Behoefte aan hulp/ondersteuning vanuit ggz

[ik ben hier niet meer]

Dat is zeker waar Janiek, zonder namen te noemen ken ik iemand die inderdaad mevreer is geworden na SRS, en zicht toch prettiger voelde om niet 100% als vrouw of man te leven. Deze persoon voelde zich er een beetje tussen in staat . Ik heb helaas geen contact meer met hem/haar.

[wavebird]

Dat is zeker waar Janiek, zonder namen te noemen ken ik iemand die inderdaad mevreer is geworden na SRS, en zicht toch prettiger voelde om niet 100% als vrouw of man te leven. Deze persoon voelde zich er een beetje tussen in staat . Ik heb helaas geen contact meer met hem/haar.

dat is toch een transgender dan? ik ben in ieder geval geen transgender want ik voel mezelf totaal geen man. kan iemand mij even het exacte betekenis van een transgender geven?

[Frederique_]

Zie hier op homoinfo.nl voor een korte uitleg...

Groetjes,

Frederique

[troeteltrans]

Borsten en baardhaar is wel een heel grafisch voorbeeld van een transgender...

Ten eerste...
Wat is leven als vrouw. Ik heb transseksuelen gezien die beweerden te leven *als vrouw* maar die er als van alles en nog wat uitzagen behalve als *vrouw*...

Andersom ook, ik heb transgenders gezien die werkelijk leven als *vrouw* in de maatschappij... als anderen ook dusdanig behandeld worden en waarvan mensen intuitief aanvoelen dat ze met een *vrouw* te maken hebben... en dat terwijl die transgender bijv geen srs wenst.

Je kunt je dan afvragen wie er eigenlijk als transgender *leeft* en als *transseksueel* leeft. Er zijn dus transseksuelen die als transgender leven... en transgenders die als transseksuelen leven... en dat maakt de situatie al weer erg verwarrend..

Dan ontstaat er dus de volgende vraag (lijkt mij):
Hoeveel transseksuelen *kiezen* ervoor als *transgender* te leven puur vanuit noodzaak?

En wat maakt een transgender en transseksueel eigenlijk verschillend? Alleen het ontbreken van een geslachtsoperatie? Tja wat je tussen je benen hebt...daar heeft toch alleen je eventuele bedpartner mee te maken, niet je collega's op werk, of de mensen in de supermarkt of je buren.

Ik heb in de tijd dat ik transseksuelen en transgenders heb leren kennen een soort scheiding gezien...

Regelmatig beweerden passabele transen, geopereerd of niet, dat ze zichzelf als een *transseksuele vrouw* zien ... ipv *100% echt vrouw*. Terwijl er daartegenover echt heel veel transseksuelen zijn die beweren *echt 100% vrouw te zijn* maar in het dagelijks leven toch overduidelijk als *transseksueel* leven.

Je zou dan dus haast gaan denken dat de meest passabele transen het tov zichzelf kunnen veroorloven zich anders te beschouwen dan *echt 100% vrouw* omdat zij voldoende positieve feedback ontvangen mbt hun identiteit vanuit de omgeving (of in de spiegel). En dat een minder passabele transseksueel dat bijv niet kan, omdat hij/zij daarin nog onvoldoende bevestigd wordt..en daarom die bevestiging maar zelf gaat uitspreken. Ik doe maar een wilde gooi.

Uiteindelijk hoort dat *100 % echt vrouw* gevoel...natuurlijk alleen te gaan over het gevoel wat je ten diepste over jezelf hebt. Maar daarnaast ben je toch een transseksuele vrouw... of je passabel bent of niet... je bent en blijft toch een transseksuele vrouw. Misschien niet van binnen, maar het is wel je lichamelijke werkelijkheid en de wijze waarop je inhaakt in de wereld en leeft in de maatschappij.

Iemand die androgyn leeft kan zichzelf helemaal vrouw voelen.
En iemand die helemaal als vrouw leeft kan zich androgyn voelen.
Dus ja wat moet je nu eigenlijk met die begrippen transgender en transseksueel. Het probleem speelt zich duidelijk *in het hoofd* af. En wat iemand over zichzelf vindt en voelt hoeft niet zichtbaar te zijn voor anderen.

Zo krijg je de scheve situatie dat mensen sommige transseksuelen zien als travestieten of zelfs *als mannen die als vrouw aangesproken wensen te worden... * en dus niet als *echt vrouw* zoals ze zichzelf van binnen voelen.

Terwijl een transgender bijv wel als *echt vrouw* gezien en behandeld wordt terwijl de transgender in kwestie zelf beweert transgender of transseksueel te zijn.

Dus wat kun je uiteindelijk met deze begrippen? Wat zegt het over iemand?
Geen idee... het lijkt eigenlijk meer iets voor *insiders* maar totaal onbelangrijk voor de buitenwereld.

[ik ben hier niet meer]

Ik voel me 100% vrouw, maar wel met het besef dat ik een transseksueel leven heb, en lichamelijk niet 100% vrouw ben, maar dan vooral inwendig. Uiterlijk ondervind ik in het dagelijks leven zeer weinig problemen. Misschien ook door beleefdheid van mensen, dat kan ik niet inschatten, ik vraag dat niet na.
Ik geef Mina wel gelijk in het leven van transseksuelen als transgender en transgender als vrouw. Het is niet iedereen gegeven om er vrouwlijk genoeg uit te zien en-of hun gedrag vrouwelijk genoeg te maken om ook als dusdanig door de samenleving herkend en erkend te worden. Sommigen transseksuelen doen het ook bewust. "De samenleving heeft me maar te accepteren zoals ik ben". In mijn visie werkt dat niet, en draagt dat ook niet bij aan de algemene acceptatie van transseksuelen (en transgenders).

[Babette]

"De samenleving heeft me maar te accepteren zoals ik ben".

volgens mij geldt dat voor ieder mens, niemand uitgezonderd, en daar zit nu net het probleem! Al die kleine sub-groepjes met hun kleine regeltjes over hoe het "mens-zijn" er uit zou moeten zien: een zinloze bezigheid als je het mij vraagt, maar hele volksstammen schijnen zich hiermee bezig te houden. Mensen die andere mensen niet accepteren zouden zich eens voor een spiegel af moeten vragen waarom dit is... In principe wijs je dan een deel van jezelf af, en dat lijkt mij een buitengewoon ongezonde bezigheid!

Ieder mens is een uniek individu... laat die persoon dan ook zijn wie zhij wil zijn, maar nee: "we" moeten ons allemaal aanpassen aan de "ander" of een of andere groep... Mijns inziens kun je uitsluitend en alleen maar jezelf zijn, en daar heb je meer dan een dagtaak aan om daar invulling aan te geven...

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Ieder mens is een uniek individu... laat die persoon dan ook zijn wie zhij wil zijn, maar nee: "we" moeten ons allemaal aanpassen aan de "ander" of een of andere groep... Mijns inziens kun je uitsluitend en alleen maar jezelf zijn, en daar heb je meer dan een dagtaak aan om daar invulling aan te geven...

Groetjes en liefs,

Babette.

Hallo Babette,
je hebt gelijk, maar er is een verschil tussen mensen moeten me maar accepteren zoals ik ben, of mensen te gaan uitdagen om te zeggen je moet me maar accepteren zoals ik ben. Toen ik begon met mijn transitie woonde ik in Hoofddorp, en toen kwam het op verschillende plaatsen (oa scholen) ter sprake. De reactie die ik enkele malen gehoord heb was "maar je ziet er gewoon uit, en niet zoals die andere". Eerst snapte ik dat niet, totdat ik hoorde dat er ook iemand was (die ook al post-op was) die meestal nogal uitdagend rondliep, hoge hakken, netkousen, kort rokje, flink opgemaakt. Op zich moet ieder dat voor zichzelf weten, maar een hele groep mensen wordt dan aangesproken op het gedrag van een enkeling. Dat zie je niet alleen bij transseksuelen, ook bij andere dingen die mensen onderscheiden van elkaar natuurlijk. Maar dit soort dingen helpt niet bij de acceptatie van de verschillende groepen, maar maakt het eerder moeilijker.
De samenleving veranderen gebeurt niet makkelijk, is een lange adem hebben, maar elk klein positief puntje is toch meegenomen.
Kijk, ik heb er geen probleem mee als iemand zich zo wil kleden en gedragen, snap het wel, en kan er ook wel begrip voor hebben, maar het bepaald heel erg de beeldvorming helaas.

[Joyy]

waar ik het niet mee eens ben in je betoog is je stelling dat een hele groep aangesproken wordt door 1 enkele eenling

dat kan gewoonweg niet

[ik ben hier niet meer]

Het kan niet, en toch gebeurt het wel, niet door een enkeling, maar wel door een minderheid, het gedrag van enkele mensen, een relatief klein aantal. Kijk maar hoe er naar bepaalde groepen allochtonen gekeken wordt. Zijn echt niet allemaal zo, maar een deel veroorzaakt vaak de problemen, waardoor een grote groep een slechte naam krijgt.

[troeteltrans]

Het was niet mijn bedoeling een discussie te starten over dat een niet-passabele trans niet goed zou zijn voor het beeld van travestieten transgenders transseksuelen of wat ook.

Ik denk dat je in het leven niet altijd voor het kiezen hebt he. Als je als man geboren bent en je voelt je van binnen vrouw dan heb je toch wel een probleem. Passabiliteit is niet zo vanzelfsprekend.

Ik voel me niet verantwoordelijk voor hoe andere transgenders of transseksuelen in het leven staan of daar mee om gaan.

Ik zie mezelf ook gewoon als een individu die er het beste van probeert te maken. Ik probeer daarbij wel zo weinig mogelijk provocerend te werk te gaan maar toch is het zo dat ik ook genoeg bedenkelijke verbaasde of geirriteerde blikken te zien krijg. Ik kan er niets aan doen dat ik ben wie ik ben, en ik loop ook echt niet op hakken of sexy kleding...maar blijkbaar kan een vrouwelijke spijkerbroek dat effect al oproepen bij mensen.
Passabel zal ik niet worden, daar ben ik nl al te lang voor... dus tja... je kunt toch niet anders als jezelf zijn. En dat probeer ik wel in alle eerlijkheid te doen. Dat mensen dat raar vinden kan ik ook begrijpen en inleven enzo... Ik vind het zelf ook niet leuk, maar het is niet zo dat je een andere keuze hebt toch?

En verder wat andere transen doen of hoe ze eruit zien... zal mij een worst wezen... Ik heb contact met een aantal transjes waar ik goed mee kan praten en een goede band mee heb, en herkenning enzovoorts, degenen waar ik niet zoveel feeling mee heb, daar ga ik niet mee om. Ieder zijn of haar eigen leven, ben ik met Babette eens.

Dat de beeldvorming rond transseksualiteit niet goed is kan ik wel begrijpen. Ik voel mijzelf helemaal niet verwand *doorgaans* (diverse uitzonderingen daargelaten), met lesbische transjes.

Iemand als Kelly is mss leuk om te zien maar die zet wel een ranzig beeld neer van transseksualiteit, daar kan ik me ook niet echt in vinden.

Ik zoek toch meer mensen op die gewoon willen leven en zichzelf zijn, hoe dan ook, en er geen *show* van willen maken. Maar ik vind het prima als andere transen wat anders kiezen. Ga vooral je gang, ik kan dat ook zelfs nog wel waarderen en bewonderen...

en wellicht word ik in de toekomst ook nog wel eens een uitbundige TS of transgender, wie zal het zeggen en waarom niet?

groetjes
Mina

[ik ben hier niet meer]

Nee, helaas heb je het niet voor het kiezen in het leven. Je bent toch wie je bent. Verbaasde blikken etc zijn niet leuk, maar moet je mee leren omgaan.

Ik denk dat er ook best wel mensen zijn die bij het leren omgaan met, of accepteren van bepaalde zaken hulp nodig hebben, en die is niet altijd even makkelijk te vinden. De virgingroep richt zicht toch voornamelijk op mensen die willen beginnen, aarzelen of bezig zijn met het proces. Er is geprobeerd een zelfhulpgroep op te zetten voor mensen die een tijd na de operatie nog over bepaalde problemen met elkaar willen praten, maar dat is (helaas) niet gelukt vanwege onvoldoende belangstelling.
Ook bij de meeste GGZ instellingen zul je maar weinig hulpverleners vinden die hier goed mee om weten te gaan met dit soort problemen. De een wat beter, de ander wat minder.

[Frederique_]

Ik heb, op basis van tips van dit forum, wel eens geprobeerd om me "net zo te kleden en gedragen als mensen van mijn eigen leeftijd". Op dat moment lukte het me niet: mijn verlangen om in iets anders te lopen was -zo- groot dat ik het liever op mijn eigen manier deed: ik heb altijd gekozen en gedragen wat ik zelf mooi en aantrekkelijk vond (*).

Ik heb hier nooit spijt van gehad. Ook niet als mensen van mijn uiterlijk in een lachstuip schoten (een keer of 5 gebeurd) of me uitscholden (een keer of 10): ik wist dat de manier waarop ik erbij liep goed was (voor mij). Dat een ander daar een lachstuip van krijgt of daar niet mee kan leven is het probleem van die ander...

Dit soort situaties hebben me sterk gemaakt. Daarom ben ik totaal niet onder de indruk van argumenten als "slecht voor de beeldvorming". Ik heb schijt aan de beeldvorming. Het gaat erom dat ik kan leven zoals ik dat wil. En wat de beeldvorming daarvan vindt dat zoekt de beeldvorming maar lekker uit... Mijn stelling is dan ook: mensen die bang zijn voor "de beeldvorming" zijn mensen die niet sterk genoeg in de eigen schoenen staan om te doen wat ze moeten doen.

Groetjes,

Frederique
(*) Uiteindelijk is dit vanzelf naar iets gematigders gegroeid en nu leef ik toch ongeveer zoals een vrouw van mijn leeftijd dat doet .

[Joyy]

nanette, wat ik bedoel is dat beeldvorming tastbaar niet bestaat

er is geen toetsbare beeldvorming, daar kun je dan ook individueel gezien geen last van hebben

los daarvan weet je niet wat iemand anders denkt, alles wat jij denkt dat een ander denkt, denk je zelf

[Babette]

en wellicht word ik in de toekomst ook nog wel eens een uitbundige TS of transgender, wie zal het zeggen en waarom niet?

ik wens je toe dat je vooral jezelf kunt zijn!

Wat ik nog toe had willen voegen aan m'n eerdere betoog, maar wat even niet kon vanwege een langdurige storing in onze omgeving, is dit:

Volgens Artikel 1 van onze Grondwet zijn we voor de wet allemaal gelijk, ongeacht sekse, huidskleur, geloof, enzovoorts. Dat lijkt me toch niet zo'n ingewikkeld uitgangspunt. Dat er allerlei figuren zijn die het met die gang van zaken niet eens zijn, en lekker vanuit de onderbuik allerlei "rare" dingen roepen ten opzichte van minderheden, is, mijns inziens, wel een ander verhaal!

Hoe je het ook wendt of keert, je kunt alleen maar jezelf zijn...

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

er is geen toetsbare beeldvorming, daar kun je dan ook individueel gezien geen last van hebben

los daarvan weet je niet wat iemand anders denkt, alles wat jij denkt dat een ander denkt, denk je zelf

Beeldvorming is wel degelijk toetsbaar. En ik weet niet wat iemand anders denkt gelukkig, maar onderzoekers kunnen daar wel onderzoek naar doen, zo ook naar beeldvorming. Er is heel veel wat niet tastbaar is, maar wel toetsbaar, zijn twee totaal verschillende zaken, die alleen met elkaar gemeen hebben dat alles wat tastbaar is, toetsbaar is, maar andersom geldt echt niet.

Mijn stelling is dan ook: mensen die bang zijn voor "de beeldvorming" zijn mensen die niet sterk genoeg in de eigen schoenen staan om te doen wat ze moeten doen.

Wat is bang zijn voor beeldvorming ? Ik ben daar niet bang voor, maar kan er wel last van hebben, bv bij solliciteren, met 'u bent niet representatief genoeg' als opmerking. Zo'n opmerking komt toch mede door het beeld dat mensen hebben in zijn algemeenheid van mensen die van geslacht veranderd zijn.
Ik heb ook een periode gehad dat ik mijn kleding uitzocht zoals ik dat wilde (niet tijdens die bewuste sollicitatie, toen was ik over die periode wel heen), en dat kan ook helemaal geen kwaad.
Vergeet ook niet dat je toch ook weer een soort van puberteit krijgt door allerlei veranderingen, je zoekt naar wat bij jezelf past, en dat kun je toch het beste zelf ervaren.
En mensen die het hun leven lang zich opmerkelijk blijven gedragen/kleden moeten dat ook zelf weten, maar dan moeten ze bv als mensen er commentaar op hebben niet luidkeels gaan zeggen ik ben transseksueel en ik mag doen en laten wat ik wil. Dan moeten ze zeggen ik ben wie ik ben en mag doen en laten wat ik wil. Want dat gedrag heeft niets met die transseksualiteit te maken waarschijnlijk, kan allerlei oorzaken hebben. Gelukkig doen die mensen toch wat ze zelf willen, val ik nog minder op