Travestiet of niet?

[mila]

Hoi Frederique,

<
@Mila: ik ben erg nieuwsgierig wat er gebeurd is tussen (rond) 1997 en nu.
>
In tien jaar kan er heel veel gebeuren hoor, waaronder 2 zelfdodingen in mijn omgeving.
Of onpassabele transen die blind door galopperen, een SRS + een borstvergroting ondergaan, en die het na een paar jaar toch erg moeilijk krijgen, met jawel, de buitenwereld, en hoe die op hun reageert.
Groetjes Mila.

[mina]

Ik denk dat het niet gezond is om dmv de buitenwereld constant bewust te zijn van jezelf, en niet kunnen opgaan in de massa.
En zeker niet na een aantal jaren zo geleefd te hebben, dat houdt toch geen mens vol?

Hoi Mila, idd is dat het dilemma.. Als man is het makkelijk op straat (maar voel me dan in innerlijke onvrede met mezelf...) en als vrouw is het moeilijk op straat (als je bespot of continu nagekeken wordt (en nou ja...ik weet dat nog van vroeger, het is niet echt fijn als je die reactie's juist ook steeds van mannen krijgt....niet goed voor je gevoel van eigenwaarde)- en daarnaast natuurlijk mogelijk: gediscrimineerd (door werkgevers ? enz enz) verder dat ik er uberhaupt niet uit zie als ik me voel...(ik voel me natuurlijk mooier ) en ja seks en liefde...dat gaat eigenlijk zo snel naar de knoppe...want je herhaalt het steeds...je ziet geen meisje maar een trans...en dat ziet de ander ook. Vroeger ging het iets beter maar had ik veel last juist van mijn meisjesachtigheid. ...ik was wel duidelijk jongen, maar dan wel een hele niet passabele meisjesachtige jongen. Nu ben ik een man. En zit met mijn handen in het haar (of niet juist want das het probleem)...wat ga ik doen met dit gevoel.

Nu klinkt het allemaal heel erg, maar zo is het ook niet...het komt vast allemaal goed.

Groeten,
Mina

[mila]

Het is misschien een rare vergelijking hoor, maar ik vergelijk onpassabele transen wel eens met de brandwondenslachtoffers van Volendam. Die leidden een volkomen normaal leven, tot het ongeluk. Na het ongeluk werden ze zich meer dan pijnlijk bewust van zichzelf, en wel vanwege de (non) verbale reacties op hun uiterlijk van de buitenwereld in het algemeen.
Ik heb indertijd de interviews met hun op tv gezien, en het was hartbrekend, en tevens erg herkenbaar in de zin van een paralel naar voormalig passabele hetero mannen, nu onpassabele ts'en, die goed en wel en objectief beschouwd een sociale verminking hebben ondergaan.
Wat die brandwondenslachtoffers zoal zeiden over hoe ze aangestaard en nagekeken werden, of juist brutaalweg ondervraagd naar de aard van hun verminkingen etc, dat strookt wel aardig met hoe onpasabele ts'en in het dagelijks leven staan, werkelijk hartverscheurend.

Ik vraag me wel eens af hoe ze nu 7 later leven. Zouden ze hun balans hebben gevonden, of zouden ze zich juist helemaal emotioneel afgesloten hebben?
Groetjes Mila.

[Babette]

Hoi hoi,

Het is misschien een rare vergelijking hoor, maar ik vergelijk onpassabele transen wel eens met de brandwondenslachtoffers van Volendam. Die leidden een volkomen normaal leven, tot het ongeluk. Na het ongeluk werden ze zich meer dan pijnlijk bewust van zichzelf, en wel vanwege de (non) verbale reacties op hun uiterlijk van de buitenwereld in het algemeen.
Ik heb indertijd de interviews met hun op tv gezien, en het was hartbrekend, en tevens erg herkenbaar in de zin van een paralel naar voormalig passabele hetero mannen, nu onpassabele ts'en, die goed en wel en objectief beschouwd een sociale verminking hebben ondergaan.
Wat die brandwondenslachtoffers zoal zeiden over hoe ze aangestaard en nagekeken werden, of juist brutaalweg ondervraagd naar de aard van hun verminkingen etc, dat strookt wel aardig met hoe onpasabele ts'en in het dagelijks leven staan, werkelijk hartverscheurend.

Ik vraag me wel eens af hoe ze nu 7 later leven. Zouden ze hun balans hebben gevonden, of zouden ze zich juist helemaal emotioneel afgesloten hebben?
Groetjes Mila.

het is inderdaad een hele rare en uiterst subjectieve vergelijking! Ooit een normaal mens ontmoet? En, beviel het?

Bovendien: wie gaat dat zogenaamde "maatschappelijk aanvaardbare schoonheidsideaal" bepalen? J.P? De paus? Sinterklaas? Trix?

Als we nou eens met z'n allen alle mensen accepteren en respecteren zoals ze zijn, met al hun zogenaamde "tekortkomingen", in plaats van dat onzinnige gezever over uiterlijkheden, dan schoten we misschien als mensheid een eindje op! Een ieder heeft recht op zijn of haar leer- en levensprocessen, ongeacht wat een ander daarvan vindt.



Groetjes en liefs,

Babette.

[Ciska Lacomte]

Het klinkt heel lief en bemoedigend, Babette, maar het is en blijft: "Als, als, als..." Voorlopig is de dagelijkse realiteit anders.
Wanneer ik alles afweeg: Passabiliteit, Gevoel voor eigenwaarde, Sociale instincten, Levensdrang, Gendergevoel en weet ik wat nog meer, zie ik echt geen rationele oplossing voor mezelf. Ik probeer in elk geval mijn levensdrang zo veel mogelijk te 'boosten', maar ik zie te veel scenario's die mij naar het punt kunnen brengen dat ik met een steen om mijn nek van de Moerdijkbrug afspring. Het beste wat ik nu kan verzinnen:
Hopen dat ik zoveel mazzel heb met de mensen om me heen (niet alleen familie en vrienden, maar vooral de toevallige passanten) mij als 'lelijk wijf' kunnen accepteren.
Ciska.

p.s.: Leuke nieuwe avatar, Babette.

[Babette]

Hoi hoi Ciska,

ik hoor wat je zegt, en ik begrijp dat ook heel goed, maarrrrrrr: zijn wij van anderen afhankelijk voor ons eigen geluk? Zijn wij van anderen afhankelijk om onszelf te zijn? Naar mijn beste weten is dat niet het geval. Maatschappelijk zal "men" daar ongetwijfeld anders over denken, zeker in deze gezellige moerasdelta waarin wij leven, maar uiteindelijk bepaalt een ieder zijn of haar eigen levensloop. Dat dit kracht en moed èn liefde vergt is ongetwijfeld waar, maar mijns inziens is het resultaat iets van grote schoonheid, en dat is voor mij de reden om vooral mezelf te zijn!

Ook denk ik dat al die dingen die ons zo bezig houden niet in één keer op te lossen zijn, maar wel in kleine, hapklare brokjes... En wat betreft het "lelijk wijf" zijn: dat is ook maar subjectief! Beauty is in the eye of the beholder... Mocht je behoefte hebben aan een goed gesprek met een vriendin, dan geef je maar een gil; je kunt m'n telefoonnummer zo krijgen. Weet je, als het ons T-zijn niet is, dan is het je dialect wel, of je kleurtje, of je kerk of iets anders. Mensen kunnen altijd wel een stok vinden om een hond mee te slaan, mochten ze die behoefte hebben.

Tot slot: dank voor je complimentje! Ik ben eindelijk op het kapsel uitgekomen dat het beste bij mij past, en dat geeft me eigenlijk best wel een fijn gevoel.

Groetjes en liefs,

Babette.

[Frederique_]

Het is misschien een rare vergelijking hoor, maar ik vergelijk onpassabele transen wel eens met de brandwondenslachtoffers van Volendam. Die leidden een volkomen normaal leven, tot het ongeluk. Na het ongeluk werden ze zich meer dan pijnlijk bewust van zichzelf, en wel vanwege de (non) verbale reacties op hun uiterlijk van de buitenwereld in het algemeen.
Ik heb indertijd de interviews met hun op tv gezien, en het was hartbrekend, en tevens erg herkenbaar in de zin van een paralel naar voormalig passabele hetero mannen, nu onpassabele ts'en, die goed en wel en objectief beschouwd een sociale verminking hebben ondergaan.
Wat die brandwondenslachtoffers zoal zeiden over hoe ze aangestaard en nagekeken werden, of juist brutaalweg ondervraagd naar de aard van hun verminkingen etc, dat strookt wel aardig met hoe onpasabele ts'en in het dagelijks leven staan, werkelijk hartverscheurend.

Ik vraag me wel eens af hoe ze nu 7 later leven. Zouden ze hun balans hebben gevonden, of zouden ze zich juist helemaal emotioneel afgesloten hebben?
Groetjes Mila.

Hoi Mila,

Wat jij tegenoverelkaar stelt is:
1) Of passabel + geen last hebben van je omgeving
2) Of continue nagekeken worden + daar last van hebben van je omgeving

Mijn vraag aan jou is: komen ook de andere varianten voor?
3) Passabel + wel last hebben van je omgeving
4) Continue nagekeken worden + daar geen last van hebben

Ik ken transen die duidelijk onder punt (3) vallen. En die dus ook continue zichzelf bevragen hoe ze nog passabeler te worden. En nog een operatie of een behandeling zoeken om nog passabeler te worden. In de vorm waarin zij dat deed was dat m.i. niet gezond.

Ik heb ook ooit iemand ontmoet (25 jaar actief in het trans-wereldje) die duidelijk onder (4) viel. Ze zei "iedereen kan zien dat ik als man geboren ben" (klopte ook: heel veel make-up, lage stem, pruik, enz). "Maar ik weet ook dat dit de vorm is die bij mij past". Tja, de enige conclusie die je als buitenstaander dan kunt trekken is: haar keuzes zijn niet de mijne. Maar zijn wel valide.

Wat mij regelmatig stoort in jouw berichten is dat je passabel + gelukkig en niet-passabel + ongelukkig zo vast koppelt. Niet zozeer omdat die combinaties niet zouden bestaan (ze bestaan), wel omdat het mensen een richting instuurt waar ze lang niet altijd gelukkiger van worden. Want die twee transen die zelfmoord pleegden - zouden die niet eigenlijk altijd geprobeerd hebben om vanuit categorie (3) categorie (1) te gaan bereiken wat niet haalbaar bleek - waardoor ze alleen categorie (2) nog zagen en ze dus geen enkele mogelijkheid zagen om in categorie (4) terecht te komen?

Wil je de zelfmoorden in je omgeving een beetje beperken, wijs dan niet alleen op het belang van passabiliteit, maar ook op het belang van eerlijk met jezelf gaan leven. Het verbaast me wel eens als ik zie dat mensen duizenden euro's overhebben voor hun uiterlijk en geen cent over hebben om samen met een psycholoog of psychiater aan hun angst en onrust te gaan werken. (Aan de andere kant wil ik ook wel zo eerlijk zijn dat als ik mijn coach niet toevallig tegengekomen zou zijn, dat de kans dat ik ooit vrijwillig naar een psycholoog of psychiater zou gaan zeer klein zou zijn - vandaar aan iedereen mijn advies om dit toch eens te overwegen).

Groetjes,

Frederique

[mila]

Babette,

<Ooit een normaal mens ontmoet? En, beviel het?>

Jazeker, die ontmoet ik regelmatig, en dat bevalt me prima. Beetje versleten jaren 70 dooddoener/slogan trouwens.

Bovendien: wie gaat dat zogenaamde "maatschappelijk aanvaardbare schoonheidsideaal" bepalen? J.P? De paus? Sinterklaas? Trix?

Ik heb het over passabel, niet over schoonheid. Je kun ook passabel en lelijk zijn.

Leef jij eigenlijk 24/7 als vrouw Babette?

Groetjes Mila.

[mina]

Ik heb het over passabel, niet over schoonheid. Je kun ook passabel en lelijk zijn.

Ja en toch blijft het een belangrijke vraag. Wat vindt je mooi (bij jezelf) en wat niet. En wat is schoonheid. Wat is passabel...iets dat tenminste nog natuurlijk oogt...of iets dat niet opvalt als "anders". En hoe merk je dat verschil...Stel je kleed je mooi, het staat je goed, daardoor val je op...en door de mand. Maar wanneer je je onopvallend kleed, (iets dat je eigenlijk niet goed staat,) maar je valt niet op...ben je dan passabel ? Of kijken de mensen gewoon minder.

Mina

[Ciska Lacomte]

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Mina !!!! Hou op !!!!!!!!!!!!!!

[Frederique_]

Mila,

Ik heb het over passabel, niet over schoonheid. Je kun ook passabel en lelijk zijn.

Kun je in jouw ogen ook niet-passabel en prachtig zijn?

Groetjes,

Frederique

[mina]

wat wat? wat heb ik gedaan?


Mina

[Ciska Lacomte]

Er zijn van die dingen waar we hier met de beste wil van de wereld nooooooooit uitkomen. Eén daarvaan heet : Hoe passabel kan een trans zijn....

[Frederique_]

Een ander is: hoe on-passabel mag een trans (of TG) zijn?

Groetjes,

Frederique
... alles kan, zolang je er zelf in gelooft.

[Joy]

Ik heb het over passabel, niet over schoonheid. Je kun ook passabel en lelijk zijn.

Ja en toch blijft het een belangrijke vraag. Wat vindt je mooi (bij jezelf) en wat niet. En wat is schoonheid. Wat is passabel...iets dat tenminste nog natuurlijk oogt...of iets dat niet opvalt als "anders". En hoe merk je dat verschil...Stel je kleed je mooi, het staat je goed, daardoor val je op...en door de mand. Maar wanneer je je onopvallend kleed, (iets dat je eigenlijk niet goed staat,) maar je valt niet op...ben je dan passabel ? Of kijken de mensen gewoon minder.

Mina

pasabiliteit zit nog steeds in jezelf

al zie je deruit als die supermannelijke boerin, die nagestaart wordt door iedereen, heb je je innerlijke vermogens kompleet lak te hebben aan die hele buitenwereld tot kunst verheven, weet je je medewereld zodanig te bespelen dat je staande blijft en er weinig tot geen last meer hebt van de buitenmening, dan ben je passabel, ook al lijk je na 10 jaar hormonen etc die grofgebouwde kerel in jurk

Joy