Passabiliteit is overrated?

[Irene]

Janiek schreef:

Omgaan, zelfs als het geleidelijk gebeurt, zorgt wel voor een breuk met het verleden.

OK, het begint te dagen. geleidelijk omgaan is iets anders als switchen dat begrijp ik. Ik laat dit antwoord nog even bezinken, al is het wel het helderste antwoord dat ik ooit heb gekregen.

Als ik naar me zelf kijk, dan ga ik weliswaar voor mijn gevoel geleidelijk om, maar voor de buitenwacht zal het toch meer op switchen lijken, dat is toch wezenlijk anders als jij dat ervaart.

Janiek schreef ook:

Irene schreef:
zodra je 24/7 gaat probeer je je verleden te verkleuren ( zeg me als ik het mis heb, het is geen oordeel maar een observatie)



Ik snap niet helemaal wat je bedoelt.

Ik kreeg de indruk, ook van anderen, dat men het verleden probeert te ontkennen en daardoor met een gekleurd beeld naar het verleden kijkt.

Ik kom hier nog wel een keer op terug.

bedankt voor je openhartigheid,

Irene

[Saartje]

je vind jezelf toch geen travestiet?

janiek beweert ook niet dat je dat bent zolang je niet 'om' bent

een travestiet hoeft veel minder, zo niet niets uit te leggen aan omgeving,

in geval van ts ontkom je daar niet aan

Maar, ben ik dan een ts?
Die hokjes zijn erg verwarrend.
Ik ben nu EINDELIJK mezelf.

Mag dat nu eens zonder ook nog eens door de mensen waar je begrip van verwacht in een hoekje geduwt te worden?

Ik heb er geen naam voor, die wordt door anderen opgedrongen door mijn huidige uiterlijk en levensstijl.

[Joyy]

kheb er ook geen naam voor, en die 3 hokies, nogmaals geven een beetje aan met 'wat' je van doen hebt, meer niet

zonder benamingen geen conversatie

laat die 3 hokjes weg en de hele zoektocht naar jezelf wordt iig al een stuk eenvoudiger, want als ik zo de mensen volg die hier nieuw aankomen en geconfronteerd worden met de 3 hokkies, dan begint daar het gelazer, terwijl je veel beter gewoon naar jezelf kan kijken

draag je nu en dan een rok, dna ben jij degene die nu en dan een rok draagt, en thats it

voel je je bij vlagen op en top vrouw? idem, zonder daar hokjes bij te denken

[johnn]

Ik denk ook dat 'de hokjes' meer voor de 'leek' bedoeld zijn dan voor de mensen zelf.

[Irene]

Joy schreef:

draag je nu en dan een rok, dna ben jij degene die nu en dan een rok draagt, en thats it

voel je je bij vlagen op en top vrouw? idem, zonder daar hokjes bij te denken

Wat ben je toch heerlijk ongecompliceerd Joy

Irene

[Frederique_]

Is dit niet een vorm van verdringing/ontkenning?

Voor mijn gevoel niet. Als ik las over TV's, TG's en TS'en dan had ik toen al(!) het gevoel dat ik meer TG dan TV was. Ook vanwege de omkleedfrequentie (en ook wel vanwege de kledingkeuze en vanwege het absoluut niet prettig vinden van de seksuele opwinding bij het dragen van dameskleding).

ben ook benieuwd naar de spontane opkomst op je 34 ste om ineens erachter te komen dat je eigenlijk tg of ts bent en daarvoor daar niets mee hebt gedaan of kunnen doen

Dat ging inderdaad spontaan. Ik had al jaren cursussen sociale vaardigheden gehad. Op mijn 34e was dit gebeurd bij iemand die een duidelijke link legde tussen overreacties in het heden (echt -veel- te kwaad t.o.v. de situatie waar je in zit) met situaties in het verleden (iemand die je toen soortgelijk behandelde en waar je toen geen antwoord op had, waardoor je de woede toen hebt ingeslikt). Ik heb toen gedacht "misschien helpt deze techniek ook op het verbeteren van de diabetes". En de avond dat de cursusleidster "ja" zij op mijn verzoek om mij 1:1 te coachen kwam het idee op dat ik wel -erg- jaloers op vrouwen in hun rokken was. En toen ik bedacht dat dit misschien "travestie" heette ben ik op het internet gaan zoeken. Toen pas werd ik me er van bewust dat ik ook een vrouwelijke kant had: tot dantoe had ik iets van "ik ben gewoon een man met andere interesses dan andere mannen"...

De reden dat het niet eerder opkwam ligt in mijn verleden: vanaf de kleuterschool al altijd alleen geweest. Heb nooit contact durven te leggen met zowel andere mannen als met vrouwen. Heb altijd gedacht dat de jaloezie op vrouwen (die daarbij ook seksueel prikkels gaf) hetzelfde was als het vallen op die vrouwen. En verder hadden die vrouwen geen interesse in mij, die hadden al een vriendje, enz...

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Wij moeten gewoon met zijn allen een zijn om daardoor het beter geaksepteerd te krijgen.

Wat is "het"?

Wat mij betreft: "het" anders zijn dan "normaal".

Groetjes,

Frederique

[Frederique_]

Niemand zal ontkennen dat er een groot verschil is tussen 24/7 leven en switchen, maar dat wil niet zeggen dat er geen overeenkomsten zijn. Net als bij Frederique proef ik verdringing/ontkenning. Ik geloof zelfs dat ik het een beetje begin te begrijpen, zodra je 24/7 gaat probeer je je verleden te verkleuren ( zeg me als ik het mis heb, het is geen oordeel maar een observatie)

Naar mijn ervaring is dit niet zo.

Ik heb, vanaf het allereerste moment dat ik met T*-zijn bezig ben, juist mijn verleden helemaal opnieuw geanaliseerd + herbeleefd. In die zin snap ik mijn verleden veel beter dan dat ik dat ooit gedaan heb. In mijn man-tijd keek ik helemaal niet naar het verleden: heden en toekomst, die zijn belangrijk! Verleden? Absoluut niet...

En verder moet je je goed realiseren dat voor mij TV geen negatieve klank heeft. Ik merk alleen dat hun beleving (nl: een man-kant waar ze zich ook goed in voelen) niet was wat ik in de eerste paar jaar voelde (ik voelde me als man duidelijk ongelukkiger dan als (meer) vrouw).

klinkklare onzin natuurlijk aangezien de acceptatie van transen nog tig keer lastiger is dan die van teevee's

Dat is een aanname waar ik zelf niet zo zeker van ben...

Ik denk dat de acceptatie van jezelf veel te maken heeft met wat je in je eigen verleden hebt meegemaakt. En ook met de kracht van je psyche. Met de mate waarin je in de rest van je leven (partner? werk?) goed in de groep zit.

een travestiet hoeft veel minder, zo niet niets uit te leggen aan omgeving

Dat kun je denk ik niet in z'n algemeenheid zo stellen. Ik denk dat er inderdaad TV's zijn voor wie dit geldt. Aan de andere kant denk ik ook dat er TV's zijn voor wie het niet anders kan dan ook in vrouwelijke vorm naar buiten te gaan. En als die TV"s op het werk niet over zijn en in vrije tijd (soms) wel dan blijft de angst op herkenning (en roddels), terwijl TG's/TS'en na eenmaal de stap gezet te hebben daar snel overheen zijn...

De drie hokjes vind ik vooral een kapstok. Er is geen enkel moment geweest dat ik me 100% transgenderist gevoeld heb. In de tijd dat ik net begon voelde ik me ergens tussen TV en TG (niet 100% TG want ik had geen behoefte aan lichamelijke aanpassingen). Toen ik die behoefte wel kreeg voelde ik me ergens tussen TG en TS (want: geen behoefte aan geslachtsoperatie, maar qua gevoelsleven vindt de VU mij wel een TS omdat ik, als ik opnieuw geboren zou mogen worden, wel degelijk voor een vrouwenlichaam zou gaan). Als er geen enkele kans op complicaties zou zijn zou ik ook voor de geslachtsoperatie gaan want zo gehecht ben ik niet aan die piemel en ik ben ook nog wel nieuwschierig naar hoe het voelt om met een vagina te leven, maar de werkelijkheid is helaas anders. Dat maakt me -net- iets meer TS dan TG's die, om welke reden dan ook, wel blij met hun piemel zijn. Aan de andere kant is het ook zo dat ik geen grote hekel aan mijn piemel heb. En dat maakt me iets meer TG dan TS.

Het is een glijdende schaal. Of, nog beter, een puntenwolk met tussenlijntjes. Om Janiek als voorbeeld te nemen: je ziet zowel bij haar als bij mij een glijdende schaal, maar haar glijdende schaal ziet er duidelijk anders uit dan die van mij. We constateerden al dat onze beginpunten anders zijn en misschien zijn de eindpunten ook wel anders. In die zin vind ik het idee van "iedereen die in een gendertraject zit zal ooit een SRS ondergaan" veel te gemakkelijk. Zoals ik ook het idee dat mensen zich pas vrouw mogen voelen na een SRS ook te eenzijdig vind. Er zitten heel veel kleuren tussen zwart en wit. Zo zitten er ook heel veel gendervariaties tussen man en vrouw. Wel blijf ik vinden dat er altijd biologische vrouwen zullen zijn die zich meer vrouw voelen dan T*'s dat ooit zullen kunnen. We hebben gewoon sommige biologische kenmerken niet en die zullen we gezien de medische techniek voorlopig ook wel niet krijgen...

Toen ik begin 2004 hier op trav.org kwam had ik een zeer felle discussie met Petra over de vraag of ik wel-of-geen TG was. Ik heb toen die discussie (na een maand of wat) afgebroken onder het motto "wat jij ook concludeert uit mijn levensstijl - ik voel me TG". En daarmee was voor mij de discussie over. Sindsdien noem ik mijzelf "transgender in brede zin": ergens tussen TV en TS. En die definitie klopt al een jaar of 4, wat een ander daar verder ook van vindt

Groetjes,

Frederique

[Joyy]

Joy schreef:

draag je nu en dan een rok, dna ben jij degene die nu en dan een rok draagt, en thats it

voel je je bij vlagen op en top vrouw? idem, zonder daar hokjes bij te denken

Wat ben je toch heerlijk ongecompliceerd Joy

Irene

eer ik eea allemaal door begon te krijgen was ik ook veel denkwerk verder dus zo ongecompliceerd nou ook weer niet

federique., zo stellig ik mijn uitspraken deed zo stellig zijn ze niet bedoeld, het diend evoroal als tegengs voor, aja vul maar in

maar mbt tv versus ts, een tv hoeft simpelweg niet het hele leven om te gooien en verleden achter te laten, als ts kun je daar niet onderuit, dat maakt al een enorm verschil

overigens begrijp ik wel een beetje dat je je niet bewust kunt zijn van je innerlijke conclict,in mijn geval heb ik jarenlang gedacht dat mij innerlijke conclfict een gevolg was van adhd

[Bea-Smit.]

Joy schreef:

draag je nu en dan een rok, dna ben jij degene die nu en dan een rok draagt, en thats it

voel je je bij vlagen op en top vrouw? idem, zonder daar hokjes bij te denken

Wat ben je toch heerlijk ongecompliceerd Joy

Irene

Ja Irene waren we allemaal maar zo ongecompliceerd. Dan hadden we die hokjes geest niet die velen niet begrijpen.
Ook Frederique schrijft in antwoord op JAnieks vraag "het" dat we iets anders zijn dan normaal. En als wij dan dat ook nog eens gaan verdelen hier op de site, terwijl we juist meer een eenheid zouden moeten zijn.

Als ik al die onzin die jullie hier steeds weer schrijven moet geloven, wat ben ik dan??
Advies van UMCG is om niet te beginnen met hormonen enz te beginnen, dus ik ga als vrouw winkelen ben ik dan een travestiet? of ben ik vrouw?
Alstjeblieft stop met die onzin. Probeer elkaar te helpen,

Groetjes Bea.

[Janiek_]

Wat mij betreft: "het" anders zijn dan "normaal".

Zo kun je iedereen die niet "mainstream" is wel op één hoop gooien. Dat zie ik je zo af en toe ook wel doen. Maar dat is, zelfs als de overeenkomsten er zijn, vaak al vertroebelend. Denk aan de homo-nota van Plasterk: voor je het weet gaat het alleen over de meerderheid binnen de groep en moeten de minderheid opnieuw moeite doen om zich uit de marge te manoeuvreren.

[Janiek_]

@ Saartje: Joyy slaat de spijker op z'n kop. Het is vast en zeker vak zo dat travestie voor iemand die transseksueel is, een manier is om aan zichzelf tegemoet te komen binnen de mogelijkheden die men zelf ziet. Voor de buitenwereld blijf je dan wel meestal man, wat ze zelf daarbij voelt kan gerust anders zijn.

Als ik travestiet zeg, dan bedoel ik aan man die het allemaal prima vindt om man te zijn, mits hij de ruimte krijgt om zijn behoefte aan het dragen van vrouwenkleren uit te leven.

Die hokjes zeggen inderdaad niet zo veel en het is heel contra-productief ze als houvast voor jezelf te gebruiken. Je moet toch jezelf verhouden tot je eigen gevoel, verlangen en de ruimte die je daarvoor krijgt/neemt. Al doende zie je waar je uitkomt. Als het voor iemand stabiel is met een basis als man en regelmatig als vrouw, dan benoemt zo iemand zich meestal als travestiet.

@ Bea: ook in je eigen belang is het goed de verschillen tussen part-time en full-time niet over het hoofd te zien. Beweeg je maar in verschillende supportgroepen, dan merk je al gauw dat wat men nastreeft heel verschillend is. Ik heb altijd aan travestieten gemerkt, dat zij elkaar lijken te steunen in het stabiliseren van het leven als man, door de travestie heel duidelijk te begrenzen. Twee namen, twee klerenkasten, afspraken binnen het gezin over hoe vaak en wanneer, grenzen aan de openheid. In een supportgroep voor transseksuelen is men vooral met "het traject" bezig. Transgenders proberen weer bewust vorm te geven aan een complexere identiteit of zijn bezig een minder medische houding tegenover hun eigen transseksualiteit mogelijk te maken.

[Frederique_]

Wat mij betreft: "het" anders zijn dan "normaal".

Zo kun je iedereen die niet "mainstream" is wel op één hoop gooien. Dat zie ik je zo af en toe ook wel doen. Maar dat is, zelfs als de overeenkomsten er zijn, vaak al vertroebelend. Denk aan de homo-nota van Plasterk: voor je het weet gaat het alleen over de meerderheid binnen de groep en moeten de minderheid opnieuw moeite doen om zich uit de marge te manoeuvreren.

Weet je, als ik ergens van overtuigd geraakt ben dan is het dat er -zo- veel verschillende vormen van T*-zijn zijn, dat je gewoon niet uitkomt met drie (of tien, of twintig) vakjes. Er zijn zoveel dwarssnedes te maken... Er zitten links met homo-zijn, met autisme, maar ook met BIID. En ook binnen de eigen groep zijn we niet homogeen: er zijn T*'s met en zonder partners. T*'s die probleemloos hun werk houden en T*'s die hun werk kwijtraken. Mensen die in combinatie met hun T* aan BDSM doen en zij die daar van gruwen. T*'s die hun T* zijn als uithangbord gebruiken om er de wereld mee te verbeteren en T*'s die vooral zo passabel mogelijk willen zijn en vooral niet willen opvallen. Overal met overeenkomsten en verschillen ten opzichte van andere T*'s.

Als anders zijn normaler wordt, dan is het geen probleem. Als er meer ruimte komt om jezelf te mogen zijn en meer ruimte mag komen om je eigen pad te volgen -on-afhankelijk van wat een genderteam of wie-dan-ook daar van vindt, dan is dat winst.

Dat er nu nog voorwaarden rond niet-voortplanting zijn voor m/v-verandering in de GBA komt doordat men in feite niet accepteert dat er mensen zijn die anders zijn.
Dat er 14 maanden doorlooptijd gebruikt wordt voor diagnostiek terwijl hetzelfde onderzoek door een andere behandelaar in een paar weken gebeurt komt doordat men in feite niet accepteert dat er mensen zijn die anders zijn.
Ja, dat wils- en handelingsbekwame mensen zowieso diagnostiek moeten ondergaan om medische begeleiding voor hormonen en SRS te komen, komt doordat men in feite niet accepteert dat er mensen zijn die anders zijn.
Dat mensen die een gedeeltelijke geslachtsverandering willen moeten vechten om hormonen te krijgen terwijl het bij mensen die een geslachtsoperatie willen als vanzelfsprekend gezien wordt komt doordat men in feite niet accepteert dat er mensen zijn die anders zijn.
Dat BIID-ers de grootste moeite hebben om artsen te vinden die ze op een nette manier helpen komt omdat men in feite niet accepteert dat er mensen zijn die anders zijn.

Anders zijn zou normaler moeten worden.

Groetjes,

Frederique

[Saartje]

Al mijn vrienden en kennissen die ik het heb verteld, en dat zijn er inmiddels wel een paar, reageren zéér positief.
De dames hebben er geen probleem mee mij zo te zien en helpen mij aan alle kanten.
De meeste heren hebben er wel een probleem mee mij zo te zien, hoewel ze het wel accepteren en ik het er gewoon over kan hebben.
Er was zelfs iemand die meteen aan mij merkte dat er iets in mijn leven was veranderd terwijl ik hem niets verteld had.
Nu hij het weet is hij "trots op me" dat ik de stap genomen heb.

Mischien heb ik geluk, maar mijn ervaring is dus dat veel mensen het best wel "normaal" vinden eigenlijk.
Soms volgt na het vertellen de spaanse inquisitie, maar op een leuke manier en zuiver uit interesse.

[Janiek_]

Anders zijn zou normaler moeten worden.

Als je goed om je heen kijkt is dat al zo .