Hoe ga je als travestiet met je vriendin/vrouw om ?

Josette · Bericht door **Josette** » vr mei 30, 2008 0:01

Dames,

GGZ noem ik het speciale circuit of kortweg circuit. Dat is geen positieve aanduiding, en ik heb er geen goede ervaringen mee. Vandaar

Die heftige reactie, en mijn felle anti-circuithouding komt voort uit mijn ervaringsdeskundigheid van meer dan twintig jaar, en de koude conclusie dat met alleen keihard knokken voor mezelf ik het leven kreeg die ik thans kan leiden, derhalve alleen wonen en baan als wegontwerper. Zelfbeschikking is geen gangbaar begrip in het circuit. Overbezorgdheid wel. Travestievriendelijk kan ik het circuit niet noemen, evenmin als vriendelijk voor relaties. Het is 'nanny state' in optima forma, ik ben blij dat ik eruit ben. Details wil ik wel pb'en, maar liever niet op een openbaar forum droppen.

Het kan misschien, op een nogal betrekkelijke wijze, van nut zijn, maar enkel wanneer een zorgvrager als cliënt dat wil, en bereid is daar zelf aan wat te doen.

Elsa · Bericht door **Elsa** » vr mei 30, 2008 10:35

Babette schreef:
ik_ben_wie_ik_ben schreef: Met overleg, of mag de t* maar zonder meer doen wat diegene zelf wil ? (zonder dus ooit enig overleg met partner of wat dan ook gehad te hebben, dus het wordt je opgedrongen)
Uiteindelijk moet ieder mens invulling aan zijn/haar leven geven zoals dat hem/haar goeddunkt. Het T*-zijn is niet iets dat je gemakshalve even achterwege kunt laten omdat het de partner niet uitkomt: het is een essentieel onderdeel van je "mens-zijn". Wel is het zo, vind ik, dat je je partner deelgenoot moet maken van je genderdysforie, preferabel voordat je met iemand in zee gaat. Er zitten nog al wat consequenties aan verbonden. Waar het probleem in je tekst zit, is dat je de indruk wekt dat de ene partner voor de andere kan bepalen hoe diens leven er uit ziet. De kunst van een goede relatie is dat je elkaar volledig vrij laat in je groei- en levensprocessen. Kun je, of wil je dat niet van de ander accepteren, dan is, mijns inziens, de enigste weg het uit elkaar gaan.

Babette.

Het maakt een heel verschil wanneer je beide vooraf weet waar je aan begint. Zoals Babette het beschrijft klinkt het mooi,maar veel partners komen er onverwachts-ongevraagd na tig jaren huwelijk pas achter. Je gaat als partner dan door een heel proces heen, om dan te zeggen....de enigste weg is het uit elkaar gaan....dat is wel erg kort door de bocht. In die fase is het belangrijk niets op te dringen of te forceren. Er zijn genoeg T* die helemaal dichtklappen en niet willen praten over het hoe en waarom. Daar sta je dan met je vragen, laat staan dat je de ander ruimte kunt geven. Dit heeft gewoon tiijd nodig.
elsa

Babette · Bericht door **Babette** » vr mei 30, 2008 12:22

Elsa schreef:....de enigste weg is het uit elkaar gaan....dat is wel erg kort door de bocht. In die fase is het belangrijk niets op te dringen of te forceren. Er zijn genoeg T* die helemaal dichtklappen en niet willen praten over het hoe en waarom. Daar sta je dan met je vragen, laat staan dat je de ander ruimte kunt geven. Dit heeft gewoon tiijd nodig.
elsa

dat "kort door de bocht" vind ik wel mee vallen, hoor. Ik begrijp overigens wel wat je zegt, en snap wel dat deze zaken heel veel tijd nodig hebben. Maar dan geef je al aan dat je het wenst te begrijpen, er over wenst te communiceren, en mijns inziens is dat uitermate belangrijk in een relatie: de wil om verder te gaan. M'n partner en ik hebben ook de nodige hobbels (niet zozeer op gendergebied) doorstaan, en onze liefde voor elkaar heeft ervoor gezorgd dat wij altijd met elkaar verder wilden. Dat houdt onverkort in dat je zaken van elkaar wilt accepteren, en dat is mijn punt. Als je dat niet wilt, is een relatie, mijns inziens, kansloos.

Groetjes en liefs,

Babette.

ik ben hier niet meer

Dat velen het jaren verborgen houden voor de partner snap ik wel, maar als je op een gegeven moment afspraken met elkaar maakt, is het ook wel netjes als BEIDE partners zich daar aan houden, of er weer over praten als er een reden is om er zich niet aan (te kunnen) houden. Een relatie heb je met z'n 2-en, en betekent in mijn ogen zoveel als mogelijk dingen delen. Mijn vriend is pas een winkel begonnen, maar daar hebben we wel samen over gepraat. Ook voor t* gevoelens als daar veranderingen in komen is het beter dat je daar met elkaar over praat. Ik heb dat ruim 10 jaar geleden met mijn ex gedaan ook. Het is niet altijd even makkelijk met elkaar geweest, maar dat we niet meer samenwonen heeft meer aan de (snelle) veranderingen bij gelegen dan aan het niet praten met elkaar.

Elsa · Bericht door **Elsa** » vr mei 30, 2008 14:08

Voor beide uitleg is wel begrip, maar draai het eens om. Dat jullie partner zomaar ( voor jou dan) uit het niets verteld na 20 jaar huwelijk, zich eigelijk een man te voelen. Tevens binnen een week ook qua kleding en hulpstukken zich zo gaat kleden. Praten of elkaar de ruimte geven is dan ff ver te zoeken. Het is niet alleen het 'houden van' wat dan de kracht is om dit op te brengen. Alles waar je in geloofde klapt in elkaar, je partner is een vreemde. Daarbij zijn T* vaak erg met zichzelf bezig, vooral in de begin periode dat de ander het weet schijnt alle remmen los te gooien. en denk daarbij ook aan evt. kinderen, is niet simpel hiermee om te gaan.
elsa

Babette · Bericht door **Babette** » vr mei 30, 2008 15:26

Elsa schreef: Tevens binnen een week ook qua kleding en hulpstukken zich zo gaat kleden.

een dergelijke situatie zou binnen onze relatie volstrekt ondenkbaar zijn. Daar is onze relatie veel te open voor. Als het zo zou zijn zoals je het beschrijft, zou die "wens" al ik weet niet hoe lang onder de oppervlakte borrelen, en zou het, in ons geval, allang besproken zijn. Je beschrijft dat T*'s vaak en veel met zichzelf bezig zijn. Dat lees ik hier wel meer, maar ik herken me daar helemaal niet in. M'n partner en ik hebben een fantastische relatie; wij delen echt alles met elkaar, en er is altijd ruimte voor de dingen waar we tegen aan lopen, of dit nu relationeel, of maatschappelijk is, of werk. Wij hebben ongeveer dezelfde ideologie en politieke denkwijze... Wij kunnen het ons dan ook niet voorstellen om een relatie te hebben met iemand uit het tegenover gestelde spectrum...

Elsa schreef:Alles waar je in geloofde klapt in elkaar, je partner is een vreemde

Misschien zit daar het verschil dan wel... Wij geloven niet, wij doen.

Groetjes en liefs,

Babette.

Elsa · Bericht door **Elsa** » vr mei 30, 2008 16:47

Klinkt geweldig zo'n relatie, Babette. De evaring van de meeste partners is dat zij a.h.w. in een rijdende trein instappen, en dan niet vanaf het begin maar halverwege. Wat ook vaak gebeurt is dat de T* zich aangevallen voelt: er 'moet' over gepraat worden. Iets wat voor jezelf jarenlang bij je hoort, een deel van je is, en dat is nieuw voor de partner. Het is ook niet iets wat je makkelijk deelt met vrienden, vanwege het taboe.
groetjes elsa

Babette · Bericht door **Babette** » vr mei 30, 2008 19:07

ik begrijp heel goed wat je zegt, hoor Elsa. Het lijkt me ook afschuwelijk! Het is gewoon lastig om je in een dergelijke relatie in te leven of het zelfs voor te stellen, als je eigen relatie er zo anders uit ziet.

Elsa schreef:Iets wat voor jezelf jarenlang bij je hoort, een deel van je is, en dat is nieuw voor de partner. Het is ook niet iets wat je makkelijk deelt met vrienden, vanwege het taboe.

Zoals ik al eerder schreef is dat in onze relatie ondenkbaar. Wij hebben geen geheimen voor elkaar, en we delen alles. Als er geen "lijken" in de kast verstopt zitten, kun je bezig met datgene waar onze relatie om draait: gelijkwaardigheid, intimiteit, spiritualiteit en Liefde. Ook delen we m'n "trans-zijn" met onze vriendenkring, die overigens zeer intiem is.

Groetjes en liefs,

Babette.

Elsa · Bericht door **Elsa** » vr mei 30, 2008 22:52

Babette schreef:Zoals ik al eerder schreef is dat in onze relatie ondenkbaar. Wij hebben geen geheimen voor elkaar, en we delen alles. Als er geen "lijken" in de kast verstopt zitten, kun je bezig met datgene waar onze relatie om draait: gelijkwaardigheid, intimiteit, spiritualiteit en Liefde. Ook delen we m'n "trans-zijn" met onze vriendenkring, die overigens zeer intiem is.

Groetjes en liefs,

Babette.

Je hebt het over jullie relatie Babette, waarin je benadrukt dat die uitstekend is. Mijn punt is dat de meerderheid van de T* na jaren van een dubbel leven, worden geconfronteerd met een partner die nergens van op de hoogte was. Ook al ben je van goede wil, de meeste vrouwen zullen erg veel moeite hebben met dit gegeven. Dat punt wilde ik duidelijk maken.
elsa

Irene · Bericht door **Irene** » za mei 31, 2008 17:01

Elsa schreef:

Voor beide uitleg is wel begrip, maar draai het eens om. Dat jullie partner zomaar ( voor jou dan) uit het niets verteld na 20 jaar huwelijk, zich eigelijk een man te voelen. Tevens binnen een week ook qua kleding en hulpstukken zich zo gaat kleden. Praten of elkaar de ruimte geven is dan ff ver te zoeken. Het is niet alleen het 'houden van' wat dan de kracht is om dit op te brengen. Alles waar je in geloofde klapt in elkaar, je partner is een vreemde. Daarbij zijn T* vaak erg met zichzelf bezig, vooral in de begin periode dat de ander het weet schijnt alle remmen los te gooien. en denk daarbij ook aan evt. kinderen, is niet simpel hiermee om te gaan.

Ik lees dit soort dingen wel vaker hier, maar altijd uit de derde hand, nou geloof ik best wel dat die voorbeelden er zijn, maar ik vraag me af of het wel zo algemeen is als vaak wordt aangenomen.

Irene

ik ben hier niet meer

Ik denk als een goede relatie hebt en elkaar goed kent t* gevoelens nooit voor je partner verborgen kunt houden, doen moet je een echt 2e leven gaan leiden, en ook dat valt op in een goede relatie. Maar ja, hoeveel relaties zijn echt goed, hoe vaak leeft men niet langs elkaar heen ipv met elkaar ? En dan kun je weleens voor grote verrassingen komen te staan, maar dan is t* niet het enige, overspel, andere seksuele neigingen, verzin het maar, het komt allemaal uit de lucht vertellen als je partner het je dan toch een keer vertelt.

Elsa · Bericht door **Elsa** » za mei 31, 2008 18:56

Al met al een triest gebeuren ......je denkt elkaar te kennen, tot je achter een geheim komt waar je geen nota van had. Meer wil ik hier er niet over kwijt, denk aan elkaar en geef elkaar de tijd, dat is mijn advies.
elsa

Sticky · Bericht door **Sticky** » do jun 05, 2008 22:25

Elsa,

wat je zoal in je postjes in deze draad schrijft over hoe het is om een vrouw te zijn die er binnen een (langdurige) relatie achter komt dat haar man of vriend TV is, of nog erger een TS, schreef Mila ook in grote lijnen in het verleden.
Jij word niet afgeblaft omdat je de bio vrouw van een TV bent, en Mila is een TS en mede daarom werd zij wel afgeblaft door deze en gene.
Maar het is wel pijnlijk om te lezen dat Irene het zo ongeveer bagatelliseert en Babette eigenlijk schrijft 'mijn partner heeft zich naar mijn TV zijn gevoegd en daardoor hebben we nu een geweldige relatie'.

Helaas ben jij de enige vrouw van een TV die hier regelmatig schrijft en een heldere, realistische mening verkondigd ipv gemiddelde TV die de mening en het emotionele leven van vrouwlief onder het karpet van de 'liefde' veegt.
Het is goed om te lezen wat er zoal bij de bio vrouw van afspeelt ipv de tamelijk eenzijdige verhalen van tv's hier (en ook ts'en trouwens).

Hierbij een link om de vrouwen van TV's een hart onder de riem steken (zou ze dat 'kapsel' en die jurk van haar TV echtgenoot geleend hebben??)

http://www.youtube.com/watch?v=DwBirf4B ... re=related

Sticky

Irene · Bericht door **Irene** » do jun 05, 2008 22:42

Sticky schreef:

maar het is wel pijnlijk om te lezen dat Irene het zo ongeveer bagatelliseert

Ik bagatelliseer helemaal niks, want zoals het zo en dan omschreven wordt is gewoon verschrikkelijk en ik ontken ook niet dat het bestaat, maar ik herken het helemaal niet.

Sticky schreef ook:

Elsa,

wat je zoal in je postjes in deze draad schrijft over hoe het is om een vrouw te zijn die er achter komt dat haar man of vriend TV is schreef Mila ook in grote lijnen in het verleden.
Jij word niet afgeblaft omdat je de vrouw van een TV bent, en Mila is een TS en mede daarom werd zij wel afgeblaft,

Dat is jouw beeld en jouw conclusie, maar volgens mij gaat het helemaal niet om wat Mila schreef, maar hoe ze het deed. cést la ton qui fait la musique.

Irene

Janiek_ · Bericht door **Janiek_** » vr jun 06, 2008 8:25

Irene schreef:Sticky schreef ook:

Elsa,

wat je zoal in je postjes in deze draad schrijft over hoe het is om een vrouw te zijn die er achter komt dat haar man of vriend TV is schreef Mila ook in grote lijnen in het verleden.
Jij word niet afgeblaft omdat je de vrouw van een TV bent, en Mila is een TS en mede daarom werd zij wel afgeblaft,
Dat is jouw beeld en jouw conclusie, maar volgens mij gaat het helemaal niet om wat Mila schreef, maar hoe ze het deed. cést la ton qui fait la musique.

Zeker. Toch heeft Sticky ook wel een punt: omdat Mila zelf een transwhatever is, kijken de anderen raar op als zij telkens deze thematiek opzoekt, terwijl die in haar eigen leven geen enkele rol speelt,
en zichzelf daarbij aan de "vrouwenkant" plaatst. Of het haar bedoeling was, weet ik niet, maar ze trok daarmee wel een scheidslijn tussen zichzelf en de "exhetero's" hier, waarbij ze vooral de schijnwerper richtte op een toch al pijnlijke plek uit het leven van die anderen en bovendien en passant die anderen in (het laatste restje van) hun "mislukte mannen"-positie plaatste. Soms nagenoeg met die woorden.

Er is niet veel mensenkennis voor nodig om te weten dat zoiets je niet in dank afgenomen zal worden. Als zulk confronteren vergezeld gaat van betrokkenheid, kan er wel een open gesprek ontstaan. Maar zo ongeveer iedereen hier had op een gegeven moment de indruk dat Mila's motieven om hiermee bezig te blijven vooral in haar eigenliefde wortelden. Dat het haar een mogelijkheid bood om zich ergens op voor te laten staan, terwijl anderen, van wie zij zich graag distantiëerde, juist in een negatief daglicht kwamen te staan.

Het zou aan Elsa of andere "partners van" zijn om te zeggen of en hoe zij zich door Mila in deze gesteund voelden. Maar ik kan me zo voorstellen dat zij zich in hun worsteling om ermee te leven ook niet graag voor masochistes uitgemaakt zien.

@ Irene: maar "ton" is wel mannelijk, hoor

.