Passabiliteit is overrated?

[Irene]

Saartje schreef:

Ik vraag me ook af of mensen door hebben dat ze tvs waarvoor het geen "hobby" is, als motorrijden, met zulke opmerkingen behoorlijk op hun hart trappen.

Ik ben in ieder geval niet zo snel op mijn hart getrapt hoor. Ik heb ook niks met motorrijden, kan dus ook niet goed beoordelen of daar iets van innerlijke drang in zit.

Irene

[Saartje]

Ik ben in ieder geval niet zo snel op mijn hart getrapt hoor. Ik heb ook niks met motorrijden, kan dus ook niet goed beoordelen of daar iets van innerlijke drang in zit.

Irene

Ok
"Zouden kunnen trappen" dan.
Nuance is hier wel belangrijk geloof ik hè?

Ik vraag me trouwens ook af of de poll resultaten nog wel puur zijn.
Met al die nieuwe accounts van de laatste tijd is een meerderheid zo gecreeerd natuurlijk..

[Joyy]

welke nieuwe accounts?

tis steeds dezelfde persoon

[Saartje]

welke nieuwe accounts?

tis steeds dezelfde persoon

Nou, de accounts die steeds door die ene persoon worden gemaakt dus.
En die zodoende meerdere keren in een poll kan stemmen.

[Frederique_]

Als ik voor mijzelf spreek:
* ik heb tot mijn 34e nooit het gevoel gehad dat ik iets anders was dan man. Crossdressing durfde ik niet (werd al spaansbenouwd bij het idee, maar heb nooit uitgezocht -wat- me dan zo bang maakte).
* Op mijn 34e leefde ik alleen binnenshuis in meer-vrouwelijke vorm.
* Van mijn 34e tot mijn 36e kwam ik ook buitenshuis wel als (meer) vrouw (dan pure-man)
* Vanaf mijn 36e leef ik 24/7 als (meer) vrouw (dan man)

Toch heb ik in deze hele periode me nooit travestiet of cross-dresser gevoeld. De reden daarvoor is dat mijn beeld van travestieten is dat het mensen zijn die aan een paar avonden per week omkleden voldoende hebben. Dat is bij mij nooit het geval geweest: ik heb altijd het gevoel gehad dat mijn vrouw-kant onderdeel van mijn "zijn" is en dat ik me -dus- ook beter zou voelen als ik zo lang en vaak mogelijk in de door mij gewenste (vrouwen-)kleding zou lopen.

In het begin heb ik wel een tijd lang het gevoel gehad dat het voldoende was om elke dag om te kleden (om als man naar het werk te kunnen blijven gaan) en dus "deeltijdvrouw" te zijn: alleen buiten werktijden. Uiteindelijk lukte dat ook niet meer en toen moest ik er wel aan geloven...

In die zin heb ik een echte travestie-fase overgeslagen. Althans: voor mijn gevoel.

Groetjes,

Frederique

[Bea-Smit.]

Myrte schreef:

Het is bij mij niet een knop die ik even om zet. Het is er permanent. Dat ik het part time doe, is meer een compromis dan een keuze.

Janiek schreef over Myrte:

Bij dat tijdelijke van travestieten zoals jij kan ik me eigenlijk niks voorstellen.

Ik heb deze vraag ook al eens aan iemand anders gesteld die iets dergelijks stelde, maar daar heb ik nooit antwoord op gehad.

Er is toch altijd een soort voortraject voordat je helemaal als vrouw gaat leven, dan heb je toch ook te maken met dat tijdelijke. Toch zijn er maar heel weinig transeksuelen die spreken van een travestieverleden. Kun jij dat uitleggen?

Irene

Ik ben zelf begonnen met een deel waar de dames kleding meer bedoeld was voor de sexuele opwinding. dat was in mijn jeugdjaren. Daarna kwam het toch snel dat ikzelf door die kleding te gaan dragen ik rustiger werd. Nu draag ik het grootste gedeelte dameskleding maar soms is het ook wel handig om even niet al die hulpstukken te dragen.
Ja wat ben ik dan???
Ik heb een lang voortraject en dat is er gewoon.
De meeste Transen willen dat voortraject graag vergeten en daarom vertellen ze er ook niet van.
Maar het is nu eenmaal zo dat het T gedeelte heel erg breed is. en ik wil daar niet specifiek namen aan geven. Wij moeten gewoon met zijn alleen een zijn om daardoor het beter geaksepteerd te krijgen.

groetjes Bea.

ps als ik mij omkleed en opmaak is het net of ik een knop omzet want dan ben ik en dan voel ik mij vrouw. en goede vrienden van mij zeggen dat ik dan ook gezelliger ben.

[Irene]

Frederique schreef:

In die zin heb ik een echte travestie-fase overgeslagen. Althans: voor mijn gevoel.

Is dit niet een vorm van verdringing/ontkenning?

Irene

[Joyy]

ben ik ook beniewd naar

ben ook benieuwd naar de spontane opkomst op je 34 ste om ineens erachter te komen dat je eigenlijk tg of ts bent en daarvoor daar niets mee hebt gedaan of kunnen doen

[Janiek_]

Wij moeten gewoon met zijn allen een zijn om daardoor het beter geaksepteerd te krijgen.

Wat is "het"? Voor mensen die in het dagelijks leven man zijn en zich af en toe solitair of anoniem (buiten hun gewone sociale omgeving omkleden en stappen) als vrouw kleden is "het" beslist niet hetzelfde als voor iemand die altijd vrouw is en geen basis meer heeft als man. Lijkt mij, hoor.

Of draag je als travestiet op je werk ook een button met T*girl erop of zoiets? Zolang je zelf een keus kunt maken voor wanneer je wel of niet als vrouw leeft, is wat je doet helemaal niet hetzelfde als wat een transseksueel iemand doet. Als het om acceptatie gaat, heb je dus een heel verschillende vraag naar de andere mensen. De travestiet om met behoud van zijn plek in de wereld als man en alles wat daarbij hoort af en toe vrouw(elijk) te kunnen zijn, de transseksueel om (ondanks verleden, anatomie, brokken mannelijke socialisatie) haar plek als vrouw in te kunnen nemen. Dat zijn echt twee heel verschillende dingen, dus wij kunnen wel samen om acceptatie vragen, maar niet omdat we persé iets gemeenschappelijk hebben.

Wat betreft een travestieverleden, dat heb ik niet gehad. Ik heb het eerst heel erg gevonden om transseksueel te zijn, alles van me weg gehouden, niets geëxperimenteerd. Toen ik begon te accepteren wie ik ben, werd ik daardoor nog altijd geremd en heb ik ook om de band met mijn gezin te behouden mezelf wel afgeremd en niet in een verlate puberteit gestort. Ik begon me met kleine beetjes vrouwelijker te kleden, en al vrij gauw begonnen mensen me te 'mevrouwen', ook al was (en is) het verschil volgens mij maar heel miniem. Mensen die me tien jaar niet gezien hebben, herkennen me meestal onmiddellijk en spreken me dan bij mijn oude naam aan, wat heel onnatuurlijk overkomt bij omstanders die me niet van vroeger kennen. Het verschil was voor mij dus maar heel klein, maar het kostte me toch veel moeite om me bloot te geven en niet meer angstvallig te voorkomen dat ik als man door de mand zou vallen, wat vroeger met enige regelmaat gebeurde.
Rokken dragen heb ik in het begin wel eens gedaan, maar dat deed me niet zo veel. Mezelf zien zoals de mensen me zien die mij mevrouw noemen geeft wel een gevoel van vervulling. Mannenkleren dragen voelt nogal absurd en me bewust als man presenteren zou ik niet eens meer kunnen, ook niet als het nodig was.

[Irene]

Niemand zal ontkennen dat er een groot verschil is tussen 24/7 leven en switchen, maar dat wil niet zeggen dat er geen overeenkomsten zijn. Net als bij Frederique proef ik verdringing/ontkenning. Ik geloof zelfs dat ik het een beetje begin te begrijpen, zodra je 24/7 gaat probeer je je verleden te verkleuren ( zeg me als ik het mis heb, het is geen oordeel maar een observatie)

Irene

[Joyy]

klinkklare onzin natuurlijk aangezien de acceptatie van transen nog tig keer lastiger is dan die van teevee's

[Joyy]

ah, de forumkleuter is er weer

[Janiek_]

zodra je 24/7 gaat probeer je je verleden te verkleuren ( zeg me als ik het mis heb, het is geen oordeel maar een observatie)

Ik snap niet helemaal wat je bedoelt. Zelf merk ik wel dat ik door de ervaring, die ik nu heb, mijn verleden in een ander licht zie en er minder moeite mee heb, omdat ik niet meer iets op hoef te houden wat niet van mijzelf is.

Er waren voor mij in mijn verleden wel heel sterk "no go-area's", die observatie klopt wel.

Omgaan, zelfs als het geleidelijk gebeurt, zorgt wel voor een breuk met het verleden. Dat is iets wat een travestiet niet zal ervaren, lijkt mij. En dat is, in elk geval voor mij, wel problematisch, omdat ik van nature sterk aan mijn verleden hang. Dat wordt de laatste jaren wel minder, maar ik blijf toch de behoefte voelen om er één verhaal van te maken.

Wat Frederique bijvoorbeeld vertelt, dat zij zichzelf gewoon als man zag, kan ik voor mijzelf niet zo overtuigend zeggen. Ik wist wel degelijk dat het bij mij niet klopte, maar vond het te bedreigend om op onderzoek uit te gaan.

[Saartje]

Omgaan, zelfs als het geleidelijk gebeurt, zorgt wel voor een breuk met het verleden. Dat is iets wat een travestiet niet zal ervaren, lijkt mij.

Ik ben nu aan het "omgaan"
Voor mijn vrienden, werk, etc.
Toch "moet" ik soms als man gekleed gaan om wat voor reden dan ook.
Dus ben ik travestiet, want ik ben nog niet "om".

Daar gaat jouw redenering dan ook de mist in vindt ik.
Het is niet zo zwart wit.

Kortom, definieer travestiet.

[Joyy]

je vind jezelf toch geen travestiet?

janiek beweert ook niet dat je dat bent zolang je niet 'om' bent

een travestiet hoeft veel minder, zo niet niets uit te leggen aan omgeving,

in geval van ts ontkom je daar niet aan