Hoe ga je als travestiet met je vriendin/vrouw om ?

[chica]

Voor mij als partner ben ik vanaf het begin van onze relatie (nu 2 jaar) bekend met de Tgevoelens van mn partner.
Steeds meer hoor/zie/lees en praat ik erover (met mn partner) en daarbij kom ik vooral steeds mn gevoel en verstand tegen die nog wel ns willen botsen.
Ja, ik accepteer dat mijn partner dit zo beleeft, maar vind het nog steeds erg moeilijk me serieus in te leven in zijn gevoelens/ideeën hierbij.
Het blijft voor mij, dressed up, toch gewoon mijn vriend (zwartwit gezegd: mijn vriend met een jurk). Hoe mooi en vrouwelijk hij/zij er dan ook op dat moment uitziet. Ik kan moeilijk de omschakeling maken hem ineens als een vrouw te zien en benaderen.
Gelukkig gaat het goed zo, we geven onze grenzen aan (de ene keer kan ik heel betrokken zijn eerste keer naar buiten meemaken of iets moois voor hem/haar kopen, de andere keer stoort het me gewoon als als het onderwerp op de eoa bovengehaald wordt.)

Al met al zijn we op de goede weg. Luisteren naar elkaar, een dosis humor en rekening houden met zijn wel de sleutelwoorden hier in huis.

groetjes!!

[Lisa met een S]

Ik denk dat mijn vrouw ook zoiets had kunnen schrijven. En inderdaad het blijft wel goed gaan zo.

Lisa

[Elsa]

Voor mij als partner ben ik vanaf het begin van onze relatie (nu 2 jaar) bekend met de Tgevoelens van mn partner.
Steeds meer hoor/zie/lees en praat ik erover (met mn partner) en daarbij kom ik vooral steeds mn gevoel en verstand tegen die nog wel ns willen botsen.
Ja, ik accepteer dat mijn partner dit zo beleeft, maar vind het nog steeds erg moeilijk me serieus in te leven in zijn gevoelens/ideeën hierbij.
Het blijft voor mij, dressed up, toch gewoon mijn vriend (zwartwit gezegd: mijn vriend met een jurk). Hoe mooi en vrouwelijk hij/zij er dan ook op dat moment uitziet. Ik kan moeilijk de omschakeling maken hem ineens als een vrouw te zien en benaderen.
groetjes!!

Het is heel herkenbaar wat jij schrijft chica, mij vergaat het net zo. Wat ik soms moeilijk vind is het volgende. Als mijn partner zich heeft omgekleed en zichtbaar happy is, kan ik soms met dat botsende gevoel zitten. Het hem gunnen dit te kunnen doen, maar zelf te veel het zwart-wit te zien. Daarin voel ik mij soms heel eenzaam als zijn vrouw. Hij blijft voor mij toch de man ( mijn man) en niet die persoon die hij zelf op dat moment wil zijn. Dit weet hij ook van mij en geeft geen problemen gelukkig. Begrijp van jou dat jij ook een grens hierin ervaart. Opzich niets mis mee, de ruimte die je geeft is heel positief.
groetjes elsa

[chica]

Klopt helemaal wat je omschrijft Elsa.
Ik probeer het te begrijpen en mee te leven in de gevoelens van mn partner, maar als hij omgekleed is voelt hij zich vooral happy, goed en n vrouw. Ik kan beamen dat hij er goed en vrouwelijk uitziet maar het blijft toch ten alle tijden mijn man.. Dat is niet eerlijk tegenover de gevoelens die hij hierbij heeft, maar idd weten we van elkaar hoe we het benaderen en dat accepteren we van elkaar.

Komt goed

[kim dietrich]

Elsa merkt op:

Dat jullie partner zomaar (voor jou dan) uit het niets verteld na 20 jaar huwelijk, zich eigelijk een man te voelen. Tevens binnen een week ook qua kleding en hulpstukken zich zo gaat kleden. Praten of elkaar de ruimte geven is dan ff ver te zoeken. Het is niet alleen het 'houden van' wat dan de kracht is om dit op te brengen. Alles waar je in geloofde klapt in elkaar, je partner is een vreemde.

Ik zou wel even vreemd opkijken en wat lachen. En ik zou aanraden toch nog even te wachten met die hormoonbehandeling. Maar verder zou ik alles op zijn beloop laten.

En ik heb op dit punt al een voorproefje gehad. Toen ik mijn vrouw leerde kennen had ze lang blond haar, droeg ze ultra-mini en laag uitgesneden, strakke truitjes en maakte ze zich zorgvuldig op. Toen we eenmaal bevriend waren, werd het lange haar afgeknipt, een stevige broek aangetrokken die daarna hoogstens vervangen werd door een andere en waren strakke truitjes een overbodige concessie aan de welvaartsmaatschappij. Make-up was taboe. Het was ongeveer het verschil tussen een man in vrouwenkleren en een man in mannenkleren.

Ze rechtvaardigde dit met een expliciete filosofie: als ik van haar hield vanwege haar uiterlijk zou ik straks wanneer ze oud en lelijk was, niet meer van haar houden. Ze moest dus zeker weten dat ik niet vanwege haar uiterlijk van haar hield. Na een jaar of dertig was ze overtuigd. Voor mij was dit ook een soort rijdende trein. Echt leuk vond ik die transformatie bepaald niet, maar je kunt er niets aandoen. Hoe harder je protesteert, hoe erger het wordt. En dit voor een man toch wel belangrijke punt heeft ze echt nooit vooraf met me besproken: want haar uiterlijk was haar zaak, vond ze. Omgekeerd gold dat nooit voor mijn uiterlijk, want als man word je toch geacht er wat aangepast en representatief uit te zien.

En zeg nu niet dat het erom gaat, dat ze zich opeens man voelt in plaats van vrouw, want dat laat me volstrekt koud. Het gaat me erom hoe ze eruit ziet. Nou ja, in feite dus ook niet. Het gaat er gewoon om dat het een leuk mens is, een fantastische vriendin en een goede moeder.

Groetjes, Kim

[Elsa]

Ik moest wel ff lachen Kim zoals jij het vertelt. Waar ik nooit bij stilgestaan heb, is zoals zij zegt "'mijn uiterlijk is mijn zaak' . Ik wil er altijd verzorgd uitzien, niet overdreven, maar wel met oogschaduw en verzorgd haar. Wanneer je als T* zijnde een dubbel leven leidt, geheim dus, zal zo'n opmerking wel hard aankomen. Chika, wanneer jouw man en femme is....is hij/zij dan bij jou beneden? Wij hebben dit heel langzaam opgebouwd, de eerste tijd kwam hij vanaf zolder af en toe drinken halen en zag ik hem als haar. Nu gaat het zoals het gaat, kan ook afstand nemen, dan is 'zij' in mijn beleving iemand anders. Vanwege zijn zware stem kloppen beeld en geluid niet, maar verder gaat het aardig goed zo.

groetjes elsa

[chica]

Als mijn partner en femme gaat is hij het liefst elegant gekleed. We zorgen er altijd wel voor dat hij/zij er netjes opstaat. Zijn voorkeur gaat uit naar high heels, het toppunt van vrouwelijkheid voor hem. Een mooie rok of broek en topje, mooie sieraden. Nette make-up, mooie zwarte pruik.
We proberen momenteel het T* zijn niet als een issue/probleem of zwaarbeladen onderwerp te zien.
Mijn partner had het vaak moeilijk het ter sprake te brengen, in de angst mij te kwetsen. Daardoor begin ik er na een aantal weken steeds weer over in de trant van: 'wordt het niet weer eens tijd dat er iemand zich gaat omkleden..?'
Nu wordt het wat luchtiger benaderd, hij doet niet meer alles alleen als ik erbij ben (die neiging had/heeft hij heel erg, het is voor hem natuurlijk het fijnste als de persoon van wie je het meeste houdt erbij is om dit mee te delen).
Nadat ik meermaals duidelijk heb aangegeven dat ik niet degene moet zijn die de kar trekt hierin en dat hij toch echt zelf ook initiatief moet nemen om te ontdekken waar hij staat en uiteindelijk naartoe wilt, komt er nu met enige regelmaat een sms-je of bericht binnen in de trant van: 'Vanavond n wijntje met ..?' Gewoon luchtig dus en ik kan aangeven of ik er op dat moment wel of niet voor open sta.
Want dat blijft soms vreemd. mn verstand en gevoel botsen soms en soms ben ik heel open minded en oke ermee terwijl ik het andere moment kan denken: 'Nu even niet..'
Over het algemeen kleedt hij zich nu 1 keer per week om. Soms 3 weken niet, soms 3 keer per week.
Vanaf het begin is dat helemaal samen, zonder iets op te bouwen ofzo. De eerste keer heb ik hem zelf opgemaakt. Ik had zoiets van: ik ga de stap zetten, dus maar meteen goed. Voor ons allebei gelijk een hele stap dus.
We hadden er allebei een gek gevoel bij dat hij boven moest zitten terwijl ik me benden zou zitten op te vreten, dus zo geschiedde en dat werkte voor ons goed.
Soms als hij en femme naast me op de bank zit is dat verwarrend, ben je nu .. of .. ? Ook heb ik in het verleden een beetje mn grens opgezocht wb zoenen oid.. Dat werd erg verwarrend en emotioneel (grens bereikt dus en dus wordt dit nu gescheiden, ik wil toch echt gewoon mn man op dat gebied).

Tegenstrijdig is dat mijn partner dus houdt van ubervrouwelijke kleding (logisch ook, je hebt wel wat te compenseren.. niet kwaad bedoelt..) terwijl ikzelf helemaal niet zo ben, Ik ben van de stoere spijkerbroek, de boots en n simpele staart en enkel zwarte make-up..
Ben ik dan minder vrouwelijk..? Ja toch?
Ik ben dan niet de ideale vrouw in jouw ogen?
heb ik nou concurentie??
(terwijl hij dat zo hard probeert er uit te praten..)
Dat voelt wel eens vreemd en zo mogelijk nog moeilijker je in te leven..

Tis een lang en misschien verwarrend verhaal geworden, maar dit is wat er naar boven kwam bij het lezen van bovenstaande berichten. Ik ben het kwijt iig.. thnx

[kim dietrich]

Ik vind het helemaal niet een verwarrend verhaal, Chica. Ook wat Elsa zegt, begrijp ik goed. Bij ons speelde hetzelfde. Jullie zijn behoorlijk begrijpend en meelevend. Stoeipoes en mijn vrouw kunnen echt niet samen door 1 deur. Dat is gewoon een soort concurrentieslag. Stoeipoes kan er best goed uitzien, mijn vrouw ook, maar juist daardoor gaat dat zwaar verkeerd. Gelukkig is het bij ons verder geen probleem meer, omdat ik niets (meer) heb met stoeipoes.

Ja, het klinkt ingewikkeld. Maar eigenlijk heb je 3 personen. Jij, je man en de vrouw die hij is of wil zijn. En die emotie van jou en van Elsa en van mijn vrouw is een reactie die in je genen verankerd ligt als er een andere leuke vrouw in de buurt van je man komt.

En in feite is die reactie ook terecht, lijkt mij. Je kunt heel begrijpend zijn, maar op het moment dat je man een andere vrouw heeft (ook al is dat een virtuele vrouw die hij zelf is en speelt) heb je als vrouw in beginsel toch een probleem.

Het kan best zijn dat jullie relatie op basis van vriendschap prima kan bestaan, maar het kan ook zijn dat je als vrouw niet veel meer te vertellen en in te brengen hebt. Elsa had het in het begin van het draadje over een rijdende trein. Je kunt niet meer sturen. Je bent de controle kwijt. Ik denk dat dat is wat heel vaak in relaties met t's gebeurt.

De man krijgt een virtuele vriendin die hij zelf is of speelt. En de echte vrouw is dan haar invloed op die man in feite kwijt. Ik heb zelf ook zo'n periode gehad die dus eigenlijk ook behoorlijk uit de hand liep.

Iemand vroeg wat dan het advies is of het geheim om toch de relatie in stand te houden. Met Elsa eens dat vooral in relaties met t's vaak vriendschap (dus samen praten en dingen doen) is. Maar seks is ook belangrijk en dat is in t-relaties vaak nogal een moeilijk punt.

Groetjes, Kim

[Morbide]

Ben ik dan minder vrouwelijk..? Ja toch?

Neen. Je bent hooguit minder stoeipoezig (vrij naar Kim) en dat is een wel heel mannelijke kijk op wat vrouwelijkheid is. Wat mij betreft valt vrouwelijkheid niet af te lezen aan iemand zhaar hakhoogte. Vrouwelijkheid kan sexy zijn maar sexy is niet automatisch vrouwelijk. Met je compensatie logica heb je een heel groot punt te pakken. Ik snap daarom ook wel waarom je zoenen niet zo ziet zitten wanneer je partner en femme is. Hij is onder de vernislaag niet minder je man maar door hem dan erotische aandacht te schenken wakker je wel zijn seksistisch getinte vlam van vrouwzijn aan.

[chica]

Ben ik dan minder vrouwelijk..? Ja toch?

Neen. Je bent hooguit minder stoeipoezig (vrij naar Kim) en dat is een wel heel mannelijke kijk op wat vrouwelijkheid is. Wat mij betreft valt vrouwelijkheid niet af te lezen aan iemand zhaar hakhoogte. Vrouwelijkheid kan sexy zijn maar sexy is niet automatisch vrouwelijk. Met je compensatie logica heb je een heel groot punt te pakken. Ik snap daarom ook wel waarom je zoenen niet zo ziet zitten wanneer je partner en femme is. Hij is onder de vernislaag niet minder je man maar door hem dan erotische aandacht te schenken wakker je wel zijn seksistisch getinte vlam van vrouwzijn aan.

Klopt.
Klopt helemaal. Mooi samengevat.
Ik zeg ook al vanaf het begin dat als we gewoon vrienden/kenissen waren geweest het gewoon stukken makkelijker was. dan ging ik ws wel mee naar buiten met hem ed, dan zou er een bepaalde afstand zijn. Nu betreft het mn partner en dan is het gewoon (ook voor een nuchtere persoon als ik, die voor heel veel dingen openstaat) moeilijk alles zomaar maar een plekje te geven. Steeds denk ik dat het me aardig gelukt is, maar steeds komt toch ook weer, emotioneel gezien, het besef dat dat nog lang niet zo is.

Acceptatie is een punt, daarna kan het harde werken beginnen..
Ik leef me in zover als mogelijk, maar ik zal nooit voelen wat hij voelt..

[Morbide]

Acceptatie is een punt, daarna kan het harde werken beginnen..
Ik leef me in zover als mogelijk, maar ik zal nooit voelen wat hij voelt..

Wees blij, anders had je hetzelfde en ik denk niet dat je partner het leuk vindt als je met een plaksnor aan de etenstafel zou verschijnen.

[Simone make-up]

Ik kan me moeilijk verplaatsen in jullie belevingswereld. Voor mij is zij net zo echt als hij. Ik heb een vriendin en een vriend.
Als ik haar een paar weken niet heb gezien verlang ik enorm naar haar en vraag ik of ze me soms niet meer wil zien bij wijze van hint.
Als zij er is ben ik met mijn vriendin en als hij er is met mijn vriend. Ben met beide erg blij en zou ze allebei niet willen/kunnen missen.
Ik denk dat het erotische aspect zwaar meetelt. Ik vind ze beide erg sexy met dat lekkere androgene/vrouwelijke lijf maar toch erg aanwezige mannelijke deel...
Kortom ik ben vol bewondering en zou er absoluut geen genoegen mee nemen als ze zich op de achtergrond zou houden. Overigens vind ik ook niet dat iemand
dat voor zijn of haar partner mag beslissen, alsof jou mening en gevoel belangrijker is dan die van de ander. Ga zelf op zolder zitten met je spijkerbroek en tshirt.
Als ik hetero zou zijn was zij waarschijnlijk meer een uitgaansvriendin en zouden we waarschijnlijk niet of nauwelijks intiem zijn.

[Sofia]

Kwam ik maar een vriendin tegen zoals jij . Hoe kwam je het dan de weten voor de eerste date? Ben wel benieuwd eigenlijk.

[Elsa]

Ben daar ook benieuwd hoe dit ontstaan is. Wist jij voordat jullie een realatie hadden van zijn 'hobby "??

[Simone make-up]

Ja ik wist het al voor we uit gingen... Ik had haar profiel gezien op een site voor latex liefhebbers, en heb daar een berichtje achtergelaten dat ze zo'n mooie tgirl was...
Ik kreeg een berichtje terug en zo is het balletje gaan rollen. Ik was zwaar verbaasd dat ik antwoord kreeg, ik dacht zo'n diva heeft vast geen zin in een meisje als ik.
Gelukkig bleek de aantrekkingskracht wederzijds en we zijn nog steeds helemaal wild van elkaar