Je kunt ook een comming out folder maken waarin alle prominenten die van geslacht veranderd zijn een stukje schrijven, ik denk dat sommige mensen dan tovh hun van hun stokje vallen als ze zien dat het in alle lagen van de bevolking voorkomt, en het niet 'allemaal gekken' zijn, zoals je regelmatig leest bij reacties op stukjes in bv een artikel op nu.nl.
Maar ja, wie is er nu tegenwoordig nog zo idealistisch, zeker post-op ts zullen zoiets nooit massaal doen. De draak met elkaar steken en opscheppen dat de een meer passabel is dan de ander is tenslotte een veel beter tijdverdrijf (gelukkig hebben we dat onderwerp even in de vriezer staan op dit forum).
De kastdeuren gaan wagenwijd open
Moderator: Moderators
-
Morbide
- Forumdiva
- Berichten: 1636
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:52
- Locatie: Drachten
- Contacteer:
Maar Nannette, dan moeten we verklappen dat de koningin eh bilderberg jeweetwel, dat geheimpje. Misschien is het een idee dat Kelly een leuk filmpje maakt. =)
Echt een specifieke reden voor het onderwerp "travestie" hebben we niet. Maar onderwerpen als tienerzwangerschap, anorexia, HIV/aids, ... enz. waren al te vaak aanbod gekomen en die mochten we niet meer kiezen.
LOL, Ik vind het wel goed. Er is inderdaad een post op groep die een eigen weg inslaat, maar ik geloof niet dat die zo groot is. Inderdaad, het verleden achter je laten, dat moet nu eenmaal.
Hoe groot is de groep waar ik in leef? In principe verdien ik mijn geld als niet passabel en ik maak daar geen schande van. Wat niet kan dat kan niet.
Ik denk dat mijn groep groter is dan de Post OP types die onzichtbaar worden. Dat onzichtbaar neem ik met een korrel zout, want ik herken een trans snel. Ook mensen die niet trans zijn hebben het veel sneller door dan de trans wilt toegeven.
Ik blijf erbij dat wij een behoorlijk zwakke groep zijn. Die dames kunnen inderdaad niet opkomen.
Ik ben zelf voor betere dingen als een waardeloze CGB.
Ik vind er moet gewoon een anti discriminatie politie komen die bedrijven controleert, spioneert, infiltreert. Maar ik zeg ook niet dat ik ga garanderen dat mijn idee zal werken. Maar ik zie het als enige oplossing. Je ziet toch dat bij zoveel bedrijven homo zijn al niet toegestaan is? Trans zijn is dan helemaal uit den boze.
Reken maar dat onze vijand niet slaapt. Al die verdeeldheid in de T wereld is normaal, maar het maakt ook weer zwakheid. Misschien hoort dat bij het vrouw zijn? Vrouwen wereld is erg ingewikkeld. Zie maar een eenheid te krijgen op een Miss Etam afdeling, waar alleen dames werken op een enkele gozer na. Daar is alleen een wereld van de vaste werknemers en de uitzendkrachten.
Vroeger had ik een rap gemaakt.
Op een beat van Aphex Twin:
I am TEA the woman that people don't see
Look like man
Don't give a damn
When you are a man there are certain taboos
When you are a woman there are even more rules
When you are a TEA, you don't really have much right to be
TEA= the Trans EurAsian
De TEA heeft een eigen vlag, hier werd volledige toewijding voor gezworen. Het uitvoerend orgaan noemde ik the Trans Human Army. Soms had ik de rol van Generaal en later steeds meer de Soldaat, want uiteindelijk moet die de boel voor elkaar krijgen.
Gelukkig leef ik nu in een tijd, dat ik weet waar mijn opa vandaan komt en zie ik meer van Friesland dan hij had gekund. Mijn opa was in Franeker geboren, maar in Indonesie opgegroeid en toen de Indonesiers ons er uit kijlde, is hij naar Suriname gegaan. Eigenlijk is hij misschien alleen een Fries in DNA. Dat ik een militairistische stroming moest hanteren was zijn enige les als klein kind. Het enige wat ik van hem heb is een militairistisch verslag. Maar ik heb hem ook maar 1 keer ontmoet.
Van de andere kant stam ik van een slaven familie die is vrij gekocht door een VOC koopman. Dat is wel een Indische familie en daar kan je niet meer zeggen die is meer pinda dan kaas etc.
Ik ga weer dromen van mijn nieuwe Frieze held. Weten jullie niet waarom ik de laatste tijd zo stil ben? Ik heb Epke Zonderland ontdekt, ow en Lemmer! Wat is het daar mooi! SOrry maar ik laat de vlag in de kast en moet blijven hameren achter mijn studeer center. Maar eh, ik ben al een maand van de drank en de sigaretten.
Hoe groot is de groep waar ik in leef? In principe verdien ik mijn geld als niet passabel en ik maak daar geen schande van. Wat niet kan dat kan niet.
Ik denk dat mijn groep groter is dan de Post OP types die onzichtbaar worden. Dat onzichtbaar neem ik met een korrel zout, want ik herken een trans snel. Ook mensen die niet trans zijn hebben het veel sneller door dan de trans wilt toegeven.
Ik blijf erbij dat wij een behoorlijk zwakke groep zijn. Die dames kunnen inderdaad niet opkomen.
Ik ben zelf voor betere dingen als een waardeloze CGB.
Ik vind er moet gewoon een anti discriminatie politie komen die bedrijven controleert, spioneert, infiltreert. Maar ik zeg ook niet dat ik ga garanderen dat mijn idee zal werken. Maar ik zie het als enige oplossing. Je ziet toch dat bij zoveel bedrijven homo zijn al niet toegestaan is? Trans zijn is dan helemaal uit den boze.
Reken maar dat onze vijand niet slaapt. Al die verdeeldheid in de T wereld is normaal, maar het maakt ook weer zwakheid. Misschien hoort dat bij het vrouw zijn? Vrouwen wereld is erg ingewikkeld. Zie maar een eenheid te krijgen op een Miss Etam afdeling, waar alleen dames werken op een enkele gozer na. Daar is alleen een wereld van de vaste werknemers en de uitzendkrachten.
Vroeger had ik een rap gemaakt.
Op een beat van Aphex Twin:
I am TEA the woman that people don't see
Look like man
Don't give a damn
When you are a man there are certain taboos
When you are a woman there are even more rules
When you are a TEA, you don't really have much right to be
TEA= the Trans EurAsian
De TEA heeft een eigen vlag, hier werd volledige toewijding voor gezworen. Het uitvoerend orgaan noemde ik the Trans Human Army. Soms had ik de rol van Generaal en later steeds meer de Soldaat, want uiteindelijk moet die de boel voor elkaar krijgen.
Gelukkig leef ik nu in een tijd, dat ik weet waar mijn opa vandaan komt en zie ik meer van Friesland dan hij had gekund. Mijn opa was in Franeker geboren, maar in Indonesie opgegroeid en toen de Indonesiers ons er uit kijlde, is hij naar Suriname gegaan. Eigenlijk is hij misschien alleen een Fries in DNA. Dat ik een militairistische stroming moest hanteren was zijn enige les als klein kind. Het enige wat ik van hem heb is een militairistisch verslag. Maar ik heb hem ook maar 1 keer ontmoet.
Van de andere kant stam ik van een slaven familie die is vrij gekocht door een VOC koopman. Dat is wel een Indische familie en daar kan je niet meer zeggen die is meer pinda dan kaas etc.
Ik ga weer dromen van mijn nieuwe Frieze held. Weten jullie niet waarom ik de laatste tijd zo stil ben? Ik heb Epke Zonderland ontdekt, ow en Lemmer! Wat is het daar mooi! SOrry maar ik laat de vlag in de kast en moet blijven hameren achter mijn studeer center. Maar eh, ik ben al een maand van de drank en de sigaretten.
"Girl! No worries if your Slavic dude let you down!
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
Before sunrise there is a more courteous and more tall Slavic!
Ты нарисуй мне солнышко и нарисуй закат!
―Centurion to Anakin
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Frederique schreef :
Zie ook in het artikel: het gaat zogezegd om "het moment aan te duiden waarop een homo, lesbienne, biseksueel of transgender voor zijn of haar seksualiteit uitkomt". Wie zoiets schrijft weet duidelijk niets van transgenders af...
Hoezo ?
Leg dat eens uit ?
Ik begrijp er echt niks van.
Heeft een transgender dan geen seksualiteit ?
Of ga je er van uit dat elke transgender per definitie a-seksueel is ?
Mij lijkt het een heel erg normaal dat mensen zich afvragen hoe het met de seksualiteit van een transgender zit.
Hoe gaat dat dan als een transgender op stap gaat om een partner te zoeken ?
Vraag : ben je een man of een vrouw ?
Transgender : ik voel me 50% man en 50% vrouw
Vraag : vrij je met mannen, vrouwen of met mannen en vrouwen ?
Lijkt mij een normale vraag toch ?
Het kan toch best zijn dat een transgender zichzelf ziet als heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel ?
Ergens moet je je seksualiteit toch ook gaan ontdekken als transgender.
Ook een TS heeft een seksuele voorkeur trouwens.
Wat misschien wel speciaal is, is dat de seksuele voorkeur als eens kan wijzigen pre-op/post-op .....maar dat is ook weer heel individueel.
Groeten,
Mel
Zie ook in het artikel: het gaat zogezegd om "het moment aan te duiden waarop een homo, lesbienne, biseksueel of transgender voor zijn of haar seksualiteit uitkomt". Wie zoiets schrijft weet duidelijk niets van transgenders af...
Hoezo ?
Leg dat eens uit ?
Ik begrijp er echt niks van.
Heeft een transgender dan geen seksualiteit ?
Of ga je er van uit dat elke transgender per definitie a-seksueel is ?
Mij lijkt het een heel erg normaal dat mensen zich afvragen hoe het met de seksualiteit van een transgender zit.
Hoe gaat dat dan als een transgender op stap gaat om een partner te zoeken ?
Vraag : ben je een man of een vrouw ?
Transgender : ik voel me 50% man en 50% vrouw
Vraag : vrij je met mannen, vrouwen of met mannen en vrouwen ?
Lijkt mij een normale vraag toch ?
Het kan toch best zijn dat een transgender zichzelf ziet als heteroseksueel, homoseksueel of biseksueel ?
Ergens moet je je seksualiteit toch ook gaan ontdekken als transgender.
Ook een TS heeft een seksuele voorkeur trouwens.
Wat misschien wel speciaal is, is dat de seksuele voorkeur als eens kan wijzigen pre-op/post-op .....maar dat is ook weer heel individueel.
Groeten,
Mel
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Nanette schreef :
Hallo Frederique,
helaas zal het waarschijnlijk onmogelijk zijn om de ts te organiseren en samen te krijgen, bijna alle post-ops willen niets meer met het verleden te maken hebben, en ontkennen daarmee de problemen die ze gehad hebben.
Hier ga je wat te snel vind ik.
Ik zal nooit ontkennen dat de transitie-tijd lastig is geweest, ik heb er alleen geen behoefte aan om dat aan iedereen blijven te vertellen.
Als je een moeilijke fase hebt gekend in je leven dan moet je er vroeg of laat afstand van kunnen nemen.
Je kan iemand dierbaar verliezen, je kan daar een tijdje bij blijven stilstaan maar vroeg of laat moet je verder met je leven.
De tijd loopt verder en je leven gaat ook verder.
Het is hetzelfde met de lastige transitie-tijd .....éénmaal alles achter de rug wil je gewoon verder met je leven.
Dat wil echter niet zeggen dat je voor jezelf niet weet hoe lastig het is geweest.
Het is heel vreemd misschien ...maar op een dag krijg je dat speciale gevoel. Ik ben mezelf. Ik hoef niet meer te doen alsof ik iemand ben of alsof ik iemand zou willen zijn.
Het is wat lastig te omschrijven, het is zoiets van : ok ....en nu is de storm gaan liggen. Mijn leven verloopt terug normaal, het leven gaat weer gewoon zijn gang.
Je kan na een auto-ongeluk ook 1000 maal het verhaal vertellen van dat ongeluk, maar op een bepaald ogenblik verwerk je dat trauma en ga je verder met je leven.
Tja hoe leg ik dat dan uit .......het is niet zoiets van een gebrek aan solidariteit met de 'groep' (een illusie trouwen, want de T-wereld is echt geen "groep").
Daar heeft het niks mee te maken vind ik nu.
Ergens wil je nog input geven en wat achterlaten voor andere mensen die nog volgen, omdat je ergens weet ....mogelijk gaan andere mensen dezelfde weg volgen.
Via internet kan dat relatief anoniem en bereik je toch best een pak mensen ....maar meer zit er bij mij ook niet meer in.
Er is geen nood (meer) om de straat op te gaan en de aandacht op mij te trekken.
Groeten,
Mel
Hallo Frederique,
helaas zal het waarschijnlijk onmogelijk zijn om de ts te organiseren en samen te krijgen, bijna alle post-ops willen niets meer met het verleden te maken hebben, en ontkennen daarmee de problemen die ze gehad hebben.
Hier ga je wat te snel vind ik.
Ik zal nooit ontkennen dat de transitie-tijd lastig is geweest, ik heb er alleen geen behoefte aan om dat aan iedereen blijven te vertellen.
Als je een moeilijke fase hebt gekend in je leven dan moet je er vroeg of laat afstand van kunnen nemen.
Je kan iemand dierbaar verliezen, je kan daar een tijdje bij blijven stilstaan maar vroeg of laat moet je verder met je leven.
De tijd loopt verder en je leven gaat ook verder.
Het is hetzelfde met de lastige transitie-tijd .....éénmaal alles achter de rug wil je gewoon verder met je leven.
Dat wil echter niet zeggen dat je voor jezelf niet weet hoe lastig het is geweest.
Het is heel vreemd misschien ...maar op een dag krijg je dat speciale gevoel. Ik ben mezelf. Ik hoef niet meer te doen alsof ik iemand ben of alsof ik iemand zou willen zijn.
Het is wat lastig te omschrijven, het is zoiets van : ok ....en nu is de storm gaan liggen. Mijn leven verloopt terug normaal, het leven gaat weer gewoon zijn gang.
Je kan na een auto-ongeluk ook 1000 maal het verhaal vertellen van dat ongeluk, maar op een bepaald ogenblik verwerk je dat trauma en ga je verder met je leven.
Tja hoe leg ik dat dan uit .......het is niet zoiets van een gebrek aan solidariteit met de 'groep' (een illusie trouwen, want de T-wereld is echt geen "groep").
Daar heeft het niks mee te maken vind ik nu.
Ergens wil je nog input geven en wat achterlaten voor andere mensen die nog volgen, omdat je ergens weet ....mogelijk gaan andere mensen dezelfde weg volgen.
Via internet kan dat relatief anoniem en bereik je toch best een pak mensen ....maar meer zit er bij mij ook niet meer in.
Er is geen nood (meer) om de straat op te gaan en de aandacht op mij te trekken.
Groeten,
Mel
-
ik ben hier niet meer
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Ja, en na een geslachtsverandering kun je jezelf 1 miljoen keer vertellen dat je leven weer normaal verloopt, maar als je de hele geslachtsverandering kunt af doen als iets 'dat is nu eenmaal gebeurd' denk ik dat dat kort door de bocht is.lief dinnetje schreef:Het is wat lastig te omschrijven, het is zoiets van : ok ....en nu is de storm gaan liggen. Mijn leven verloopt terug normaal, het leven gaat weer gewoon zijn gang.
Je kan na een auto-ongeluk ook 1000 maal het verhaal vertellen van dat ongeluk, maar op een bepaald ogenblik verwerk je dat trauma en ga je verder met je leven.
En op een gegeven moment verwerk je het trauma is ook niet bij iedereen het geval, genoeg mensen krijgen een post traumatische stress stoornis na een ingrijpende gebeurtenis.
En zo laat ook het leven in een verkeerd lichaam en en het proces van de geslachtsverandering zijn sporen na bij iedereen. Genoeg mensen ontkennen deze problemen, en gaan weer opnieuw de kast in met deze problemen, bang dat mensen denken dat ze gek zijn oid.
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Melina,
De gemiddelde homo die op 11 oktober de straat opgaat naar zo'n feestje zal geen behoefte hebben om "de straat op te gaan en de aandacht op zich te trekken". Ze staan daar niet voor zichzelf, ze staan daar om homo's die nog in de kast zijn en die ergens als "toevallige toeschouwer" tussen het publiek staan een hart onder de riem te steken.
Zo kun jij ook op zo'n podium staan. Met jouw verhaal, als steun voor een travestiet, een transgender of een transseksueel die nog in de kast zit.
En dat jij dat niet doet en die homo's wel, dat is precies het verschil tussen de homobeweging en de transbeweging. Voor (veel) transen is onzichtbaarheid zo belangrijk geworden dat geen mens mag weten dat ze ooit trans geweest zijn. Want o wee als ze jou dan anders zouden gaan zien of behandelen dan een biologische vrouw... Eigenlijk zit je met zo'n houding (weer) in een zelfgebouwde kast...
Groetjes,
Frederique
De gemiddelde homo die op 11 oktober de straat opgaat naar zo'n feestje zal geen behoefte hebben om "de straat op te gaan en de aandacht op zich te trekken". Ze staan daar niet voor zichzelf, ze staan daar om homo's die nog in de kast zijn en die ergens als "toevallige toeschouwer" tussen het publiek staan een hart onder de riem te steken.
Zo kun jij ook op zo'n podium staan. Met jouw verhaal, als steun voor een travestiet, een transgender of een transseksueel die nog in de kast zit.
En dat jij dat niet doet en die homo's wel, dat is precies het verschil tussen de homobeweging en de transbeweging. Voor (veel) transen is onzichtbaarheid zo belangrijk geworden dat geen mens mag weten dat ze ooit trans geweest zijn. Want o wee als ze jou dan anders zouden gaan zien of behandelen dan een biologische vrouw... Eigenlijk zit je met zo'n houding (weer) in een zelfgebouwde kast...
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Nanette schreef :
En zo laat ook het leven in een verkeerd lichaam en en het proces van de geslachtsverandering zijn sporen na bij iedereen. Genoeg mensen ontkennen deze problemen, en gaan weer opnieuw de kast in met deze problemen, bang dat mensen denken dat ze gek zijn oid.
Als de diagnose van trans klopt dan moet een SRS een opluchting zijn.
En dat was het voor mij zeker wel.
Fysiek is er hinder geweest door de vele operaties, mentaal viel het proces voor mezelf dus wel mee.
Voor (veel) transen is onzichtbaarheid zo belangrijk geworden dat geen mens mag weten dat ze ooit trans geweest zijn. Want o wee als ze jou dan anders zouden gaan zien of behandelen dan een biologische vrouw... Eigenlijk zit je met zo'n houding (weer) in een zelfgebouwde kast...
Dat gevoel heb ik helemaal niet.
Het leven is gewoon gemakkelijker als je niet constant uitleg moet geven aan andere mensen.
Voor de transitie zat ik wel met een probleem, want ik moest een heel stuk van mezelf verborgen houden.
Nu heb ik nog één leven en overal waar ik kom is dat in een éénduidig en duidelijk 'gender'.
Het lastige was vroeger het 'switchen' + dan nog dat de switch zorgde voor een heel ander leven.
Man en vrouw waren eigenlijk perfekt gescheiden vroeger.
Nu loopt alles door elkaar en dat maakt het leven aangenaam.
1 geest en 1 lichaam.
Het voelt dus niet aan als in de 'kast' zitten. Vroeger duidelijk wel.
De tijdslijn is belangrijk.
Vroeger kon ik op dezelfde dag zowel als man dan als vrouw (gender bedoel ik dan, niet geslacht) door het leven gaan,nu is die optie er niet meer. Het gender en geslacht is nu altijd 100% vrouw.
Het is dan gewoon handig dat ook naar buiten toe er geen twijfel bestaat of geen discussie moet worden gevoerd over je gender/geslacht.
het verleden mag gewoon rusten en dat is helemaal niet hetzelfde dan in de 'kast' zitten.
Je hebt gewoon een fase afgesloten in je leven en je bent een nieuwe fase begonnen.
Dat gevoel en die houding is niet alleen belangrijk voor jezelf, maar is ook belangrijk voor je omgeving en in mijn geval ook voor mijn 'normale' ontwikkeling als vrouw binnen de maatschappij.
Het is gewoon fantastisch om te kunnen 'zijn' zonder continu op 'specifieke' vragen te moeten antwoorden over het trans-onderwerp.
In transitie is dat zeer vaak het geval.....nu gaat het er al een tijdje niet meer over, zelfs niet in persoonlijke kring. Het 'trauma' is dus ook verwerkt door mijn direkte omgeving.
Het gesprek gaat dus niet meer over operaties en gender related dingen, maar over : werk, sport, relaties......en dat is dus echt wel een enorme opluchting voor mezelf.
Ik was het na enige tijd echt wel beu om door iedereen gezien te worden als : 'een speciaal geval', ik had mentaal zelf die rust absoluut nodig na enkele zeer zware jaren (5 operaties in 2 jaar + een volledig hormonale switch).
Groetjes,
Mel
En zo laat ook het leven in een verkeerd lichaam en en het proces van de geslachtsverandering zijn sporen na bij iedereen. Genoeg mensen ontkennen deze problemen, en gaan weer opnieuw de kast in met deze problemen, bang dat mensen denken dat ze gek zijn oid.
Als de diagnose van trans klopt dan moet een SRS een opluchting zijn.
En dat was het voor mij zeker wel.
Fysiek is er hinder geweest door de vele operaties, mentaal viel het proces voor mezelf dus wel mee.
Voor (veel) transen is onzichtbaarheid zo belangrijk geworden dat geen mens mag weten dat ze ooit trans geweest zijn. Want o wee als ze jou dan anders zouden gaan zien of behandelen dan een biologische vrouw... Eigenlijk zit je met zo'n houding (weer) in een zelfgebouwde kast...
Dat gevoel heb ik helemaal niet.
Het leven is gewoon gemakkelijker als je niet constant uitleg moet geven aan andere mensen.
Voor de transitie zat ik wel met een probleem, want ik moest een heel stuk van mezelf verborgen houden.
Nu heb ik nog één leven en overal waar ik kom is dat in een éénduidig en duidelijk 'gender'.
Het lastige was vroeger het 'switchen' + dan nog dat de switch zorgde voor een heel ander leven.
Man en vrouw waren eigenlijk perfekt gescheiden vroeger.
Nu loopt alles door elkaar en dat maakt het leven aangenaam.
1 geest en 1 lichaam.
Het voelt dus niet aan als in de 'kast' zitten. Vroeger duidelijk wel.
De tijdslijn is belangrijk.
Vroeger kon ik op dezelfde dag zowel als man dan als vrouw (gender bedoel ik dan, niet geslacht) door het leven gaan,nu is die optie er niet meer. Het gender en geslacht is nu altijd 100% vrouw.
Het is dan gewoon handig dat ook naar buiten toe er geen twijfel bestaat of geen discussie moet worden gevoerd over je gender/geslacht.
het verleden mag gewoon rusten en dat is helemaal niet hetzelfde dan in de 'kast' zitten.
Je hebt gewoon een fase afgesloten in je leven en je bent een nieuwe fase begonnen.
Dat gevoel en die houding is niet alleen belangrijk voor jezelf, maar is ook belangrijk voor je omgeving en in mijn geval ook voor mijn 'normale' ontwikkeling als vrouw binnen de maatschappij.
Het is gewoon fantastisch om te kunnen 'zijn' zonder continu op 'specifieke' vragen te moeten antwoorden over het trans-onderwerp.
In transitie is dat zeer vaak het geval.....nu gaat het er al een tijdje niet meer over, zelfs niet in persoonlijke kring. Het 'trauma' is dus ook verwerkt door mijn direkte omgeving.
Het gesprek gaat dus niet meer over operaties en gender related dingen, maar over : werk, sport, relaties......en dat is dus echt wel een enorme opluchting voor mezelf.
Ik was het na enige tijd echt wel beu om door iedereen gezien te worden als : 'een speciaal geval', ik had mentaal zelf die rust absoluut nodig na enkele zeer zware jaren (5 operaties in 2 jaar + een volledig hormonale switch).
Groetjes,
Mel
-
ik ben hier niet meer
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
Melina, als je denkt dat je nu door je omgeving niet meer als een speciaal geval gezien wordt, maak je toch een enorme denkfout. Je wordt nog steeds zo gezien, alleen zegt men het niet meer, en dat is een enorm groot verschil. Ook geloof ik niet dat het lange tijd leven in het verkeerde lichaam en de geslachtsverandering geen sporen nalaat, en je na je SRS gewoon kunt leven alsof er nooit iets aan de hand is geweest, dan ontken je gewoon je leven.
-
lief dinnetje
- Eredivisie
- Berichten: 874
- Lid geworden op: di aug 29, 2006 19:19
Nannette
Melina, als je denkt dat je nu door je omgeving niet meer als een speciaal geval gezien wordt, maak je toch een enorme denkfout. Je wordt nog steeds zo gezien, alleen zegt men het niet meer, en dat is een enorm groot verschil.
Dat is zeker zo voor mensen die de transitie hebben meegemaakt.
Maar dat geeft voor mij dan ook wel aan dat ze het verwerkt hebben.
Het feit dat het voor hen niet meer nodig is om er steeds over te beginnen is voor mij een indicatie dat ze er mee kunnen leven.
Voor mensen die het niet weten is er blijkbaar niet veel aan de hand.
Ik heb in elk geval niet langer het gevoel dat mensen die ik na de transitie leer kennen me als een 'speciaal geval' bekijken.
Mogelijk weten ze het niet eens .....ik krijg er in elk geval geen vragen of opmerkingen meer over.
Ook geloof ik niet dat het lange tijd leven in het verkeerde lichaam en de geslachtsverandering geen sporen nalaat, en je na je SRS gewoon kunt leven alsof er nooit iets aan de hand is geweest, dan ontken je gewoon je leven.
Veel leven is er voor de transitie niet echt geweest.
Het lijkt inderdaad wel of alles herbegint voor mij.
klinkt misschien wat vreemd, maar zo voelt het nu wel aan.
Uiteraard zit je met wat problemen.
Namelijk ik ben fysiek geen 18 jaar meer, maar ik gedraag en voel me soms wel zoals iemand van 18 jaar.
Het is soms wel leuk , maar ergens merk je dan wel dat je door je fysieke leeftijd met beperkingen zit.
Groetjes,
Mel
Melina, als je denkt dat je nu door je omgeving niet meer als een speciaal geval gezien wordt, maak je toch een enorme denkfout. Je wordt nog steeds zo gezien, alleen zegt men het niet meer, en dat is een enorm groot verschil.
Dat is zeker zo voor mensen die de transitie hebben meegemaakt.
Maar dat geeft voor mij dan ook wel aan dat ze het verwerkt hebben.
Het feit dat het voor hen niet meer nodig is om er steeds over te beginnen is voor mij een indicatie dat ze er mee kunnen leven.
Voor mensen die het niet weten is er blijkbaar niet veel aan de hand.
Ik heb in elk geval niet langer het gevoel dat mensen die ik na de transitie leer kennen me als een 'speciaal geval' bekijken.
Mogelijk weten ze het niet eens .....ik krijg er in elk geval geen vragen of opmerkingen meer over.
Ook geloof ik niet dat het lange tijd leven in het verkeerde lichaam en de geslachtsverandering geen sporen nalaat, en je na je SRS gewoon kunt leven alsof er nooit iets aan de hand is geweest, dan ontken je gewoon je leven.
Veel leven is er voor de transitie niet echt geweest.
Het lijkt inderdaad wel of alles herbegint voor mij.
klinkt misschien wat vreemd, maar zo voelt het nu wel aan.
Uiteraard zit je met wat problemen.
Namelijk ik ben fysiek geen 18 jaar meer, maar ik gedraag en voel me soms wel zoals iemand van 18 jaar.
Het is soms wel leuk , maar ergens merk je dan wel dat je door je fysieke leeftijd met beperkingen zit.
Groetjes,
Mel
lief dinnetje schreef:Nannette
Veel leven is er voor de transitie niet echt geweest.
Het lijkt inderdaad wel of alles herbegint voor mij.
klinkt misschien wat vreemd, maar zo voelt het nu wel aan.
Uiteraard zit je met wat problemen.
Namelijk ik ben fysiek geen 18 jaar meer, maar ik gedraag en voel me soms wel zoals iemand van 18 jaar.
Het is soms wel leuk , maar ergens merk je dan wel dat je door je fysieke leeftijd met beperkingen zit.
Groetjes,
Mel
Wat je schrijft van voor de transitie kan ik niet over oordelen, Wel over dat je je anders voelt als vrouw. Dat merk ik zelf ook. En ja ik wil me vaak jonger kleden als dat ik ben en dat geeft soms wel problemen. Maar als ik de kleedstijl van mijn eigen leeftijd neem dan kan ik beter in een zak gaan lopen. Zo oudbollig dat is. Dus neem ik toch de uitdaging aan om me jeugdiger te kleden en daar dan maar voor na gekeken te worden of om opmerkingen te krijgen.
Tenslotte moeten we samen toch de mensheid zover krijgen, dat iedereen gekleed kan gaan zoals die dat zelf wil.
Bio-vrouwen kunnen dat al heel lang. en krijgen zelfs complimenten.
Groetjes Bea.
beide sexen te kennen en daar vol van te genieten en te leven
-
ik ben hier niet meer
- Forumdiva
- Berichten: 1695
- Lid geworden op: vr mar 16, 2007 12:25
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
HEMA Nijmegen klaar voor Coming Out Day
HEMA Nijmegen klaar voor Coming Out Day
10-10-2008 Hema Nijmegen-centrum staat helemaal in de startblokken voor de 1e Nationale Coming Out Dag zaterdag 11 oktober.
In het filiaal zijn de gebruikelijke aanbiedingen vervangen door posters die Coming Out Dag aankondigen, HEMA-medewerkers dragen een 11 oktober button, de kassa’s zijn voorzien van flyers met daarop achtergrondinformatie over deze dag en in de etalages prijken foto’s van Erwin Olaf met daarop koppels van gelijk geslacht.
Er worden in verschillende steden activiteiten georganiseerd, maar COC Nijmegen heeft i.s.m. de GGD Regio Nijmegen een unieke gastheer gevonden voor hun activiteiten in Nijmegen, namelijk het restaurant van de Hema. De activiteiten zullen in het teken staan van Onderwijs & Jongeren.
Bijzondere gast op deze middag is Minister Plasterk. Deze zal de activiteiten in de Hema bijwonen en zal samen met een Nijmeegse leerling een nieuwe onderwijs- website lanceren en de eerste promotiematerialen voor deze nieuwe website in ontvangst nemen.
Coming Out Dag wordt op 11 oktober voor het eerst ook in Nederland georganiseerd op initiatief van het Ministerie van OCW en COC Nederland. Deze dag is bedoeld om steun te vragen voor mannen en vrouwen die een ‘coming out’ hebben. Dit is het moment waarop een homo, lesbienne, biseksueel of transgender voor zijn of haar seksualiteit uit komt.
[Bron: COC NL]
10-10-2008 Hema Nijmegen-centrum staat helemaal in de startblokken voor de 1e Nationale Coming Out Dag zaterdag 11 oktober.
In het filiaal zijn de gebruikelijke aanbiedingen vervangen door posters die Coming Out Dag aankondigen, HEMA-medewerkers dragen een 11 oktober button, de kassa’s zijn voorzien van flyers met daarop achtergrondinformatie over deze dag en in de etalages prijken foto’s van Erwin Olaf met daarop koppels van gelijk geslacht.
Er worden in verschillende steden activiteiten georganiseerd, maar COC Nijmegen heeft i.s.m. de GGD Regio Nijmegen een unieke gastheer gevonden voor hun activiteiten in Nijmegen, namelijk het restaurant van de Hema. De activiteiten zullen in het teken staan van Onderwijs & Jongeren.
Bijzondere gast op deze middag is Minister Plasterk. Deze zal de activiteiten in de Hema bijwonen en zal samen met een Nijmeegse leerling een nieuwe onderwijs- website lanceren en de eerste promotiematerialen voor deze nieuwe website in ontvangst nemen.
Coming Out Dag wordt op 11 oktober voor het eerst ook in Nederland georganiseerd op initiatief van het Ministerie van OCW en COC Nederland. Deze dag is bedoeld om steun te vragen voor mannen en vrouwen die een ‘coming out’ hebben. Dit is het moment waarop een homo, lesbienne, biseksueel of transgender voor zijn of haar seksualiteit uit komt.
[Bron: COC NL]
Kijk ook eens op de genderkalender !
-
Frederique_
- Forum Junkie
- Berichten: 4825
- Lid geworden op: do apr 01, 2004 19:44
- Locatie: Amstelhoek (20km van Amsterdam)
- Contacteer:
Jaloeeeeeers!!!
Waarom staan wij niet op zo'n manier in de schijnwerpers?
Groetjes,
Frederique
Waarom staan wij niet op zo'n manier in de schijnwerpers?
Groetjes,
Frederique
Kijk ook eens op de genderkalender !