Dubbel blij

[Joyy]

waar baseer je dat op?

kritisch zijn we idd naar elkander, maar dat komt imo vooral voort uit onzekerheid over eigen zijn

[ik ben hier niet meer]

kritisch zijn we idd naar elkander, maar dat komt imo vooral voort uit onzekerheid over eigen zijn

Hmm, betekend dat dan ook dat als je meer accepteert van andere om je heen (uit t* gemeenschap) dat je onzekerheid over je eigen ik waarschijnlijk kleiner is ?

[AM_ber_79]

kritisch zijn we idd naar elkander, maar dat komt imo vooral voort uit onzekerheid over eigen zijn

Hmm, betekend dat dan ook dat als je meer accepteert van andere om je heen (uit t* gemeenschap) dat je onzekerheid over je eigen ik waarschijnlijk kleiner is ?

Ik denk het niet. Ik accepteer nmelijk een heleboel van mensen om me heen. Niet alleen van T's. Ik sta voor veel dingen open en kijk van weinig dingen nog echt op. Maar ik ben toch ook nog wel eens onzeker. Niet vaak en steeds minder, maar ik heb af en toe wel dat soort momenten.

[Saartje]

waar baseer je dat op?

kritisch zijn we idd naar elkander, maar dat komt imo vooral voort uit onzekerheid over eigen zijn

Ik ben kritisch op mijn eigen uiterlijk.

Hoe een ander er uit ziet kan ik leuk of geen gezicht vinden.
Het maakt niet uit wie of wat die persoon is.
En dat is weer voor iedereen anders, en dat is maar goed ook.

[Joyy]

kritisch zijn we idd naar elkander, maar dat komt imo vooral voort uit onzekerheid over eigen zijn

Hmm, betekend dat dan ook dat als je meer accepteert van andere om je heen (uit t* gemeenschap) dat je onzekerheid over je eigen ik waarschijnlijk kleiner is ?

ik ben geneigd te denken van wel

het heeft ook te maken met zelfacceptatie, hoe meer je jezelf kan accepteren hoe minder een ander er toe doet, zelfacceptatie maakt je sterker

[ik ben hier niet meer]

ik ben geneigd te denken van wel

het heeft ook te maken met zelfacceptatie, hoe meer je jezelf kan accepteren hoe minder een ander er toe doet, zelfacceptatie maakt je sterker

Ik heb ook altijd gevonden dat zelfacceptatie heel belangrijk was en is, maar bij de virgingroep werd ik om deze gedacht alleen al weggehoond zowat. Alleen uiterlijk telde. Maar daarentegen heb ik toen mensen gezien die absoluut vrouwelijk overkwamen, maar geen (compleet) vrouwelijk gedrag hadden en daardoor alsnog opvielen (van vriend gehoord die mee een keer heeft weggebracht heeft). Achteraf ook bevestiging van die onzekerheid gekregen van de betreffende persoon doordat die toch een gezichtsoperatie had laten doen. Eigenlijk overbodig, had al zo'n vrouwelijk gezicht, maar die onzekerheid over jezelf, die kan heel moeilijk te overwinnen zijn.

[Joyy]

om die reden vind ik het nogal eng als men keer op keer een afspraak maakt voor de volgende cosmetische operatie

belangrijker lijkt mij juist het ontwikkelen van je vrouwelijke kant en van daaruit functioneren, balans vinden in jezelf los van je uiterlijk

niet je uiterlijk maakt je stabiel,wel je innerlijk

overigens heb ik een prima spiegeltje in de vorm van mijn therapeute

1 meter 90, schoenmaat 43, lange ledematen, nooit kleren kunnen vinden die goed passen, en haar neus is groter dan een gemiddelde mannenneus (zonder oneerbiedig over te willen komen met deze bewoordingen)

ik vind haar wel heel vrouwelijk, ze heeft zichzelf geaccepteerd zoals ze is, en dat maakt haar stabiel en zelfverzekerd, ze kan om zichzelf lachen

[Monica Dreamgirl]

Hoi,

weer even terug naar de originele vraag. Ik dacht vroeger ook altijd dat ik meer 'last' zou hebben van allochtonen. (Zo realiseer je je later dan weer dat je ergens kennelijk toch racistisch denkt, al doe je nog zo je best van niet.)

Hier in Rotterdam is grofweg 50 % van de bevolking niet wit, dus de kans dat je een negatieve opmerking krijgt van een "allochtoon" (de aanhalingstekens zijn omdat derde en vierde generatie nazaten van immigranten volgens de GBA gewoon Nederlanders zijn) is 1 op 2.

Is dat in de praktijk ook zo? Ik moet je eerlijk zeggen dat ik geen idee heb. Ik turf het niet, zo vaak gebeurt het ook niet. Vaak heb ik het ook niet door, omdat ik er niet op gespitst ben. Ik heb tegenwoordig wel wat beters te doen dan de reacties van andere mensen te peilen.

Wel is het zo dat de mensen (mannen) die hun best doen om hun afkeuring aan míj duidelijk te maken (ipv aan elkaar) de Polen en Bulgaren zijn. Dat zijn degenen die wijzen, lachen, omkijken of zelfs iets roepen. Volgens mij komt dat omdat die nieuw zijn in onze samenleving, en niet gewend zijn T's te zien, terwijl "allochtonen" die hier al decennia wonen of die hier zijn geboren en getogen veel meer de Nederlandse mentaliteit hebben van "je doet maar waar je zin in hebt zolang het mij maar niet raakt."

groetjes,

Monica

[marlene]

Mijn ervaring is dat de zgn 'allochtone' mannen altijd veel openlijker, met veel meer lef en speelser contact met mij proberen te krijgen als ik uit ga...
Ik vind dit eigenlijk best leuk Kwestie van mee om leren gaan...
Marlene