Travestie.org

Tja... op mijn werk weten ze nu allemaal al van mijn Trans gevoelens en mijn wens tot aanpassing van mijn lichaam. Dus die stap zal waarschijnlijk makkelijker zijn dan in de bus naar het station en op de trein naar werk stappen.

Marleen Otto schreef:Tja... op mijn werk weten ze nu allemaal al van mijn Trans gevoelens en mijn wens tot aanpassing van mijn lichaam. Dus die stap zal waarschijnlijk makkelijker zijn dan in de bus naar het station en op de trein naar werk stappen.

Interessante gedachte, maar wanneer jij straks als vrouw in de trein stapt, zien de andere passagiers in de eerste plaats een vrouw en niet iemand met transgevoelens. Dat weten ze niet en er is ook geen reden waarom wel... Hoe anoniemer de omgeving, hoe makkelijker om er als vrouw in te passen...

Arike schreef:

Marleen Otto schreef:Tja... op mijn werk weten ze nu allemaal al van mijn Trans gevoelens en mijn wens tot aanpassing van mijn lichaam. Dus die stap zal waarschijnlijk makkelijker zijn dan in de bus naar het station en op de trein naar werk stappen.

Interessante gedachte, maar wanneer jij straks als vrouw in de trein stapt, zien de andere passagiers in de eerste plaats een vrouw en niet iemand met transgevoelens. Dat weten ze niet en er is ook geen reden waarom wel... Hoe anoniemer de omgeving, hoe makkelijker om er als vrouw in te passen...

ligt er maar net aan hoe je je presenteert toch?


de mening van die anonieme passagiers is iig niet belangrijk, al zou je er van kunnen leren naturlijk

Marleen, geef jezelf de ruimte en verwen jezelf met een mooie damesjas. Desnoods in Utrecht, desnoods uit de kringloop. Maakt niet uit wat voor damesjas, het is voor jou en geniet ervan.

Wat werk betreft: momenteel hou ik Josette buiten mijn werk. Over de laarzen mogen ze me alles vragen, maar de rest hou ik binnenshuis

Joyy schreef:
ligt er maar net aan hoe je je presenteert toch?

idd ... als je je als vrouw presenteert dan .... ... logisch toch

ff erg kritisch, ook naar mezelf, jezelf presenteren als mevrouw bied geen garantie dat de buitenwereld je ook als mevrouw signaleert en ervaart

Ik vrees dat je gelijk hebt Joy, maar ik heb zo'n gevoel dat de presentatie van Marleen wel in orde is, vraag me niet waar dat op gebaseerd is, is gewoon mijn gevoel.

Irene

Joyy schreef:ff erg kritisch, ook naar mezelf, jezelf presenteren als mevrouw bied geen garantie dat de buitenwereld je ook als mevrouw signaleert en ervaart

ahum ja, resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst (ook niet die van mij zelf...). Maar wat ik wil zeggen: Ga vooral niet op pad met te denken "ik ben een trans en straks zien ze dat ..." want dan heb je het al al half verloren. Zelfvertrouwen dat je er mag zijn is gewoon een belangrijk eerste basisstap.

Irene schreef:Ik vrees dat je gelijk hebt Joy, maar ik heb zo'n gevoel dat de presentatie van Marleen wel in orde is, vraag me niet waar dat op gebaseerd is, is gewoon mijn gevoel.

Irene

dat gevoel had ik dus ook

Irene schreef:Ik vrees dat je gelijk hebt Joy, maar ik heb zo'n gevoel dat de presentatie van Marleen wel in orde is, vraag me niet waar dat op gebaseerd is, is gewoon mijn gevoel.

Irene

Nou... ik heb haar werkelijk in het verleden monddood gemaakt en volledig geblokkeerd. Sterker nog.... toen ik mijn vriendin leerde kennen en haar over mijn genderdysfore gevoelens vertelde had ik het er zelf over dat ik haar heb geprobeerd te vermoorden omdat ik niet overweg kon met de gevoelens.... Veel later begreep ik pas wie ik was....

Het zal je niet verbazen, maar ook dat komt me bekend voor, het begint allemaal bij zelfacceptatie.

irene

Maf... maar ik weet niet uit welke lade van de kast ik bepaalde vrouwelijke trekjes weer tevoorschijn moet halen. Wellicht ben ik behoorlijk hard geweest naar mezelf, en daardoor bepaalde dingen verleerd. Maar Ik geef mezelf nu wel de ruimte... alhoewel daarmee ook mijn GID gevoelens toenemen. Is er bijvoorbeeld een trucje om als vrouw te lopen... dat zwierige gedraai met je heupen... dat zou al een lekkere start zijn. Okee... ik loop niet als de doorsnee man, en probeer een zo neutraal mogelijke loop neer te zetten...

Ik heb mezelf inmiddels geaccepteerd... jaren terug al... en toch... weer dat onderdrukken van je gevoelens... alsof het een tweede natuur is. Nu laat ik mijn gevoelens vrij en ik heb ze al zes weken niet meer onderdrukt... het voeld goed. Maar ook weer niet. Ik zit nu dagelijks met mijn gevoelens die me triest maken. maarja... gelukkig zie ik wel lichtpuntjes... namelijk de wens tot verandering en de hoop dat die dag zal komen.

Neutraal is beter dan zwierig, dan val je minder op.

Irene

Marleen Otto schreef:Ik heb geen ervaring met make-up e.d. En daarom durf ik de stap tot travestie ook niet te maken.

Marleen Otto schreef: Misschien leer ik wel meer met make-up om de manneijke contouren te verminderen

Meer impliceert bij mij ervaring. Je spreekt jezelf dus behoorlijk tegen. Mijn advies? Als je zonodig wilt, begin dan eens met proberen jezelf als vrouw te presenteren. Niet op je werk of op een feestje maar bijvoorbeeld op een T&T (jawel. Morbide adviseert de vijand) Zoals al gezegd door anderen krijg je maar 1 kans om jezelf voor het eerst als Marleen te presenteren. Als jij niet wilt dat je collega's het nog jaren hebben over je eerste outing als "vrouw" dan moet je gewoon nog even wachten. Je geeft zelf aan nog nooit aan volledige travestie gedaan te hebben. Probeer dat dan eerst eens. Onbekenden die je uitlachen in de tram of metro etc zijn echt veel minder eng dan mensen met wie je nog jaren door 1 deur moet. Je weet immers nog niet eens hoe het is om als op weg naar transvrouw in het leven te staan. Sterker nog, je noemt het travestie. Probeer dat dan eerst eens in de luxe van je eigen huis, trakteer jezelf daarbij op een passpiegel en kijk naar jezelf. Vraag je af wat je ziet. Zie je iemand die redelijkerwijs kan opgaan in het straatbeeld of zie je iemand die voor het eerst een rokje aanheeft bij zijn panty? Wat Josette bedoelt te zeggen met zhaar draadje "als vrouw veranderen minder dingen dan je denkt" is een eerlijke uitkomst van de afweging zal ik wel of zal ik niet. Iedere dag laarzen met een hakje dragen is het helemaal voor haam. Soms komt daar ook een rokje bij kijken, maar daarover spreekt Josette in de derde persoon. Trial and error (en een psych!) hebben Josette overtuigd dat zhij geen transseksueel ( in de enge en enige echte zin van het woord) is. Josette heeft zoiets van ja, die andere Josette van mij is misschien wel 2x in de maand welkom. Dat vanuit het oogpunt iedere dag een panty wordt ook een sleur. (Die opmerking is trouwens meer generaliserend dan tegen jou bedoeld, Josette.) Om een lang verhaal kort te maken; waarom die grote sprong? Velen proberen het, velen vallen middenin de sloot en zwemmen terug, er blijft een groepje watertrappelen en een nog kleiner groepje lijkt gewoon een onzichtbare polsstok te hebben. Ga eerst eens oefenen en probeer daarna te springen als je dan nog wilt.

Heb eigenlijk aan Morbide niets toe te voegen.

Het lijkt misschien wel of je 'goed' bezig bent als je de grote stap zet in aanwezigheid van je collega's, maar:
- de kans dat de eerste keer out in aanwezigheid van je collega's een succes wordt, lijkt mij niet zo erg groot. Lekker babbelen terwijl je je afvraagt of je bh nog goed zit en of je er eigenlijk wel uit ziet, is niet echt bevorderend voor de ontspannen sfeer. Als je wat meer zekerheid hebt over jouw presentatie, kan je je meer richten op anderen (wat je nu eenmaal in gezelschap moet doen, of je moet stil in een hoekje gaan zitten)
- de kans dat jouw toekomst er toch anders uitziet dan je je nu voorstelt, is vrij groot. Waarom zou je zoveel op het spel zetten? Je hebt erg weinig te winnen bij deze, overigens erg moedige, stap.

Ik zou proberen om de emotionele behoefte out te komen, enigszins te temperen met common sense en realiteitszin. Niet omdat ik het je niet gun, maar omdat ik denk dat je nu een gekleurde blik op de realiteit hebt.