Aan de andere kant heeft het leven in de stad ook zo zijn voordelen hoor, daar kan je toch wat makkelijker anoniem in de massa opgaan dan in een dorp waar iedereen iedereen kent.
Irene
Travestiet of niet?
Moderator: Moderators
waar ik mij vooral aan stoor is de massaflat waarin ik woon
een grote galerij met tl verlichting en er wonen inmiddels zon 30 verschillende nationaliteiten met alle gevolgen van dien
maar niet getreurd, ik sta in geschreven op diverse woningen en sta inmiddels in de top 10
ff geduld en ik ben weg
heerlijk, een flatje met maximaal 6 bewoners die ik tegen kan komen
gaat niet alleen om het genderverhaal, tis gewoon op alle vlakken een stuk rustiger dan diverse culturen bij elkaar in een flat van honderden bewoners, en dat draagt dan weer bij aan stabiliteit en rust en slagingskans van een traject
alels voor en nadelen
in een dorp van 5000 inwoners val je juist weer op en wordt er veel meer over je geluld,en geoordeeld, in een stad ben je weer anoniem en ook sneller op jezelf aangewezen
het 1 is niet beter dan het ander, tis maar hoe je er mee leert omgaan ook
een grote galerij met tl verlichting en er wonen inmiddels zon 30 verschillende nationaliteiten met alle gevolgen van dien
maar niet getreurd, ik sta in geschreven op diverse woningen en sta inmiddels in de top 10
ff geduld en ik ben weg
heerlijk, een flatje met maximaal 6 bewoners die ik tegen kan komen
gaat niet alleen om het genderverhaal, tis gewoon op alle vlakken een stuk rustiger dan diverse culturen bij elkaar in een flat van honderden bewoners, en dat draagt dan weer bij aan stabiliteit en rust en slagingskans van een traject
alels voor en nadelen
in een dorp van 5000 inwoners val je juist weer op en wordt er veel meer over je geluld,en geoordeeld, in een stad ben je weer anoniem en ook sneller op jezelf aangewezen
het 1 is niet beter dan het ander, tis maar hoe je er mee leert omgaan ook
Ja en hoe ga je daarmee om...als trans met 30 verschillende nationaliteiten om je heen. ???Joy schreef:waar ik mij vooral aan stoor is de massaflat waarin ik woon
een grote galerij met tl verlichting en er wonen inmiddels zon 30 verschillende nationaliteiten met alle gevolgen van dien
, tis maar hoe je er mee leert omgaan ook
Mina
Hoi hoi Mina,
Groetjes en liefs,
Babette.
ik begrijp de realiteit van de stad heel goed; ik heb in diverse grote steden in binnen- en buitenland gewoond. Ook ben ik het met Irene eens dat je je in de stad een stuk anoniemer kunt bewegen. Dat gezegd hebbende: Groningen (stad) is ook net een dorp: als ik eens in de stad ben, kom ik altijd mensen tegen die ik ergens van ken. Ik heb in Brisbane in Australie gewoond met destijds zo'n anderhalf miljoen inwoners en daar was het gek genoeg precies hetzelfde: ook zo'n durp! Op je vraag wat er nog overblijft van dat prachtige leven als vrouw heb ik helaas geen antwoord.... Op die beren in lingerie gek genoeg ook nietmina schreef:Dat klinkt heerlijk Babette!
Maar ik denk dat je vast wel begrijpt dat de realiteit in de stad anders is. Mila woont bijv ook in de stad, net als ik, en naar het blijkt denken we er daarom nogal anders over. Ik ben net trouwens naar de bakker geweest...maar het waren zeker 300 mensen, en dan woon ik in een buitenwijk van de stad. De zeer realistische en belangrijke vraag is: kan ik mijzelf handhaven als vrouw in de grote stad. Ik denk moeilijk.
Ik heb sinds ik hier woon al regelmatig buren gehad die als man al niet eens tot rede te brengen waren (zo associaal gedroegen zij zich)...laat staan als trans. Geen politieagent die je dan komt redden hoor, laat staan JP Balkende. Je moet het maar treffen. En daarbij moet je ook niet al te gevoelig zijn. Tenzij je je gevoelens dus kan "uitzetten" af en toe, maar wat blijft er dan nog over van dat prachtige leven als vrouw, vraag ik me af. Ik zie een hoop beren op de weg hoor, zeker een kudde. En ze dragen geen lingerie
xx,
Mina
Groetjes en liefs,
Babette.
"We have to fight ignorance!" Madiba Nelson Mandela
Tis maar wat je wilt,wil je confrontatie en daarmee exact weten waar je staat, of wil je dat de mensen aardig tegen je zijn maar achter je rug om over je lullen en eigenlijk heel anders tegen je aankijken dan ze willen uitdragen
Dat dubbele, en dat is toch een beetje brabantse inslag, daar houd ik niet van
Geef mij maar het directe, weet je waar je aan toe bent
Joy
Dat dubbele, en dat is toch een beetje brabantse inslag, daar houd ik niet van
Geef mij maar het directe, weet je waar je aan toe bent
Joy
-
Irene
- ForumDiva 3000
- Berichten: 3151
- Lid geworden op: di mar 28, 2006 16:48
- Locatie: Breda
- Contacteer:
Patricia schreef:
Irene
Dat is toch gek he, dat de perceptie van de stedeling precies weer andersom is.Maar in de grote steden is de mentaliteit van de mensen ook keihard.
Harder dan hier op het platteland in ieder geval
Sommigen zeggen wel makkelijk dat het in de grote steden beter is. Zoals ik al zei de mentaliteit van de mensen is daar ook veel harder dan hier in zo'n boerengat.
Irene
Kleine stapjes
Zonder nu op mijn borst te willen kloppen, weet ik situaties waarin mensen niet wilden geloven dat ik geen vrouw was. Ik heb daar ook wel wat over geschreven. En dat was dan met face to face contact inclusief conversatie.Patricia1979 schreef:Geloof jij uberhaupt dat die wonderen bestaan? Dan moet je al in goede sprookjes en/of sterke verhalen geloven. Virtueel kan iedereen wel SCHREEUWEN hoe ontzettend passabel die wel niet is.
Daar kijk je toch zo doorheen.
Ik denk ook nog steeds dat het nog altijd te zien is, maar dat lijkt soms dus best wel mee te vallen
Cyn.
-
Ciska Lacomte
- Banned Lid
- Berichten: 569
- Lid geworden op: za mei 27, 2006 19:15
Misschien helpt't als ik dat bedrijf met naam en toenaam zou noemen, maar er zijn veel meer redenen om dat niet te doen.mila schreef:Hoihoi,
<Ik ging werken in een omgeving waar men er trots op was dat er géén vrouwen op de afdeling werkten en het was een soort erezaak om dat zo te houden. Ook al had ik mijn vrouwzijn nog niet geaccepteerd, ik voelde mij daar toch misplaatst. Moet ik nog uitleggen dat ik er geen zin in had lekker macho mee te gaan doen en dus niet gelukkig was op die plek?>
Kijk, dat zal ik nou van mijn levensdagen niet begrijpen. Als mij zou blijken dat er een dergelijke sfeer zou heersen op die werkplek, dan zou ik er niet eens solliciteren, laat staan gaan werken. Ook al zou ik 'mijn vrouwelijkheid nog niet geaccepteerd hebben', ik zou me laten omscholen tot kapper, of visagist, of stylist, of etaleur. In die werksferen liggen de opvattingen over homo/hetero/vrouwelijk/mannelijk aanmerkelijk soepeler, en dat zou mij de rust gunnen om gewoon eens te kijken hoe ik me verder zou kunnen ontwikkelen.
Het is toch net waar je je zelf willens en wetens in begeeft?
Groetjes Mila.
Ik wist dus niet dat men die instelling had toen ik er solliciteerde: Het is zelfs wettelijk verboden om dat hardop te laten merken en ze zijn daar wel lomp maar niet zo dapper om meteen de misdaad in te gaan. Er zijn aardig wat vergelijkbare instellingen in dit land, de meeste daarvan kende ik al, maar deze was wat betreft reisafstand lekker gunstig. Al die andere instellingen hebben wel vrouwen in betreffend funcie en die mengeling mannen-vrouwen zorgt altijd voor een erg goede werksfeer.
Ik hoorde overigens kort nadat ik bij dat bedrijf weg was, dat die werkgever op managementscursussen wordt aangehaald als voorbeeld hoe het niet moet, dus het genderissue was niet de enige reden dat ik er graag wegwilde.
Everybody's got something to hide except me and my monkey.
Hoi Frederique,
<Dat je buren een aandeel hebben in het leuk zijn geldt voor alles.
Als je fijne collega's hebt dan ligt dat zowel aan die collega's als aan jou.
Als je een fijne familie hebt dan ligt dat ook zowel aan je familie als aan jou.
Als je in een fijne buurt woont, dan ligt dat ook zowel aan je buren als aan jou. >
Nergens om hoor, maar wat klinkt dat wollig en naief? Zoals ik al eerder schreef: we wonen niet allemaal in beschaafd suburbia dat bevolkt word door louter ruimdenkende mensen, je zult als TS dankzij een laag inkomen maar in Amsterdam Oost/West/Noord belanden. Openlijke homo's en lesbo's hebben het daar al zwaar te voortduren, laat staan een onpassabele TS. En zoiets schreef Mina ook al.
Je vrienden kies je zelf uit, je familie, buren en collega's krijg je cadeau.
En nee, ik heb geen fijne familie; mijn ouders hebben vijf kinderen, en met geen een daarvan nog contact. (wil ik even mee zeggen dat mijn verbroken contact met mijn ouders, al zo'n 15 jaar, geen TS issue is,meer de fysieke en geestelijke mishandeling die wij, mijn broers en ik, hebben moeten ondergaan, maar ja; als je als kind al duidelijk TS/TG bent, dan........ben je pas werkelijk de sigaar. Lees de onderzoeken daarover van oa Gianna Israel maar eens door).
Wat mij wel grappig lijkt, is bv ipv 'mijn vrouw, jouw vrouw', iets te creeëren als 'mijn buurt, jouw buurt'. Twee onpassabele transen, de een met een redelijk inkomen woonachtig in beschaafd suburbia, de ander met een laag/minimum inkomen woonachtig in Amsterdam Oost/West/Noord, en dan eens omruilen, voor de duur van 3 maanden of zo.
De laag inkomen onpassabele TS zal van de hel naar de hemel gaan in jouw buurt, en andersom kan ik alleen maar zeggen.......neem een zelfverdedingscursus, en sla valium per gros in. We zullen dan zien dat jij niet meer zo wollig praat, na die 3 maanden daar gewoond te hebben
Groetjes Mila.
P.s: gelukkig heb ik voor de rest de juiste 'cadeaus' gekregen; ik heb een paar fijne collega's, en ach, ik hoef niet zo nodig met iedereen op mijn werk bevriend te zijn he? En ik woon superfijn, met hele aardige buren, die mij sinds jaar en dag zonder enige twijfel oid met 'buurvrouw' aanspreken, maar die ik op afstand hou. Ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn toch? Oh ja, ik heb ook hele fijne ex-collega's van mijn vorige werk, een paar maar hoor, daar heb ik nog steeds contact mee. En ook hier geldt voor de overige ex-collega's: ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn.
<Dat je buren een aandeel hebben in het leuk zijn geldt voor alles.
Als je fijne collega's hebt dan ligt dat zowel aan die collega's als aan jou.
Als je een fijne familie hebt dan ligt dat ook zowel aan je familie als aan jou.
Als je in een fijne buurt woont, dan ligt dat ook zowel aan je buren als aan jou. >
Nergens om hoor, maar wat klinkt dat wollig en naief? Zoals ik al eerder schreef: we wonen niet allemaal in beschaafd suburbia dat bevolkt word door louter ruimdenkende mensen, je zult als TS dankzij een laag inkomen maar in Amsterdam Oost/West/Noord belanden. Openlijke homo's en lesbo's hebben het daar al zwaar te voortduren, laat staan een onpassabele TS. En zoiets schreef Mina ook al.
Je vrienden kies je zelf uit, je familie, buren en collega's krijg je cadeau.
En nee, ik heb geen fijne familie; mijn ouders hebben vijf kinderen, en met geen een daarvan nog contact. (wil ik even mee zeggen dat mijn verbroken contact met mijn ouders, al zo'n 15 jaar, geen TS issue is,meer de fysieke en geestelijke mishandeling die wij, mijn broers en ik, hebben moeten ondergaan, maar ja; als je als kind al duidelijk TS/TG bent, dan........ben je pas werkelijk de sigaar. Lees de onderzoeken daarover van oa Gianna Israel maar eens door).
Wat mij wel grappig lijkt, is bv ipv 'mijn vrouw, jouw vrouw', iets te creeëren als 'mijn buurt, jouw buurt'. Twee onpassabele transen, de een met een redelijk inkomen woonachtig in beschaafd suburbia, de ander met een laag/minimum inkomen woonachtig in Amsterdam Oost/West/Noord, en dan eens omruilen, voor de duur van 3 maanden of zo.
De laag inkomen onpassabele TS zal van de hel naar de hemel gaan in jouw buurt, en andersom kan ik alleen maar zeggen.......neem een zelfverdedingscursus, en sla valium per gros in. We zullen dan zien dat jij niet meer zo wollig praat, na die 3 maanden daar gewoond te hebben
Groetjes Mila.
P.s: gelukkig heb ik voor de rest de juiste 'cadeaus' gekregen; ik heb een paar fijne collega's, en ach, ik hoef niet zo nodig met iedereen op mijn werk bevriend te zijn he? En ik woon superfijn, met hele aardige buren, die mij sinds jaar en dag zonder enige twijfel oid met 'buurvrouw' aanspreken, maar die ik op afstand hou. Ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn toch? Oh ja, ik heb ook hele fijne ex-collega's van mijn vorige werk, een paar maar hoor, daar heb ik nog steeds contact mee. En ook hier geldt voor de overige ex-collega's: ik hoef niet met iedereen bevriend te zijn.
dat is toch precies wat ik zeg?Patricia1979 schreef:Geloof jij uberhaupt dat die wonderen bestaan? Dan moet je al in goede sprookjes en/of sterke verhalen geloven. Virtueel kan iedereen wel SCHREEUWEN hoe ontzettend passabel die wel niet is.Joy schreef:hoe harder je roept ontzettend passabel te zijn en in feite beweerd 1 van die wonderen te zijn die het lukt een enigszins normaal bestaan als vrouw op te bouwen, en de behoefte hebt dat keer op keer te vertellen, hoe duidelijker je onzekerheid naar voren komt
Joy
Daar kijk je toch zo doorheen.
Een bio vrouw, die is pas passabel als vrouw
Klopt. Ik pretendeer dan ook niet dat ik nooit meer gespot zal worden.Patricia1979 schreef:Maar je zegt wel "situaties". Het is dus niet altijd.Cynthia schreef:Zonder nu op mijn borst te willen kloppen, weet ik situaties waarin mensen niet wilden geloven dat ik geen vrouw was. Ik heb daar ook wel wat over geschreven. En dat was dan met face to face contact inclusief conversatie.
Ik denk ook nog steeds dat het nog altijd te zien is, maar dat lijkt soms dus best wel mee te vallen
Ik herinner me gevallen waarbij mensen het wel in de gaten hadden. En verder is het natuurlijk wel zo dat ik gewoon als vrouw functioneer. En ik ga mensen doorgaans niet vragen of ze misschien iets in de gaten hebben.
Behalve 2 weken terug bij een sollicitatie. Toen vond ik dat ik wel moest omdat ik wilde weten of de komende ziekenhuisopname een obstakel zou vormen. Die bleek dus niets in de gaten te hebben gehad.
Cyn.