Nieuw zijnde in dit forum zag ik dat dit 1 van de meest prangende vragen is onder ons Tg's met een partner. THE 100 million $ question...vertel ik het of niet ?
Uit persoonlijke titel beken ik dat ik tot voor kort nooit de behoefte had mijn toen diepste geheim met iemand mede te delen, ook niet met mijn partner. De behoefte om het wel te vertellen werd groter met de jaren tot ik onlangs besloten heb mezelf een tijdspanne van 2 maand te geven om mijn partner van m'n tweede "ik" te vertellen. Nu, hoe meer ik hierover nadenk, hoemeer ik me afvraag wie er baat bij heeft en hoemeer ik tot het besef kom dat dit "uiten" tegenover je partner enkel en alleen jezelf " a peace of mind" geeft en haar in een positie brengt waar ze niet voor gekozen heeft.
Of denk ik verkeerd ???
Vertellen of niet ?
Moderator: Moderators
-
transcommunity-girl2
- ForumFan
- Berichten: 369
- Lid geworden op: vr feb 28, 2003 15:47
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Lieve Maryann,
Je dierbare zit al een positie waar ze zelf niet voor gekozen heeft. En vroeg of laat komt ze er achter. Je hebt geen keus.
Het web staat vol over hoe je dit aanpakt. Lees het
(o.a. op http://www.renee3t.nl en bij Shirley Ann Sometimes, je vindt een link op reneereyes.com). De hoofdzaken:
1) Laat je niet betrappen. Dan gaat ze ook nog aan je eerlijkheid twijfelen.
2) Kies plaats, tijd, en haar stemming zorgvuldig. Ga er maar van uit dat het een schok is.
3) Bereid het gesprek voor, en laat haar vooraf wennen aan het idee, met hints, TV-programma's, en films. Liefst een beetje subtiel.
Ik heb dat allemaal verkeerd gedaan (wist ik veel
), en ik ben nog steeds puin aan het ruimen. Dat had ik kunnen voorkomen.
Succes,
Isabelle
Je dierbare zit al een positie waar ze zelf niet voor gekozen heeft. En vroeg of laat komt ze er achter. Je hebt geen keus.
Het web staat vol over hoe je dit aanpakt. Lees het
(o.a. op http://www.renee3t.nl en bij Shirley Ann Sometimes, je vindt een link op reneereyes.com). De hoofdzaken:1) Laat je niet betrappen. Dan gaat ze ook nog aan je eerlijkheid twijfelen.
2) Kies plaats, tijd, en haar stemming zorgvuldig. Ga er maar van uit dat het een schok is.
3) Bereid het gesprek voor, en laat haar vooraf wennen aan het idee, met hints, TV-programma's, en films. Liefst een beetje subtiel.
Ik heb dat allemaal verkeerd gedaan (wist ik veel
), en ik ben nog steeds puin aan het ruimen. Dat had ik kunnen voorkomen.Succes,
Isabelle
Get over it.
-
transcommunity-girl2
- ForumFan
- Berichten: 369
- Lid geworden op: vr feb 28, 2003 15:47
Re: Vertellen of niet ?
Niet alleen het vertellen van je transgenderisme aan partner of familie is een zeer prangende vraag. Ook de 'coming out' travestie of transseksualiteit is een zeer prangende vraag. Vrijwel iedere T* en crossdresser heeft het daar erg moeilijk mee, bang dat hij/zij contact met partners/kinderen/familie/enz. gaat verliezen. Er zijn op dit forum meerdere draden hierover.Maryann schreef:Nieuw zijnde in dit forum zag ik dat dit 1 van de meest prangende vragen is onder ons Tg's met een partner. THE 100 million $ question...vertel ik het of niet ?
Aanbevolen draden hierover:
Wanneer vertel ik mijn relatie over mijn travestie, link http://www.travestie.org/html/forum/viewtopic.php?t=370
en
Mijn dochter, link http://www.travestie.org/html/forum/viewtopic.php?t=710
Lees ze eens, daar staan van personen hier die al langer schrijven nuttige suggesties.
Groetjes,
Josette
-
Bibi
- ff weer wat posten
- Berichten: 64
- Lid geworden op: ma jun 11, 2001 2:00
- Locatie: Randstad
- Contacteer:
Hoi Maryann,
Ja, of je het wel of niet verteld is inderdaad a tricky question.
Maar draai de situatie eens om ? Stel je voor dat je partner zoiets voor jou verborgen zou houden ? Wat zou jij daarvan vinden ? Als je net als de meeste mensen een relatie hebt die gefundeerd is op eerlijkheid, vertrouwen en respect, welke signalen geef jij nu dan aan je partner ?
En zou het vertellen van je T* zijn aan je partner werkelijk alleen zijn voor je eigen peace of mind ? Je bedoelt waarschijnlijk "waar zadel ik mijn partner mee op. Het geeft geen meerwaarde aan de relatie als ik het haar vertel?"
Aan de andere kant je kunt nooit werkelijk jezelf zijn bij je partner. Ik kan me zo voorstellen dat je bijvoorbeeld errug graag gaat shoppen, maar je kunt natuurlijk niet laten merken waarom en hoe graag je dat wilt. Overal is wat voor te zeggen en ook wat tegen. Sommige partners komen nooit tot volledige acceptatie. Er zijn T*girls die boven op een zolderkamertje zitten als ze zich omkleden omdat hun partner er geen behoefte aan heeft om haar te zien. Nou klink je me niet als zo'n persoon in de oren maar dat is nog dagelijkse realiteit. Veel partners vinden het een schande en het verstoord hun zelfbeeld. Er komen ook ineens een hoop vragen op hun af. Is hij dan homo..........? Jij alleen kunt het beste inschatten hoe dit zal gaan verlopen. En als jij denkt dat ze het absoluut niet aankan tsja ....dan is de keuze simpel. Maar weet je wat mijn ervaring is ? Ze weet het al, vaak voelen de partners dit al lang aan. Er is iets waar ze de vinger niet precies op kunnen leggen en als het verteld word vallen er een hoop stukjes van de puzzel op hun plek. Dus ik denk dat het voor je partner's peace of mind ook een zegen kan zijn.
Weet je wat ik altijd zeg, mijn man zou niet de man zijn die hij nu is als hij niet af en toe "die vrouw" is.
Wil niet zeggen dat het een "walk in the park" is. Ik heb er jaren over gedaan om tot deze vorm van acceptatie te komen. Ik heb er ook nog steeds moeite mee hoor. Niet met zijn vrouwzijn maar meer met de dingen er om heen zoals geheimhouding tegenover anderen.....
Enniewee, in het kort ben ik er dus absoluut voor om het je partner te vertellen. En mocht je vragen hebben gooi het op het forum of mail me persoonlijk. Met z'n allen weten we zoveel meer, we zijn hier allemaal ervaringsdeskundigen.
Bibi
Ja, of je het wel of niet verteld is inderdaad a tricky question.
Maar draai de situatie eens om ? Stel je voor dat je partner zoiets voor jou verborgen zou houden ? Wat zou jij daarvan vinden ? Als je net als de meeste mensen een relatie hebt die gefundeerd is op eerlijkheid, vertrouwen en respect, welke signalen geef jij nu dan aan je partner ?
En zou het vertellen van je T* zijn aan je partner werkelijk alleen zijn voor je eigen peace of mind ? Je bedoelt waarschijnlijk "waar zadel ik mijn partner mee op. Het geeft geen meerwaarde aan de relatie als ik het haar vertel?"
Aan de andere kant je kunt nooit werkelijk jezelf zijn bij je partner. Ik kan me zo voorstellen dat je bijvoorbeeld errug graag gaat shoppen, maar je kunt natuurlijk niet laten merken waarom en hoe graag je dat wilt. Overal is wat voor te zeggen en ook wat tegen. Sommige partners komen nooit tot volledige acceptatie. Er zijn T*girls die boven op een zolderkamertje zitten als ze zich omkleden omdat hun partner er geen behoefte aan heeft om haar te zien. Nou klink je me niet als zo'n persoon in de oren maar dat is nog dagelijkse realiteit. Veel partners vinden het een schande en het verstoord hun zelfbeeld. Er komen ook ineens een hoop vragen op hun af. Is hij dan homo..........? Jij alleen kunt het beste inschatten hoe dit zal gaan verlopen. En als jij denkt dat ze het absoluut niet aankan tsja ....dan is de keuze simpel. Maar weet je wat mijn ervaring is ? Ze weet het al, vaak voelen de partners dit al lang aan. Er is iets waar ze de vinger niet precies op kunnen leggen en als het verteld word vallen er een hoop stukjes van de puzzel op hun plek. Dus ik denk dat het voor je partner's peace of mind ook een zegen kan zijn.
Weet je wat ik altijd zeg, mijn man zou niet de man zijn die hij nu is als hij niet af en toe "die vrouw" is.
Wil niet zeggen dat het een "walk in the park" is. Ik heb er jaren over gedaan om tot deze vorm van acceptatie te komen. Ik heb er ook nog steeds moeite mee hoor. Niet met zijn vrouwzijn maar meer met de dingen er om heen zoals geheimhouding tegenover anderen.....
Enniewee, in het kort ben ik er dus absoluut voor om het je partner te vertellen. En mocht je vragen hebben gooi het op het forum of mail me persoonlijk. Met z'n allen weten we zoveel meer, we zijn hier allemaal ervaringsdeskundigen.
Bibi
"Zorg ervoor dat de stem van je hart luider is dan die van je ego"
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Bibi,
Ik heb twee vraagjes hierover:
Bij ons begint dat te knagen. Mijn liefste leert Isabelle een beetje kennen, en het blijkt toch mee te vallen , maar ze wil nu een soort eigen coming out, met een feestje en zo 
. Heb jij (of iemand anders) daar ervaring mee?
Weet iemand hoe het voor een kind voelt om opgezadeld te worden met zo'n geheim? Dat is bij ons namelijk de voornaamste reden om het ze tot na de puberteit (de pestleeftijd op school dus
) niet te vertellen.
Zeer benieuwd,
Isabelle
Ik heb twee vraagjes hierover:
Niet met zijn vrouwzijn maar meer met de dingen er om heen zoals geheimhouding tegenover anderen.....
Bij ons begint dat te knagen. Mijn liefste leert Isabelle een beetje kennen, en het blijkt toch mee te vallen
, maar ze wil nu een soort eigen coming out, met een feestje en zo . Heb jij (of iemand anders) daar ervaring mee?Weet iemand hoe het voor een kind voelt om opgezadeld te worden met zo'n geheim? Dat is bij ons namelijk de voornaamste reden om het ze tot na de puberteit (de pestleeftijd op school dus
) niet te vertellen.Zeer benieuwd,
Isabelle
Get over it.
Hoi Maryann,
Ik kan me het gevoel dat je nu hebt goed voorstellen. Tot voor een jaar verkeerde ik in dezelfde positie als waar jij je nu in bevindt. Ik ken je partner natuurlijk niet en ik weet niet hoe zij op bepaalde situaties zou reageren. Daarom kan ik je ook niet vertellen of het beter is kleur te bekennen of niet. Het voordeel van een 'biecht' is dat je dat geleidelijk aan kan doen. Wordt je betrapt, dan zijn de gevolgen vaak veel erger dan wanneer je zelf bekent hoe je je voelt.
Ik heb het zelf verteld na 14 jaren stiekem gedoe. Ik voel me er me beter door. Er viel een last van me af, want je wil toch niet graag geheimen voor je partner hebben. Wel had ze absoluut geen vermoeden van wat ik allemaal uitrichtte.
Mijn vrouwtje weet het nu bijna een jaar. Ik mag niet klagen, ahoewel mijn travesties nog niet helemaal door haar geaccepteerd zijn. We hebben algauw afspraken gemaakt over wanneer ik me mocht verkleden. Ik hou me eraan, dat is erg belangrijk. Bovendien geniet ik ervan eindelijk eens mezelf te kunnen zijn in het bijzijn van iemand anders. Het betert hier en dat is toch wel het belangrijkste.
Hoe jouw partner zal reageren weet ik niet. Als je het idee hebt dat je relatie zal eindigen nadat je je 'hobby' hebt opgebiecht vertel je het misschien beter niet. Voor mij geldt echter nog steeds: "Eerlijk duurt het langst". Ik ben van mening dat een duurzame relatie wel tegen een stootje (lees: stoot) kan. Veel sterkte, ik zal voor je duimen.
Ik kan me het gevoel dat je nu hebt goed voorstellen. Tot voor een jaar verkeerde ik in dezelfde positie als waar jij je nu in bevindt. Ik ken je partner natuurlijk niet en ik weet niet hoe zij op bepaalde situaties zou reageren. Daarom kan ik je ook niet vertellen of het beter is kleur te bekennen of niet. Het voordeel van een 'biecht' is dat je dat geleidelijk aan kan doen. Wordt je betrapt, dan zijn de gevolgen vaak veel erger dan wanneer je zelf bekent hoe je je voelt.
Ik heb het zelf verteld na 14 jaren stiekem gedoe. Ik voel me er me beter door. Er viel een last van me af, want je wil toch niet graag geheimen voor je partner hebben. Wel had ze absoluut geen vermoeden van wat ik allemaal uitrichtte.
Mijn vrouwtje weet het nu bijna een jaar. Ik mag niet klagen, ahoewel mijn travesties nog niet helemaal door haar geaccepteerd zijn. We hebben algauw afspraken gemaakt over wanneer ik me mocht verkleden. Ik hou me eraan, dat is erg belangrijk. Bovendien geniet ik ervan eindelijk eens mezelf te kunnen zijn in het bijzijn van iemand anders. Het betert hier en dat is toch wel het belangrijkste.
Hoe jouw partner zal reageren weet ik niet. Als je het idee hebt dat je relatie zal eindigen nadat je je 'hobby' hebt opgebiecht vertel je het misschien beter niet. Voor mij geldt echter nog steeds: "Eerlijk duurt het langst". Ik ben van mening dat een duurzame relatie wel tegen een stootje (lees: stoot) kan. Veel sterkte, ik zal voor je duimen.
Liefs, Kathleen
Come una ragazza! Per sempre!
Come una ragazza! Per sempre!
Hoi allemaal
Nou heb ik geen partner en ben ik post-op trans dus valt er niet veel te verbergen in mijn leven gelukkig. En daarom spreek ik ook niet uit ervaring als ik hierover meepraat maar ik wil even zeggen dat het volgens mij de bedoeling is dat je een relatie hebt op basis van eerlijkheid vertrouwen en vriendschap. Daarbij heb je er voor gekozen met zijn tweeen in goeie en in slechte tijden voor elkaar door het vuur te gaan. Het is dus mijns inziens inderdaad zaak eerlijk te zijn tegen je partner en ik denk dat je ook een beetje vertrouwen in de goede afloop moet hebben. Je verplaatsen in de situatie van je partner (om kwetsen te voorkomen) is ook in mijn ogen een heel goed middel om er voor je zelf achter te komen hoe je het wel of niet moet vertellen. En mijn ervaring (zonder relatie maar gewoon in het dagelijks leven) is dat met name vrouwen er behoorlijk veel begrip voor kunnen opbrengen. Het probleem ligt hem volgens mij vaak meer in de geschonden vertrouwens band dan in de acceptatie. Maar ik ben geen ervaringsdeskundige. Ik heb nog nooit een relatie gehad en mijn coming out is eenmalig geweest en was meer op vlak van familie en kennissen dan mijn partner. Daarbij wil ik iedereen op dit speciale partner forum mijn complimenten geven en dan met name de bio vrouwen voor hun openheid eerlijkheid communicatie en vooral acceptatie. daar kunnen veel mensen nog een voorbeeld aannemen. Dat wilde ik even kwijt en verder zal ik me er met mijn relatieloos verleden niet mee bemoeien 
Nou heb ik geen partner en ben ik post-op trans dus valt er niet veel te verbergen in mijn leven gelukkig. En daarom spreek ik ook niet uit ervaring als ik hierover meepraat maar ik wil even zeggen dat het volgens mij de bedoeling is dat je een relatie hebt op basis van eerlijkheid vertrouwen en vriendschap. Daarbij heb je er voor gekozen met zijn tweeen in goeie en in slechte tijden voor elkaar door het vuur te gaan. Het is dus mijns inziens inderdaad zaak eerlijk te zijn tegen je partner en ik denk dat je ook een beetje vertrouwen in de goede afloop moet hebben. Je verplaatsen in de situatie van je partner (om kwetsen te voorkomen) is ook in mijn ogen een heel goed middel om er voor je zelf achter te komen hoe je het wel of niet moet vertellen. En mijn ervaring (zonder relatie maar gewoon in het dagelijks leven) is dat met name vrouwen er behoorlijk veel begrip voor kunnen opbrengen. Het probleem ligt hem volgens mij vaak meer in de geschonden vertrouwens band dan in de acceptatie. Maar ik ben geen ervaringsdeskundige. Ik heb nog nooit een relatie gehad en mijn coming out is eenmalig geweest en was meer op vlak van familie en kennissen dan mijn partner. Daarbij wil ik iedereen op dit speciale partner forum mijn complimenten geven en dan met name de bio vrouwen voor hun openheid eerlijkheid communicatie en vooral acceptatie. daar kunnen veel mensen nog een voorbeeld aannemen. Dat wilde ik even kwijt en verder zal ik me er met mijn relatieloos verleden niet mee bemoeien
Maar je hebt wél een coming out gehad. Hoe is die dan verlopen naar bijvoorbeeld je ouders en broers en aanhang (en evt. zussen+evt. aanhang als je die hebt)? Dit is ook een vraag naar andere TV/TS/TG's. Het onderwerp is te belangrijk om hier niet mee te bemoeien.Joanne: (..) en mijn coming out is eenmalig geweest en was meer op vlak van familie en kennissen dan mijn partner. Daarbij wil ik iedereen op dit speciale partner forum mijn complimenten geven en dan met name de bio vrouwen voor hun openheid eerlijkheid communicatie en vooral acceptatie. daar kunnen veel mensen nog een voorbeeld aannemen. Dat wilde ik even kwijt en verder zal ik me er met mijn relatieloos verleden niet mee bemoeien
Groetjes,
Josette
-
transcommunity-girl2
- ForumFan
- Berichten: 369
- Lid geworden op: vr feb 28, 2003 15:47
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Laat niemand hier over twijfelen -- je neemt wel een risico als je jouw vrouw vertelt. Er zijn relaties die hierop stuklopen. Het feit alleen dat je travestiet bent, trekt een zware wissel op een relatie. Daarnaast komt natuurlijk het feit dat je het jarenlang heeft verzwegen. Dus, zoals Isabelle het stelt, is het zaak om voorbereid te zijn op "damage control", anders heb je inderdaad te maken met puim opruimen. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het bij ons 10 jaar duurde voordat wij eruit waren, en dat het meerdere keren erop leek dat wij uit elkaar zou gaan. Zelfs nu, zou het mis kunnen gaan. Maar uit wat ik tot nu toe heb ontdekt in mijn zoektochten door het web, is dat ongeveer de helft van de relaties waarin het bekend is geworden dat een partner TV is, blijven op een of andere manier bij elkaar.
Ik ben met iedereen hier ermee eens dat het niet vertellen aan jouw partner geen optie is. Als je het niet aan haar vertelt, verdien je haar niet. En als zij het niet accepteert, verdient zij jou niet. Heel veel werk, heel veel praten en heel veel geduld van jullie allebei zou nodig zijn, maar als jullie bereid zijn om te vechten voor jullie relatie, dan lukt het wel.
En Isabelle, wat bedoel je eigenlijk? Een "coming out" party t.o.v. vrienden en familie?
Groetjes en succes,
Lisa
Ik ben met iedereen hier ermee eens dat het niet vertellen aan jouw partner geen optie is. Als je het niet aan haar vertelt, verdien je haar niet. En als zij het niet accepteert, verdient zij jou niet. Heel veel werk, heel veel praten en heel veel geduld van jullie allebei zou nodig zijn, maar als jullie bereid zijn om te vechten voor jullie relatie, dan lukt het wel.
En Isabelle, wat bedoel je eigenlijk? Een "coming out" party t.o.v. vrienden en familie?
Groetjes en succes,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Lisa,
Ik weet dus ook niet hoe dat moet, en ik denk zelfs dat het goed mis kan gaan als we niet alle genodigden vooraf vertellen waar het over gaat.
Het probleem is dit: ons huwelijk wordt steeds "vrijer", en zij heeft het gevoel dat iedereen denkt dat het aan haar ligt, en dat ze aan niemand kan vertellen dat ik ook een uitbundig leven "buiten de deur" leid. En "het geheim" bewaren, dat is en blijft moeilijk. Zij heeft het haar beste vriendin verteld, en dat was een opluchting voor haar. De behoefte om erover te kunnen praten is er duidelijk, en dat lijkt mij een groot deel van waar "coming out" over gaat.
Aan de andere kant lijkt ze ook een beetje trots dat Isabelle in minder dan een jaar een van de meest opvallende moonlight flowers van Amsterdam geworden is. Zij ontwikkelt zelfs belangstelling voor fetish als levenswijze. Zij ziet ook dat mijn uiterlijk er snel op vooruit gaat, zij het dan dat niet al haar bezwaren snel respons vinden. Zeggen dat mijn haar "te hardrock" is, is nu eenmaal makkelijker dan een goede pruik uitzoeken.
Aan de ene kant heeft zij dus behoefte aan openheid naar buiten, en aan de andere kant ben ik in de huidige uitvoering wel een mooi ding om in huis te hebben, maar niet levensvatbaar buiten het nachtleven. Haar idee van een coming out met een feest vind ik dus niet gek. Alleen het hoe is nog onduidelijk. Vandaar mijn vraag om ervaring op dit gebied te delen. Lukt zoiets eigenlijk wel? Hoeveel mensen haken definitief af, zelfs nadat ze voorbereid zijn? Blijven zij met dezelfde vragen zitten die je binnen een relatie ook moet uitpraten? En wanneer vertellen we het de kinderen dan?
Veel vragen dus, maar hier hoop ik wel antwoorden te vinden,
Isabelle
Ik weet dus ook niet hoe dat moet, en ik denk zelfs dat het goed mis kan gaan als we niet alle genodigden vooraf vertellen waar het over gaat.
Het probleem is dit: ons huwelijk wordt steeds "vrijer", en zij heeft het gevoel dat iedereen denkt dat het aan haar ligt, en dat ze aan niemand kan vertellen dat ik ook een uitbundig leven "buiten de deur" leid. En "het geheim" bewaren, dat is en blijft moeilijk. Zij heeft het haar beste vriendin verteld, en dat was een opluchting voor haar. De behoefte om erover te kunnen praten is er duidelijk, en dat lijkt mij een groot deel van waar "coming out" over gaat.
Aan de andere kant lijkt ze ook een beetje trots dat Isabelle in minder dan een jaar een van de meest opvallende moonlight flowers van Amsterdam geworden is. Zij ontwikkelt zelfs belangstelling voor fetish als levenswijze. Zij ziet ook dat mijn uiterlijk er snel op vooruit gaat, zij het dan dat niet al haar bezwaren snel respons vinden. Zeggen dat mijn haar "te hardrock" is, is nu eenmaal makkelijker dan een goede pruik uitzoeken.
Aan de ene kant heeft zij dus behoefte aan openheid naar buiten, en aan de andere kant ben ik in de huidige uitvoering wel een mooi ding om in huis te hebben, maar niet levensvatbaar buiten het nachtleven. Haar idee van een coming out met een feest vind ik dus niet gek. Alleen het hoe is nog onduidelijk. Vandaar mijn vraag om ervaring op dit gebied te delen. Lukt zoiets eigenlijk wel? Hoeveel mensen haken definitief af, zelfs nadat ze voorbereid zijn? Blijven zij met dezelfde vragen zitten die je binnen een relatie ook moet uitpraten? En wanneer vertellen we het de kinderen dan?
Veel vragen dus, maar hier hoop ik wel antwoorden te vinden,
Isabelle
Get over it.
-
transcommunity-girl2
- ForumFan
- Berichten: 369
- Lid geworden op: vr feb 28, 2003 15:47
Hoi JoostJosette schreef:Maar je hebt wél een coming out gehad. Hoe is die dan verlopen naar bijvoorbeeld je ouders en broers en aanhang (en evt. zussen+evt. aanhang als je die hebt)? Dit is ook een vraag naar andere TV/TS/TG's. Het onderwerp is te belangrijk om hier niet mee te bemoeien.
Hoewel ik je stelling waardeer kan ik eigenlijk maar weinig vertellen over mijn coming out. Ik ben jaren lang bekend geweest als de relnicht uit Lelystad in mijn familie en kennissen kring was ik daar volledig open over en werd ook volledig geaccepteerd. De echte schifting van mensen die er wel en niet mee overweg konden heeft zich eigenlijk al bij die eerste coming out voltrokken. Gelukkig zijn er nagenoeg geen mensen geweest die niet met mijn vermeende homosexualiteit overweg konden. Toen ik dus op mijn 29e na een turbulent en slopend drugs leventje met het verhaal kwam dat ik TS was keek niemand daar van op. De meeste mensen hadden zoiets van: "hehe ben je er eindelijk achter?" En er is dan ook niemand in mijn familie, vrienden en of kennissenkring die zich er niet mee kon verenigen. Het is zelfs zo dat ik bepaalde mensen die mij niet konden uitstaan als nicht, zover heb gekregen dat ze nu ineens respect voor me hebben gek he? Anyway het ligt hier toch anders dan met een partner vind ik, al gaat het dan wel om relaties. Uiteindelijk woon ik met geen van deze mensen onder één dak, hoef ik ook het bed niet met ze te delen en heb ik geen kinderen met ze. Dat maakt eventuele bezwaren een stuk beter te verhapstukken en de mogelijkheid het naast me neer te leggen een stuk makkelijker.