Je naam.... Hoe kom je eraan

[Leanne]

Ik heb lang met de naam Ginger rondgelopen, naar Ginger Alexander, een juffrouw van een programma op TLC . Na onze komst hier wist ik zeker dat áls ik ooit vrouw zou worden zou ik worden als Ginger Alexander.

Maar gaandeweg ben ik van Ginger afgestapt, de naam past ook niet zo goed bij mijn persoonlijkheid vond ik. Ik ben toen hele lijsten afgegaan en kwam uiteindelijk uit op Leanne. Zonder reden, het moet in het Engels wel uitspreekbaar zijn want ze bakken er anders niets van. Ik heb een tijdlang Leanne geprobeerd en heb het toen ge-out als Leanne. Natuurlijk keken mensen me vreemd aan maar het langzaam botert het het bedrijf door en al zie ik er uit als een man (in het werkleven op verzoek van mijn manager) ze beginnen me langzaamaan allemaal Leanne te noemen. En daar voel ik me erg goed bij !

Leanne

[Babette]

Hoi hoi,

uiteindelijk ben ik bij Babette uitgekomen na het zien van "Babette's Feast", naar het gelijknamige boek van Karen Blixen. Prachtige film, recentelijk nog gezien na Zomergasten met Alexander Rinnoy Kan.

Groetjes en liefs,

Babette.

[Janiek_]

Goh ja, "Babette's Feast", dat is een van de meest ontroerende films die ik ooit gezien heb (inmiddels 3 keer). Prachtig om te zien wat dat met mensen doet, eten dat met liefde en hartstocht is klaargemaakt...

In mijn naam, die ik overal behalve op mijn identiteitskaartje draag, zie je met gemak mijn doopnaam terug, onverhaspeld. Wat mij in Janiek aansprak is de klank, de trouw aan mijn geschiedenis, en ook dat die naam zowel voor jongens als meisjes gebruikt wordt. Ik voel me namelijk heel beslist geen man, maar om dan maar te zeggen dat ik me "100% vrouw" voel, dat zou voor mij ook niet helemaal terecht voelen. Wat ik voorheen nooit heb gehad met mijn naam, er een gevoel van trots bij ervaren, dat heb ik nu wel.

[dhiamara]

Heb mijn naam gekozen uit een boek. Dhiamara is oorspronkelijk daarin een drakenstad. Tevens heb ik het als schuilnaam gebruikt. (de draak steken met mijzelf?)

Het grappige is dat mijn oorspronkelijke naam bestaat uit vernoeming naar een tante en een oom. (janspieter) Mijn eerste gedeelte van mijn voornaam is de tante en de tweede gedeelte is mijn oom Nu ik een stuk gegroeid ben in het accepteren van mijzelf zit ik al een tijdje te spelen met de mogelijkheid om het eerste gedeelte als mijn meisjes naam aan te nemen. Op het werk (man) blijft het maar mijn eigen naam. Daar hebben ze het al moeilijk genoeg als ik me aankondig met mijn volledige voornaam. en wordt het dus gewoon Piet. Soms wordt ik privé als ik in de tuin zit Pietronella genoemd door enkele buren.

is even wat anders dan Jansje

[Babette]

Hoi hoi,

Goh ja, "Babette's Feast", dat is een van de meest ontroerende films die ik ooit gezien heb (inmiddels 3 keer). Prachtig om te zien wat dat met mensen doet, eten dat met liefde en hartstocht is klaargemaakt...

precies! Het is ook mijn absolute passie om allerlei heerlijk voedsel te bereiden, dus vandaar...

Groetjes en liefs,

Babette.

[petrag]

Ook ik dan maar.

In mijn beginperiode toen ik het zelf nog niet goed besefte kwam ik veel in een eroticashop (christine le duc) en ik maakte hiervan de nederlandse naam Christine de Graaf.

Echter na verloop van tijd voelde dit niet als goed aan en ben verder gaan zoeken. Ik ging toen meedoen met een schrijfcursus ivm het verwerken van een opnamen in een psychiatrisch ziekenhuis en kreeg toen de opdracht om een pseudoniem te verzinnen en daarna uitleg te geven hoe je erop bent gekomen.
Doordat ik toen aan het T gebeuren van mijzelf dacht maatke ik mijn voornaam vrouwelijk en mijn achternaam verbasterde ik van de Reus maakte ik Grootman.

Sindsdien ben ik gebleven bij deze naam omdat ik die perfect bij mij vind passen.

liefs Petra