COGATI test

[Femke]

Hallo Sandra,

Jolanda schrijft:

Ik merk dat ik gaandeweg het proces er steeds meer naar ga verlangen om een vagina te hebben, omdat die bij mijn vrouwzijn hoort. Het is bij mij dus niet de afwijzing van mijn penis, maar het verlangen naar VOLLEDIG vrouw zijn die bepalend is om met te laten opereren.

Afwijzing of niet Jolanda, je wil er wel van af.

Sandra, dit is dus het soort reactie waar jij wat aan hebt, want je kunt jezelf afvragen of jij dat ook wil. (zoals eerder geschreven).
Toch wel een belangrijk criteria om voor jezelf te bepalen waar je staat met je Ts gevoelens.

Verder schrijf je Sandra, dat je geen sex met een man wil. Nou, daar kan ik goed inkomen want dat wil ik ook niet. Ik ben daar (in mijn korte Travo periode) geweest en wil er niet naar terug. De functionaliteit van het 'ding' interesseert mij helemaal niet zo op dit moment; ik denk dat mijn mannelijke hormoontjes uit zichzelf een toontje lager zijn gaan zingen sinds Femke echt wakker is geworden; maar ik wil 'hem' beslist niet kwijt! In feite sta ik voor de spiegel, kijk naar Femke en zeg dat, wanneer ik mijn penis(je) zie: Oh kijk eens wat "cute" (aardig, leuk etc.)
Dus ben ik geen echte, transitie najagende Ts. Maar eerder een transgender.
Dat ik wat meer naar de vrouwelijke kant schuif is zeker. Ik heb b.v. mijn email adres veranderd naar een alias met alleen maar Femke er in. Het "femboy" kon ik niet meer zien of luchten. hihihihihi,

Dus Sandra, om je het echt lastig te maken: Als je eenmaal weet waar je precies staat op het continuem van man tot aan vrouw, en je denkt alles onder controle te hebben, zie je opeens dat er weer een verschuiving heeft plaats gevonden. En daarom schreef ik je om toch vooral "jezelf" te zijn.

""Onthoud dat die verschuiving richting Ts kan zijn, maar net zo goed richting Man.""

Wow, dat is een harde he! Sta ik zelf van te kijken, maar .... het kan dus gebeuren en sluit het niet uit dus! Zal ik ook niet doen hihihihihihi.

Veel liefs,

Femke

[JolandaM]

Hallo Sandra,

In de literatuur wordt terecht een onderscheid gemaakt tussen je genderidentiteit en je sexuele gerichtheid. In feite staan die geheel los van elkaar. Alle combinaties van genderidentiteit en sexuele geaardheid komen in de praktijk dan ook voor. Maak dus niet de vergissing dat je, wanneer je je sexueel NIET aangetokken voelt tot mannen, je DUS geen transseksueel bent. Er zijn transseksuelen die zich tot vrouwen aangetrokken voelen, en er zijn transseksuelen die zich tot mannen aangetrokken voelen. Er zij zelfs biseksuele en aseksuele transseksuelen.

Net als jij ben ikzelf ernstig onzeker over mijn sexuele geaardheid. Ik ben 22 jaar getrouwd geweest en heb drie kinderen. Maar nu ik me bewust ben van mijn transseksualiteit verkeer ik in verwarring: val ik op vrouwen? Of val ik op mannen? Of misschien wel op allebei? Een recente ervaring een paar maanden geleden heeft mijn verwarring nog groter gemaakt omdat ik heb geleerd dat ik beslist wel kan vallen op het juiste type man, vooral wanneer ik me in interactie met hem volledig vrouw kan voelen ....

Voor mij is dus onduidelijk of ik in de toekomst ooit weer een relatie zal aangaan, en zoja, of dat een man of een vrouw zal zijn. Ik heb wel het gevoel dat in die relatie een diep geestelijk contact en wederzijds begrip een belangrijke rol zullen spelen. Ook vind ik het belangrijk dat ik mij in die relatie vrouw kan voelen. Dat klinkt misschien raar: je vrouwelijke identiteit hangt toch niet af van een ander? Dat klopt! Maar in interactie met een begripvolle partner kun je je vrouwelijkheid pas werkelijk ontplooien.

Liefs,
JolandaM

[SandraTV]

Dank je Jolanda voor je antwoord.
Je hebt een boel duidelijker gemaakt.
Ik weet eigenlijk niet waar ik voor val.
Niet op mannen en vrouwen.
Ik word wel verliefd op vrouwen. Maar waarom?
Omdat ik zelf zo graag zo wil zijn zoals zij zijn.
Ik beeld mij dan in hoe het zou zijn als ik haar was?
Hoe voelt zij haar?
Wat denkt ze?
Ik zou dan heel graag het zelfde willen zijn als haar. Meemaken wat zij meemaakt. Doen wat zij doe.
Sex met een vrouw daar denk ik helemaal niet aan en heb ik ook nooit aan gedacht.
Ik denk wel dat als ik van iemand hou daar heel veel voor zou willen doen, al is het een man of vrouw.
Liefs Sandra

[JolandaM]

Hallo Sandra,

Jij verwoordt precies hoe ik het momenteel ook voel: mijn belangstelling voor vrouwen heeft een totaal andere oorzaak dan bij "echte mannen".

Ik kijk naar ze om te zien hoe ze bewegen, wat ze aan hebben, hoe ze praten.... Ik leer daar veel van voor mezelf. En ik vind de dingen waarover vrouwen praten veel interessanter dan waar de meeste mannen over praten. Ik heb, sinds ik als vrouw leef, al meer vriendinnen gemaakt dan in mijn mannenleven vrienden, en de contacten zijn veel intenser. Verliefdheid is er vooralsnog niet bij. Het is puur vriendschap. Sex met vrouwen sluit ik niet uit, maar het staat heel ver onderaan op mijn verlanglijstje.

Ik denk dat het mij in een relatie om het even is of dat een man of een vrouw zal zijn, als er maar een goed contact is, en hij/zij mij het gevoel kan geven dat ik vrouw ben.

Liefs,
JolandaM

[Tirza]

Hoi Sandra,

Op 2001-08-15 17:53, schreef SandraTV:

>Ik hoor steeds dat niemand kan zeggen of bepalen dat je een ts ben on niet ben en dat het ook niet te testen is.
Je zegt dat je het alleen maar zelf kan bepalen.

Eigenlijk is er maar een manier om te testen of je TS bent en dat is door (een tijdje) als vrouw te gaan leven en te kijken hoe dat bevalt. Officieel heet dit de Real Life Experience (RLE), vroeger de Real Life Test (RLT), dat een verplicht onderdeel is van de behandeling, maar dat je natuurlijk ook zelf al kunt uitproberen. Op deze manier ben ik er voor mezelf achter gekomen dat ik inderdaad TS ben.

> Ik twijfel heel erg over mijzelf en ik heb een vermoeden.
Hoe kan ik het dan zelf bepalen of ik het wel of niet ben?

Als je in de gelegenheid bent zou je het op deze manier kunnen aanpakken. Als je er meer over wilt weten, laat het me dan maar horen.

Verder kun je je licht eens opsteken bij andere TS, zoals hier maar ook in een nieuwsgroep bijvoorbeeld. Of eens gaan kijken op http://www.xs4all.nl/~rosalind/faq-ganl.html. Hier vind je alle basisinformatie over transseksualiteit met veel doorverwijzingen.

Groetjes,

Tirza

[SandraTV]

Hoi Tirza,
Je link werkte niet.
Voor de genen die het willen zien. Er stond een punt achter de link, http://www.xs4all.nl/~rosalind/faq-ganl.html
Ik denk ook dat je het beste kan testen door een tijdje vrouw te zijn.
Hoe lang is voldoende? 1 week?
Ik denk dat je een weekje ergens heen gaat (vakantie) en daar dan als vrouw ga doorbrengen.
Of is het de bedoeling om het in je eigen omgeving te doen?
Ik zou het heel graag willen doen om zeker te weten wat ik ervan vind.
Ik denk dat ik het nu eigenlijk al weet en dat is dat ik niet anders meer wil.
Liefs Sandra

[Tirza]

Hi Sandra,

[quote]
Op 2001-08-17 07:22, schreef SandraTV:
Hoi Tirza,
Je link werkte niet.
Voor de genen die het willen zien. Er stond een punt achter de link, http://www.xs4all.nl/~rosalind/faq-ganl.html

Nu wel hopelijk?

> Hoe lang is voldoende? 1 week?
Ik denk dat je een weekje ergens heen gaat (vakantie) en daar dan als vrouw ga doorbrengen.

Om te beginnen lijkt me dat een goed idee.

> Of is het de bedoeling om het in je eigen omgeving te doen?

Nou, als je er zelf mee begint ben je geheel vrij om te bepalen hoe je het wilt doen. Als je een beeld wilt hebben hoe het zou kunnen zijn, is het misschien beter om het in je eigen omgeving te proberen, want dan merk je sneller tegen wat voor soort problemen je allemaal zou kunnen aanlopen. Iedere dag als vrouw over straat is heel iets anders dan een avondje stappen als TV om maar iets te noemen. Je zult ook je kleding en make-up moeten aanpassen. Afhankelijk van hoe passabel je al bent als vrouw krijg je ook te maken met vreemde blikken van voorbijgangers. Hoe langer je het volhoudt en hoe serieuzer je het aanpakt, des te beter is de test.

Wat voor mij belangrijk was, was dat ik mijn gevoel (om dit te willen doen) de ruimte gaf en dat ik met mezelf afsprak om me zo weinig mogelijk te laten tegenhouden door praktische zaken of door reacties van de omgeving. Iedere keer als ik ontevreden was had het met onvrede over mijn uiterlijk te maken. Pas als mijn gevoel aangaf echt niet als vrouw verder te willen zou ik stoppen. Zover is het tot nog niet gekomen en ik verwacht binnenkort bij de VU "groen licht" te krijgen voor de geslachtsaanpassende behandeling. Het grote voordeel is dan dat ik al meer dan een halfjaar fulltime als vrouw heb geleefd en mijn hele omgeving al heb ingelicht.

> Ik zou het heel graag willen doen om zeker te weten wat ik ervan vind.
Ik denk dat ik het nu eigenlijk al weet en dat is dat ik niet anders meer wil.

Nou, wat let je? Volg je gevoel en je zult snel duidelijkheid krijgen.

Succes!

Tirza

[SandraTV]

Hoi Tirza,
Vreemd ik had een antwoord geschreven maar die is er niet op gekomen.
Ik zal het maar nog eens schrijven.
Ik zou heel graag het willen uitproberen.
Als ik vrij was geweest had ik het allang gedaan.
Maar helaas kan ik niet doen wat ik wil.
Ik mag zelfs niet doen wat ik wil.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Liefs Sandra

[Tirza]

Hoi Sandra,

Op 2001-08-18 18:45, schreef SandraTV:

Als ik vrij was geweest had ik het allang gedaan.
Maar helaas kan ik niet doen wat ik wil.
Ik mag zelfs niet doen wat ik wil.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.
Liefs Sandra

Het kwartje is gevallen, want wij kennen elkaar inmiddels ook van TGTS. Ik heb je verhaal gelezen en weet hoe de vork ongeveer in de steel zit. Ik begrijp dan ook heel goed wat je bedoelt. Met alle begrip, wil ik je toch het advies meegeven dat het uiteindelijk allemaal om jou draait en als die wil sterk genoeg is, dan kun jij zijn wie je denkt (of liever voelt) dat je moet zijn. En er is niemand die jou dat kan verbieden. Het gaat immers om jouw geluk en niet om dat van een ander. Ik zeg je dit met name omdat ik je uitspraken dat het "niet kan" en "niet mag" veel te negatief vindt. Je loopt het gevaar dat je het nog gaat geloven ook. Om je doel te bereiken zou je jezelf alvast kunnen aanleren er juist op een tegenovergestelde (lees positieve) manier over te gaan denken. namelijk dat het WEL mogelijk is en dat WEL mag. Ik wens je heel veel sterkte,

Groetjes,

Tirza

[ilona]

Lieve Tirza...

Ook via TG-TS ben ik getuige geweest van je eigen twijfels... en geloof me... ik respecteer en begrijp je volledig... KISS

Daarom valt het me een beetje van je tegen dat je Sandra het advies geeft alleen haar eigen geluk na te streven.... Weet je... soms is je eigen geluk niet alleen afhankelijk van de mate waarin je jezelf kunt verwezenlijken, maar ook van de mate waarin je - door je eigen beslissingen - anderen kwetst en misschien zelfs verder leven onmogelijk maakt...

Ik zal je niet vermoeien met de details (en zeker niet op dit forum (dan meel je maar een keer ), maar ik weet gewoon zeker dat als ik nu door zou drukken in de richting die ik zelf ambieer, m'n partner er )door een samenstel van factoren) aan onder door zou gaan... Enne weet je.... dan kun je gelukkig zijn met je zelfrealisatie, maarre... tegelijkertijd.... Zowel om jezelf te scheren als om je op te maken, moet je dagelijks in de spiegel kijken... toch??? En ik wil bij die gelegenheid mezelf recht in de ogen kunnen zien

Ik weet het... ik en m'n lief zijn een geval apart, maar toch.... wees voorzichtig met wat je schrijft...

Niettemin,

heel veel liefs,

Ilona

[Lisette]

Hoi Ilona

Ik weet wat je bedoeld, maar het moet niet gaan betekenen dat je je eigen leven daardoor onmogenlijk gaat maken, want dan moet je je toch gaan afvragen wat weegt zwaarder en is belangrijker.
Als iemand er dan niet meer mee zou kunnen leven tja moet dat niet betekenen dat je je eigen leven moet gaan vergooien.
Je weet denk ik wel wat ik bedoel.

Groetjes en sterkte Lisette

[Tirza]

Dag Ilona,

allereerst stel ik er prijs op om hier geen zaken te gaan noemen die op TGTS ter sprake zijn gekomen. Zoals je weet is dat een gesloten groep.

Verder ben ik het geheel niet met je opvatting eens. Het is mijn overtuiging dat het in ieders leven in de eerste en de laatste plaats gaat om het eigen geluk en welbevinden, zelfs als zou dat ten koste gaan van een relatie of huwelijk. Als je namelijk zelf niet gelukkig bent (lees jezelf zijn) hoe kun je dan in godsnaam een ander dan wel gelukkig maken? Moet ik soms mezelf opofferen voor het geluk van een ander? Natuurlijk kan ik me voorstellen dat iemand dat doet, maar dat is dan vaak evenzeer uit eigenbelang of uit angst om een weg in te slaan die het gevoel zo duidelijk aangeeft. En ja het mooiste is natuurlijk om dat samen met de partner, dus binnen de relatie te gaan proberen. Is daar echter geen ruimte voor, sorry, dan komt in mijn optiek het eigen geluk op de eerste plaats, met alle mogelijke pijnlijke gevolgen van dien. Dat is wat ik Sandra heb willen uitleggen. Het is zeker niet als pleidooi bedoeld om de relatie te beeindigen o.i.d.
Verder heb ik vooral geprobeerd om haar te waarschuwen voor een negatief gedachten patroon.

Groetjes,

Tirza

[ilona]

Hoi Meiden...

Lisette... ja ik begrijp je hoor... hebben we het vaker over gehad enne... ik bewaak m'n eigen grenzen heus goed... geloof me... Als het echt op kiezen aankomt.... weet ik wat te doen

En dan Tirza... Ik heb niks inhoudelijks gemeld over wat er zich op TGTS afspeelt... Zal ik ook nooit over uit de school klappen hoor...


Je stelt het geheel met mij oneens te zijn... mag best hoor... Maar dan zou ik je toch willen vragen nog ff precies te lezen wat ik geschreven heb.... Ik heb geschreven dat het persoonlijk geluk van iemand niet altijd en alleen afhankelijk is van de mate waarin je jezelf kunt realiseren, maar soms ook afhankelijk is van wat jouw keuze betekent voor - laten we het maar algemeen noemen - "the significant other"...

Daarmee bedoel ik helemaal niet dat je "dus" je eigen zelfontplooiing per definitie laat beperken door wat je partner acceptabel vindt... Maar wel dat je wel degelijk een afweging mag maken tussen "volledige zelfontplooiing" en je partner kwijtraken (of weten dat hij/zij diep gekwetst is) of genoegen nemen met een compromis....

Voor mezelf en puur op persoonlijke titel sprekend... IK zou mezelf niet echt lekker voelen als ik m'n eigen weg volledig afwandelde en daarbij m'n maatje diep ongelukkig wist....

Ik geef graag toe... da's een keuze (en in dit geval de mijne...) maar die is dus niet minder integer dan de keuze om alleen om je eigen zelfverwezenlijking te kiezen...

Liefs,

Ilona

[SandraTV]

Beste Meiden...
We gaan toch niet kibbelen met elkaar..
Ik had een slechte bui en daarom had ik misschien een beetje te negatieve tekst geschreven.
Kan toch.. Soms wil je zo graag iets wat voor je onmogelijk is.
En denk je bij je zelf was ik maar zo vrij als een vogel en kon je maar doen wat je wil en was het mogelijk.
Ik wil niet weer een te negatief tekst gaan schrijven..
Ik ben niet iemand die over anderen heen gaat voor mijn eigen geluk. Helemaal niet als die anderen afhankelijk van mij zijn.
Je bent nu eenmaal vader. Zij hebben er niet voor gekozen.
Je hebt een verantwoording en die moet je zo goed mogelijk vervullen.
Ik hou heel veel van ze en zou ze ook nooit kwijt willen.
Bij een relatie is het anders je heb er zelf voor gekozen en dat kan je als het niet goed gaat verbreken.
Liefs Sandra

[Tirza]

Op 2001-08-23 03:32, schreef ilona:

>En dan Tirza... Ik heb niks inhoudelijks gemeld over wat er zich op TGTS afspeelt...

Je hebt er toch wel degelijk een inhoudelijke toespeling op gemaakt, die overigens niets met de discussie van doen heeft.

> Daarmee bedoel ik helemaal niet dat je "dus" je eigen zelfontplooiing per definitie laat beperken door wat je partner acceptabel vindt... Maar wel dat je wel degelijk een afweging mag maken tussen "volledige zelfontplooiing" en je partner kwijtraken (of weten dat hij/zij diep gekwetst is) of genoegen nemen met een compromis....

In het geval van TV of TG is dat inderdaad een optie. Als TS ligt dat een stuk moeilijker. Dan is er eigenlijk geen compromis mogelijk.

> Voor mezelf en puur op persoonlijke titel sprekend... IK zou mezelf niet echt lekker voelen als ik m'n eigen weg volledig afwandelde en daarbij m'n maatje diep ongelukkig wist....

Dat kan ik me heel goed voorstellen, maar in het geval van TS is dat in de meeste gevallen helaas geen optie. Met alle pijnlijke gevolgen van dien.

>Ik geef graag toe... da's een keuze (en in dit geval de mijne...) maar die is dus niet minder integer dan de keuze om alleen om je eigen zelfverwezenlijking te kiezen...

Dat heb ik niet willen beweren. Waar het mij slechts om ging was om aan Sandra duidelijk te maken dat het in laatste instantie om HAAR leven draait ongeacht welke gevolgen dat heeft. Iemand die diep ongelukkig is omdat ze haar TS-gevoelens niet kwijt kan, zelfs verborgen moet houden, en dus zichzelf niet kan zijn, kan in mijn ogen binnen een relatie of gezin niet optimaal functioneren.
En daar wordt uiteindelijk niemand gelukkig van.

Groetjes,

Tirza