Travestie.org

manou_gerian_esmeralda schreef: Ik begrijp jouw verhaal niet helemaal eigenlijk. Uhm je geeft aan dat je ná je operatie nog gediagnostiseerd bent met borderline?

groetjes,
Manou

Ja, ik ben ongeveer 4-5 jaar na mijn operatie gediagnosticeerd met borderline, ondertussen is het weer teruggebracht naar persoonlijkheidsstoornis nao (niet anders omschreven), er als men toch specifieker wil zou daar speciaal onderzoek naar gedaan moeten worden. Maar persoonlijk vind ik (zolang het geen doel heeft, bv steun oid) een diagnose minder belangrijk dan de klachten die je hebt en waar je hulp bij nodig hebt,

groetjes, Anna

Anna. schreef:
manou_gerian_esmeralda schreef: Ik begrijp jouw verhaal niet helemaal eigenlijk. Uhm je geeft aan dat je ná je operatie nog gediagnostiseerd bent met borderline?

groetjes,
Manou
Ja, ik ben ongeveer 4-5 jaar na mijn operatie gediagnosticeerd met borderline, ondertussen is het weer teruggebracht naar persoonlijkheidsstoornis nao (niet anders omschreven), er als men toch specifieker wil zou daar speciaal onderzoek naar gedaan moeten worden. Maar persoonlijk vind ik (zolang het geen doel heeft, bv steun oid) een diagnose minder belangrijk dan de klachten die je hebt en waar je hulp bij nodig hebt,

groetjes, Anna

Ach so, all right

Je hebt nu achteraf gezien dan geen twijfel aan het vrouw-zijn ?

antoinette41 schreef:@Manou dank voor je reactie,
Verder moet je een hoop geduld hebben, na al die gesprekken en dan RLE
Ik heb mezelf toendertijd aangemeld op de terugweg vanuit het vliegtuig,uit Brazillie,juni 2004, dat vergeet ik nooit meer,een week later de intake,en toen bleef het stil, 8 maanden.
Toen het 1e gesprek met best een onervaren psychologe,ook deze dingen zijn vast verbeterd, 23 juni 2006 groen licht en hormonen,na een 2 jaar, 6 afzeggingen van de operatie en die vond 18 dagen geleden, 24 sept j.l.,plaats,dus al met al meer dan 5 jaar, maar het is allemaal okidoki nu.

WAnneer ben jij zelf begonnen dan met de RLE?

joandelynn schreef:
manou_gerian_esmeralda schreef:Ik heb zelf wel het gevoel pas écht te willen gaan als vrouw wanneer ik support krijg van het VU.
Je moet je denk ik niet te afhankelijk van de VU opstellen hoor, want dat zouden ze wel eens als twijfel kunnen interpreteren.

goeie opmerking. Heb ook net gevraagd wanneer men met de RLE start.
Wat is jouw ervaring of wat weet je zo van mensen om je heen die in de RLE zijn gegaan wanneer ze dat hebben gedaan ?

groetjes

manou_gerian_esmeralda schreef:Uhm je geeft aan dat je ná je operatie nog gediagnostiseerd bent met borderline?

een operatie is geen manier natuurlijk om van alle psychische problemen af te komen. Het is eerder een dekseltje wat je optilt, en wat eerder vakkundig ontlopen kon worden aan problemen komt dan wel naarboven. Bovendien is als TS leven ook niet makkelijk.

Madeleine. schreef: Inmiddels heb ik de intake gehad en ik had ook zo'n gevoel "wat nu als.." achteraf was dat paniek om niets en ben ik een klein stapje verder (wachtrij diagnostiek).
Mijn indruk/gevoel is dat de VU zorgvuldig omgaat en niemand "zomaar" afwijst bij en intake, hoe ze verder de diagnostiek doen ik moet het ook meemaken maar ik ken eigenlijk geen verhalen van transseksuelen die afgewezen zijn tegen hun wil (hoogstens dat er bij twijfel meer tijd wordt genomen).

Je hoeft jezelf niet al te druk maken in ieder geval

Idem

En ik denk er hetzelfde over.
Ga zoals je bent, gooi alle kaarten op tafel en dan maar zien wat er gebeurt.
Meer kan je niet doen.

antoinette41 schreef: Verder geen drugs en andere psychische afhankelijke producten gebruiken, want dan stoppen ze direct met alles.

Dat is dus NIET zo.
Want dat indianenverhaal had ik ook gehoord en maakte me daar druk om dus...
Daar heb ik het met de psycholoog over gehad tijdens de intake.
Ik blow behoorlijk en ik ben door naar de diagnostiek.
Als je de hele dag stoned bent en daar als één of andere stonede kanarie voor die psycholoog zit, sja..
Overdag ben ik gewoon helder en zeker als ik naar zoiets moet.
Ik rook gewoon regelmatig een joint en dat is volgens hem geen enkel probleem.

@Manou de RLE ben ik officieel ingegaan op 23 juni 2006,maar daarvoor was ik al aan de presentatie etc..begonnen.
antoinette

@Saartje,dan hebben ze je gematst,toen ik daar voor dat bloedonderzoek kwam in 2004, hebben ze echt wel gekeken naar iets, wat je misschien gebruikt,dit werd toendertijd ook medegedeeld aan me.
Waar ze op doelen met die dingen is,of je psychisch afhankelijk bent van
verdovende middelen,etc..
Verder rookte ik altijd ,niet al te veel, dit is echt een ding dat ze weer in het protocol hebben meegenomen, voor de srs moet je geheel rookvrij zijn.
Anders gaat het feest niet door.
antoinette

manou_gerian_esmeralda schreef:Je hebt nu achteraf gezien dan geen twijfel aan het vrouw-zijn ?

Nee, totaal niet. Niet dat ik geen (psychische) problemen heb, maar die had ik vroeger ook, alleen durfde ik er toen niet voor uit te komen.
Nee, totaal geen twijfel of spijt. Ik ben wie ik ben, een vrouw van binnen en buiten, met een transseksueel verleden. Soms zeg ik nog wel dat ik transseksueel ben, maar dat is eigenlijk alleen maar op fora, dan zeg je ik ben post-op ts, maar voor de rest is het gewoon vrouw.

Snoopy schreef:
manou_gerian_esmeralda schreef:Uhm je geeft aan dat je ná je operatie nog gediagnostiseerd bent met borderline?
een operatie is geen manier natuurlijk om van alle psychische problemen af te komen. Het is eerder een dekseltje wat je optilt, en wat eerder vakkundig ontlopen kon worden aan problemen komt dan wel naarboven. Bovendien is als TS leven ook niet makkelijk.

Ik kan het niet beter verwoorden dan zoals jij gedaan hebt snoopy. Maar Borderline constateren op leeftijd > 40 gebeurt niet zo vaak. Er zit zoveel overlap in verschillende diagnoses, zelfs de specialisten hebben het vaak moeilijk om echt een goede diagnose te stellen.

manou_gerian_esmeralda schreef:Tja nog maar meteen post er achteraan (zie vorige)

Zoals zo velen, jaren van onherkenbaarheid. Altijd maar problemen met mijzelf en er je niet bij horen voelen.
Nu na jaren ben ik er achter en lees de verhalen en zie diverse documentaires. Allemaal herkenbaar, allemaal MIJN verhaal dat daar verteld wordt.
Ik heb mij gelukkig aangemeld bij het VU en tevens tijdelijke ondersteuning van een psych in Zutphen.

Nu ik dit allemaal in gang gezet heb en zoals zo velen LANG moet wachten, ben ik bang dat ze 'daar' in Amsterdam het niet serieus nemen.
Best we; achterlijk eigenlijk omdat ik het zo goed voel. Het doet me zo veel goeds te zijn wie ik nu echt ben. Uiteraard nemen ze dat mij niet af.
Maar ik ben wel bang voor de afwijzing of dat ze mij niet een 'serieus geval' genoeg vinden.

In hoeverre, en wie heeft dit, ook al zelfs meegemaakt?
Ik hou er absoluut rekening mee dat het lang zal duren en dat ik ondanks mijn gevoelens afgewezen kan worden. Mijn motto is vaak ook 'hoop en verwacht niet te veel, anders valt het straks alleen maar tegen.'

Groetjes,
Manou

Manou, lieverd.. je moet je daar echt niet druk over maken. Ze nemen je uiterst serieus, alleen moeten ze die shitvragen stellen. Ik heb daar ook een paar keer gezeten van " jeetje wat doet die vraag er nou weer toe ? ", maar als je dan later terugkijkt is het weer logisch dat ze die vraag stellen. Gewoon erheen gaan, gewoon jezelf en eerlijk zijn en alles komt goed.

Ajira schreef:
manou_gerian_esmeralda schreef:Tja nog maar meteen post er achteraan (zie vorige)

Zoals zo velen, jaren van onherkenbaarheid. Altijd maar problemen met mijzelf en er je niet bij horen voelen.
Nu na jaren ben ik er achter en lees de verhalen en zie diverse documentaires. Allemaal herkenbaar, allemaal MIJN verhaal dat daar verteld wordt.
Ik heb mij gelukkig aangemeld bij het VU en tevens tijdelijke ondersteuning van een psych in Zutphen.

Nu ik dit allemaal in gang gezet heb en zoals zo velen LANG moet wachten, ben ik bang dat ze 'daar' in Amsterdam het niet serieus nemen.
Best we; achterlijk eigenlijk omdat ik het zo goed voel. Het doet me zo veel goeds te zijn wie ik nu echt ben. Uiteraard nemen ze dat mij niet af.
Maar ik ben wel bang voor de afwijzing of dat ze mij niet een 'serieus geval' genoeg vinden.

In hoeverre, en wie heeft dit, ook al zelfs meegemaakt?
Ik hou er absoluut rekening mee dat het lang zal duren en dat ik ondanks mijn gevoelens afgewezen kan worden. Mijn motto is vaak ook 'hoop en verwacht niet te veel, anders valt het straks alleen maar tegen.'

Groetjes,
Manou
Manou, lieverd.. je moet je daar echt niet druk over maken. Ze nemen je uiterst serieus, alleen moeten ze die shitvragen stellen. Ik heb daar ook een paar keer gezeten van " jeetje wat doet die vraag er nou weer toe ? ", maar als je dan later terugkijkt is het weer logisch dat ze die vraag stellen. Gewoon erheen gaan, gewoon jezelf en eerlijk zijn en alles komt goed.

Hoihoi,

Dank je voor de woorden, ik weet ik weet. Het word mij allemaal steeds duidelijker. Ben nu een paar keer uit geweest en hoor ook deze verhalen. Blijf jezelf en je komt er wel

groetjes.

PS: aangemeld in groningen, 10feb er heen..

manou_gerian_esmeralda, Aangemeld in Groningen.... het UMCG dus. Ja dat kan. Het is allemaal kleinschaliger daar, ik ben er ook. Maar ook daar zal je gewoon jezelf moeten zijn. En dat kan je best. Laat het weten hoe het verder gaat.

Petra v.

Hi Manou
Dat gevoel ken ik maar toch wil ik het via de VU doen. Morgen 12-1-2010 is voor muij een belangrijke dag. Dan ga ik eerst 3 maanden aan de androcur en daarna vrouwelijke hormonen. Stappen op weg naar wat ik ben en wat moet gaan gebeuren. Dus blijf overtuigd van jezelf, dan overtuig je het VU ook.
Liefs Yessica

Travestie.org

Zelf 100% overtuigd maar bang voor de afwijzing in VU

Re: Zelf 100% overtuigd maar bang voor de afwijzing in VU

Re: Zelf 100% overtuigd maar bang voor de afwijzing in VU