Transgenderzorg verder uitgekleed

[adriana]

Frederique

"Na jaren in de VS te hebben gewerkt in de transgenderzorg, viel het Arianne van der Ven op hoezeer Nederlandse transen hun best doen zo 'gewoon' mogelijk te zijn. De behoefte aan assimilatie weerspiegelt zich in een gebrek aan solidariteit én een rigide transgenderzorg. Dat ziet er in de VS heel anders uit."

(bron: de inleiding een artikel van Arianne van der Ven)
Groetjes,

Een jaar of 2 geleden heb ik een avond meegemaakt van een van de vele gender groepen in de "bay area" rond San Fransico.
In feite was het in San Jose een half uurtje rijden ten zuiden van San Fransico.
Ik ging daar op eigen initiatief als "vrouw" naar toe en kende de groep niet, was wel nieuwsgierig hoe Amerikanen hun TS beleven.

Het werd gehouden in het bijgebouw van een kerk, ik denk zelfs een Koreanse kerk, wat niet vreemd is want rondom San Fransico wonen veel Aziaten en in San Fransico is de grootste "China town" van de hele wereld.

Naar goed gebruik stel je je voor aan de aanwezige groep, ik denk een 50 personen, en toen ik vertelde (na vragen van hun) hoe de ziekenfonds verzekering (toen begin 2005) de kosten betaalden voor een o.a. een psych,SRS,hormonen,epilatie, enz. waren ze zeer verbaasd.
Jullie worden "gepamperd - in de watten gelegd" was hun mening, de Amerikaanse TS draait zelf op voor alle kosten.
Opmerkingen zoals "mag ik je koffer dragen want ik wil ook wel naar Nederland", was grappig bedoeld maar met een serieuze ondertoon.

Misschien hierdoor dat er meer solidariteit is in de VS transgender groepen, maar in feite is dit , denk ik, meer vanwege de veel moeilijker medische kosten situatie waarin zij verkeren, waarvoor je je niet kan verzekeren (veel te duur).

Het is goed dat o.a. het VUMC en COC stappen ondernemen richting zorg (??) verzekeraars en refereerd aan Europeesche regelgeving die men te gemakkelijk over het hoofd ziet (wil zien)
De "groep" TS en ook TG is te klein en te individueel gericht om een vuist te kunnen maken, denk ik..

groetjes, Adriana

[Frederique_]

Hoi Adriana,

Ik denk dat Arianne het heel goed verwoord: de manier waarop het in Nederland geregeld is heeft zowel voor- als nadelen. Jij beschrijft vooral de voordelen, zij vooral de nadelen. Als we in Nederland met onze (best wel hoge) ziektekosten ook de transgenders goed zouden behandelen zou dat starre en stijve "assimileren" veel minder nodig zijn. Daardoor zou je veel meer mensen tegenkomen die tussen genders in leven en zich ook zo tonen. En daardoor zouden meer mensen de stap durven te zetten om ook aan de buitenwereld meer van die andere kant van zichzelf te laten zien...

Groetjes,

Frederique

[Esther Vos]

De "groep" TS en ook TG is te klein en te individueel gericht om een vuist te kunnen maken, denk ik..

In Nederland wel ja, daarom is er het Transgender Netwerk Europa.
Kijk maar eens op http://www.tgeu.net.
Als zij groter worden kunnen we ook meer voor elkaar krijgen. Moeten de individuele T's zich wel aansluiten natuurlijk.

Groetjes Esther

[Frederique_]

Geld tekort is één van de redenen...

Groetjes,

Frederique

[Lisa met een S]

Bij het volledig doorlezen van het artikel van Arianne van der Ven, vond ik veel terug van de vele postings tussen Frederique en mij over het 'betutteling' van de instanties tov de mogelijke behandeling:

Eerlijk is eerlijk: de grote assimilatie heeft in Nederland wel geleid tot een veel toleranter en behulpzamer klimaat dan in de VS. Vooral voor transen. De Nederlandse overheid en verzekeraars spenderen enkele miljoenen per jaar om transen de medische hulp te bieden waar zij voor hun levensperspectief van afhankelijk zijn. Het geld wordt echter door medici en hulpverleners verdeeld; zij bepalen welke trans hulp krijgt. De dominante positie van de medische autoriteit marginaliseert de stem van de transen zelf en houdt een strikt assimilatiebeleid in stand...

In Nederland is bijvoorbeeld een gedeeltelijke behandeling, al was het maar met het oog op de vruchtbaarheid, onbespreekbaar. Men wil in de woorden van de genderteams 'geen hermafrodieten maken'. Medische hulp of gesprekstherapie worden niet geboden aan hen die hun identiteit niet eenduidig als mannelijk of vrouwelijk bestempelen, die ambivalente gevoelens hebben over het aanpassen van (al) hun geslachtsdelen of die zich depressief tonen omdat zij veel verdriet en verlies ervaren. Voorafgaand aan enig hulptraject dient men tot een onomwonden besluit te zijn gekomen over wat men wil....

In Noord-Amerika worden hulpverleners die zich specialiseren in transgenderzorg 'genderspecialisten' genoemd. Anders dan hun Nederlandse collega's werken ze niet vanuit een ziekenhuis, hebben zij een grote affiniteit met de transgendergemeenschap en blijven die ook vaak decennialang trouw.... Genderspecialisten werken met alle groepen transgenders, ongeacht de uitkomst van de transitie (trava, transgenderist of trans). Allerlei voorlopige transitie-uitkomsten die in Nederland zijn uitgesloten, behoren in Noord-Amerika wel tot de mogelijkheden, zoals een borstverwijdering zonder voorafgaande hormoontherapie (en dus met behoud van vruchtbaarheid).

In de VS geschiedt de transzorg op maat. Staatsoverheden subsidiëren de gezondheidszorg alleen op een indirecte manier, via algemene middelen voor zorg aan hen die weinig verdienen. Er is geen Gezondheidsraad die ingewikkelde besluiten hoeft te nemen. In een stad als Boston komt de overheidszorg voor transen neer op zeven instellingen voor gratis hormoonbehandeling en gesprekken. Zij die hun verdere zorg niet kunnen betalen, zijn aangewezen op de community om het leven draaglijk te maken.

Dus in Nederland wordt (in principe, maar voor hoe lang nog?), alles betaald, mits je bereid bent om je te onderwerpen aan de beslissingen van de 'specialisten' en de overheid. In Amerika heb je wel de voor Frederique zo belangrijke vrijheid om te kiezen voor een behandeling op maat, zolang je bereid bent om het zelf te betalen. Als je dat niet kan, dan kan je altijd wenden tot charitatieve instanties of tot overheidsinstanties voor de minder daadkrachtig (maar dan zal je je verzoek moeten voorleggen, ter goedkeuring door 'experts').

Is dat zo erg dan?

Groetjes,
Lisa

[Esther Vos]

Patricia schreef:

Wel merkwaardig dat het COC hier mee komt

Het COC is er niet mee gekomen. Ik ben een tijdje geleden met een plan naar het COC gestapt om zo'n groep op te zetten.
De reden erachter is simpel: Er is een goedlopende TenT avond in Eindhoven, 1x in de maand, en ik vind dat T's meer mogelijkheden moeten hebben. Daarnaast is het mijn bedoeling om i.s.m. Humanitas hulpgroepen in het zuiden op te zetten want die zijn er niet. Als je nu een gesprek wilt hebben over je T-gevoelens moet je naar Roosendaal of Amsterdam.
Daarnaast heb ik gemerkt dat veel T's nog nooit "en femme" naar buiten zijn geweest en ik hoop een groepje op te zetten waar die T's zich veilig genoeg voelen om het eens te proberen. Het is vaak een kwestie van de drempel overgaan.
Het is ook geen kwestie van geld want ik heb al gezegd dat er geen entree wordt geheven en niemand, ook ik, hoeft ergens lid van te worden.

Het is mijn idee dat een LGBT-organisatie, wat het COC aan het worden is ook een deugdelijke T-tak moet hebben. ëén van de mensen die mij helpt bij het opzetten van de werkgroep is Yvon, de gastvrouw van de TenT avonden in Eindhoven. En dit is wel de meest bezochte T-avond op de LKG kalender.
Ik stuur jullie wel een uitnodiging als het zover is. We gaan uit van de eerste sociale avond ergens in het najaar. We kunnen trouwens nog een paar vrijwilligers gebruiken om activiteiten op te zetten.

Groetjes Esther

[Frederique_]

Hoi Lisa,

Ja, dat is erg.

Genderdysforie is: het gevoel dat je lichaam niet overeenkomt met je zelfbeeld. Daar zit een groot probleem in: het gevoel dat je lichaam en je zelfbeeld niet overeenkomen is door een derde (zelfs door een mede-transseksueel/mede-transgender) niet in te schatten. Het enige dat je als mede-transseksueel/transgender kunt is meeleven, kijken in hoeverre een anders levenverhaal overeen (lijkt) te komen met je eigen leven. Daar houdt het op.

Als je het voorstel aan het CvZ doorleest, dan zie je dat "experts" daar omheen zeilen, door de definitie van genderdysforie aan te passen. Zij maken ervan:

Genderdysforie is het verschil tussen iemands uiterlijk en de mate waarin dat uiterlijk door de buitenwereld als man/vrouw gezien wordt. Vandaar ook dat je in dat document ziet dat ze foto's gaan doorsturen van de voor- en zijkant van iemands adamsappel. Alsof de grootte van die adamsappel ook maar enigszins iets zegt over de mate van iemands genderdysforie.. De een kan met een grote adamsappel prima leven, de ander heeft met een klein adamsappeltje een megaprobleem... Omgekeerd komt natuurlijk ook voor, maar de vanzelfsprekendheid waarmee verondersteld wordt dat iemands genderdysforie rechtevenredig is met de mate waarin iemand door de omgeving als man/vrouw gezien wordt is echt stuitend... Hetzelfde geldt voor "alleen borstvergrotingen als je via hormonen niet groter kunt komen dan cup B". Voor de een is B al te groot, voor de ander zal C te klein zijn...

In die zin vind ik ook dat behandelaars die menen dat op basis van dat laatste criterium mensen gediagnoseerd kunnen (of: qua verzekering terugbetaald moeten) worden van de hele aandoening NIETS begrepen hebben...

Groetjes,

Frederique

[adriana]

Frederique

Ik denk dat Arianne het heel goed verwoord: de manier waarop het in Nederland geregeld is heeft zowel voor- als nadelen. Jij beschrijft vooral de voordelen, zij vooral de nadelen. Als we in Nederland met onze (best wel hoge) ziektekosten ook de transgenders goed zouden behandelen zou dat starre en stijve "assimileren" veel minder nodig zijn. Daardoor zou je veel meer mensen tegenkomen die tussen genders in leven en zich ook zo tonen. En daardoor zouden meer mensen de stap durven te zetten om ook aan de buitenwereld meer van die andere kant van zichzelf te laten zien...
Groetjes,
Frederique

Ik denk het voor de TG "gemeenschap" makkelijker en duidelijker zou zijn als men b.v. ook genoemd werd in b.v. de "Benjamin Standaards of Care" welke voor zover ik weet de basis regels zijn voor een TS transitie alleen.

Hierover kan men zich bij een zorgverzekeraar via de behandelaars op beroepen omdat het duidelijk is wat men nastreeft n.l. een volledige lichamelijke aanpassing (voor zover mogelijk) in het geslacht waarin men verder wil leven.

Ik denk dat bij TG, waarbij de lichamelijke "aanpassing" soms voor een deel is, wordt het al moeilijker om te stellen wie niet en wie wel, krijgt een "aanpassing".

Misschien ligt het aan ons (mij) omdat TG zijn, dus leven tussen man en vrouw in, praktisch gezien nog moeilijker is in feite dan TS of TV, denk ik.

Dit alles geeft misschien een praktisch probleem om op basis van ...(je moet iets vastleggen/begrip TG definieeren). erkenning te krijgen voor "zorg", je ziet dat voor TS het al minder is geworden de laatste jaren en niet meer.

groetjes, Adriana

[Frederique_]

Hoi Adriane,

De "lol" is dat de SoC heel duidelijk is: mensen die tussen genders in willen leven worden (deels) erkend. De mogelijkheid om hormonen te gebruiken zonder SRS te willen wordt expliciet benoemd (zie hier, "Can Hormones Be Given To Those Who Do Not Want Surgery or a Real-life Experience?")

Ook psychische hulp is niet verplicht gesteld: 3 maanden RLE is volgens de SoC voldoende om hormonen te mogen krijgen.

In die zin wordt het meer tijd dat de "experts" de SoC weer eens (goed) lezen, dan dat de SoC (ten onrechte) aangegrepen wordt als reden waarom TG's nog niet behandeld kunnen worden...

Groetjes,

Frederique

[Lisa met een S]

Hoi, Frederique,

Mijn opmerking was niet zo zeer bedoeld voor jou, als voor Wendy. Wat ik bedoelde, is, of het amerikaanse model zo erg is.

Je mag zelf bepalen welke behandelingen je wilt hebben, mits je zelf daarvoor kan en wil betalen. Als je dat zelf niet wil betalen, jammer. Maar als je zelf dat niet kan betalen, dan moet je wel aan degenen die het voor jou willen betalen, duidelijk maken, volgens hun voorwaarden, waarom je hun geld nodig hebt.

Jouw antwoord lezend, zou ik denken dat je dit niet zo een slecht systeem vindt.

Groetjes,
Lisa

[Frederique_]

Hoi Lisa,

Ik ben in ieder geval voor het eerste deel van je voorstel: iemand die het zelf kan betalen moet in de gelegenheid gesteld worden om op een medisch verantwoorde manier medicijnen te gebruiken (daarmee bedoel ik dus: de hulp van een endocrinoloog om je te helpen met de keuze voor bepaalde hormonen + begeleiding met bloedonderzoek - daarmee bedoel ik dus niet: de verplichte afname van een psycholoog die voor jou gaat bepalen of je wel-of-geen hormonen mag en die je psyche al-dan-niet een bepaalde kant op probeert te sturen). In die zin zou het een vooruitgang in Nederland zijn als zelf gefinancierd medisch begeleid hormoongebruik zonder psycholoog mogelijk zou worden. Idem voor SRS'en die niet gekoppeld zijn aan psycholoog en/of hormonen.

Het deel waar ik het niet eens mee blijf is wat je doet met mensen die dit niet kunnen betalen. Ik ben van mening dat die mensen gewoon dezelfde zorg verdienen als mensen die het wel kunnen betalen. Je hebt er niet om gevraagd om arm geboren te worden en ook niet gevraagd om door je genderdysforie (en allerlei psychisch gerelateerde problemen) minder verdienend werk te krijgen. En dus zie ik het als een vorm van "straffen" van minder bedeelden als die mensen niet (of: alleen met meer betutteling op basis van aannames die niets meer met het eigen ziektebeeld te maken hebben, zie mijn vorige bericht) kunnen krijgen wat mensen met een hoger inkomen/vermogen wel kunnen krijgen.

Groetjes,

Frederique

[adriana]

Esther,

Patricia schreef:
Quote:
Wel merkwaardig dat het COC hier mee komt

Het COC is er niet mee gekomen. Ik ben een tijdje geleden met een plan naar het COC gestapt om zo'n groep op te zetten.
De reden erachter is simpel: Er is een goedlopende TenT avond in Eindhoven, 1x in de maand, en ik vind dat T's meer mogelijkheden moeten hebben. Daarnaast is het mijn bedoeling om i.s.m. Humanitas hulpgroepen in het zuiden op te zetten want die zijn er niet. Als je nu een gesprek wilt hebben over je T-gevoelens moet je naar Roosendaal of Amsterdam.

Groetjes Esther

In Rotterdam bij Humanitas kan je ook terecht als je individueel "problemen" hebt met je gender identiteit, ze hebben daar gespecialiseerde medewerkers.
Ook een een werk hulpgroep transseksualiteit.

Ik las op de site van COC dat ze gisteren in Deventer voor de 1ste keer samen met LKG T&T een avond hadden georganiseerd, prima initiatief zoals ook het initiatief van Esther.
Wat LKG T&T betreft, alhoewel ik al lange tijd niet meer naar T&T avonden ga, steun ik ze wel als lid al jaren om de volgende redenen.
Ook Humanitas want in de begin periode toen ik ze nodig had stonden zij klaar voor mij, kosteloos!!.

En ik denk dat er hier een punt is voor ons allen, als je zaken -zoals o.a. zorg voorzieningen/wetgeving enz. behartigd wil zien betreffende je "T" situatie kan je dit nooit alleen tegenover die grote instituten.

Daar heb je deskundige spreekbuizen voor nodig zoals o.a. COC, Humanitas, LKG T&T, omdat die kunnen spreken namens een groep wat meer uithaalt dan een ieder individueel.

En zonder o.a. de vrijwilligers en donaties, en ze vragen niet veel Humanitas (wat je kan missen) en LKG T&T een Euro 33 op jaar basis en iedere maand het kontakt blad, kunnen ze geen steun verlenen, naar buiten toe en naar ons toe.

Misschien iets om over na te denken

groetjes, Adriana

Staat los van individueel bezig zijn in je eigen kleine leefwereld wat betreft zichtbaarheid (als je daar aan toe bent), ook heel belangrijk, maar daar is een andere draad voor.

[Esther Vos]

Hallo Adriana,
ja, ik weet dat er in Rotterdam en in meer steden in het westen organisaties en groepen zijn, maar als je in Helmond woont is dat een heel eind weg om even een uurtje te gaan praten. Ik ben onlangs bij Humanitas geweest voor een gesprek. Ik heb het gepland op een dag dat ik ook op ons hoofdkantoor moest zijn, maar die luxe heeft niet iedereen.

Daarom wil ik iets in het zuiden opzetten voor mensen in een soortgelijke positie. Vroeger had je in Eindhoven een T-groep van de Kringen. Helaas is degene die dat runde vertrokken en is hij in Amsterdam de beroemde Lellebel begonnen.

Hopelijk komen er op meer plaatsen in NL T-groepen onder de vlag van het COC en sluiten ze zich allemaal bij elkaar aan.

Liefjes en groetjes Esther

[Wendy B]

Ik zie trouwens dat er nog twee T* s bij zijn gekomen op stand.nl.
Prima zo;

Zo'n forum is bijvoorbeeld een mogelijkheid om meer 'zichtbaar' te worden zonder gelijk de 'stealth modus' op te geven zoals met een fotootje in de krant of je gezicht op TV.

[Esther Vos]

Er is er net weer ééntje bij gekomen.