Er was eens een jongen die eigenlijk een meisje was. Een soort meisjejongen dus. Hij speelde met vriendinnetjes en snapte soms niet zoveel van hoe de wereld in elkaar zat. Maar wel dat hij een meisje was.
Toen de andere meisjes naar jongens gingen kijken, stelden ze voor dat hij dat ook zou doen. Maar voor een meisjejongen als hij waren vriendjes niet overal te vinden. Zo kwam hij terecht in kroegen met jongens die op andere jongens vielen.
Dat klikte niet zo best. De jongens daar hadden geen interesse in zijn meisjeskant, ze deden jongensdingen met elkaar en hielden niet van gedoe. Ze wilden alleen de jongen zien die hij was, niet het meisje.
Dan kon hij nog beter weer met meisjes gaan spelen! Daar vond hij veel meer tederheid en romantiek, maar ook de aandacht voor tutten en kleding die hij zelf had. Hij voelde zich daar toch veel beter thuis en was weer heerlijk meisje. Maar vaak liep het uit op misverstanden en mocht hij in zijn rol als vriendje toch weer geen meisje zijn.
Op een dag ontdekte de meisjejongen een plek waar allemaal jongens kwamen die eigenlijk meisjes waren. Er waren zelfs meisjes die eerst jongen waren geweest en andersom kwam soms ook voor. Er ging een wereld voor hem open, of beter gezegd voor haar; hij leerde al snel dat een meisjejongen een meisje is en dus een zij.
Het was fijn voor hem en er was veel te leren. Hij kon verder gaan als vrouw, nooit gedacht dat zoiets mogelijk was. Zelfs al konden mensen zien dat hij eigenlijk ook een jongen was, toch mocht hij zo leven. Even leek het alsof alles klopte.
Maar wat was hij nou eigenlijk? Volgens de meeste andere meisjejongens was hij een vrouw en dus geen man. Maar was een meisjejongen wel hetzelfde als een vrouw? Moest hij wel alles doen om vrouw te zijn en dus geen man? Zijn vriendinnetjes van vroeger waren inmiddels al lang met hun vriendjes getrouwd en liepen achter kinderwagens. Dat zou voor hem nooit zo zijn en er waren nog veel meer verschillen.
De meisjejongen werd er een beetje verdrietig van, nergens kon hij het vinden. Niet bij de meisjes, niet bij de jongens, zelfs niet bij de andere meisjejongens die vrouw waren en dus geen man.
Op een zonnige voorjaarsdag liep de jongen over straat, naar de punten van zijn laarzen te kijken. Ineens hoorde hij muziek van boven, op een balkon stond een man op een klarinet te spelen. Het was een bekend jazzmelodietje, iets van Nina Simone of Astrud Gilberto, dat wist hij even niet. Hij keek omhoog, de man op het balkon merkte hem op en niet lang daarna zaten ze daar samen aan een kopje thee. Ze keken elkaar diep in de ogen, proefden woorden en zinnen van verlangen, vlogen in elkaars armen, gevolgd door meer smeltende blikken. Ze zoenden zich schraal en doken juichend samen het bed in. De man viel op vrouwelijke jongens, de meisjejongen viel op hem.
Bij die man voelde de meisjejongen zich zomaar weer een beetje hij, dat mocht en klopte, want hij was toch een meisje. Altijd al geweest, daar verander je niets aan. Maar nooit zou hij een vrouw zijn zoals zijn vriendinnetjes van vroeger. Dat was ook niet erg, hij was een meisjejongen en begon samen met die man van het balkon aan een nieuw sprookje. Als je heel goed luistert, kun je ze samen horen spelen.
Sticky
Lentesprookje
Moderator: Moderators
-
troeteltrans
- Banned Lid
- Berichten: 529
- Lid geworden op: ma dec 03, 2007 21:46
:D:D-
troeteltrans
- Banned Lid
- Berichten: 529
- Lid geworden op: ma dec 03, 2007 21:46
-
troeteltrans
- Banned Lid
- Berichten: 529
- Lid geworden op: ma dec 03, 2007 21:46
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Hij is al wat ouder (geschreven tbv het Transfusion-festival): Mijn reis naar Hovaméka.
Groetjes,
Frederique
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !