Travestie.org

daar zeg je nog zo iets ? hoe reageerde je partner ?

ik denk nu ook wel dat mijn vriendin ( want ik ben niet homo wat ik wel raar vind maar niet raar is ) het in begin niet zou begrijpen maar na een tijdje wel ik hoop het tenminste ! vind het wel leuk dat jullie daar zo openlijk over zijn ! jullie zijn echt gooed ! tof ! heb al eens een keertje mijn liefje haar slip aan gedaan en ze wist het toen ook maar dat vond ze toen niet zo leuk denk ik .. zelf heb ik al veel haar kleren aan gehad !! en jaah voelde me goed en suuppeer sexxyy ! hehe groetjes !

hey ,

heb met men moeder kunnen praten ,
ze was echt positief !!! ben er echt nog niet goed van !!
ze zij dat ik goed moest weten wat de na delen was en dat ik heeel goed moest na denken over alles ,

ze zij ga anders eens naar een pyghiater ,

was echt verast !!!

maar wel heeeeeeeel opgelucht !!

groetjes FEMKE !!

Goed dat ze het zo positief opvat .
Weer een zorg minder.

ja vind ik ook !! was echt opgelucht !

is er hier eigenlijk iemand van belgie ?

zou via msn willen praten over ts .

weet er iemand dat je in belgie alleen maar terecht kan bij een genderteam of gaat het ook via huis dokter enzo ??

groetjes !!

Ik heb het pas verteld toen ik middenin de transitie zat.

Wou het op mijn eigen tempo doen en ik had geen zin in verwachtingen...

Zoals: "Wanneer ga je nou eens in een jurk lopen???"

Want dat is tot op de dag van vandaag nog niet gebeurd terwijl ik allang post-op ben en wettelijk een vrouw.

Ik hou gewoon niet van jurken...

Hoera Hoera !!! Ik hoefde het niet eens te vertellen... Mijn moeder & broer waren vandaag bij mij, en ze begonnen er zelf over. Ze verklaarden hun volledige steun en totale aanvaarding, en vervolgens hebben we het zelfs over SRS gehad (ze wist er alles al van), en over mijn coming out als vrouw in de wereld, het was een giga verassing.. Hoera !

Nou hebben ze het niet geroken aan de parfummetjeslucht in mijn huis hoor, eigenlijk wisten ze het al 10 jaar, want 10 jaar geleden heb ik ook voor een coming out gestaan, maar toen werd ik er zo depressief en bang van dat ik helaas nog eens 10 jaar mezelf heb voorgehouden dat het "maar een seks ding was"... (ik vind seks nl op zich wel lekker.)
Toendertijd reageerden ze met veel bezorgdheid, maar ook met een duidelijke ondertoon van angst en schaamte. Veel woorden (waaronder transseksueel) kon mn moeder niet uitspreken. (dat werd dan "iemand die..") Dus niet erg gemakkelijk.

De eerste die ik het vertelde was mijn lievelingsknuffelvriend Ed. Omdat ik er een uur over deed om het over mijn lippen te krijgen, en ik de lucht vulde met gigaveel spanning en heel veel ehm's, dacht hij op het laatst dat ik hem wilde vertellen dat ik homo ben, en op hem verliefd.... We hebben erg gelachen daarom, hoewel ik trouwens ook op mannen kan vallen. Ook hij staat nu vol begrip achter mijn beslissing, maar toen was dat wel anders.

Ooh, ik ben zo opgelucht. Ik las dit onderwerp gisteren, wetende dat ze vandaag langs zouden komen. (en mezelf kennende, ik maak van mn hart geen moordkuil, hooguit van mn omgeving...) Nou, ik ga het nog even vieren,

Liefs, en iedereen hetzelfde toegewenst !

Kim

Wat ontzettend fijn voor jou!
Het maakt zo'n enorm verschil of je omgeving 't van je accepteert of niet!
In mijn geval gelukkig ook, maar ik ken ook situaties die je niemand toewenst...

Groetjes,

Frederique