mila schreef:<Hier zeg je iets wat ik vaak denk... >
Oeps? Is er hier iemand het zomaar met mij eens?
Ho, nee dat heb ik niet gezegd...The thing is...wat ik vaak denk is onzin. Want een gematigde of androgyne vorm aannemen is jezelf als TS niet volledig accepteren zoals je bent, je past je aan, aan de maatschappij, of omdat je het zelf geen gezicht vind - met als conscequentie dat je in strijd leeft met je geestelijke integerheid, en dus niet ten volle leeft, gelukkig kan zijn....denk ik, maar zoals ik al heb gezegd...wat ik denk is meestal onzin...
Ik heb Jan Marijnissen gelijk getipt van die killertomatoes
mila schreef:Een man en een vrouw worden hitsig van elkaar......man denkt in de regel niet 'was ik haar maar' en vrouw denkt in de regel niet 'was ik hem maar'
Een man en een vrouw worden hitsig van elkaar, man denkt 'was ik haar maar', want ik voel me een vrouw/tv/ts. Komt dan voort uit een sterk narcistische inslag van die man/tv/ts, en is goed en wel beschouwd
en is Joy niet langer vogelvrij...
Joy, you owe me one!
ik owe u one?
why babe?
ach, narcisme is iets heel anders dan wat mila in haar tekst beoogd, maar wijs geworden laat ik haar maar lullen
@ Mina: Misschien stel ik nu een vraag die je liever niet beantwoordt, maar beschouw jij jezelf als volledig transseksueel?
Ik ben hier, zeker op deze plek, best benieuwd naar. Jij schrijft: 'jezelf als TS volledig accepteren'. Uit ervaring weet ik dat dat iets is wat niet iedereen zomaar even doet. Zit voor velen een hoop pijn aan vast. Ik heb een paar maanden geleden contact gehad met Mila aangaande onpassabele transen en ze weet dat ik mezelf daartoe reken en dat ik, estheet als ik ben, ook (liever) de andere kant op kijk als er 'een bouwvakker met borsten' langswandelt. Maar inmiddels ben ik weer een paar stapjes verder. Ik heb nu geaccepteerd dat ik trans ben, ik heb ook geaccepteerd wat de (mogelijke) consequenties zijn.
Dus schrik niet, Mila, als er over een poos nóg zo'n bouwvakker met borsten langsparadeert met de naam: Ciska.
Het is sterker dan het verstand en dan de wil. Momenteel vervloek ik die beide, hun kracht. Kon ik mezelf maar minder beheersen, onderdrukken zo je wilt, dan was ik minstens twintig jaar eerder op het punt beland waar ik nu ben. Misschien was ik dan dood, misschien gelukkig, maar de zaak zou in elk geval duidelijk zijn.
Ciska.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
Ciska Lacomte schreef:@ Mina: Misschien stel ik nu een vraag die je liever niet beantwoordt, maar beschouw jij jezelf als volledig transseksueel?
Ik ben hier, zeker op deze plek, best benieuwd naar. Jij schrijft: 'jezelf als TS volledig accepteren'. Uit ervaring weet ik dat dat iets is wat niet iedereen zomaar even doet.
Hoi Ciska, wat een prachtig verhaal schrijf je daar.
Als antwoord op je vraag het volgende.
Ik heb mijzelf in de spiegel gezien als meisje. Nee niet dat ik een meisje zag nee. Ik zag een meisje in een jongenslichaam. En ze was behoorlijk ongelukkig, en het is in feite afstotelijk om jezelf zo te zien, misselijkmakend bijna. (of misschien wel walgelijk) Nou heb ik dat gelukkig niet elk moment en elke dag...Dan zou ik dus waarschijnlijk al veel eerder een operatie hebben willen ondergaan, het enige wat ik erover kan zeggen. Het probleem is er.
Alleen de oplossing is onduidelijk.
Eén van mijn 'mezelf-moed-inspreek' uitspraken is: 'Een probleem is pas een probleem als er geen oplossing voor bestaat'. Inzake trans-zijn wil ik die niet toepassen. Er bestaat in elk geval één heel compacte oplossing: Eigendood. (mooie benaming. dank v. Kooten en de Bie). Ik ben me daarvan bewust en alleen al dat bewustzijn doet me soms rillen...... Eén moment van zwakte is genoeg om een gedachte om te zetten in de daad.
De andere is die keiharde weg, die tunnel waar je door moet om 'aan de andere kant van de spiegel' te belanden. Tussen alle blije, hoopvolle verhalen staan net genoeg kreten van pijn en wanhoop om wel tien keer te slikken voordat ik mooi 'naturel' opgemaakt in niet te opvallende kleding met opgeheven hoofd de straat opga.
Verdomme, moeder! Had je geen normaal kind kunnen baren!
Die kreet wil wel eens helpen. Niet hard roepen, maar gewoon in mezelf gemompeld.
Het grootste struikelblok is inderdaad de wereld om me heen. Er hoeft maar één asshole in mijn straat te wonen die geen transen lust en ik ben er klaar mee...
Geen leven (meer). Kweetetniet, meid. Ik geloof nog steeds in engelen, maar het is veel te lang geleden dat ik er één zag....
Ciska.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
Ciska Lacomte schreef:
Het grootste struikelblok is inderdaad de wereld om me heen. Er hoeft maar één asshole in mijn straat te wonen die geen transen lust en ik ben er klaar mee...
Geen leven (meer). Kweetetniet, meid. Ik geloof nog steeds in engelen, maar het is veel te lang geleden dat ik er één zag....
Ciska.
Lieve Ciska,
En toch is het best raar. Dat jij (en ik ) daar zo gevoelig voor blijken te zijn. Voor die reactie's van anderen...of zelfs een enkeling. Hoe komt dat. Er zijn namelijk ook genoeg mensen die het wel accepteren (ze kijken misschien wel even)...maar ze accepteren het meestal wel...
Kijk, Mina. Om daar een antwoord op te krijgen en vooral een weg in te vinden, heb ik een afspraak gemaarkt met Tanja van Hengel. Ik weet dat ik het niet red als ik zo angstig blijf. Aan de andere kant wil ik geen al te assertieve, lompe boer(in) worden. Maar feit is wel dat wanneer ik 'gejurkt' de wereld instap mijn vel letterlijk dunner aanvoelt dan wanneer ik als meneer C. mijn dagelijkse (boring) ding doe. Het moet vanbinnenuit komen, maar volgens mij zit Ciska nog zo'n beetje in haar kleuterjaren: Klein en fragiel en vreselijk aan het uittesten hoe mensen reageren als je rare dingen naar ze roept . Het komt vast goe. Ik volg de raad van velen: stapje voor stapje, niet te veel in één keer en veel liefde en aandacht voor je echte 'zelf'.
Cis.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
@Mila: ik ben erg nieuwsgierig wat er gebeurd is tussen (rond) 1997 en nu. Ik heb een verslag van je uit die periode gelezen en je stelt je daar zeer veel genuanceerder op t.a.v. andere uiterlijkheden dan je hier al een paar maanden doet...
<k heb mijzelf in de spiegel gezien als meisje. Nee>
Ik zie mijzelf in de spiegel, en *godzijdank* strookt dat met hoe de buitenwereld mij ziet en behandeld.
Het kan niet anders dan verschrikkelijk zijn, om jezelf in tegengestelde zin door de ogen van anderen te zien. Jij een vrouw, maar de buitenwereld ziet een man.
Ik denk dat het niet gezond is om dmv de buitenwereld constant bewust te zijn van jezelf, en niet kunnen opgaan in de massa.
En zeker niet na een aantal jaren zo geleefd te hebben, dat houdt toch geen mens vol?
. Het komt vast goe. Ik volg de raad van velen: stapje voor stapje, niet te veel in één keer en veel liefde en aandacht voor je echte 'zelf'.