Hoe ga je als travestiet met je vriendin/vrouw om ?

[Babette]

Babette eigenlijk schrijft 'mijn partner heeft zich naar mijn TV zijn gevoegd en daardoor hebben we nu een geweldige relatie'.

dat is jouw interpretatie, een incorrecte en beredeneerd vanuit een puur egocentrisch gedachtengoed. Bovendien diskwalificeer je m'n partner met dit soort retoriek, en dat is een trieste constatering... M'n partner is meer dan vrouws genoeg om daar haar eigen afwegingen in te maken. Onze relatie bevat eindeloos meer aspecten dan mijn trans-zijn: gelukkig maar, anders werd het ook zo'n saaie boel!

Voor jou informatie: een geweldige relatie bestaat bij de gratie van twee volstrekt gelijkwaardige partners die bereid zijn om keihard te werken om hun Liefde voor elkaar gestalte te geven, samen te groeien naar iets van grote schoonheid, en zeker niet bij de dwang van een van die twee zoals jij hier suggereert.

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Hallo Babette,

jullie hebben het goed kunne uitspreken naar elkaar toe etc, en kunnen samen goed leven met hoe alles nu is, maar helaas zijn er ook genoeg stellen waarbij de manlijke partner zijn travestie aan de andere partner oplegt, zo van je moet er maar genoegen mee nemen ik doe wat ik doe en met jou heb ik niks te maken.
Bij tg en ts zul je dat minder tegenkomen als de partners bij elkaar blijven. Dat er dan soms toch redenen zijn om niet samen te blijven wonen heb ik persoonlijk gemerkt, er kan een heel andere reden ook zijn als het niet open naar elkaar toe zijn om te besluiten met dat samen wonen te stoppen.

groetjes, Nannette

[Babette]

weet je Nannette, wij hebben het uitgangspunt waarbij het ondenkbaar is dat je je partner dingen oplegt. M'n partner en ik kennen elkaar al heel erg lang, maar hebben in een iets later stadium van ons leven eindelijk een relatie gekregen, en voor ons is de individuele groei van beide partners belangrijk omdat het ons samen sterker maakt. Wij stimuleren elkaar in het ontdekken van onszelf en de bredere aspecten van ons mens-zijn.

Zoals al eerder vermeld is mijn trans-zijn slechts een onderdeel van mijn mens-zijn en dus ook van onze relatie. De schoonheid van onze relatie vind ik dan ook haaks staan om sommige uitlatingen hier, die (helaas) niet dezelfde ervaringen hebben mee gemaakt. Het is dan ook niet aan mij om hier meningen over anderen te poneren, aangezien ik alleen maar van mijn eigen ervaringen en uitgangspunten uit kan gaan.

Dat anderen een andere invulling aan hun relatie geven is duidelijk, maar je zou ook kunnen stellen dat dit onderdeel is van hun levens- en leerprocessen.

Groetjes en liefs,

Babette.

[ik ben hier niet meer]

Hallo Babette,

het is alleen maar mooi en fijn als het zo goed kan gaan als bij jullie, en je elkaar ook stimuleert in ontdekken, en ook groei van elkaar, want ook dat blijft je leven lang door gaan.

Ik kan ook niet helemaal oordelen over hoe het bij anderen gaat, ik weet alleen hoe het tussen mij en mijn ex is gegaan en nog gaat, en hoe zij vindt dat haar huidige relatie met een tv gaat. Verder reikt mijn kennis ook niet.

En niemand heeft gelukkig alle wijsheid in pacht, ook al denken sommigen daar wat genuanceerder over.

Ik kan alleen maar zeggen Babette, ik ben blij voor jullie dat de relatie goed is, en de kans dat dat mis gaat is zo te lezen wel heel klein,

groetjes en liefs, Nannette

[Babette]

Dank je wel Nannette! Wij doen in ieder geval ons best! En een prachtige relatie gunnen wij een ieder.
Het is zo'n verrijking van je leven!

Groetjes en liefs,

Babette.

[Sticky]

Pfff, waar zal ik eens beginnen? Hier dan maar:

volgens mij gaat het helemaal niet om wat Mila schreef, maar hoe ze het deed. cést la ton qui fait la musique.

Dat valt toch niet alleen Mila aan te rekenen? Ik herinner me iemand die hier ooit schreef, dat de vrouw van een man die in transitie ging, tenminste wist dat ze leefde. Verwacht je dan harpen en violen als reactie?

Of het haar bedoeling was, weet ik niet, maar ze trok daarmee wel een scheidslijn tussen zichzelf en de "exhetero's" hier, waarbij ze vooral de schijnwerper richtte op een toch al pijnlijke plek uit het leven van die anderen en bovendien en passant die anderen in (het laatste restje van) hun "mislukte mannen"-positie plaatste. Soms nagenoeg met die woorden.

Misschien vertel ik je iets nieuws hier, maar ooit was ik (jawel!) getrouwd met een vrouw. Mila weet daar alles van en heeft het me nooit maar dan ook nooit nagedragen. En toen ik Mila leerde kennen, liet ik me het hoofd nog altijd meer op hol brengen door bio- en transvrouwen, dan door mannen.
Ik zou zeggen, als je hier meer van wil weten, vraag Mila hier terug, dan kan ze het zelf uitleggen.

Babette eigenlijk schrijft 'mijn partner heeft zich naar mijn TV zijn gevoegd en daardoor hebben we nu een geweldige relatie'.

dat is jouw interpretatie, een incorrecte en beredeneerd vanuit een puur egocentrisch gedachtengoed. Bovendien diskwalificeer je m'n partner met dit soort retoriek, en dat is een trieste constatering... M'n partner is meer dan vrouws genoeg om daar haar eigen afwegingen in te maken. Onze relatie bevat eindeloos meer aspecten dan mijn trans-zijn: gelukkig maar, anders werd het ook zo'n saaie boel!

Dat zijn nogal grote woorden voor een lief meisje, maar

onze liefde voor elkaar heeft ervoor gezorgd dat wij altijd met elkaar verder wilden. Dat houdt onverkort in dat je zaken van elkaar wilt accepteren, en dat is mijn punt.

en dat is toch niet heel anders dan wat ik hierboven constateer. Ik vind ook niet dat ik je heb aangevallen daarmee. Als jouw partner zich naar jouw TV-zijn voegt, leuk voor je.
Dat ze daarmee niet hetzelfde tegenkomt als de partner van een trans, lijkt me ook wel duidelijk. Wees er allebei gelukkig mee, zou ik zeggen, jouw partner heeft vooralsnog een man die ook vrouw is, maar raakt haar man daarmee niet kwijt, toch?

en m'n partner en ik kwamen tot de conclusie dat je van liefdevolle en fijne seks meer verlicht geraakt, dan door je ervoor af te sluiten... Knallen met die hap!

Prettig weekend alvast

Sticky

[Irene]

sticky schreef:

Dat valt toch niet alleen Mila aan te rekenen? Ik herinner me iemand die hier ooit schreef, dat de vrouw van een man die in transitie ging, tenminste wist dat ze leefde. Verwacht je dan harpen en violen als reactie?

Daar ben ik het helemaal mee eens, de meeste elende ontstond en zal ontstaan door reacties op reacties. Ik zal de laatste zijn om 1 persoon als schuldige aan te wijzen en te beweren dat alle anderen slachtoffers zijn. Ik zal zelf heus ook wel eens uit de bocht gevlogen zijn, al doe ik nog zo mijn best om dat te voorkomen.

Irene

[Janiek_]

Of het haar bedoeling was, weet ik niet, maar ze trok daarmee wel een scheidslijn tussen zichzelf en de "exhetero's" hier, waarbij ze vooral de schijnwerper richtte op een toch al pijnlijke plek uit het leven van die anderen en bovendien en passant die anderen in (het laatste restje van) hun "mislukte mannen"-positie plaatste. Soms nagenoeg met die woorden.

Misschien vertel ik je iets nieuws hier, maar ooit was ik (jawel!) getrouwd met een vrouw. Mila weet daar alles van en heeft het me nooit maar dan ook nooit nagedragen. En toen ik Mila leerde kennen, liet ik me het hoofd nog altijd meer op hol brengen door bio- en transvrouwen, dan door mannen.
Ik zou zeggen, als je hier meer van wil weten, vraag Mila hier terug, dan kan ze het zelf uitleggen.

Je vertelt me inderdaad iets nieuws. Dat Mila je dat nooit heeft nagedragen, zal kloppen. Zij heeft altijd het standpunt ingenomen dat het enige goede wat een transgender persoon kan doen met een huwelijk, is het unilateraal opzeggen, zodat de vrouw in kwestie gelukkig kan worden met een "echte" man. En jij ging op dat moment met een open vizier de wereld in, zodat wie het met je wilde proberen in elk geval enig idee had van de risico's. Ook een pluspunt voor Mila; voor iedereen, denk ik.

In mijn discussies met Mila heb ik ook nooit ontkend wat een leed een late transitioning transwatookalweer (ikzelf incluis) een partner aandoet. Daar kon zij ook mij nog wel mee raken, want het schuldgevoel daarover gaat nooit echt over. Zeker niet als je nog met elkaar samenleeft. Maar ik vond dat zij te onzachtzinnig omsprong met mensen hier, die dat schuldgevoel nog volop dragen. Om hen daar telkens weer met de neus op te drukken, diende in mijn ogen geen enkel nuttig doel, omdat het de mensen in kwestie alleen maar in de verdediging drukte. Er triggerde haar iets, dat was wel duidelijk. Dat mensen haar bemoeienis niet in dank afnamen, begrijp ik wel. Het scheelt heel veel door wie, en hoe, en vanuit welke positie iemand met pijnlijke waarheden geconfronteerd wordt.

Bijna iedereen hier heeft vroeg of laat te kampen gehad met een negatief zelfbeeld. Dat maakt mensen defensief, als er aan de poten van de stoel waarop zij zitten gezaagd wordt. Wist Mila dat niet? Wat probeert iemand te bereiken door toch te gaan zagen?

[ik ben hier niet meer]

Bijna iedereen hier heeft vroeg of laat te kampen gehad met een negatief zelfbeeld. Dat maakt mensen defensief, als er aan de poten van de stoel waarop zij zitten gezaagd wordt. Wist Mila dat niet? Wat probeert iemand te bereiken door toch te gaan zagen?

Normaal gesproken doet iemand dat omdat die persoon zichzelf dan sterker voelt op een of andere manier. Of dat bij Mila ook het geval was durf ik echt niet over te oordelen.
Wel dat ze ook post-op ts-en die kinderen hadden bleef aanvallen, net alsof je er iets aan kunt doen als je pas op latere leeftijd weet wat er met je aan de hand is ? Het is natuurlijk ook zo dat pas de laatste 10-15 jaar er meer en meer over in de publiciteit komt, en ook op een normale manier gelukkig regelmatig.

[Sticky]

Nu heb ik het draadje nog 1 keer doorgelezen en de postjes van Elsa en de antwoorden daarop.
Conclusie: Elsa lijkt wel een roepende in de woestijn en probeert zelfs de situatie voor jullie iets begrijpelijker te maken door

Voor beide uitleg is wel begrip, maar draai het eens om. Dat jullie partner zomaar ( voor jou dan) uit het niets verteld na 20 jaar huwelijk, zich eigelijk een man te voelen. Tevens binnen een week ook qua kleding en hulpstukken zich zo gaat kleden.

Het enige wat het oplevert is dat Babette's stokpaardje 'de geweldige relatie' weer van stal gehaald word en een discussie over Mila, die indertijd blijkbaar werkelijk de enige TS was die zich kon inleven in de situatie van de vrouw van.

De rest van de tv's en ts' en geeft niet thuis als de vrouw van aan de orde komt.

Sticky.

[ik ben hier niet meer]

Sticky, ik heb op pagina 3 duidelijk gezegd dat ik een en ander echt in overleg met mijn partner gedaan heb, niets opgedrongen aan haar, maar openlijk gepraat over gevoelens, onze relatie etc. Mijn partner is op mijn aanraden ook vaak naar bijeenkomsten van (H)erkenning geweest. Ik heb daar ook een paar keer met de auto naar toe gebracht en dan ging ik in de omgeving iets doen. Ik kan mijn ex niet verplichten om haar ervaringen hier op het forum te komen vertellen.

[Sticky]

Sorry Nannie, maar ik schreef:

De rest van de tv's en ts' en geeft niet thuis als de vrouw van aan de orde komt.

En dan kom je hiermee. Gebracht met de auto.
Weet je nog wat je een tijdje terug schreef, voor als je vriend je zou verlaten?

Ik kan altijd nog een lesbische relatie met mijn ex beginnen, die is nog steeds verliefd op mij.
Mag ze rustig lezen, ze weet hoe ik er over denk, eventueel ooit weer samenwonen zou kunnen, maar een liefdesrelatie ? Misschien, maar dan zou ze toch wel wat moeten veranderen.

Om met Babs te spreken vind ik het "incorrect en beredeneerd vanuit een puur egocentrisch gedachtengoed" wat je zegt.

Sticky

[Frederique_]

Hoi,

Misschien sta ik er te ver van af omdat ik zelf geen partner had en heb. Maar dan toch maar even zoals ik er tegenaan kijk:

Ik vind dat Mila's mening (unilateraal opzeggen van de relatie) weinig respectvol is naar de partner toe. Uit Babette's en Janiek's verhaal (en nog vele andere verhalen op vele andere websites en groepen) blijkt dat er partners zijn voor wie bij elkaar blijven meerwaarde lijkt te hebben boven uit elkaar gaan. Als je dan, wat Mila propageerde, het beste maar zelf kunt besluiten om uit elkaar te gaan, wat doe je -dan- die partner aan?

Samenleven is ook echt -samen- leven. En dus neem je samen beslissingen over hoe het verder moet. Ook in de moeilijke situatie dat een van de partners niet blijkt te zijn wat die leek te zijn...

Ik heb veel respect voor partners die bij elkaar blijven, ik heb net zoveel respect voor partners die met respect voor elkaars gevoelens uit elkaar gaan (ook daar zijn voorbeelden zat van). Het enige waar ik moeite mee heb zijn partners die wederzijds met deuren smijten waardoor er niet met elkaar op een respectvolle manier besluiten genomen kunnen worden. En dat wordt soms veroorzaakt door de T*, soms door diens partner en soms door beide.

Groetjes,

Frederique

[Sticky]

Zij heeft altijd het standpunt ingenomen dat het enige goede wat een transgender persoon kan doen met een huwelijk, is het unilateraal opzeggen, zodat de vrouw in kwestie gelukkig kan worden met een "echte" man.

Ik zal het even nuanceren, dat huwelijk is niet door mij unilateraal opgezegd en het heeft even geduurd voor ik er zelf blij mee was dat dat gebeurd was. Ik ben nogal slecht in unilateraal opzeggen, die eer gaat dus naar mijn ex.

Bijna iedereen hier heeft vroeg of laat te kampen gehad met een negatief zelfbeeld. Dat maakt mensen defensief, als er aan de poten van de stoel waarop zij zitten gezaagd wordt. Wist Mila dat niet? Wat probeert iemand te bereiken door toch te gaan zagen?

Behalve negatief zelfbeeld is er hier toch heel wat goedpraterij van eigen gedrag te vinden, ook in dit draadje. Dat is trouwens geen steek naar jou.

Samenleven is ook echt -samen- leven. En dus neem je samen beslissingen over hoe het verder moet. Ook in de moeilijke situatie dat een van de partners niet blijkt te zijn wat die leek te zijn...

En soms is het dus echt het beste om uit elkaar te gaan, hoe pijnlijk dat ook kan zijn. Scheiden ziet er vaak lelijker uit dan trouwen, het is niet anders en je kunt er weer overheen komen.

Sticky

[Janiek_]

Bijna iedereen hier heeft vroeg of laat te kampen gehad met een negatief zelfbeeld. Dat maakt mensen defensief, als er aan de poten van de stoel waarop zij zitten gezaagd wordt. Wist Mila dat niet? Wat probeert iemand te bereiken door toch te gaan zagen?

Behalve negatief zelfbeeld is er hier toch heel wat goedpraterij van eigen gedrag te vinden, ook in dit draadje. Dat is trouwens geen steek naar jou.

Volgens mij zeggen of bedoelen wij ongeveer hetzelfde: iemand die zich er niet goed over voelt wat hij/zij zur partner aandoet met het transvulmaarin zijn (en hoe kun je je daar wel goed over voelen in de wereld zoals die is?), heeft van nature de neiging tot "goedpraterij". Goedkeuring van de partner zou helemaal mooi zijn.

Het is een proces om daar doorheen te komen en het leed te zien zonder het te willen bagatelliseren. Of de povere realiteit van je relatie te zien (What if this is as good as it gets?) zonder die te willen idealiseren.

Er is maar weinig inlevingsvermogen voor nodig om je voor te stellen wat voor schade een "late transition" of achteraffe coming out als travestiet of homo een partner doet. Daar hoeven we toch geen doekjes om te winden? De realiteit is dat het in al die gevallen niet te voorkomen was, en dat het je de kans geeft om te ontdekken hoe volwassen je beiden bent, of alsnog kunt worden.

Als de partner van de erkenning voor die teleurstelling onthouden wordt, doordat de transpersoon blijft bij de neiging tot goedpraterij, dan heb je de kans dat je samen met de verkeerde kant van de zaag blijft proberen een boom door te zagen. Of ontstaat er een machtsstrijd over wie er bepaalt wanneer er omgekleed mag worden e.d. Mijn partner heeft meteen gezegd: jij zoekt het maar uit, ik wil daar niets over te zeggen hebben. Aan haar de eer. We bleven bij elkaar vooral voor de kinderen en omdat we toch wel verknocht zijn aan elkaar. Heel af en toe laat zij merken dat ze daar achteraf blij om is.