan maar wou ik toch even zeggen
die flinterdunne maar heel diepe troost zal me langs de kledingrekken moeten gidsen terwijl Mila hoofdschuddend een braziliaanse thong uitzoekt
nog een paar familie leden op de hoogte gebracht:
vandaag mn tante: tja dat dacht ik al
mn broer "is ok dat weet je toch al, pas op voor aids (wat dat nou weer betekent ik heb al jaren geen relatie)
dat bedoel ik als ik alle reacties ter harte zou nemen zou mn hoofd heel pijn gaan doen
ik zou ook liever eerst FFS SRS en uitgebreide oefenronde s doen en mijn moed is ook niet zo groot (ondanks al mn geschrijf) hoor, integendeel, onder vrienden kwebbel ik wel wat af maar ik ben heel gevoelig voor commentaar van anderen (valt het op nee toch?)
moeten we allemaal doorheen , doorzetten !
Dorine
kan toch niet stil blijven dus
Ik geloof dat ik weinig keuze heb als ik de protocollen van het Vu goed begrijp..... zal toch echt in sociale rol van vrouw moeten gaan leven zonder dat er aan mij te zien is dat ik ook vrouw BEN wie wil nou real life experience wetende dat je niet passable bent denk je dat ik dat echt niet aanvoel?????? Integendeel ik ben juist heel kritisch ken alle details van mn lichaam en zie dat ook bij anderen, maar het is uiteindelijk maar vlees en de geest is onsterfelijk, daar heb je mischien niks aan maar wou ik toch even zeggen
die flinterdunne maar heel diepe troost zal me langs de kledingrekken moeten gidsen terwijl Mila hoofdschuddend een braziliaanse thong uitzoekt
nog een paar familie leden op de hoogte gebracht:
vandaag mn tante: tja dat dacht ik al
mn broer "is ok dat weet je toch al, pas op voor aids (wat dat nou weer betekent ik heb al jaren geen relatie)
dat bedoel ik als ik alle reacties ter harte zou nemen zou mn hoofd heel pijn gaan doen
ik zou ook liever eerst FFS SRS en uitgebreide oefenronde s doen en mijn moed is ook niet zo groot (ondanks al mn geschrijf) hoor, integendeel, onder vrienden kwebbel ik wel wat af maar ik ben heel gevoelig voor commentaar van anderen (valt het op nee toch?)
moeten we allemaal doorheen , doorzetten !
Dorine
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Mila Schreef:
Maar uiteindelijk is het wel je leven dat je leiden moet.
Mijn leven is gewoon veel te mooi om alles op het spel te zetten, dus zolang er nog alternatieven zijn, blijf ik wie ik ben.
Irene
Ik dat dat een kernvraag is. Het klinkt misschien erg zakelijk: Wat kost het en wat levert het op?'was het eigenlijk zo dringend'? 'Wat heb ik hier allemaal voor ingeleverd, en wat ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan'?
Maar uiteindelijk is het wel je leven dat je leiden moet.
Mijn leven is gewoon veel te mooi om alles op het spel te zetten, dus zolang er nog alternatieven zijn, blijf ik wie ik ben.
Irene
Kleine stapjes
Mila je was al weer een post te snel
ik vind dat een heel mooie en eigenlijk de essentiele tekst die je schrijft
verdient een eerlijk en uitgebreid antwoord !
'ik zit in coming out fase'' en voel geen euforie. Integendeel ik krijg echt heel veel tegengas, mensen die van mij houden willen precies voorkomen wat jij beschrijft. Dat ik dingen doe die mij beschadigen, dat ik teleurgesteld raak, uitgelachen wordt. men wel wist dat er 'iets' met me was, noemde me altijd 'te lief' en te mysterieus voor een man
tja met die complimentjes doe je het dan maar, maar ik dwaal af
ik word niet opstandig maar verdrietig, ik ben best meegaand en ga dan mee in die negatieve gedachten van mensen die tegen me aan praten, ik ga zelfs voelen wat zij voelen en dan gaat alle hoop even weg het is heel zwaar. Ik eet en drink teveel terwijl ik altijd juist gezond leef, ik heb best veel om mee te dealen nu
weet je voorheen had ik altijd het gevoel dat mijn vrouw zijn mijn hele wezen verlichtte en dat toen ik er (begon al jaren terug met intieme vrienden) over begon het evident zou zijn...... maar neen
de andere kant is dat ik nu eindelijk wel de intieme gesprekken kan voeren die ik als man niet kon, het lijkt wel of men nu men dit weet ook begrijpt waarom ik zo geinteresseerd ben in andermans gevoelens en graag sociale en nutteloze stomme dingen wil bespreken (maw kletsen)
dat is een verrijking die ik al heel duidelijk voel
srs is voor mij geen doel op zichzelf wel een logisch gevolg ik denk dat FFS mij passabel kan maken, maar zeker weten nee weet ik ook niet, ook jouw woorden raken mij diep
nou ja, geloof me mijn portie realiteit krijg ik rijkelijk van mijn omgeving
morgen naar epilatie weer alles uitleggen
ik heb met post ops gesproken maar wil dit graag ook meer doen, ik vind het wel jammer dat niemand gewoon mijn passabiliteits kansen in wil schatten dat is toch wel een reden voor mij af te haken, als blijkt dat ik onrealistische verwachtingen heb
onrealistisch daar bedoel ik mee dat ik niet als vrouw over straat kan omdat men me meteen eruit pikt toch denk ik dat dat wel goed komt als ik om mij heen kijk maar nogmaals daar gaat het niet om, dan voel ik mij meteen schuldig je hoeft helemaal niet supermooi te zijn
en je laatste vraag: is het dat allemaal waard?
het is een cliche ik weet het maar mijn leven bestond uit op bed liggend in de kleren van de vorige dag alleen maar denkend: waarom heb ik dit? intens biddend zelfs en elke dag weer als man wakker worden, elke dag als ik wakker word denk ik: verzin ik dit? dan kan ik het achter me laten maar het is echt
vanacht droomde ik zelfs dat een chirurg mn kaken wat ovaler maakte en gemeend zei je bent een mooie meid, dat deed me zo goed
ik weet dat dit allemaal erg persoonlijk is maar dat is niet zo erg hier hoop ik, ik hoop dat de wereld niet zo vreselijk is als je beschrijft want ik ben best gevoelig
mischien maakt mij dat ongeschikt in elk opzicht
unpassable om te leven
ik vind dat een heel mooie en eigenlijk de essentiele tekst die je schrijft
verdient een eerlijk en uitgebreid antwoord !
'ik zit in coming out fase'' en voel geen euforie. Integendeel ik krijg echt heel veel tegengas, mensen die van mij houden willen precies voorkomen wat jij beschrijft. Dat ik dingen doe die mij beschadigen, dat ik teleurgesteld raak, uitgelachen wordt. men wel wist dat er 'iets' met me was, noemde me altijd 'te lief' en te mysterieus voor een man
tja met die complimentjes doe je het dan maar, maar ik dwaal af ik word niet opstandig maar verdrietig, ik ben best meegaand en ga dan mee in die negatieve gedachten van mensen die tegen me aan praten, ik ga zelfs voelen wat zij voelen en dan gaat alle hoop even weg het is heel zwaar. Ik eet en drink teveel terwijl ik altijd juist gezond leef, ik heb best veel om mee te dealen nu
weet je voorheen had ik altijd het gevoel dat mijn vrouw zijn mijn hele wezen verlichtte en dat toen ik er (begon al jaren terug met intieme vrienden) over begon het evident zou zijn...... maar neen
de andere kant is dat ik nu eindelijk wel de intieme gesprekken kan voeren die ik als man niet kon, het lijkt wel of men nu men dit weet ook begrijpt waarom ik zo geinteresseerd ben in andermans gevoelens en graag sociale en nutteloze stomme dingen wil bespreken (maw kletsen)
dat is een verrijking die ik al heel duidelijk voel
srs is voor mij geen doel op zichzelf wel een logisch gevolg ik denk dat FFS mij passabel kan maken, maar zeker weten nee weet ik ook niet, ook jouw woorden raken mij diep
nou ja, geloof me mijn portie realiteit krijg ik rijkelijk van mijn omgeving
morgen naar epilatie weer alles uitleggen
ik heb met post ops gesproken maar wil dit graag ook meer doen, ik vind het wel jammer dat niemand gewoon mijn passabiliteits kansen in wil schatten dat is toch wel een reden voor mij af te haken, als blijkt dat ik onrealistische verwachtingen heb
onrealistisch daar bedoel ik mee dat ik niet als vrouw over straat kan omdat men me meteen eruit pikt toch denk ik dat dat wel goed komt als ik om mij heen kijk maar nogmaals daar gaat het niet om, dan voel ik mij meteen schuldig je hoeft helemaal niet supermooi te zijn
en je laatste vraag: is het dat allemaal waard?
het is een cliche ik weet het maar mijn leven bestond uit op bed liggend in de kleren van de vorige dag alleen maar denkend: waarom heb ik dit? intens biddend zelfs en elke dag weer als man wakker worden, elke dag als ik wakker word denk ik: verzin ik dit? dan kan ik het achter me laten maar het is echt
vanacht droomde ik zelfs dat een chirurg mn kaken wat ovaler maakte en gemeend zei je bent een mooie meid, dat deed me zo goed
ik weet dat dit allemaal erg persoonlijk is maar dat is niet zo erg hier hoop ik, ik hoop dat de wereld niet zo vreselijk is als je beschrijft want ik ben best gevoelig
mischien maakt mij dat ongeschikt in elk opzicht
unpassable om te leven
Mila hugs,
zelfmoord van een goede vriendin, dat is zwaar te verduren
ik kan nogal fel reageren zeker de laatste tijd, mijn romantische ideeen zijn al vroeg gesneuveld
je dwong mij min of meer tot een emotionele en diepgaande reactie ik schrik erzelf ook van, het is echt de meest essentiele vraag
veel factoren heb ik niet in de hand zoals de omgeving, maar Mila vraag je eens af als de wereld een redelijk mooie vrouw waar iets aan opvalt(ik dus) niet kan accepteren die een beetje lang is, stijl heeft, een goede opleiding (ik zie regelmatig biologische vrouwen langer en groffer en zwaarder dan ik) wat voor wereld is dat dan? tuurlijk in de supermarkt ga je geen discussies aan met joelende jochies maar in persoonlijk contact is dat anders
een wereld die ik niet accepteer en ik zal er alles aan doen wel open te staan voor de mensen aan de zijkant van onze maatschappij, daar ben ik ook mij bezig nu al met een nieuwe baan in zorg/welzijn.
Ik kan ook niet in de toekomst kijken maar ik kan wel investeren in betekenisvol werk, liefde voor mijn medemens, proberen meer bij de natuur dan in de stad te zijn en ja mischien een relatie
en steun van jou natuurlijk
xx
Dorine
zelfmoord van een goede vriendin, dat is zwaar te verduren
ik kan nogal fel reageren zeker de laatste tijd, mijn romantische ideeen zijn al vroeg gesneuveld
je dwong mij min of meer tot een emotionele en diepgaande reactie ik schrik erzelf ook van, het is echt de meest essentiele vraag
veel factoren heb ik niet in de hand zoals de omgeving, maar Mila vraag je eens af als de wereld een redelijk mooie vrouw waar iets aan opvalt(ik dus) niet kan accepteren die een beetje lang is, stijl heeft, een goede opleiding (ik zie regelmatig biologische vrouwen langer en groffer en zwaarder dan ik) wat voor wereld is dat dan? tuurlijk in de supermarkt ga je geen discussies aan met joelende jochies maar in persoonlijk contact is dat anders
een wereld die ik niet accepteer en ik zal er alles aan doen wel open te staan voor de mensen aan de zijkant van onze maatschappij, daar ben ik ook mij bezig nu al met een nieuwe baan in zorg/welzijn.
Ik kan ook niet in de toekomst kijken maar ik kan wel investeren in betekenisvol werk, liefde voor mijn medemens, proberen meer bij de natuur dan in de stad te zijn en ja mischien een relatie
en steun van jou natuurlijk
xx
Dorine
Juist dit is dus precies wat ik me de laatste dagen afvraag ( ik doe alles heel snel de laatste tijd, veel gelezen, nagedacht, geleerd ).mila schreef:dan anderhalf tot twee jaar na die SRS zich realiseren dat de buitenwereld hun hoe dan ook in het gunstigste geval zien als een TS, en in het ergste geval als een man met make up, dameskleding en borsten, en dan......begint het gevecht pas.
Na ongeveer vijf a zeven jaar na de transitie word het toch wel erg vermoeiende als freak/man/ts gezien te worden, en dan komen de 'her'bedenkingen pas; 'ik had het ook anders aan kunnen pakken', of 'was het eigenlijk zo dringend'? 'Wat heb ik hier allemaal voor ingeleverd, en wat ben ik er eigenlijk op vooruit gegaan'?
En dit is precies waar ik nu ben in mijn gedachten.
Het is een droom van me passabel te kunnen worden zonder FFS en dan nog!!!! Ten eerste moet ik een FFS kunnen betalen, net als de (vaak niet in mijn maat te krijgen en niet allerdaagse ) kleding zodat ik passabel kan blijven, dan het dagelijks slikken van hormonen (alsof je chronisch ziek bent)...mijn levenlang een pruik dragen omdat ik kalend ben, het lichamelijk "onderhoud" na een SRS...de mogelijke complicaties die er kunnen ontstaan...en dan heb ik het nog niet eens gehad over de emotionele band die gaat veranderen met mijzelf, mijn familie en vrienden, en stel, stel dat dat nou allemaal goed gaat...want believe me...als ik besluit als vrouw verder te willen gaan, wil ik gewoon passabel zijn, punt uit; Dan nog zijn er vast honderden andere moeilijkheden waar ik nog niet eens over nagedacht heb!
Ik bedoel heel leuk en aardig je vrouw voelen...maar vrouw worden??? en vrouw ZIJN ? ... Natuurlijk wil ik dat, maar wat voor vrouw is dat dan?
Eentje die zich na verloop van tijd zo eenzaam en ongelukkig gaat voelen dat ze het leven niet meer ziet zitten?
Dat niet!!!!!
x,
Mina
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Als het nou een keer was...
Dat is nu in een paar weken volgens mij al wel 100 keer teruggekomen over de lengte. En steeds door dezelfde mensen.
Vraag me wel af wat ze daarmee willen bereiken.
En kijk eens naar modellen tegenwoordig hoe lang die zijn.
En kom dan niet met het argument aan van, tja zijn echte vrouwen.
ok, Anders gezegd dan met de zin : het zijn echte vrouwen
Ze bewegen elegant.
De lengte is net zoals te grote voeten gewoon een extra element dat maakt dat je heel lomp gaat stappen en bewegen.
Omdat de lichaamsbouw anders is, beweegt een vrouw helemaal anders dan een man.
De lengte en de grote voeten zetten dat verschil nog extra in de verf.
Groeten,
Melina
Dat is nu in een paar weken volgens mij al wel 100 keer teruggekomen over de lengte. En steeds door dezelfde mensen.
Vraag me wel af wat ze daarmee willen bereiken.
En kijk eens naar modellen tegenwoordig hoe lang die zijn.
En kom dan niet met het argument aan van, tja zijn echte vrouwen.
ok, Anders gezegd dan met de zin : het zijn echte vrouwen
Ze bewegen elegant.
De lengte is net zoals te grote voeten gewoon een extra element dat maakt dat je heel lomp gaat stappen en bewegen.
Omdat de lichaamsbouw anders is, beweegt een vrouw helemaal anders dan een man.
De lengte en de grote voeten zetten dat verschil nog extra in de verf.
Groeten,
Melina
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Ik snap je helemaal.mila schreef:<ik hoop niet dat ik Mila tegenkom by H&Mwant die gaat mij dan uitleggen dat het helaas niet voor mij weggelegd is om ongemerkt bij het dames kledingrek te staan, ondertussen de aandacht van het winkelend publiek trekkend>
Nee, dat ga ik jou niet uitleggen bij de rekken van H&M, ik mag voor je hopen dat je realiteitszin en je perceptie genoeg zijn dat zelf op te merken, in geval van onpassabiliteit, en dat 'hoerahoera, ik een authentieke vrouw' niet in de zin van een realiteitsstoornis overheersen, tot, pak em beet, anderhalf jaar na de SRS.
Er bestaat een "pik-orde" die er als volgt uit ziet:
1) Biologische vrouw,
2) Transseksuele, passabel, vrouw
3) Transgendere, passabel, vrouw
4) Transseksuele, niet-passabel vrouw van minstens anderhalf jaar na de SRS
5) Transseksuele, niet-passabel vrouw van voor anderhalf jaar na de SRS
6) Transgendere, niet-passabel vrouwen
7) Travestieten die ook een rokje willen kopen
Bij kledingrekken van de H&M dienen mensen die lager op de pikorde staan de mensen die hoger op de pikorde staan voor te laten gaan, demoedig naar beneden kijkend en een beetje afstand nemend - omdat ze zich vooral voor zichzelf dienen te schamen.
Oh ja: en mensen die dit niet uit zichzelf aanvoelen hebben geen realiteitszin. Gelukkig bestaat er dan nog travestie.org om ze dat aan te leren...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
1) de VU is niet de enige behandelaarDorine schreef:Ik geloof dat ik weinig keuze heb als ik de protocollen van het Vu goed begrijp..... zal toch echt in sociale rol van vrouw moeten gaan leven zonder dat er aan mij te zien is dat ik ook vrouw BEN wie wil nou real life experience wetende dat je niet passable bent denk je dat ik dat echt niet aanvoel??????
2) zelfs bij de VU zal men (moeten) erkennen dat genderdysforie niet het verschil tussen je buitenkant-met-kleren-en-make-up en je buitenkant-zonder-kleren-en-make-up is. Genderdysforie is het verschil tussen je zelfbeeld/gevoel en je buitenkant-zonder-kleren-en-make-up.
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hoe ingrijpend een zelfmoord in de eigen omgeving ook is - ik vind het toch verkeerd om er hier toch maar telkens mee te dwepen. En ik vind dat dat hier teveel gebeurt.Dorine schreef: zelfmoord van een goede vriendin, dat is zwaar te verduren [...]
je dwong mij min of meer tot een emotionele en diepgaande reactie ik schrik erzelf ook van, het is echt de meest essentiele vraag
Je kunt ook TV/TG/TS zijn zonder dat je ooit zelfmoordneigingen gehad hebt. Je kunt ook de stap zetten om jezelf te ontwikkelen zonder dat je ooit zelfmoordneigingen gehad hebt en ik vind dat alles heel legitiem. En je kunt de stap voor al-dan-niet passabel TV/TG/TS ook zetten zonder bang te moeten worden om nu of in de toekomst zelf eruit te willen stappen omdat het leven geen cadeautje blijkt.
Laat je niets aanpraten...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !