Laat me nu net een
interview met de voorzitter van COC-Amsterdam gelezen te hebben op de site van COC-Amsterdam. Homo's hebben voor een deel met dezelfde problemen te maken als wij. Let vooral ook op de toonzetting en de nuance (die in deze discussie helemaal weg lijkt te zijn):
Die Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse jongens waren er twintig jaar terug ook al. En toen waren er in Amsterdam een heleboel homoseksuele mensen ook al duidelijk zichtbaar. Waarom neemt dan juist nu de intolerantie toe?
“De verhoudingen lagen toen anders en ik denk dat de manier waar-op we in Nederland praten over moslims een polariserend effect heeft op hoe moslims denken over typisch Nederlandse waarden als tolerantie en open zijn over je homoseksualiteit. Wat ik een negatieve tendens vind is de manier waarop wij in Nederland de dialoog met elkaar aangaan, zoals de verharding en de verscherping van het debat. Er worden tegenwoordig zo makkelijk conclusies getrokken en grove woorden gebruikt, tien of vijftien jaar geleden gebeurde dat niet. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we echt terug moeten naar die tijd waarin ook weer bepaalde dingen onbespreekbaar waren, dat is ongewenst.”
Omgekeerd zeggen een heleboel homo’s: wij ontvangen van de bevolkingsgroepen die jij net noemt geen respect, verwacht dan ook geen respect terug.
“Ik weet niet of dat de beste strategie is. Ik denk dat het belangrijk is om de ander altijd respectvol te benaderen. In de hitte van de strijd is dat niet altijd makkelijk vol te houden natuurlijk. Maar het is geen legitimering om de ander dan maar weg te zetten als die ***-Marokkaan. Kijk, we leven hier in Amsterdam samen met heel veel verschillende bevolkingsgroepen met heel veel verschillende opvattingen. En die opvattingen stroken niet altijd met hoe wij vinden dat je homoseksualiteit tentoon zou kunnen spreiden. Maar accepteer dat ze er zijn en dat ze een onderdeel zijn van de Amsterdamse samenleving. Wees respectvol naar elkaar en zoek de dialoog en het debat op. Aan de andere kant geldt ook: laat er alsjeblieft iemand opstaan binnen de Marokkaanse gemeenschap die de rol zou kunnen spelen van pater Jan van Kilsdonk. Want dat zou betekenen dat je iemand hebt van het islamitisch geloof die in die gemeenschap belangrijk is en die zich heel duidelijk uitspreekt vóór homoseksualiteit.”
Kortom, de toon is verhard, de verhoudingen zijn anders geworden, wij zijn zichtbaarder, daardoor ontstaan wrijvingen, dat gaat soms gepaard met geweld en dat moet stoppen. Wat voor taak is hierin voor het COC weggelegd? Wat doen jullie er aan om dit op te lossen?
“Laat ik allereerst zeggen dat we het absoluut niet alleen kunnen. Dus dat we daarin samenwerking zoeken met andere zelforganisaties, met de politie en met de gemeente Amsterdam. Toen ik kwam, probeerden wij in de pers aandacht te vragen voor homofoob geweld, maar dat werd eigenlijk nauwelijks opgepikt. Daarom hebben wij er voor gekozen om een keer groot uit te pakken met een aantal slachtoffers. Dat maakt het persoonlijk. Daarmee konden we de slachtoffers die voorheen anoniem wilden blijven een gezicht geven. Verder zijn we kritisch geweest over de zichtbaarheid van het gemeentebestuur, vooral over wat ze van dat homofobe geweld vonden. Daarover hebben we een aantal constructieve gesprekken gevoerd en dat heeft er toe geleid dat er nu een onderzoek komt naar het waarom van de daders. Dat onderzoek wordt uitgevoerd door de Universiteit van Amsterdam en moet na de zomer klaar zijn.”
===
Het interview is langer en best interessant.
Groetjes,
Frederique
