Updatje

[Sem]

Ik plaats mijn updatje even hier.
Sommige zullen mij nog herinneren, anderen misschien nog vaag, en weer anderen niet.
Ben een hele tijd niet op dit forum geweest, heeft zo rede gehad, wilde eerst helen van mijn ziekte voor ik hier uberhaupt mee verder ga.
Gisteren was ik het zat, ik heb tegen mijn peut gezegd dat ik niet langer zo wil doorgaan, in 2 strijd leven wil ik niet meer langer.
Dat ga ik ook simpel weg niet meer volhouden.
Ik wil duidelijkheid, voel me gewoon niet prettig als vrouw zijnde terwijl het van binnen allemaal anders is.
De omschakeling heb ik al onbewust gemaakt, ik leef al 24 uur per dag als jongen, krijg soms wel onbegrip uit mijn omgeving maar daar trek ik me weinig van aan. Ik doe waar ik me prettig bij voel.
Mijn peut gaat mij nu doorsturen naar Amsterdam, ik weet niet waar ik zal eindigen, dit is al een hele stap.
Mijn vriend is wel geschrokken, ik praat niet zoveel met hem, omdat ik geen prater ben en liever niet mijn problemen aan iemand anders op zadel.
Mijn vriend dacht dat het goed ging, ik heb hem verzerkerd dat het goed gaat, maar heb ook gezegd dat de wortel van alle problemen die ik over mij heen heb gekregen hier ligt.
Dus Sem gaat nu ook een reis tegenmoet.

[ik ben hier niet meer]

Sem,

heel veel succes op deze reis (vol gevaren en avonturen zoals ze dan vaak een reis mooi weten te vertellen).
Ik hoop en verwacht dat je je doel haalt, het zal tijd en moeite kosten, maar de aanhouder wint,

groetjes, Nannette

[Babette]

Hoi hoi Sem,

ook ik wil je succes op je reis en avontuur toewensen, en ik hoop dat je van de schoonheid ervan kunt genieten. Ook wens ik je toe dat je vooral jezelf kunt zijn!

Groetjes en liefs,

Babette.

[Frederique_]

Ik sluit me graag aan bij Nannette en Babette. Ik wens je een goede reis en veel innerlijke rust toe...

Groetjes,

Frederique

[Heidii]

Probeer toch te praten met je vriend. Het lijkt me goed voor jou en voor je vriend.
Soms ben ik Heidi maar meestal man, welcome to the gang!

[Lianne]

Hoi Sem,

Van mij ook veel sterkte gewenst op je moeilijke (maar soms ook mooie) reis om je innerlijke en uiterlijke één te laten worden.

groetjes Lianne

[Hertog Jan]

Hoi Sem,

heel veel vrolijke momenten tijdens jou reis toegewenst!

[dhiamara]

Namasté Sem

Ik wil je deze twee teksten graag aan jou mee geven op jouw reis. Ik heb ze naast mijn scherm staan zodat ik ze regelmatig kan lezen.

Als eerste mijn lijfspreuk van de laatste jaren:

WAT BEN IK? WIE BEN IK? WAT KAN IK?
MIJZELF ZIJN!!!!
UNIEK EN VEELZIJDIG MENS!!!!!!!!!!!!!!

en als tweede het volgende gedicht

WEES NIET BANG.

Wees niet bang, je mag opnieuw beginnen
vastberaden of aarzelend op de tast
hou je aan de regels, volg je eigen zinnen
Laat die hand maar los of hou er juist een vast.

Wees niet bang voor al te grote dromen
Ga, als je het zeker weet en als je aarzelt, wacht
Hoe ijdel zijn de dingen die je je hebt voorgenomen
Het mooiste overkomt je, het minste is bedacht

Wees niet bang voor wat ze van je vinden
Wat weet je van een ander als je jezelf niet kent
Verlies je oorsprong niet door je te snel te binden
Het leven lijkt afwisselend maar zelfs de liefde went.

Wees niet bang, je bent een van de velen
En tegelijkertijd is er maar één zoals jij
Dat betekent dat je vaak zult moeten delen
En soms zal moeten zeggen: Laat me vrij.

Deze teksten hebben mij de afgelopen jaren veel geholpen en ik hoop dat jij er ook wat aan hebt.

Veel geluk en liefde

[Bea-Smit.]

Hoi Sem,

veel sterkte op je reis naar je ware ik. Uiteraard kan veel praten met iemand een rustpunt zijn op je woelige reis. Als het je vriend niet is, zoek dan iemand anders.
Veel plezier kan zo'n reis wel opleveren, en dat wens ik je ook toe.
lieve groetjes Bea.

[Sem]

Van mij af schuiven kon ik niet meer, het komt toch steeds terug en ook steeds harder.
Ik begreep mijn vader nooit, die is travo.
Nooit gedacht dat ik later zoiets als hem zou worden.
Begreep er ook weinig van, alleen dat ik toen ik nog klein was, hem een rare man vond.
En nu heb ik ongeveer hetzelfde.
Ik weet voorals nog niet wat ik ben en waar ik thuis hoor, dat vind ik zelf nog erg moeilijk en ik hou ook niet van hokjes.
Ik ben gewoon wie ik ben en daarmee klaar.
Ik heb nu wel zoiets van, als mensen het niet aan staan dat ik zo ben, dan kunnen ze maar lekker ophoepelen, ze nemen me maar zoals ik ben.
Voorheen pastte ik me nog aan en aan die trend doe ik niet meer mee.
Ik ben ik en daar mee basta.
Ik ben ook niet meer onzeker, ik trek gewoon aan wat ik fijn vind en wie mij na staart op straat doet dat maar lekker als hij of zij geen andere bezigheid kan vinden op dat moment.
En wat ook helpt is boos terug kijken, heb nog menig keer gelachen toen iemand een rode kop kreeg en snel weg liep.

Sta aan het begin van een mooie reis en ben benieuwd naar wat ik tegen ga komen ben er ook niet bang voor of onzeker daardoor.
beschouw het nog steeds als iets fijns en prettigs.

[ik ben hier niet meer]

Beste Sem,

met deze houding en instelling moet je gewoon kunnen leven zoals jij wil, want het is jouw leven, en van niemand anders........Ik heb er alle vertrouwen in dat je het ook red, en dat je je staande weet te houden. Fijn dat je weet van jezelf hoe of wat, en hou dat vol (maar gezien hoe je schrijft denk ik niet dat dat een probleem is)

groetjes, Nannette

[Bea-Smit.]

goh Sam dat je vader dat ook heeft.
Mijn broer is ook vrouw geworden en ik zit ook al aardig ver heen om definitief als vrouw te leven.
Ik heb ook een zus die eigenlijk meer mannelijke eigenschappen heeft en ook er bijna zo bijloopt. Maar voor een vrouw is dat wat gemakkelijker. Als zij een feestje heeft, waar ze echt als vrouw heen moet gaan er 2 andere vrouwen mee om kleren voor haar te kopen.
Dus blijkbaar zit het toch in de genen.
Groetjes Bea.

[ik ben hier niet meer]

Ik heb dat een keer aan prof. Gooren gevraagd, een jaar of 5 terug, en die zei dat er absoluut geen enkele aanwijzing is dat het een genetisch bepaald iets is. Maar ja, misschien dat die aanwijzingen er nu wel komen, je weet maar nooit.

[Sem]

Ik zal niet zo gauw weten of het erfelijk is, alleen als het je overkomt dat het verdomd lastig is.
Of het erfelijk is weet ik niet, het moet dan gewoon heel erg toevallig zijn dat ik min of meer hetzelfde heb als mijn vader.
En ik geloof niet in toeval, alles heeft een rede, en dus dit ook.

Ik heb dan wel is waar geen contact meer met mijn vader, die is de hele weg kwijt geraakt, en in de ellende gezakt, en dit was 1 van de oorzaken.

Ik heb het nu gezien, hoe erg je in ellende kan zakken, als je, dingen niet oplost of aanpakt, je blijft er mee modderen tot je er aan onder door gaat.
Dat wil ik kostte wat het kost voorkomen.

Ik ga mijn probleem aanpakken, wat heb ik er aan als ik er voor weg loop ? Uiteindelijk heb ik mezelf er mee.

Ik zal nog wel een keer naar mijn vader gaan, dat is zeker ik begrijp hem nu, ja nu pas.
Als kind vond ik hem eng en bleef ik uit de buurt van hem.

Ik zal mijn kinderen in ieder geval anders opvoeden en laten zien dat ze voor dit gebeuren niet bang hoeven te zijn, anders krijg ik later net zo verwijdering met mijn kinderen als ik met mijn vader heb gehad.

Mijn vader ontdook op een gegeven moment ook het huis.
Nergens was hij welkom, en ik heb hem ook de rug toegekeerd, zo ontzettend stom van mij, maar ik wist niet beter.

Ik ben nu min of meer om dezelfde redes het huis uitgewerkt, best wel hard maar ik had toch niks aan thuis.
(ben opgevoed door mijn opa) Ja een kind begint op een gegeven moment op zijn vader te lijken.

moet in augustus nog naar therapie en daar zal ik vragen of ze me al op de wachtlijst heeft gezet ik kan niet meer langer wachten.