Een indrukwekkend relaas, Mina. Maar....
Het plaatje wat ik hierbij voeg heeft natuurlijk een reden. Daarmee wil ik namelijk verwijzen naar iets wat steeds wordt genegeerd in het 'feelgood' denken omtrent de genders, dde tweedeling. Ik werd eerlijk gezegd op het spoor gezet door een artikel in een blad wat ik nog niet kende. Het blad heet JAN en het artikel gaat over: 'Waarom (hetero) mannen en vrouwen nooit vrienden kunnen zijn.
De bottom-line is dat de sexuele drift teveel invloed heeft op de manier waarop (hetero) mannen en vrouwen elkaar beschouwen: men kán domweg niet als gelijken met elkaar omgaan.
In de hele discussie over het vervagen van de grenzen tussen de genders mis ik ook heel erg de vraag: "Wat doen de hormonen?"
Ik weet helaas uit ervaring dat een mens zwaar onder invloed van testosteron volkomen stopt met redelijk denken, puur gedreven wordt door een primair instinct, alle normen en waarden in één keer kwijtraakt enzovoort, enzovoort...
Als je spreekt over: Vrijlaten in hun Genderexpressie, betekent dat dan ook dat een 'echte man' meer ruimte krijgt voor Varkensachtig gedrag? (No offence voor de varkens).
Ik merk bijvoorbeeld bij mezelf, sinds ik mijn trans-zijn aanvaard heb, dat de zwaarste innerlijke strijd toch vooral tegen de 'verkeerde' hormonen is. Veel reacties, meningen emoties van mezelf waar ik niet oprecht achtersta zijn nogal mannelijk te noemen. Ik wil daarvan af, ik weet dat die kant van mij niets te maken heeft met wie ik werkelijk ben: Het zijn die vervloekte hormonen die met mij aan de haal gaan.
Hoeveel mensen overkomt hetzelfde, maar dan volkomen onbewust? Hoeveel meningen zijn gekleurd door 'geslachtsdrift'?
Voeg die factor eens aan je redenering toe, en je mert dat een oplossing opeens veel minder haalbaar is, of in elk geval langs een volkomen andere weg gezocht moet worden.
Ciska.
Ik denk niet dat je daar zo bezorgd over hoeft te zijn. Dat is het hele verschil tussen kinderen en volwassenen en waarom het twee verschillende werelden zijn. Bovendien gaat dat pas echt spelen in de pubertijd. Daarom sprak ik ook over kinderen, en dus niet kinderen van 8 -9 jaar (te laat!)...en ook geen pubers. 
Om de simpele reden dat het verschil tussen mij en een man groter werd, en als zodanig ik wel met mijn sexualiteit uit de voeten kon, want vrouwelijk (genoeg).