Travestie.org

Bij mij was dit omgekeerd zo. Ik werd door de jaren ongelukkiger en had het gevoel dat mijn leven (zowel mijn diabetes als mijn huishouding/vrije tijdsbesteding) helemaal stuk liep zonder dat ik wist wat ik daar tegen kon doen. Dankzij mijn ontdekking van mijn genderdysforie wist ik in ieder geval de richting waarin ik verder moest zoeken. En dat gaf hoop: hoe slecht het nu ook was, hoezeer ik ook stik (lees: letterlijk stekend) jaloers op meiden was, ik wist dat ik dat ooit niet meer zou zijn omdat ik dan ook -bijv- iedere dag de keus zou hebben om een rok of een broek te gaan dragen, of borsten zou hebben, of ....

En wat er verder ook gebeurde (ik ben echt vreselijk bang geweest voor wat er zou gebeuren als ik naar buiten zou gaan, heb meerdere weekeinden gehad waarbij mijn dag/nachtritme volledig op z'n kop stond, heb op het werk een tijdlang minder uren gedraaid omdat ik in mijn hoofd alleen maar bezig geweest ben met gendervragen, verdrietig geweest omdat het buiten mooi weer was en ik niet als vrouw naar buiten durfde en niet als man naar buiten wou - ik voelde me een opgesloten mooie vogel in een kooitje, enz), die hoop is er altijd wel geweest en gebleven. In die zin was het na begin 2004 altijd beter dan daarvoor.

Groetjes,

Frederique
... trotse TG

Jullie denken allemaal maar fijn wat je wilt. Maar ik vindt felicitaties niet echt op z'n plaats voor iemand die er net achter is gekomen dat hij/zij TS is en in transitie gaat. Ik denk dat condoleances meer op z'n plaats zouden zijn. Het is toch verschrikkelijk dat het zover heeft moet komen. Dat zijn geen dingen om over te jubelen.

Na de condoleances kan je pas gaan denken aan hormonen en daarnaast je 'slager' uit gaan zoeken.

Hmm.. voor mij is het eigenlijk meer een opluchting dan een afknapper hoor.. weet nu tenminste wat er fout is, en waarmee ik aan de slag kan

Dat iemand de moed heeft om aan een ander te vertellen wat er aan de hand is is mijns inziens wel degelijk een felicitatie waard. En verder ben je als mens echt niet minder als TS/TG/TV tov iemand die dat niet heeft. In die zin dus ook geen condoleance.
Persoonlijk word ik altijd wat iebelig als mensen "met mij meehuilen" omdat het allemaal zo erg is. Het is voor mij niet erg om TG te zijn. Ik ben blij met wie en wat ik ben. Ik zou er ook niet zonder willen. Ook als het niet altijd even gemakkelijk is...

Groetjes,

Frederique
... Trotse TG

Hier ben ik het helemaal mee eens:

Maar ik vind felicitaties niet echt op z'n plaats voor iemand die er net achter is gekomen dat hij/zij TS is en in transitie gaat.

Irene

Ik dus helemaal niet

Ik wel, als iemand een transitie nodig blijkt te hebben, dan is dat niks om over te juichen.

Als iemand een transitie ingaat dan gaat iemand op weg van iemand-die-er-verkeerd-uitziet naar iemand-die-er-goed-uitziet. Van iemand die vaak depressief en uitzichtsloos leefde naar iemand die de toekomst weer ziet zitten.

Op de een-of-andere manier lijkt het erop dat jullie (Irene en Morbide) het uitgangspunt hanteren dat mensen die een transitie ingaan per definitie beklagenswaardige personen zijn. Ik denk dat dat soms inderdaad zo is, maar tegelijkertijd weet ik dat er ook mensen zijn die zich helemaal niet willen laten beklagen door een ander. Ik ben er zelf één van.

Ik ben geen zielepiet omdat ik een transitie inging. Ik ben een sterk en krachtig mens dat via haar transitie nog sterker en krachtiger wordt. Geen enkele reden om mij niet toe te juichen!

Groetjes,

Frederique

Op de een-of-andere manier sta ik hierboven als gast. Geen idee waarom, 't zal een technische oorzaak hebben. Voor alle duidelijkheid: ik ben niet gebannd ofzo.

Groetjes,

Frederique

Misschien is dat het verschil tussen ik voel me meer vrouw dan man en ik voel me helemaal geen man.

Eerlijk gezegd snap ik niet waarom dit verschil zou maken in de manier waarop iemand in de transitie zit...

Groetjes,

Frederique

Frederique schreef:

heb op het werk een tijdlang minder uren gedraaid omdat ik in mijn hoofd alleen maar bezig geweest ben met gendervragen, verdrietig geweest omdat het buiten mooi weer was en ik niet als vrouw naar buiten durfde en niet als man naar buiten wou - ik voelde me een opgesloten mooie vogel in een kooitje, enz), die hoop is er altijd wel geweest en gebleven.

Dat gevoel ken ik maar al te goed, dat ik uit pure uitzichtloosheid nauwelijks nog functioneer en voortdrijf op routine, waarmee ik het voor de directe omgeving kan camoufleren.

Frederique schreef ook:

Op de een-of-andere manier lijkt het erop dat jullie (Irene en Morbide) het uitgangspunt hanteren dat mensen die een transitie ingaan per definitie beklagenswaardige personen zijn.

Dat lijkt misschien wel zo, maar zo zie ik het niet. Anderzijds is het in trensitie gaan een sprong in het duister die je normaal gesproken niemand toewenst, tenzij het de enige uitweg is.

Irene

Frederique_ schreef:Op de een-of-andere manier sta ik hierboven als gast. Geen idee waarom, 't zal een technische oorzaak hebben. Voor alle duidelijkheid: ik ben niet gebannd ofzo.

Inderdaad, en als het goed is is het opgelost.

Forumwatch schreef:Inderdaad, en als het goed is is het opgelost.

Klopt! (Als dit bericht goed gaat, tenminste )

Bedankt voor het oplossen,

Groetjes,

Frederique

Morbide schreef:Ik wel, als iemand een transitie nodig blijkt te hebben, dan is dat niks om over te juichen.

That's right......ik had me veel ellende kunnen besparen en had nog steeds DE relatie van mun leven.....was ik "maar" TV, was er verder niks aan de hand......daar kon mun omgeving van toen en mun vriendin best mee omgaan.....

.....en daar heb ik het nog niet over al die stomme operaties en dat stomme gedoen van een of andere genderteam.....had ik me dus ook alles kunnen besparen......