vrouwen zijn geen barbies

[Hertog Jan]

zoals An zei, haar transerigheid geconfronteerd wordt.

In dit geval is het voor de verandering zijn transerigheid, wou ik nog zeggen.

Sticky

Sam mag ik erop wijzen dat het in dit geval zijn transerigheid is als je het over mij persoonlijk hebt!

[Anja Lasagna]

zoals An zei, haar transerigheid geconfronteerd wordt.

In dit geval is het voor de verandering zijn transerigheid, wou ik nog zeggen.

Sticky

Sam mag ik erop wijzen dat het in dit geval zijn transerigheid is als je het over mij persoonlijk hebt!

Ehm, An, Sam is nieuw hier, en net als ik kent Sam ws weinig mannen die An heten........lichtelijk verwarrend is dat dus.

Mila.

[Stephan]

Sam mag ik erop wijzen dat het in dit geval zijn transerigheid is als je het over mij persoonlijk hebt!

Sorry An, ik ben er inderdaad van uit gegaan dat je een vrouw was, mijn excuses daarvoor.

Groetjes

[troeteltrans]

voor melina

http://nikaaskini.com/index.php/?page_id=25

How a feminist framework saved my life!
Something that I think almost all transwomen go through when first ‘realizing’
that they themselves are transgender or transsexual is a period of ‘body dysphoria’,
that is an intense hatred for their body (particularly genitals and lack of female
secondary sex characteristics). I don’t believe in ‘gender dysphoria’. In fact I
flat out reject the idea. I don’t deny that many people are uncomfortable with
their bodies, I myself have always had some discomfort with my body, but I think
that gender dysphoria has been over emphasized by both the medical profession
and transgender/transsexual communities. It is the ‘excuse’ by which people
pleadwith the ‘masses’ for ’sympathy’ of the ‘transsexual condition’. I find it
somewhat cowardly to do this, to have an ‘easy out’ by answering all questions
with “Well I always hated my penis.” Which, is not really the truth, because in my
mind I don’t think we think any one thing all the time. It is merely a socialized
and programed response to a cultural discourse. The first question that people
ask you when you tell them you are transgender or transsexual is “So have you
had the surgery yet?” This is a question meant to establish “authenticity”, if you
have a neo-vagina (a vagina that is created), you must be a woman. If you have
a penis still, well you must not want to be a woman bad enough, you must not
be “REAL” about being a woman.

I have grown very tired of this either/or dichotomy which glazes over the much
larger financial, emotional, social, and spiritual implications of ’sex reassignment
surgery’.

Engaging in feminist scholarship for me, reading other feminists thoughts on
the state of the ‘female body’ and how gender is constructed and socialized
around male sexuality I was able to set aside this ‘belief’ about my body. I was
able to see the ‘bigger picture’. To see that, being a woman is about so much
more than my genitals (something which, by the way, only about .01% of the
people I will ever meet in my life will interact with!).
When people do not think or know that someone is transgender, the do not go
around asking them the state of their genitals to establish if they are a ‘man’ or
‘woman’. I think it would be absolutely absurd and considered insanely offensive.
So too I reject people’s assumed ‘right’ to ask me about the state of my genitals.
This ‘transformation’ of thought only occurred after about 3 years of being asked
about 10 times daily about the status of my genitals. To be subjected to such
abject objectification was and is ridiculous.

Gender Dysphoria to me is in one part an internal sense of disdain for one’s body,
but I am unable to separate that out from the social reality of the lives transgender
people are forced to live. A life in which their genital status confers for most people
the ‘end all and be all’ of their ‘true gender’. Such a myopic view of anything seems
ridiculousto me. Such high bars seem impossible to hurdle as they are an over
simplification of the reality of gender (which exists regardless your genitals I assure
you).

[Anja Lasagna]

Beste Melina,

Nu je juridisch dadelijk vrouw bent, wees ajb een vrouw!
Blijf niet alles om je heen keuren of het wel vrouwelijk
en aantrekkelijk genoeg oogt?

Aan de ene kant je als man blijven masturberen en aan de andere kant je toch vrouw voelen dat klopt niet helemaal voor mij ....ik kan daar nu zeker niet meer bij.
Het was toen helemaal fout en nu ik weet hoe het is als post-op trans vind ik het nog veel meer fout........

Nu ben je wel erg aan het projecteren geslagen als ex travestiet zijnde.

Ik geloof dat ik nog niet eerder een post op ts zichzelf redelijk kort na haar SRS op zo'n volslagen narcistische manier zichzelf heb zien 'fetisjiseren' dmv 'toegepaste vrouwelijkheid', daarbij obsessief naar bevestiging zoekend.

Ik hoop echt voor je dat dit van tijdelijke aard is Melina.

Mila.

[Chantal C.]

Ik geloof dat ik nog niet eerder een post op ts zichzelf redelijk kort na haar SRS op zo'n volslagen narcistische manier zichzelf heb zien 'fetisjiseren' dmv 'toegepaste vrouwelijkheid', daarbij obsessief naar bevestiging zoekend.

Goed geformuleerde zin... Laat ik eens gek doen en me hierbij aansluiten...

[Anja Lasagna]

Ik geloof dat ik nog niet eerder een post op ts zichzelf redelijk kort na haar SRS op zo'n volslagen narcistische manier zichzelf heb zien 'fetisjiseren' dmv 'toegepaste vrouwelijkheid', daarbij obsessief naar bevestiging zoekend.

Goed geformuleerde zin... Laat ik eens gek doen en me hierbij aansluiten...

Ik neem maar even aan dat vrouwelijkheid bij veel ts'en van binnenuit komt, en dat die srs niets meer en niets minder dan een correctie is, en dat daarna de innerlijke vrouwelijkheid zich gewoon, rustig, verder ontwikkeld, zonder toeters of bellen.
Post srs ben je toch een (trans) vrouw en hoef je je verder toch niet meer zo te bewijzen?

Van daaruit kan ik me wel voorstellen dat sommige transen post op zo 'slonzig' (Melina's uitspraak) worden, en zich heel gewoon gaan kleden met of zonder make up.

Ze zijn gewoon gearriveerd namelijk.

Mila.

[Chantal C.]

Ik geloof dat ik nog niet eerder een post op ts zichzelf redelijk kort na haar SRS op zo'n volslagen narcistische manier zichzelf heb zien 'fetisjiseren' dmv 'toegepaste vrouwelijkheid', daarbij obsessief naar bevestiging zoekend.

Goed geformuleerde zin... Laat ik eens gek doen en me hierbij aansluiten...

Ik neem maar even aan dat vrouwelijkheid bij veel ts'en van binnenuit komt, en dat die srs niets meer en niets minder dan een correctie is, en dat daarna de innerlijke vrouwelijkheid zich gewoon, rustig, verder ontwikkeld, zonder toeters of bellen.
Post srs ben je toch een (trans) vrouw en hoef je je verder toch niet meer zo te bewijzen?

Klopt helemaal. Bovendien heeft iedere vrouw (bio of niet) wel het verlangen voor bevestiging van haar uiterlijk, alleen gaat ze dat niet vragen. Complimentjes krijg je vanzelf wel. Als een collega tegen me zegt "Je ziet er goed uit" dan weet ik dat het ok is.

[lightningbolt]

foutje

[Chantal C.]

foutje

Alweer?

[Janiek_]

When people do not think or know that someone is transgender, the do not go around asking them the state of their genitals to establish if they are a ‘man’ or ‘woman’. I think it would be absolutely absurd and considered insanely offensive.

Mensen hebben tegenwoordig een omzichtiger manier om hetzelfde te vragen: "Hoe ver ben je in je proces?"
"Hoe bedoel je?" vraag ik dan. En dan voelt zo iemand zich meestal toch wel "betrapt".

Tegen mensen die de vraag direcht stellen, zeg ik: "Dat kun je niet weten, maar voor ons soort mensen is dat niet een fijne vraag om gesteld te krijgen. Los van of iemand wel of niet geopereerd is." En dan blijven er nog altijd mensen over die daruit concluderen dat geen SRS gehad hebt, want dan zou je er immers trots op zijn?

[Janiek_]

foutje

Alweer?

Nou, ik heb toevallig gelezen wat er net stond en ben blij dat Patries op tijd inzag dat het om een foutje ging .

[lightningbolt]

foutje

Alweer?

Nou, ik heb toevallig gelezen wat er net stond en ben blij dat Patries op tijd inzag dat het om een foutje ging .

Of het echt om een foutje ging weet ik niet, maar ik had het wat anders moeten formuleren

[lightningbolt]

Ik neem maar even aan dat vrouwelijkheid bij veel ts'en van binnenuit komt, en dat die srs niets meer en niets minder dan een correctie is, en dat daarna de innerlijke vrouwelijkheid zich gewoon, rustig, verder ontwikkeld, zonder toeters of bellen.
Post srs ben je toch een (trans) vrouw en hoef je je verder toch niet meer zo te bewijzen?

Van daaruit kan ik me wel voorstellen dat sommige transen post op zo 'slonzig' (Melina's uitspraak) worden, en zich heel gewoon gaan kleden met of zonder make up.

Ze zijn gewoon gearriveerd namelijk.

Mila.
Van daaruit kan ik me wel voorstellen dat sommige transen post op zo 'slonzig' (Melina's uitspraak) worden, en zich heel gewoon gaan kleden met of zonder make up.

Ze zijn gewoon gearriveerd namelijk.

Mila.

Dat klopt als een bus wat je daar zegt. Ik ben een paar keer naar een bijeenkomt geweest in Groningen van Humanitas. 10 van de 12 ts-en waren al een tijd (soms jaren) post-op. En idd die waren allemaal heel gewoon normaal gekleed en de meeste zonder of met weinig make-up. En verder niets geen poespas.

Maar Melina had het toch ook over bierbuiken toen ze het over slonzig had. Die heb ik niet gezien daar

[Anja Lasagna]

When people do not think or know that someone is transgender, the do not go around asking them the state of their genitals to establish if they are a ‘man’ or ‘woman’. I think it would be absolutely absurd and considered insanely offensive.

Mensen hebben tegenwoordig een omzichtiger manier om hetzelfde te vragen: "Hoe ver ben je in je proces?"
"Hoe bedoel je?" vraag ik dan. En dan voelt zo iemand zich meestal toch wel "betrapt".

Tegen mensen die de vraag direcht stellen, zeg ik: "Dat kun je niet weten, maar voor ons soort mensen is dat niet een fijne vraag om gesteld te krijgen. Los van of iemand wel of niet geopereerd is." En dan blijven er nog altijd mensen over die daruit concluderen dat geen SRS gehad hebt, want dan zou je er immers trots op zijn?

Een dergelijke vraag krijg ik nooit.......wat me wel regelmatig gevraagd word is of ik kinderen heb, en daar heb ik erg veel moeite mee.
Niet zo zeer omdat ik geen kinderen heb en ook niet wil, maar de impliciete 'ach, zielig' gezichtsuitdrukking die dan onwillekeurig op het (moeder/grootmoeder) gezicht verschijnt.
Blijkbaar word een kinderloze 40+ vrouw als 'zielig' of nog erger gezien, wat dan voor een kinderloze 40+ weer niet geldt.

Vermoed ik zo.

Mila.