Vrijheid van gender - en waarom dit belangrijk is

[Frederique_]

Een arts hoeft helemaal niet gek te zijn om een gezond lichaam met medicijnen of scalpel te werk te gaan.

Is in jouw beleving een epilatie-behandelaar gek om een gezond lichaam met IPL of laser te behandelen? Het haar is net zo goed permanent weg als dat je met hormonen permanente borsten creëert... Is een tatouage-behandelaar gek dat die een gezond, mooi, blank lichaam versiert met een permanente tatouage? Moet die niet via een psychologisch onderzoek gaan vaststellen of iemand daar in de toekomst geen spijt van krijgt? En iemand die gaatjes in iemands oor schiet voor oorbellen? Allemaal permanente lichaamsaanpassingen waar je geen psycholoog voor nodig hebt...

Maar nee, hoor, dat vinden we allemaal geen probleem. Het ethische probleem van de arts die zelf gesolliciteerd heeft bij een genderteam waardoor die gezonde lichamen moet behandelen zodat er borsten gaan groeien of een vagina ontstaat waar eerst een penis was - die ethische (psychische?) vraagstukken zijn een probleem. En daarom stuur je de patiënt naar een psycholoog... Persoonlijk zou ik de mensen die hier ethische problemen mee hebben naar een psycholoog sturen om hier eens iets ruimer over te gaan denken en zou ik patiënten die hun lichaam graag beter bij hun (ja, HUN) geest willen laten aanpassen hun verantwoordelijkheid willen laten houden in plaats die verantwoordelijkheid verplicht af te moeten geven aan een psycholoog. Gek, hé?

Verder is een diagnose niet meer dan een rustpunt voor de geest van met name de arts en speelt de vraag naar hoe groot de lijdensdruk is wel degelijk een rol in de afweging of en zo ja welke behandeling gekozen wordt

Dat dat op dit moment zo is betekent niet dat dat een goede zaak is. Mijns inziens is het heel arbitrair om hormonen/SRS "medisch" te willen noemen en tatouages, IPL, laser, etc. "verantwoordelijkheid van de patiënt" te noemen. De grens is niet zo scherp als jij (en de medische wereld met jou) die graag trekt.

Als je vrijheid van gender -echt- normaal vindt, dan snap je waar een arts een patiënt op dit moment onnodig in de weg zit. En op de een-of-andere manier vinden we die minder-dan-1% spijtoptanten altijd nog veeeeeeel belangrijker dan die 25-33% uitval in de diagnosefase. Waarbij op de een-of-andere manier die laatste groep voor veel mensen gevoelsmatig 100% "terecht" uitvalt, terwijl die 1% gevoelsmatig 100% "onterecht" behandeld is. Bij beide veronderstellingen zet ik grote vraagtekens!

@Mara: wat gebeurt er als je aantoont zelf over het bedrag te beschikken en dus geen ziekenfonds wilt gaan gebruiken, mag je daar dan behandeld worden? Zo ja, dan valt het onder de noemer privékliniek. En ja, naar mijn inschatting dat doet dat het.

Groetjes,

Frederique

[Mara]

@Mara: wat gebeurt er als je aantoont zelf over het bedrag te beschikken en dus geen ziekenfonds wilt gaan gebruiken, mag je daar dan behandeld worden? Zo ja, dan valt het onder de noemer privékliniek. En ja, naar mijn inschatting dat doet dat het.

Als jij met behandelen een srs bedoelt dan mag je als buitenlander zelf ophoesten mits je een srs-verklaring kunt voorleggen van een erkent gendertherapeut, ieder duitser die daar heen gaat moet ook nog de *Kostenzusage* van het ziekenfonds voorleggen.......ze is trouwens urologe en doet oner anderen srssen......

[Mara]

En Frederique, als jij permanente lichaamsaanpassingen wenst, dan laat die toch gvdn uitvoeren, niemand die je tegenhoud......jij kiest alleen de weg over een psycholoog die moet kijken of jij in aanmerking voor vergoeding komt.....

.....als jij zelf ophoest hoef je daar niet te zijn, kun je direkt aan de slag met je aanpassingen, maar je lijdensdruk is blijkbaar vrij laag lijkt mij omdat jij het moeilijkste pad kiest.....

Trouwens, waar was al die jaren je idealistische houding tegenover vrije genderexpressie......un half leven lang kwam dit toch bij jezelf niet ter sprake of toch.....36 jaar had jij toch geen behoefte in lichamelijke aanpassingen......36 jaren waar wel menig ander mens al gendergrensen doorbroken heeft......kijk mun draad over de artikel in de Spiegel......lees maar uns het hele artikel, ik weet dat jij duits kunt lezen en bekijk uns de fotos.......er zijn miljoenen mensen die gewoon vanaf heel vroeg un schijt aan alle stereotypen hebben......ik had het ook en liep als puber bij als Bill van Tokyo-Hotel.....

............waar was jij toen......????

Ik vind je hopeloos ouderwets......sorry maar zo kom je op me over

Groetjes

Mara

[ik ben hier niet meer]

Frederique, je reageert op diverse betogen, maar op mijn verhaal dat er ook andere oorzaken kunnen zijn en dat dat goed onderzocht moet worden geef je geen reactie. Daar ben je het dus mee eens.
Het is trouwens wat etreft het genderteam geen ethisch, maar een psychologisch onderzoek om te kijken of de wens onverdringbaar is. Het feit dat er minimaal 30% om wat voor reden dan ook afvalt rechtvaardigt een goede diagnostische fase samen met de (vermeende) transseksueel.

[Frederique_]

Hoi Nanette,

Dat er meerdere oorzaken kunnen zijn vind ik discutabel voor deze procedure. Ik zie het als een te gemakkelijk gelegenheidsargument om daarom maar een lekkere zware procedure te handhaven, ter meerdere eer en glorie van "de deskundige" die het allemaal wel even uit zal zoeken.

Men zou meer verantwoordelijkheid bij de patient moeten laten. Eerlijk moeten zeggen "of u wel-of-niet genderdysforisch bent kunnen wij niet bepalen want wij kunnen niet voelen wat u wel-of-niet voelt. En daarom mag u het zelf zeggen als u het gevoel hebt zeker te zijn over deze keuze. Als u wilt kunnen we u onderzoeken op de volgende psychische ziektes die we -wel- kunnen onderzoeken: manische depressiviteit, borderline, <etc etc> . En als u dat niet wilt dan neemt u een risico - uw risico dat u uw eigen lichaam loopt te verpesten omdat er toch iets anders aan de hand is. Maar u bent en blijft wilsbekwaam - dus als u hier even tekent dat u er willens en wetens voor kiest om dat niet te onderzoeken is dat voor ons geen probleem en dan beginnen we morgen".

Zolang iemand wilsbekwaam is is iemand niet ziek en niet handelings-onbekwaam. Dus dient hij/zij ook niet zo behandeld te worden!

Dat minimaal 25% afvalt zegt helemaal niets.
Die minimaal 25% kan afvallen omdat:
* men de procedure te lang vindt, men gaat dan via Tanja van Hengel + andere endocrinoloog verder
* men zelf wel hormonen via internet krijgt
* men toch vindt dat men te vroeg is - men komt dan later bij hetzelfde of een ander genderteam terug
* men de hele behandeling zwaar kl*te vindt maar wel bij een genderteam behandeld wil worden, men trekt dan naar Groningen of Gent
* men afgewezen wordt door het VU-genderteam omdat de VU haar verantwoordelijkheid niet durft te nemen
* men doorverwezen wordt door het VU-genderteam naar de GG&GD of Humanitas omdat de VU van mening is dat er iets anders aan de hand is

Ik vind het raar om aan te nemen dat voornamelijk dit laatste aan de hand is als we er verder geen cijfers over hebben...

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

Is in jouw beleving een epilatie-behandelaar gek om een gezond lichaam met IPL of laser te behandelen? Het haar is net zo goed permanent weg als dat je met hormonen permanente borsten creëert...

Feit: permanente ontharing (zoals beloofd door vele behandelaars) bestaat niet!

[ik ben hier niet meer]

Men zou meer verantwoordelijkheid bij de patient moeten laten. Eerlijk moeten zeggen "of u wel-of-niet genderdysforisch bent kunnen wij niet bepalen want wij kunnen niet voelen wat u wel-of-niet voelt. En daarom mag u het zelf zeggen als u het gevoel hebt zeker te zijn over deze keuze. Als u wilt kunnen we u onderzoeken op de volgende psychische ziektes die we -wel- kunnen onderzoeken: manische depressiviteit, borderline, <etc etc> . En als u dat niet wilt dan neemt u een risico - uw risico dat u uw eigen lichaam loopt te verpesten omdat er toch iets anders aan de hand is. Maar u bent en blijft wilsbekwaam - dus als u hier even tekent dat u er willens en wetens voor kiest om dat niet te onderzoeken is dat voor ons geen probleem en dan beginnen we morgen".

Zolang iemand wilsbekwaam is is iemand niet ziek en niet handelings-onbekwaam. Dus dient hij/zij ook niet zo behandeld te worden!

Er zijn helaas uitzonderlijke ziektes die mensen doen denken genderdysfoor te zijn en het niet te zijn. borderline, manisch depressief was vroeger absoluut geen reden waarom geslachtsverandering niet kon of mocht.
Er is volgens mij weleens een studie gedaan naar de afvallers, alweer een tijd geleden, zal Jos vast meer van weten.
Ik weet niet of het genderteam zelf zo gelukkig is met hoe ze nu moeten werken, vraag het Peggy Cohen en Luc Gijs eens zou ik zeggen (ik ken ze beide, Luc Gijs recentelijk nog gesproken, Peggy Cohen zo'n 7-8 jaar geleden).
Helaas krijgen ze ook van uit de overheid regels opgelegd, of ze nu willen of niet. Volgen ze die regels niet, het jaar daarop geen genderteam meer op dezelfde manier als nu bij het VU.

Ik zeg niet dat de hele procedure fijn is, of dat ik het er mee eens ben of blij mee ben. Maar ik vind het ook heel zwart/wit om iedereen die zich meld bij het genderteam na medische controle gewoon hormonen te geven. Het percentage spijtoptanten neemt dan zeker toe, en daar zijn we geen van allen mee geholpen. Zo positief wordt er in de samenleving nog steeds niet gedacht over geslachtsverandering.

Ik zou wel eens willen dat er een simpelere manier was om te bewijzen dat je transseksueel bent, behalve dan dat je het zelf weet. Misschien komt dat ooit nog, wie weet.

[Janiek_]

Een arts hoeft helemaal niet gek te zijn om een gezond lichaam met medicijnen of scalpel te werk te gaan.


Etcetera....

Dat heb ik ook niet gezegd: alleen dat de enige reden om dat te doen is, als het absoluut noodzakelijk is om het leven van een patient te redden. Een arts heeft een heel andere positie in deze samenleving dan een cosmetisch praktiseur of hoe je het ook noemen wilt. Je vergelijkingen gaan mank, je klopt met je redeneringen aan de verkeerde deur bovendien.

Er is heel veel mogelijk waar het snijden in een gezond lichaam betreft. Daar bestaat zelfs een community van met een hele encyclopedie aan extremiteiten:

http://wiki.bmezine.com/index.php/Categ ... ifications

Dus als je bij wijze van spreken een vagina onder je oksel zou wensen, omdat zoiets voor jouw gevoel bij je past, dan is daar wel iemand voor te vinden om je daarbij te helpen. Alleen geen arts. Artsen hebben een heel andere ethiek, hoezeer ook zij de autonomie van de patiënt hoog in het vaandel hebben. Als je de hulp van een arts in wilt roepen, heb je daar rekening mee te houden.

Je opmerking dat het laten vooraf gaan van psychologische hulp aan een GAB een aantasting van de autonomie van de patiënt is, raakt wat mij betreft kant nog wal, dus als je dan vraagt: "Gek,hè?", dan zeg ik: "Ja. Of een beetje wereldvreemd."

Dat je hormonen/SRS niet per definitie "medisch" zou hoeven noemen, en dus in dezelfde sfeer als piercings en tatouages zou kunnen zien, is een interessant gezichtspunt. Maar dan moet je ze ook buiten de medische sector zoeken, op plaatsen waar dezelfde regels gelden als in de tattoo-shop. Ze bestaan; zie de link hierboven, dan vind je de weg wel.

[Frederique_]

Hoi Janiek,

Jij denkt nog altijd dat je mes-scherp een verschil kunt maken tussen wat er binnen en buiten een ziekenhuis gebeurt. Voor jou ligt dat verschil bij: "alleen dat de enige reden om dat te doen is, als het absoluut noodzakelijk is om het leven van een patient te redden." Jij wentelt je, net als de medici, in "het lijden van patiënten". En dus vind jij het normaal dat medici het lijden van patiënten meten en zeggen "jij lijdt niet genoeg onder je genderdysforie en dus helpen we je niet". Vind je dit zelf ook niet buitensporig hard?

Dat ik graag zou willen dat zowel de hormoonbehandeling als de geslachtsoperatie naar buiten het ziekenhuis gaat klopt. Alleen zitten we nu met het lastige feit dat dat in Nederland absoluut nog niet mogelijk is! Noem mij het instituut wat -en- kennis van zaken heeft -en- hormonen voorschrijft/SRS uitvoert -en- in Nederland zit? Het is er niet, echt niet! En zo lang dat zo is blijven we afhankelijk van medici met hun achterhaalde regeltjes en voorschriften.

En verder ben je verkeerd voorgelicht over het gebrek aan autonomie binnen een psychologenbehandeling van de VU. Allereerst omdat je verplicht bent om (minstens) 14 maanden een psychologisch onderzoek te ondergaan waar ik nooit om vroeg en wat ik niet zinvol vind voor ik geholpen wordt. 14 maanden irritatie - voor niets. Ten tweede omdat je voordat je oestrogenen gaat krijgen een contract moet ondertekenen. In dat contract staat letterlijk: "In het komende jaar zal ik, voor zover dat nog niet is gedaan, een aantal mensen gaan vertellen wat er met mij gaat gebeuren. Deze mensen zijn familieleden, vrienden, kortom, alle voor mij belangrijke mensen die mij zullen zien veranderen. In het komende jaar zal ik geheel gaan leven als vrouw: ik zal mijn uiterlijk in die richting gaan veranderen, voor zover nodig, en een nieuwe voornaam kiezen".

Dit gaat wel degelijk tegen de autonomie van de patiënt in. Ook als het voor mij geen probleem is vind ik dat ze hier veel te ver gaan. Vrijheid van gender betekent dat een patiënt instemt met de gevolgen van de medicijnen (die in die brief ook benoemd worden - en daar ben ik het helemaal mee eens). Maar dat men eist dat je als vrouw gaat leven, je voornaam gaat veranderen en dat je je omgeving informeert - daar gaat men gewoon te ver in. Het is aan de patiënt om te beslissen hoe die zich laat aanspreken en of die zijn/haar uiterlijk verandert of gelijk houdt. Het is ook aan de patiënt om te bepalen wie wanneer hoe geinformeerd wordt en er kunnen heel goede redenen zijn om mensen niet te informeren. Ik weet bijvoorbeeld van patiënten die een ouder met alzheimer hebben - voor wie het gewoon beter is om die mensen niet te informeren. Ik ken ook iemand die het haar vader nooit verteld heeft omdat die man heel moeilijk leeft en die man toch al aan het einde van zijn leven zat. Waarom het levenseinde van zoiemand extreem lastig maken?

De regels van de VU zijn achterhaald. Tijd om ze af te schaffen. En dat dat het einde van het VU-genderteam zou zijn - dat is de angst die de VU graag laat bestaan, want dat geeft hen alle macht om te roeren in patiënten hun leven op de manier die hen goed dunkt. Geef mij nu eens één goede reden WAAROM het afschaffen van buitensporige regels (zoals bijv. 4 weken tussen 2 gesprekken in de diagnosefase en bovenstaande regels in het contract voordat oestrogenen voorgeschreven worden) leidt tot het afschaffen van het VU-genderteam?! Ik ben er niet zo bang voor.

En als ze eerst eens beginnen om die buitensporige regels afschaffen kom ik later wel eens terug om ook de diagnosefase als geheel af te schaffen Ook dat leidt naar mijn inzicht niet tot het afschaffen van het VU-genderteam als geheel. Maar er is inderdaad wel wat meer tijd nodig om de omgeving van de VU voor dit idee warm te maken.

En Nannette: zie voor de discussie rond spijtoptanten mijn eerdere bericht waarin ik ook al vroeg wat beter is: een spijtoptant die -wel- een kans gehad heeft, of een genderdysfore vrouw die "in zijn eigen belang" niet geholpen wordt aan hormonen/SRS en die in haar leven dus -nooit- een kans krijgt? En mag ik je vragen of jij ooit gediagnoseerd bent en of je daarbij groen licht gekregen hebt?

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

Vrijheid van gender betekent dat een patiënt instemt met de gevolgen van de medicijnen (die in die brief ook benoemd worden - en daar ben ik het helemaal mee eens). Maar dat men eist dat je als vrouw gaat leven, je voornaam gaat veranderen en dat je je omgeving informeert - daar gaat men gewoon te ver in.

Waar jij naartoe wil (en dat is je goed recht) is het afschaffen van de geslachtsrollen "man" en "vrouw". Patient mag zelf bepalen wat hij/zij/het is. Toch?

Alleen zit dit zo ontzettend diep geworteld in onze samenleving dat dit vrijwel onmogelijk is. Jij bent er misschien klaar voor, maar is de rest van de samenleving dat ook? En dat zijn nogal wat mensen... 16 miljoen ongeveer...

Om dan je wil door te drammen en zeggen dat een genderteam achterhaald werkt, vind ik nogal "selfish". Dat is ongeveer hetzelfde dat een transseksueel onder behandeling ineens eist van zijn/haar omgeving dat ze hij/zij zeggen ipv van andersom. Maar is die omgeving er ook klaar voor voor zo'n verandering? Uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat zoiets tijd kost.

[Frederique_]

Hoi Chantal,

Natuurlijk kost zoiets tijd. Maar net als een transseksueel de ruimte EIST om zich als vrouw te mogen presenteren zul je van het genderteam ook moeten EISEN dat ze mensen die tussen de genders in wensen te leven respecteert in HUN levenskeuzes!

Stel jezelf maar eens de vraag of een ziekenhuis er is voor de patiënten of dat de patiënten er zijn voor het ziekenhuis. In mijn ogen geldt het eerste. Dus zou de wens van de patiënt leidend moeten zijn en niet de wens van de arts.

Verder heeft de medische wereld al sinds 2001 (SoC 6) de ruimte om hormonen-zonder-SRS breed in te voeren en de VU doet het 6 jaar later nog steeds niet... De gemiddelde omgeving van de trans doet er een a anderhalf jaar over om de trans in de nieuwe genderrol te accepteren...

Groetjes,

Frederique

[Chantal C.]

Natuurlijk kost zoiets tijd. Maar net als een transseksueel de ruimte EIST om zich als vrouw te mogen presenteren zul je van het genderteam ook moeten EISEN dat ze mensen die tussen de genders in wensen te leven respecteert in HUN levenskeuzes!

Dat willen ze misschien wel, alleen is het zoals Nannette al zei: ze zijn gebonden aan regels die vanuit hogerhand zijn opgelegd. Als je dat wil veranderen zal je in Den Haag moeten gaan klagen en niet in Amsterdam/Groningen bij een genderteam.

[Frederique_]

Dit is een van de grootste misverstanden die er is.

De VU is gebonden aan dezelfde wettelijke regels en voorschriften als dat vrij gevestigde psychologen en endocrinologen buiten een genderteam zijn. En toch kan de route Tanja van Hengel -> endocrinoloog-buiten-genderteam -> SRS in buitenland 2x zo snel en veel soepeler als bij de VU.

Mijn conclusie: de 3 regels waar ik hier tegen ageer (4 weken tussen 2 gesprekken binnen de diagnosefase en willen vaststellen waar een patiënt zich qua uiterlijk + informeren van omgeving aan moet houden, vrijheid van gender) zijn regels die vastgesteld zijn binnen de VU. En moeten dus ook binnen de VU opgelost worden. Het kan trouwens wel heel goed zijn dat dat niet binnen maar buiten het VU-genderteam ligt (bijv. in het bestuur of in de raad van commissarissen of in een ethische commissie of misschien nog wel ergens anders). Maar wel BINNEN de VU.

Groetjes,

Frederique

[ik ben hier niet meer]

Hallo Frederique,

ik kan me jouw irritatie heel goed voorstellen. Nu moet ik zeggen dat 10 jaar geleden er niet altijd per definitie 4 weken tussen 2 gesprekken moest zitten, maar in praktijk was het wel zo 1 gesprek per maand (er was een tekort aan psychologen toen, en zal nu ook wel weer zo zijn).
Voor de rest zijn er inderdaad een aantal regels die het VU zelf bepaalt waarschijnlijk. Maar welke wel en welke niet, geen flauw idee. Er zou dan een patiëntenraad genderteam moeten komen om te bepalen wat wel/niet goed is voor de patiënt.
Maar lees ik het nu goed dat de diagnostische fase, dus voor gebruik hormonen min 14 maanden is ? In mijn tijd was 3 gesprekken het minimum, en dan waren er nog wel wat extra regels die niet helder waren, volgens mij moest ik min 4 gesprekken hebben omdat ik getrouwd was en kinderen heb.

Maar er hier uitkomen over wat wel en niet kan zal helaas niet lukken, alhoewel de discussie zelf natuurlijk wel goed is.

Groetjes, Nannette

[Morbide]

Als je gelijk zou hebben dan zou je ook direkt uit de SP moeten gaan: wie geen idealen heeft hoort niet thuis in eender welke politieke partij. Dat zowel jij als ik lid van die partij zijn betekent dat we wel idealen hebben - zelfs als die op dit moment onbereikbaar lijken te zijn.

Simpelweg gaan roepen dat ik geen idealen heb omdat ze niet overeenstemmen met de jouwe getuigt van tunnelvisie, Frederique. Ook nog eens gaan roepen dat ik niks in de poltiek te zoeken heb, gaat wel erg ver en neigt naar extremisme. Ik ben sinds kort geen SP lid meer...

14 maanden

Inclusief of exclusief wachtlijst?

(want: waarom zou iemand op vrijwillige basis een geslachtsoperatie of borstvergroting of gezichtsverandering ondergaan als dat niet echt nodig is?!).

Omdat diegene misschien wel aan een psychose lijdt? Of omdat diegene na een ingrijpende gebeurtenis, bijvoorbeeld echtscheiding of overlijden partner, in een diep gat terechtgekomen is, eenzaam is geworden en die eenzaamheid invult door meer en meer aan travestie te gaan doen. Vervolgens komt deze persoon bij het LKG terecht waar zhij zeer hartelijk ontvangen wordt en waar zhij dus een gevoel van thuiskomen beleeft. Vervolgens kan zhij dit gevoel gaan linken met het zich uiten als vrouw/travestiet en daardoor kan die persoon zichzelf gaan wijsmaken dat zhij het leven veel beter aankan in het tegenovergestelde geslacht. Dat terwijl lid worden van een klaverjasvereniging o.i.d. ook een uitweg uit de eenzaamheid geboden zou kunnen hebben.