Zucker

[Frederique_]

Hihihi... Een heel goed plan, zouden ze echt van opknappen. En ik vind dat de vrouwen in de omgeving dan mogen stemmen of ze de andrucur weer mogen afbouwen of dat ze toch nog maar even moeten volhouden

Groetjes,

Frederique

[Hexley]

De andere kant is wat jij schrijft. Er moet -natuurlijk- voor gezorgd worden dat de vergoedingen blijven. Als dit uit de DSM/IDC gegooid wordt kan dat een probleem zijn. Aan de andere kant -hoeft- dat natuurlijk niet als je nationale groepen hebt die de ziektekostenverzekeraars/wetgever weten te overtuigen dat niet-DSM/IDC niet betekent dat de behandeling ook niet nodig is.

Waarom zou het verwijderen uit de DSM ook gelijk exit ICD zijn?

De ICD is meer als een lijstje met mentale ziekten en aandoeningen. Ze kunnen daar gewoon mee gaan schuiven, hup bij aandoeningen met oorzaak onbekend. En als 100% zeker is dat het in de hersenen zit, dan kunnen ze het gewoon onder brengen bij neurologische aandoeningen.

Hart en vaat ziekten staan ook niet in de DSM maar wel in de ICD. Het nut om het gewoon als gekte te blijven ziet ontgaat me dus een beetje.

Grappig eigenlijk dat je het over de IDC hebt en dat voor een Pro...
Het is dus ICD: International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems van de WHO: World Health Organization wat weer bij de UN: United Nations hoort.

[Frederique_]

Ik geef eerlijk toe dat ik altijd in de war ben van die afkorting. Komt omdat ik in de ICT ben grootgeworden: IDC is het bedrijf dat onder andere de Computer!Totaal drukt. Daarom gooi ik ze nog wel eens door elkaar...

Ik ben er een groot voorstander van om alles wat maar mogelijk is op het gebied van genderidentiteit (GID) uit de strikt-medische hoek te trekken. Ik zie GID zoals ik homo/bi/a-seksualiteit zie: het is anders dan de overgrote meerderheid van de bevolking, maar het is geen reden voor medici om voor ons beslissingen te willen nemen en GID is zeker GEEN "medisch probleem" (wat mij betreft zowel niet-medisch als niet-probleem, trouwens). Zoals er ook bij homo's/bi's/a's geen reden is om beslissingen voor die mensen te nemen en ook homo/bi/a-seksualiteit geen "medische problemen" zijn.

Iedere medische methode, standaard, protocol, ... waar je GID uit kunt slopen -> direkt doen. Waarbij je wel moet zorgen dat de financiering gehandhaafd blijft.

Ik heb trouwens net even gezocht: homoseksualiteit komt niet voor in de ICD.

Groetjes,

Frederique

[Alweer]

Ik zou het niet willen dat GID uit de DSM verdwijnt, waarom?

Simpelweg omdat er geen "scan" bestaat om te kijken of dat je GID hebt of niet. Ze kunnen je vooralsnog niet onder de MRI leggen om te "kijken" of GID hebt.

Waar moet je dan zijn om het te laten diagnosticeren? Een psychiater zal je dan doorverwijzen naar een neuroloog het staat immers niet meer in zijn boeken, en de neuroloog weet ook niet eens wat ie moet doen. Zo ver zijn we namelijk nog lang niet. Ondanks het feit dat het toch hoogstwaarschijnlijk "in de genen" zit / ingeprent zit, of in de hersenen. (You name it, het is namelijk nog steeds niet helemaal duidelijk.)

Daarbij, uiteindelijk valt meer dan de helft van de mensen af, tussen aanmelden en behandelfase (Ik heb even geen bron, maar dit is van horen zeggen.)
Dat wil dus zeggen dat er een heleboel mensen zijn, die dit in hun hoofd halen en "het" uiteindelijk toch niet zijn.

Ik vind het daarom belangrijk dat het juist wél in o.a. de DSM blijft.

Steeds vaker komt men erachter dat "ziekten" die vroeger puur psychologisch zijn/ waren toch een onderliggende, lichamelijke bron hebben. Laatst nog een goeie documentaire gezien over de hersenen van schizofrenen en chronisch depressieve mensen.
Het is namelijk bij deze mensen ook zo, je gooit er een pilletje in, en "ze voelen zich" beter. Het pilletje heeft een effect op het lichaam (In dit geval de hersenen.), maar het heeft ook effect op het lichaam.

Pas sinds de laatste jaren komt men er stukje bij beetje achter hoe de hersenen functioneren en dan komt neurologie en psychiatrie dichter bij elkaar dan we dachten......

Ik ben ook bang dat als het niet meer in de boeken staat van de psychiater, en niet in de boeken van de neuroloog, je nergens meer kunt aankloppen.....

Just my 2 cents.

En de andere kant van het verhaal; Frederique, ik begrijp je wat dat betreft helemaal

[ik ben hier niet meer]

Ik weet weet vrijwel zeker als GID uit DSM V verdwijnt de hele behandeling wegvalt, zeker de vergoedingen en de genderteams overal ter wereld. En Frederique, ik zou het zeker niet in de seksuele hoek willen zetten, want dan krijg je weer , zie je wel, het is iets seksueels, wat het juist helemaal niet is.

Ik denk zolang de oorzaak niet vastligt en te bewijzen is, we het toch maar met DSM moeten doen. Ook is het zo dat wat voor behandeling je ook wil, waar dan ook, dat je toch ook stukje zeggenschap weg MOET leggen. Dus ook bij de behandeling van GID. Het komt gewoon voor dat mensen denken transseksueel te zijn terwijl ze bv een puur psychische aandoening hebben waardoor dit idee naar voren komt. En ook als er wel een oorzaak is met mogelijkheid van bewijs, zal een psychologische behandeling voor een aantal mensen nodig zijn. De een kan wel omgaan met alles wat er gebeurd is in zijn leven voor het 'naar buiten komen', de ander niet en heeft daar gewoon meer problemen mee.

De toekomst zal leren hoe een ander wel of niet gaat veranderen.

[Frederique_]

@Alweer: Ik vind dat er maar één is die -kan- diagnosteren en dat ben jezelf. Iedereen die denkt dat dat anders is onderschat mijns inziens zichzelf (of overschat mijns inziens een arts/psycholoog). Het is 33% wat uitvalt in de diagnostiek (zo'n 150 aanmeldingen per jaar, na de diagnose blijven er plm. 100 over). Maar dat hoeft niet alleen aan de patiënt te liggen, het kan ook aan een overschot van voorzichtigheid door het genderteam liggen. In die zin wordt de ramp van het niet-behandelen dankzij diagnostiek mijns inziens zwaar onderschat en het risico van ten onrechte wel behandelen (nu: 1% van die 100) zwaar overschat.

Iedereen die wils- en handelingsbekwaam is heeft mijns inziens recht op het aanpassen van het eigen lichaam en de eigen psyche naar eigen inzicht. En het idee dat een genderteam fouten kan voorkomen is een leuk idee, maar gaat tegen het idee in dat iemand alleen ZELF kan voelen of die zich man/vrouw/ergens-tussenin voelt en dat niemand anders dat voor hem/haar kan doen. En dat niemand voor een ander kan voelen hoe zwaar die GID op iemands leven drukt...

Je zult ook altijd ergens kunnen aankloppen. Psychologen kunnen je helpen je zelfvertrouwen te vergroten. Je eigen keuzes te maken, onafhankelijk van wat een ander van je vindt. Ik word zelf geholpen door iemand die geen knal van genderdysforie weet - en deze mens heeft mij meer geholpen dan welke "deskundige" op het gebied van genderdysforie me verder ook geholpen heeft. Ook genderpsychologen zullen gewoon blijven bestaan als je DSM-x en ICD-x afschaft. Want het feit dat mensen met dit soort thema's worstelen verdwijnt niet met het afschaffen van T* uit DSM/ICD. Wat je er wel mee afschaft is betutteling en bevoogding en lange doorlooptijden voor je -eindelijk- geholpen wordt. En da's mijns inziens hard nodig.

@Nannette: Het was zeker niet mijn bedoeling om het in de seksuele hoek te zetten. Het was wel mijn bedoeling om meer vrijheid te creëeren in de manier waarop een patiënt haar lichaam en haar psyche behandelt. En dat krijg je met het strikte diagnostiek->behandelings-denken niet voor elkaar. En da's het voordeel van het uit het medische wereldje te trekken.

Het idee dat mensen andere psychische klachten kunnen hebben en dat -die- mensen tegen zichzelf beschermd moeten worden is wijdverbreid, maar doet afbreuk aan de gedachte dat bij mensen twee dingen aan de hand kunnen zijn:
1) Ze weten van zichzelf dat hen ook iets anders mankeert. Ze hebben, bij vrije keuze van diagnostiek en wils- en handelingsbekwaamheid, dan zelf de keus om het risico te lopen of ze later spijt gaan krijgen van de behandeling of niet. Nu "pikt" het ziekenhuis deze risicoinschatting ten onrechte van de patiënten af.
2) Ze weten NIET van zichzelf dat hen ook iets anders mankeert. Zou het dan misschien zo kunnen zijn dat de aandoening dermate weinig invloed op iemands leven gehad heeft dat het zinloos is om dit als argument te gebruiken om iemand niet te willen behandelen?

Precies -dit- is dus mijn punt waarom ik verplichte diagnostiek wil afschaffen (bij wils- en handelingsbekwame mensen): het legt de verantwoordelijkheid bij mensen die die verantwoordelijkheid niet zouden moeten WILLEN nemen (nl: artsen en psychologen) omdat ze per definitie niet KUNNEN inschatten hoe zwaar iemands genderdysforie op iemands leven drukt...

Groetjes,

Frederique

[Lisa met een S]

...zucht...

En zo, in de wereld volgens Frederique, zullen wij met z'n allen allemaal zomaar bij de VU kunnen binnenstappen en zeggen "doet u mij een GAB, en snel", en moet dat zonder tegensprak worden uitgevoerd en vergoed, evt. met ontharing, BVG, FFS en wat dan ook wij zelf wenselijk achten, tesamen met een levenslang recept voor de nodige hormonen, controles, enz.

En dat zonder dat een onafhankelijke iemand van buitenaf zich buigt over de vraag, of dit echt in het belang is van de betrokkene.

Frederique, ik wens je veel succes met het plaatsen van dit voorstel op de verkiezingsprogramma van een van de politieke partijen.

Lisa

[Mara]

Lisa, ik ben er ook voor......en ik ga nog een stap verder, ik ben er ook voor dat iedereen die ook maar iets heeft met zijn lichaam dit ook aangepast krijgt uit onze gemeenschappelijke gezondheitsspaarpot.....

....ik heb een visioen van een veel vriendelijker planeet met allemaal gelukkige mensen.....de wereld zal zoveel kleurrijker zijn, hele nieuwe subculturen, ach wat zeg ik, hele nieuwe rassen mensen worden gecrëeert, op school komt er een vak bij.....geestopwekkende bodymodivications en waar kun je dit laten doen.....of hoe ontplooi ik tot mijn idealbeeld......

.....de mensheit zit vol mysterie.....een ervan is het om te weten te komen hoe het is, in het tegenovergestelde geslacht te leven....iedereen heeft wel eens de wens gehad dit eens te mogen te weten te komen......niks simpeler dan dat....met ontwikkelingen van de wtenschap zal dit ooit mogelijk worden voor hoe lang dat iemand wenst......we zullen straks met z'n allen op ontdekkingsreis kunnen gaan en steeds weer nieuwe lichaamsvarianten aan eigen lijf te kunnen uitproberen......

....de trieste grijse wereld die wij gewent zijn moet tot het verleden behoren......eropuit naar een betere wereld

Door een groot aanbod en vraag ernaar word een hele nieuwe industrie geboren en door de massale uitvoering van behandelingen zouen de kosten behoorlijk dalen en het voor iedereen mogelijk maken dat dergelijke behandelingen in het basispaket aangeboden kunnen worden

Nooit weer iemand die iets te piekeren heeft over zijn lichaam......geen foute behandelingen meer tegen depressies, dit geld wat dat allemaal kost komt bovendien dan ook nog vrij......het zal geweldig worden.....

Mara

[ik ben hier niet meer]

Ik vrees gewoon dat er zonder toetsing of wat dan ook, en of dat nu moet zoals nu bij het genderteam daar wil ik niet nog niet eens over hebben, het aantal spijtoptanten de pan gaat uitrijzen, en dat de algehele acceptatie van transseksualiteit minder wordt, en dat de overheid ook niet meer gaat zeggen, de operatie wordt vergoed etc etc.
Ik weet uit eigen ervaring dat de diagnostische fase tijdverspilling is/lijkt. Maar ja, zonder komen er echt problemen bij die we ook niet willen hebben.

[Lisa met een S]

Weet je wat ik niet begrijp, Mara?

Waarom kunnen mensen die van slapeloosheid lijden niet elke gewenste slaapmiddel krijgen dat ze willen, zonder recept?

Zonder recept van een arts, zijn ze aangewezen op de homeopathische middelen. En wij weten allemaal hoe effectief zulke homeopathische middelen zijn voor bijvoorbeeld borstgroei. Als remedie tegen slapeloosheid zijn ze net zo ineffectief.

Wie weet beter dan de patient zelf, waarom hij aan slapeloosheid lijdt, en waarom kan hij zelf niet bepalen wat voor medicijn hij wil slikken om van een goede nachtrust te kunnen genieten? Waarom kunnen wij gewoon niet een apotheek binnenstappen en pakweg 30 of zelfs 60 stuks kopen van elke willekeurig narcotica of barbiturate dat wij zelf geschikt vinden?

Ik ben tenslotte wils- en handelingsbekwaam. En ik weet veel beter dan welke arts dan ook, welke medicijn het meest geschikt is om mij te helpen slapen. Geen arts kan begrijpen wat binnen in mij omgaat, dat zorgt dat ik niet kan slapen. En risico's? Maak ik toch lekker zelf uit. En .. oh ja, de rekening laat ik gewoon door mijn ziektekostenverzekering betalen.

Wat zou dat de gemeenschap een hoop geld besparen, want dan hoef ik niet naar een arts om uit te leggen waarom ik de pillen nodig heb, dus geen rekening voor arts bezoek, en ook niet voor controle of de pillen mij schaden, als ik dat niet wil.

En, als ik te dik word, waarom zou ik op dieet gaan? Ik kan toch naar een arts voor liposuctie? Daar zijn klinieken genoeg, maar laat mijn ziektekostenverzekering lekker betalen daarvoor. Moet ik naar een of andere onnozele specialist of psycholoog om te bewijzen, dat ik psychisch lijd onder mijn vermeende overgewicht, en dat dieet niet helpt? Belachelijk, ik ben wils- en handelsbekwaam, ik kan zelf bepalen of het echt inderdaad nodig is.

Lisa

[Mara]

Ik weet het Lisa.....het gezondheitssysteem hoort grondig gereformeert.....zo kan het gewoon nie verder

BAAS OVER EIGEN LICHAAM.....dat beetje geld wat dat kost......

[Janiek_]

Samenvattend zij wij van oordeel dat de transseksueel die transseksualisatie verlangt volgens ons een patiënt en geen klant is en dat deze mens net als anderen een beroep kan doen op de intermenselijke solidariteit om zijn algemeen welzijn (=gezondheid) te bevorderen.

Besluit

Behalve maligne dwangsyndromen is transseksualiteit de enige psychiatrische diagnose die een chirurgische ‘ingreep’ als mogelijke therapeutische consequentie heeft. Medisch-ethische bedenkingen over deze diagnose en haar behandeling zijn noodzakelijk, omdat de veranderingen ingrijpend zijn, zowel op lichamelijk, psychisch, familiaal als sociaal vlak.
Genderdysforie is een niet cultureel gebonden fenomeen, universeel aanwezig. Onze westerse maatschappij, die sterk uitgaat van de dichotomie tussen de twee seksen, heeft de geslachtsaanpassende hormonale en chirurgische therapie als antwoord op het transseksuele lijden.
De psychiatrie heeft de taak de genderdysfore klacht op haar authenticiteit te schatten. Vooral de psychotherapeutische onmogelijkheid de kerngenderidentiteit te beïnvloeden doet de medische wereld besluiten tot een aanpassing van het lichaam. Als de DSM-III-R-diagnose en de Standards of Care gerespecteerd worden, blijken de follow-up-onderzoeken in 90% van de gevallen een bevredigend tot zeer goed resultaat aan te tonen. Tijdens de ‘real life test’, waarin ook psychische begeleiding plaatsheeft, kan de constantheid van de genderdysforie getoetst worden. De test biedt ook de mogelijkheid de niet-genderspecifieke problemen die voor het slagen van de behandeling van grote betekenis kunnen zijn (o.a. niet verwerkte psychische traumata, sociale aanpassing, fysieke bijzonderheden) te evalueren en psychotherapeutisch bij te sturen.
Of er een causaliteitsrelatie is tussen genderdysforie en psychopathologie, en zo ja welke, blijft een boeiend onderzoeksveld.

Dit is al oud, hoor. 1995. Maar de insteek dat de transseksueel een patiënt is en geen klant is wel heel essentiëel voor met name het punt van maatschappelijke solidariteit.

Lees verder hier, als je wilt: http://www.tijdschriftvoorpsychiatrie.n ... php?id=958

Dat een en ander moeilijk meetbaar is, ook voor 'deskundigen', maakt het wel gecompliceerd. Van wat ik er zelf de afgelopen jaren van gezien heb, is alles wat onder die noemer geschaard wordt zo ongelooflijk divers, dat het meer een soort verzameldiagnose lijkt. Maar dat is met wel meer aandoeningen zo, geloof ik.

"Extreme gender-dysforie kan, denk ik, langs vele wegen ontstaan. De tweede groep is heel divers. We komen ook mensen tegen die nog altijd autogynefiel zijn."

Voor de patiëntenzorg zou de ontdekking van autogynefilie, als puber of op latere leeftijd, volgens Cohen-Kettenis weinig gevolgen hebben. Want anders dan transseksuelen misschien vrezen, beschouwt zij het niet als een diskwalificatie voor een geslachtsverandering: bepalend is de geestelijke nood waarin mensen verkeren, en of een geslachtsverandering de enige manier is om die te verlichten.

Deze citaten geven naar mijn idee blijk van een integere manier van kijken naar het probleem. Als je, zoals Frederique, meer als klant behandeld wilt worden, moet je het niet zoeken binnen de medische sector. Dat is vragen om moeilijkheden. Misschien raakt over een aantal jaren de transgenderwereld wel meer geontmedicaliseerd. Dat zal dan wle betekenen dat je e.e.a. zelf zult moeten gaan bekostigen.

[ik ben hier niet meer]

Je zult nooit buiten de medische wereld om kunnen, tenzij je de hormonen illegaal laat doen, de operatie laat doen door iemand die de standards of care niet in acht neemt. (Maar ook dan, toch medisch ingrijpen.) De standards of care bepalen al dat er minstens 2 psychiater (of psychologen ?) moeten onderschrijven dat je wil om in het andere geslacht te leven onverdringbaar is. Dus zolang de chirurgen de standards of care als richtlijn blijven hanteren, kunnen we niet om methodes a la genderteam heen. Of het nu precies moet zoals het nu in Amsterdam gaat is een ander verhaal.

[Dorine]

Nooit weer iemand die iets te piekeren heeft over zijn lichaam......geen foute behandelingen meer tegen depressies, dit geld wat dat allemaal kost komt bovendien dan ook nog vrij......het zal geweldig worden.....

Ik ben juist bang dat in Frederiques wereldvisie er meer genderconform gedrag zou komen! Een soort neutraliteit waar ieder die zich ' echt' vrouw of ' echt' man voelt een resocialisatie moet ondergaan tot onbepaald, want pas dan is er een echte vrijheid..

een scenario Utopia :

nummerA399: Ik geloof...ik ben verliefd op je
nummerB532: Dat kan en mag, volg je gevoel maar, met of zonder bobbel
nummerA399: Nee, het is erger ik houd van je zoals een vrouw een man doet!
numerB532:Dat kan niet! heiligschennis! weet je wel wat je zegt ze stoppen je in de machine!!
nummerA399: Ik weet het (begint te huilen)
nummerB532: Door de verschillen tussen man en vrouw is er zoveel verdriet geweest, je zou beter moeten weten, en lichamelijk contact is overbodig geworden dankzij de techniek
nummerA399: ik ben ook naar school geweest!
nummerB532: Ik zal je moeten rapporteren
nummerA399: ik was gewoon eerlijk

Uiteindelijk wordt (zij) aangegeven bij de genderpolitie door haar geliefde en hergeprogrammeert en ze leefden nog lang en gelukkig als mensjes

Een omgekeerde Dr Zucker behandeling!

[Alweer]

Ik heb niks meer toe te voegen, het word al voor me gedaan

Alleen snap ik het verhaaltje van Dorine niet helemaal, maar dat komt omdat ik misschien nog niet helemaal wakker ben.

Wat gewoon het geval is, zoals ik al vertelde: Wordt het nu geschrapt uit DSM of ICD (Correct me if i'm wrong.). Waar moet je dan terecht?

En zoals ik al zei op een ander forum: ik ben net na het invoeren van de 2e fase ingestapt in het 4e jaar. Zodra de nederlandse regering (welke regering dan ook.) iets wil verbeteren/veranderen, dan krijg je gewoon kromme redeneringen.......... Het zal me dan ook niet verbazen dat je dan een situatie krijgt zoals ik beschreef.

En regering weer blij, want ze kunnen weer een JSF aanschaffen met wat ze besparen.......