Geplaatst: ma nov 08, 2004 11:32
Is het niet zo dat deze maatschappij vrouwen verdeelt in twee groepen, diegene die mooi zijn en diegene die lelijk ofte minder mooi zijn. Ze krijgen een label opgekleefd en enkel god weet waarom zoiets nodig is. Vrouwen in reclamefilmpjes of modetijdschriften gelden als de uitstraling van menselijke schoonheid. Hardwerkende vrouwen of huisvrouwen daarentegen worden aanzien als de weerspiegeling van het lelijke. Zij dragen de sporen van het kinderen krijgen, dragen de vermoeiende kenmerken van het vroege opstaan en de vaak harde dagdagelijkse labeur.
Het weekend werd ik op straat aangesproken door een enquetemedewerker, mag hij steeds een beroep doen op mijn medewerking wat betreft het beantwoorden van een vragenlijst. Zo'n enquete zal wel om de één of andere reden nuttig zijn en één minuutje van mijn kostbare tijd kan er wel af. Deze mens moet per slot van rekening ook zijn kost verdienen. Maar als onze brave man vragen stelt in de richting van: wat vindt jij een mooie of lelijke vrouw, dan haak ik onmiddellijk af. Zulk soort vragen kan je onmogelijk in één minuut uitleggen en daarbij zijn het vragen die volgens mij helemaal niet hoeven gesteld te worden. Met een schouderklopje neem ik afscheid van de enqueteman en wens hem nog veel succes met zijn volgende "slachtoffer".
Je merkt het al.
Ik doe niet mee met zulke indelingen. Het geeft me de gedachte van een grote rij dames die voor een lokaaltje staan te wachten. Eén na één worden ze binnen geroepen en verschijnen voor een jury. Daar worden ze gekeurd door de verschillende juryleden die weet -ik -welke maatstaven hanteren om tot een besluit te komen. De vrouw in kwestie krijgt een certificaat mee naar huis met erop de stempel "mooi" of "lelijk".
In mijn ogen bestaan er geen lelijke vrouwen. Ik beroep me daarbij op het gezegde dat op elk potje een dekseltje past. En dat is ook zo. Wat voor de ene man een "lelijke" vrouw is, is voor de andere een schoonheid. De meeste mannen verkiezen een vrouw die een 10-tal centimeter kleiner is dan hemzelf.
Tja wij houden er nu eenmaal van het hoofd een beetje te kantelen tijdens het zoenen. Sommige mannen verkiezen daarentegen een veel kleinere of veel grotere vrouw, mogelijk omgekeerd afgestemd op hun eigen lengtemaat. Sommige mannen verkiezen een vrouw met de taille van een barbiepop, zeg maar een anorexia randgeval. Slank zijn is nu eenmaal standaard geworden en als je kan pronken met zo'n schoonheid dan heb je een goede partij gedaan. Andere mannen, de meest verstandigste volgens mij, verkiezen een volslanke dame omdat deze een grote mate van gezelligheid en geborgenheid uitstraalt. Mischien zijn deze mannen wel op zoek naar een moederfiguur . Positief nieuws. Mannen houden van hun moeder en dat kan de vrouw in kwestie alleen maar ten goede komen. Extra aandacht en warmte zal haar zeker te beurt vallen.
Over geuren en kleuren kan men niet discussieren en dat geldt zeker wat de schoonheid van een vrouw betreft. In eerste instantie gaan mannen op zoek naar een vrouw die qua uiterlijk het meest aan hun wensen voldoet. Maar deze piste wordt niet altijd gevolgt als het om een partnerkeuze gaat. Heel vaak wordt er af geweken. Naarmate men die partner beter en beter leert kennen, begint ook het uiterlijk minder belangrijk te worden. De man kijkt niet meer maar de uitwendige eigenschappen maar gaat met zijn gevoelens op zoek het innerlijke. Daar ontdekt hij een schoonheid die "rijker" is dan het lichamelijke. Op dat moment ook beseft de man dat hij smoorverliefd is.
Liefde maakt blind en een man die zulke mooie ervaring meemaakt kan alleen maar beamen dat het een correcte uitspraak is. Blind zijn is niet het juiste woord want onze man heeft helemaal geen witte stok en geleidehond nodig. Hij heeft alleen geen oog voor de eventuele gebreken van zijn geliefde want nu is hij er om die gebreken op te vangen.
Toch mooi de liefde tussen twee mensen.
Liefs Carola
Het weekend werd ik op straat aangesproken door een enquetemedewerker, mag hij steeds een beroep doen op mijn medewerking wat betreft het beantwoorden van een vragenlijst. Zo'n enquete zal wel om de één of andere reden nuttig zijn en één minuutje van mijn kostbare tijd kan er wel af. Deze mens moet per slot van rekening ook zijn kost verdienen. Maar als onze brave man vragen stelt in de richting van: wat vindt jij een mooie of lelijke vrouw, dan haak ik onmiddellijk af. Zulk soort vragen kan je onmogelijk in één minuut uitleggen en daarbij zijn het vragen die volgens mij helemaal niet hoeven gesteld te worden. Met een schouderklopje neem ik afscheid van de enqueteman en wens hem nog veel succes met zijn volgende "slachtoffer".
Je merkt het al.
Ik doe niet mee met zulke indelingen. Het geeft me de gedachte van een grote rij dames die voor een lokaaltje staan te wachten. Eén na één worden ze binnen geroepen en verschijnen voor een jury. Daar worden ze gekeurd door de verschillende juryleden die weet -ik -welke maatstaven hanteren om tot een besluit te komen. De vrouw in kwestie krijgt een certificaat mee naar huis met erop de stempel "mooi" of "lelijk".
In mijn ogen bestaan er geen lelijke vrouwen. Ik beroep me daarbij op het gezegde dat op elk potje een dekseltje past. En dat is ook zo. Wat voor de ene man een "lelijke" vrouw is, is voor de andere een schoonheid. De meeste mannen verkiezen een vrouw die een 10-tal centimeter kleiner is dan hemzelf.
Tja wij houden er nu eenmaal van het hoofd een beetje te kantelen tijdens het zoenen. Sommige mannen verkiezen daarentegen een veel kleinere of veel grotere vrouw, mogelijk omgekeerd afgestemd op hun eigen lengtemaat. Sommige mannen verkiezen een vrouw met de taille van een barbiepop, zeg maar een anorexia randgeval. Slank zijn is nu eenmaal standaard geworden en als je kan pronken met zo'n schoonheid dan heb je een goede partij gedaan. Andere mannen, de meest verstandigste volgens mij, verkiezen een volslanke dame omdat deze een grote mate van gezelligheid en geborgenheid uitstraalt. Mischien zijn deze mannen wel op zoek naar een moederfiguur . Positief nieuws. Mannen houden van hun moeder en dat kan de vrouw in kwestie alleen maar ten goede komen. Extra aandacht en warmte zal haar zeker te beurt vallen.
Over geuren en kleuren kan men niet discussieren en dat geldt zeker wat de schoonheid van een vrouw betreft. In eerste instantie gaan mannen op zoek naar een vrouw die qua uiterlijk het meest aan hun wensen voldoet. Maar deze piste wordt niet altijd gevolgt als het om een partnerkeuze gaat. Heel vaak wordt er af geweken. Naarmate men die partner beter en beter leert kennen, begint ook het uiterlijk minder belangrijk te worden. De man kijkt niet meer maar de uitwendige eigenschappen maar gaat met zijn gevoelens op zoek het innerlijke. Daar ontdekt hij een schoonheid die "rijker" is dan het lichamelijke. Op dat moment ook beseft de man dat hij smoorverliefd is.
Liefde maakt blind en een man die zulke mooie ervaring meemaakt kan alleen maar beamen dat het een correcte uitspraak is. Blind zijn is niet het juiste woord want onze man heeft helemaal geen witte stok en geleidehond nodig. Hij heeft alleen geen oog voor de eventuele gebreken van zijn geliefde want nu is hij er om die gebreken op te vangen.
Toch mooi de liefde tussen twee mensen.
Liefs Carola
