De drenkeling.

[Franciska]

Door een onverwachte deining van het schip val je van boord in het water. Omdat je alleen aan dek was is er niemand die gezien heeft dat je overboord gevallen bent, het schip waar je op zat vaart gewoon door. Ondanks dat je om hulp roept verdwijnt het schip steeds verder. Tot je begrijpt dat om hulp roepen geen zin meer heeft want er is niemand die je nog kan horen. Je begint te zwemmen in de hoop dat je land of een ander schip tegen zal komen. Na een paar uur zwemmen ben je zo vermoeid dat je niet meer vooruit komt maar alleen nog instaat bent om je hoofd boven water te houden. Je weet ook dat je dit niet lang meer zult kunnen volhouden dus je kijkt om je heen of er niet ergens iets is waar je je aan vast kunt houden. maar er is helemaal niks nog geen stuk wrak hout. Ook al weet je dat er geen ontkomen aan is blijf je met de moed der wanhoop proberen je hoofd boven water te houden. Net zo lang tot je niet meer instaat bent om te bewegen en je langzaam naar de bodem zinkt.

Groetjes,
Franciska.

[Joanne]

Vervolgens geef je het op en ontspant je.
Langzaam zak je naar de bodem om tot de ontdekking te komen dat daar een hele nieuwe wereld voor je open ligt.
Het is wel een compleet andere wereld dan je gewend bent en je zult een hoop moeten leren maar hij is er echt en de mensen die er wonen zijn vriendelijk en aardig.
Je wordt vriendelijk verwelkomt en krijgt een nieuw onderkomen.
En voor je het weet ben je een nieuw leven begonnen daar op die bodem van de zee.
Veel geluk ermee en positief denken meis.

[Franciska]

Vervolgens geef je het op en ontspant je.

Mijn overlevingsinstinkt (angst om te verdrinken) weerhoud mij ervan me te ontspannen en het vechten tegen het onvermijdelijke op te geven.

Het is wel een compleet andere wereld dan je gewend bent en je zult een hoop moeten leren maar hij is er echt en de mensen die er wonen zijn vriendelijk en aardig.

Is die wereld er werkelijk? De mensen die er wonen zijn misschien wel aardig en vriendelijk maar zullen ze mij ook aardig vinden? Moet ik dan weer leren hoe ik me in die wereld moet aanpassen om aardig gevonden worden?

Je wordt vriendelijk verwelkomt en krijgt een nieuw onderkomen.
En voor je het weet ben je een nieuw leven begonnen daar op die bodem van de zee.

Zal ik in die wereld dan wel echt gelukkig kunnen zijn of wacht mij daar het zelfde leven zoals ik dat al had?

Veel geluk ermee en positief denken meis.

Ik geloof er nog steeds in dat het uiteindelijk allemaal wel goed zal komen, ook al word het wel steeds moeilijker om dat vast te blijven houden.

Groetjes,
Franciska.

[Joanne]

Mijn overlevingsinstinkt (angst om te verdrinken) weerhoud mij ervan me te ontspannen en het vechten tegen het onvermijdelijke op te geven.

Begrijpelijk en het is aan jou wanneer je dat doet maar ooit moet het er eens van komen.

Is die wereld er werkelijk? De mensen die er wonen zijn misschien wel aardig en vriendelijk maar zullen ze mij ook aardig vinden? Moet ik dan weer leren hoe ik me in die wereld moet aanpassen om aardig gevonden worden?

Als het goed is moet er een wereld zijn waarin je gewoon jezelf kunt zijn.
Die wereld heet zelfacceptatie en die kan je alleen zelf creeren.
Ik zeg niet dat het dan ineens makkelijk wordt maar wel makkelijker.
En jezelf aanpassen om aardig gevonden te worden is natuurlijk not done.
Of je nou trans bent of niet je bent wie je bent en dat hebben mensen maar gewoon te accepteren.
Als jij na je zelfacceptatie beter in je vel zou zitten dan straal je dat uit, daar wordt op gereageerd door de buitenwereld en het zit er dik in dat mensen je dan ineens zien staan.
Wellicht vinden ze je dan ook een stuk aardiger.
Dat moet je echter zelf doen al kan ik je niet precies uitleggen hoe dat in zijn werk gaat.
Het komt als het komt en geduld is een schone zaak maar dat wist je al.

Zal ik in die wereld dan wel echt gelukkig kunnen zijn of wacht mij daar het zelfde leven zoals ik dat al had?

Helaas kom je daar pas achter als je de stappen gezet hebt en de behandeling ondergaan.
En ja dat is een gok dat begrijp ik heel goed.
Maar er waren in mijn leven bijvoorbeeld een heleboel aanwijzingen dat het de juiste gok was en dus durfde ik het aan.
Waarschijnlijk heb jij die aanwijzingen ook al weet ik dat natuurlijk niet zeker.
In ieder geval zul je een sprong over een muur moeten nemen zonder dat je weet wat er achter die muur ligt voordat je zekerheid hebt en dat is heel eng.

Ik geloof er nog steeds in dat het uiteindelijk allemaal wel goed zal komen, ook al word het wel steeds moeilijker om dat vast te blijven houden.

Da's in ieder geval iets en als er iets is wat wij transen goed kunnen dan is het vasthouden dus ik verwacht ook dat het wel goed komt met je.

[Franciska]

[Joanne schreef:]
Begrijpelijk en het is aan jou wanneer je dat doet maar ooit moet het er eens van komen.
[/quote]
Ik hoop toch dat het niet zo lang meer zal duren tot ik dat kan.
[Joanne schreef:]
Als het goed is moet er een wereld zijn waarin je gewoon jezelf kunt zijn.
Die wereld heet zelfacceptatie en die kan je alleen zelf creeren.
Ik zeg niet dat het dan ineens makkelijk wordt maar wel makkelijker.
[/quote]
Die zelf acceptatie komt in gevaar wanneer je geen vrouw en geen man voelt. Je moet dan weer helemaal opnieuw beginnen. met jezelf te accepteren.
[Joanne schreef:]
En jezelf aanpassen om aardig gevonden te worden is natuurlijk not done.
Of je nou trans bent of niet je bent wie je bent en dat hebben mensen maar gewoon te accepteren.
[/quote]
Mezelf aanpassen is zo'n gewoonte dat ik vaak niet eens merk dat ik het doe. Dat zal dus ook heel lang gaan dure voor dat ik dat afgeleerd heb.
[Joanne schreef:]
Dat moet je echter zelf doen al kan ik je niet precies uitleggen hoe dat in zijn werk gaat.
[/quote]
chips kan jij dat ook al niet.
[Joanne schreef:]
In ieder geval zul je een sprong over een muur moeten nemen zonder dat je weet wat er achter die muur ligt voordat je zekerheid hebt en dat is heel eng.
[/quote]
Eng lijkt me een beetje zachtjes uitgedrukt, snachts om twaalf uur over het kerkhof lopen dat is eng. Over een muur springen zonder te weten of er niet een kilometers diepe afgrond achter zit is angst aan jagend.

Groetjes,
Franciska.

[Joanne]

Ik kan je niks vertellen wat je nog niet weet Franciska.
Behalve dan dat ik de gevoelens die je beschrijft ook allemaal heb gehad of nog heb.
Het is namelijk nooit goed.
Mijn transitie heeft enkel mijn uiterlijk aangepast zodat ik nu op een vrouw lijk maar feitelijk zou ik opnieuw geboren willen worden.
Ik heb dus net als alle andere transen genoegen moeten nemen met tweede keus.
Of je daar gelukkig mee kan worden is alleen maar uit te vinden door het te doen.
Dat is aan jou om te beslissen en ik kan alleen af en toe wat feedback geven of support.
Teleurstellend he, maar als ik het voor je had kunnen oplossen dan had ik het met plezier gedaan.

[Franciska]

maar feitelijk zou ik opnieuw geboren willen worden.

Hoe pijnlijk waar deze woorden zijn.

Ik heb dus net als alle andere transen genoegen moeten nemen met tweede keus.
Of je daar gelukkig mee kan worden is alleen maar uit te vinden door het te doen.

Accepteren dat die tweede keus het best haalbare is moet dan eerst gebeuren voor je gelukkig kan worden met die tweede keus.

Dat is aan jou om te beslissen en ik kan alleen af en toe wat feedback geven of support.
Teleurstellend he

Meer kan en mag ik ook niet van je vragen, nee hoor precies wat ik vaak nodig heb.

Groetjes,
Franciska.

[Joanne]

Nou het blijkt wel weer dat je het allemaal prima snapt en voor die feedback en support weet je mij te vinden.

[Franciska]

Op drie plaatsen te gelijk als het moet.

Groetjes,
Franciska.