Travestie.org

Hmm, veel genante situaties heb ik nog niet meegemaakt.

Wel was ik een keer in een winkel een jurk aan het passen, en toen ik uit het pashokje kwam om in de spiegel te kijken, zei de verkoopster dat ik de jurk verkeerd om aan had...

Heb het een aantal jaren geleden gepost hier maar scheelt zoeken.
De aller eerste keer "em femme" naar buiten en naar zuidplein in Rotterdam, waaarom daar naar toe de eerste keer ik weet het nog steeds niet.
Auto geparkeerd in garage en schichtig de lift in, gelukkig er was niemand maar op laatste moment toch 2 personen, zenuwen overheerste van "doe gewoon je bent en vrouw".
Naar V&D restaurant om wat bij te komen van de eerste 10 minuten voor het eerst tussen de "mensen". Zit net aan een tafeltje iets te eten en komt er een vrouw naar mij toe en zegd: "Mevrouw kunt U mij vertellen waar de toiletten zijn" Het zal wel een vrouwen ding zijn dat vragen want als man heb ik nooit aan een andere man gevraagd " Waar zijn de toiletten".
Paniek , gebaarde dat ik mijn mond vol had en dus spreken kon niet. Ik wilde van haar af en zag in een ooghoek een deur wat misschien het toilet zou kunnen zijn, dus ik gebaarde naar die deur, zij zei, "zeg bedankt".
Het was uiteraard niet het toilet maar een deur naar de restaurant keuken waar zij een moment naar binnen ging en even later weer tevoorschijn kwam.
Ik weet zeker dat ik mij zo klein mogelijk heb gemaakt, met 1.86 mtr kan dat dus niet, en ik durfde haar kwade blik niet te ervaren.
Hier bleef het verder bij en ik ben logopedie gaan doen, was wel zo verstandig.

Geweldig verhaal Adriane!

Ik kom vaak mannen tegen die mij aanspreken "wat" ik nou precies ben, en bekennen dan dat zij ook dolgraag als vrouw de straat op willen, maar dat niet durven.
Ik moet dan altijd uitleggen dat ik geen keus heb, als vrouw met genderdysforie, en als zij dat ook willen (als travestiet of transsexueel) ze het gewoon moeten doen!

Maar iets heel graag willen, en het ook nog doen, zijn blijkbaar twee totaal verschillende dingen.

Ik begrijp het ook wel, de (negatieve) reacties op straat zijn vaak niet mis!

Dit maakt mijn respect des te groter voor de mensen die het toch doen.

Mijn gezicht is qua kaak nog wat mannelijk, maar voor de rest ben ik qua kleding, haar en make-up, op-en-top vrouw.

Een paar dagen geleden zag ik een transgender (?) over straat lopen, keurig gekleed, lang haar netjes in een staart, oorbellen, maar.... geen make-up op het wat grove mannelijke gezicht.
Bovendien liep hij/zij als een bouwvakker met grote brede stappen, en een sjekkie in zijn/haar mond.

In eerste instantie dacht ik; "O jee, die heeft wat tips en correcties nodig" maar gelukkig dacht ik onmiddelijk daarna; "Welnee, groot RESPECT voor deze persoon!"

Mensen vergeten vaak dat "wij" geboren zijn met een mannelijke bot-en spier structuur.
Hierdoor bewegen "wij" in veel gevallen iets breder en grover.

En of je dat met training aanpast, moet je helemaal zelf weten.

Misschien had ik deze persoon even moeten aanspreken, en mijn respect moeten tonen.

Nou, ik heb gisteren dus zo'n genante situatie meegemaakt.

Ik ben uit de kast gekomen tegenover een oude vriend van me...
... alleen...
... ik was even vergeten dat het zijn verjaardag was.

Geweldige timing van me hoor