Transgender of transseksueel?

[AM_ber_79]

Wat ben ik dan blij dat ik niet tot jouw meerderheid behoor

[Frederique_]

Daar heb je wel een punt hoor, die scheiding tussen transseksuelen en transgenderisten is inderdaad iets typisch Nederlands, op Amerikaanse forums speelt dat niet zo. Ik ben er zelf ook niet zo blij mee. Ik zou liever zien dat zowel transgenderisten als transseksuelen meer op dezelfde forums zouden zitten, maar dan bij voorkeur wel met een stevig moderatie-beleid om te voorkomen dat men weer in de eeuwige zelf-validatie discussies terecht komt.

Kijk eens op het forum van de Vlaamse Genderkring : met dagboeken en berichten van zowel TS'en als van TG's (en een enkele zoekende TV, want TV's zijn ook welkom). En op dit moment is de sfeer (weer) goed.

Groetjes,

Frederique

[Lisa met een S]

Laat ik nu proberen om hier een beetje de gemoederen te bedaren -- iets wat soms in mijn geval leidt tot het tegenovergestelde.

Ten eerste, het lijkt inderdaad alsof er geen enkele initiatief vanuit het T-wereld kan ontstaan, dat niet op felle kritiek van een deel van de belanghebbenden stuit, al heeft het de beste bedoelingen. Optreden in een TV programma, of interview op de radio of in krant of tijdschrift? fout. Samenwerking met de COC? fout. Autobiografie schrijven? fout. Travestie.org kerstfeest? fout (en niet alleen toen wij naar Mystique zijn verhuisd). Soms lijkt het alsof men hier komt om ruzie te zoeken. Zelfs wanneer er ludieke acties in gang worden gezet -- ik kan mij herinneren dat Nathalie ooit met een knipoog een actie is begonnen om op T-vriendelijke winkels in Nederland een sticker op het raam te kunnen plakken, en ondanks de duidelijke lol-factor in de plan van actie, er een levendig discussie ontstond. Mijn eigen ludieke oproep ooit om een kniekousverbod in te voeren in Nederland kreeg ook van een paar mensen zeer kritische reacties. Tja....

Vaak wordt de kritiek geuit op een zeer onaangenaam manier, zoals hier het geval is, en waarmee een inhoudelijke discussie vaak ontspoort. Anastacia maakt zich druk over de aannames en veralgemeniseringen in het stuk, om vervolgens zelf aannames en veralgemeniseringen toe te passen, omdat zij nu eenmaal een andere mening heeft dan de schrijver van het stuk. Maar, als ik het goed begrijp, is haar bezwaar niet zozeer gericht tegen de mening van de schrijver, maar tegen de manier waarop het wordt gepresenteerd: zoiets als een titel “Handboekje voor de transseksuele vrouw, haar entourage en voor belanghebbenden” suggereert een autoriteit dat Anastacia meent de schrijver geen recht heeft om toe te eigenen, en dat volgens haar wordt voortgezet in het stuk zelf; er wordt, naar de mening van Anastacia, niet duidelijk genoeg gemaakt dat dit maar een eigen visie is.

Ik kan niet in de ziel van de schrijver kijken, en ik wil geen oordeel vellen over haar motieven om dit te schrijven, behalve te zeggen dat ik veronderstel dat ze het alleen maar met de beste bedoelingen heef gedaan. Ik vind niet dat ze verdient te worden aangevallen op de manier waarop Anastacia heeft gedaan, maar ik vind wel dat je een discussie mag houden over zowel haar inhoudelijke mening als over de manier waarop zij haar mening presenteert. Helaas voor Anastacia gaat de discussie dus nu over hoe zij haar mening presenteert.

Als ik dan mij ook mag schuldig maken aan veralgemenisering: ik geloof dat er heel weinig mensen zijn in de T-wereld die 'onbeschadigd' zijn. Je kunt moeilijk, volgens mij, de helft of meer van je leven, waaronder je vormende jaren, doorbrengen in conflict met jezelf over jouw ware identiteit, zonder geestelijke schade op te lopen. Het is ook daarom dat ik als moderator soms te lang wacht op ingrijpen, omdat ik -- mijzelf kennend -- denk te herkennen aan de felheid van de toon soms de onderliggende pijn dat het veroorzakt. Ik merk dan ook soms op mijn eigen reactie, dat door zulke felheid toe te staan, ik een andere daarmee laat kwetsen, en dat is ook weer niet goed. Dat kan je bijvoorbeeld hierboven zien, waar allen die hebben gereageerd, behalve SuzanneR en Joandelynn, tussen hun inhoudelijke en op een redelijke toon geschreven antwoorden toch hebben getracht om een koekje van eigen deeg aan Anastacia terug te geven.

Laat ons proberen in 2011 toch iets meer begrip voor elkaar op te brengen. Ik wens oprecht aan iedereen, en speciaal aan iedereen die uit goede wil probeert iets te doen voor een ander, hier op het forum of daarbuiten, alle geluk in 2011 dat je verdient.

Groetjes,
Lisa

[AM_ber_79]

Ik merk dan ook soms op mijn eigen reactie, dat door zulke felheid toe te staan, ik een andere daarmee laat kwetsen, en dat is ook weer niet goed. Dat kan je bijvoorbeeld hierboven zien, waar allen die hebben gereageerd, behalve SuzanneR en Joandelynn, tussen hun inhoudelijke en op een redelijke toon geschreven antwoorden toch hebben getracht om een koekje van eigen deeg aan Anastacia terug te geven.

Aangezien ik blijkbaar ook toe behoor vraag ik me, in alle oprechtheid, wanneer ik haar een koekje van eigen gegeven zou hebben. Bij mijn eerste reactie wees ik haar er op dat in t voorwoord iets anders stond dan haar opvatting is. In mijn tweede reactie geef ik enkel aan dat ik niet tot de door benoemde meerderheid behoor.

[kim dietrich]

Ik ben het heel erg eens met de kritiek van Anastasia. Natuurlijk mag Che een boekje schrijven waarin ze haar verhaal doet en dat op internet beschikbaar maken. Maar dan moet je ook accepteren dat andere mensen daar ook hun mening over mogen opschrijven en publiceren.

Het is mijns inziens een nogal chaotisch geheel van vaak hoogdravende onzin.

En ja, dan vertel je dus wel iets over jezelf. Terwijl ze juist iets denkt te vertellen over de t-wereld in het algemeen.

Ik heb ook het idee dat heel veel transen behoefte hebben hun verhaal op te schrijven en te publiceren. Van travestieten ken ik veel minder van dat soort boekjes.

Uiteindelijk is de bedoeling kennelijk aan andere mensen te vertellen hoe de wereld in elkaar zit om zo de eigen transitie begrijpelijk te maken.

Eigenlijk zeg je dan dus impliciet: ja, het is eigenlijk ook wel wat onbegrijpelijk. Zelf vind ik het ook nog wat moeilijk.

Maar zit de rest van de wereld echt op die uitleg te wachten? Maakt de rest van de wereld zich nu echt druk of er nu wel iets of niets iets tussen je benen hangt en waarom dat dan precies is?

[Frederique_]

Ja.
Uit reacties na mijn operatie blijkt dat dit meer meespeelt dan ik gedacht heb en ook als ik zou willen.

Groetjes,

Frederique

[marinth]

De niet-transseksuele medemens vraagt dat denk ik uit nieuwsgierigheid. Op het moment dat zij weten dat je TS bent, wordt dat opgevat als een vrijbrief om allemaal intieme vragen te stellen over je genitaliën. Je bent wat bijzonders en dat wekt hun interesse.

Misschien komt dat voor een deel ook wel omdat de gemeenschap zelf een beeld naar buiten brengt dat het belangrijkste van het proces toch wel de operatie is. Aan een homo vraag je wanneer hij zn coming out heeft gedaan, aan een TS vraag je of ze al geopereerd is.

Het beeld is ontstaan dat alles om die operatie draait. In werkelijkheid is dat uiteraard helemaal niet zo, en als je er over nadenkt is het niet echt netjes om naar de toestand van elkaars genitaliën te vragen als je elkaar voor het eerst ontmoet en niet eens van plan bent het bed in te duiken met elkaar. Het is ongeveer hetzelfde als vragen aan een biovrouw of ze al een schaamlipcorrectie heeft gehad nadat we het weer hebben besproken.

Voor transseksuelen onderling is het soms heel erg belangrijk en vaak genoeg TE belangrijk te weten of een ander al geopereerd is of op zn minst plannen heeft daartoe. Zij denken aan de hand van een SRS operatie de vrouwelijke identiteit bij een ander vast te kunnen stellen, als bewijs. Dit heeft vaak veel meer te maken met persoonlijke psychologische hang-ups van die transseksueel zelf dan met de identiteit en vrouwelijkheid (of mannelijkheid) van de andere persoon.

[Frederique_]

't Gaat in mijn geval vooral om niet-transen die ook op basis van de geslachtsoperatie constateren dat ik "nu (pas) echt een vrouw ben", of, zoals een collega laatst constateerde, dat ik "nu pas -terecht- gebruik maak van het vrouwentoilet". De manier waarop hij zich uitdrukte was niet helemaal netjes (hij bedoelde het minder scherp als het zijn mond uitkwam). 't Is meer omdat men het (ook via mijzelf) weet dat die operatie geweest is als dat men uit nieuwsgierigheid allerlei dingen vraagt.

Ik heb op basis van dit soort opmerkingen ook in mijn omgeving wel anderen gevraagd hoe zij dit zien: ik zie zelf de datum van 24/7 als vrouw leven als belangrijkste omslagmoment. Een familielid vond een moment (ver) daarna het moment, namelijk het moment dat de hormonen leidden tot een ronder gezicht waardoor ze ook qua uiterlijk meer een vrouw begon te zien.

De iets bredere omgeving (collega's) zien inderdaad vrij algemeen de geslachtsoperatie wel als moment.

Groetjes,

Frederique

[marinth]

De iets bredere omgeving (collega's) zien inderdaad vrij algemeen de geslachtsoperatie wel als moment.

Blijkbaar hebben niet alleen transen maar ook sommige niet-transen het als bewijs nodig om te checken of je wel echt bent...
Maar ik denk dat dit vooral gebeurt als je op een bepaalde manier nog best mannelijk bent/mannelijk overkomt....

[Frederique_]

Of als ze je al 13 jaar als man kennen en nog maar 4 jaar als (min-of-meer) vrouw (waarvan 2 jaar met hormonen)...

Groetjes,

Frederique

[marinth]

Of als ze je al 13 jaar als man kennen en nog maar 4 jaar als (min-of-meer) vrouw (waarvan 2 jaar met hormonen)...

Groetjes,

Frederique

Dat ook! Vind dat je dat wel moet meewegen.

groeten
Anastasia

[kim dietrich]

Maar zit de rest van de wereld echt op die uitleg te wachten? Maakt de rest van de wereld zich nu echt druk of er nu wel iets of niets iets tussen je benen hangt en waarom dat dan precies is?

Ja.
Uit reacties na mijn operatie blijkt dat dit meer meespeelt dan ik gedacht heb en ook als ik zou willen.

Groetjes,

Frederique

Volgens mij vergis je je. De rest van de wereld is heel groot. Ik denk echt dat de meeste van die ruim 16 miljoen Nederlanders hier niet wakker van ligt wat jij daar nu precies op die plek hebt. Ik lig er in ieder geval niet wakker van.

Ik heb zelf een aantal keren meegemaakt dat mensen spontaan vroegen wat ik daar dan precies had zitten. In al die gevallen zag ik er kennelijk vrij vrouwelijk uit en gaf ik verbaal heel nadrukkelijk aan 'man' te zijn. Die verbale informatie was dan moeilijk te geloven en dan krijg je dit soort vragen.

Kijk, ik begrijp best dat als je na zo'n operatie bij iemand op bezoek gaat, dat het onderwerp boven komt drijven.

Maar normaal krijg een mens dit soort vragen niet, lijkt me. Ik krijg ze tenminste normaal niet en mijn vrouw krijgt ze ook niet. Ik heb het ook bijvoorbeeld mijn buurman nog nooit gevraagd.

Ik kan me wel voorstellen dat je het een eventuele partner vertelt. Dat is bij mij ook de reden om te zeggen tegen een hitsige man: 'Val maar niet op mij, want ik ben man.' Prima, maar dan zeg je het. Dan zet je niet een hele verhandeling op internet.

Ook als legitimatie voor damestoiletten vind ik het onzin. De toiletjuffrouw kan toch moeilijk vragen of je even je rok wilt optillen en het broekje omlaag doen.
Dat gaat in de praktijk allemaal op uiterlijk, dus je moet zelf zorgen dat je voldoende vrouwelijk of mannelijk overkomt, lijkt me.

Dus de situatie is, dat iemand een ingrijpende ingreep laat doen. Mag van mij. Haar probleem. Maar vervolgens zet die persoon een hele verhandeling op internet, kennelijk om aan de rest van de wereld uit te leggen waarom ze dat gedaan heeft.

Maar als je daar heel veel tekst voor nodig hebt en op punten nogal chaotisch, hoogdravend en warrig bent, wat ga je dan als normaal mens denken?

[marinth]

Dat is bij mij ook de reden om te zeggen tegen een hitsige man: 'Val maar niet op mij, want ik ben man.' Prima, maar dan zeg je het. Dan zet je niet een hele verhandeling op internet.

Nou, dat schrikt ze niet allemaal af hoor .

Dus de situatie is, dat iemand een ingrijpende ingreep laat doen. Mag van mij. Haar probleem. Maar vervolgens zet die persoon een hele verhandeling op internet, kennelijk om aan de rest van de wereld uit te leggen waarom ze dat gedaan heeft.

Maar als je daar heel veel tekst voor nodig hebt en op punten nogal chaotisch, hoogdravend en warrig bent, wat ga je dan als normaal mens denken?

Nou wat ik denk is dat sommige transen gebruik lijken te maken van de onwetendheid van mensen en zo hopen aandacht te krijgen en weg te komen met een bij elkaar geraapte vrouwelijke identiteit die vaak gebaseerd is op de meest ongeloofwaardige en onzinnige verhalen. Dat mensen dan op een zeker moment denken "daar heb je er weer zo een", maakt voor hen blijkbaar niet zoveel uit.

[Frederique_]

Ach, veel mensen "zwabberen" en schieten dan wel eens een extreem in. En zeg nu eerlijk: wil de persoon die nog NOOIT gezwabberd heeft in zijn/haar/zaar transgender-bestaan nu de vinger opsteken?

Een beetje meer mildheid voor onze mede-T*, misschien?

Groetjes,

Frederique

[lief dinnetje]

Hoi,

Tijdje geleden.
Ik heb het document ook gelezen en toch vond ik het een goede bijdrage.
Je moet dat gewoon zien als feedback van één bepaald persoon.
De manier waarop één bepaalde trans de transitie heeft beleefd.
Wie er wat aan heeft, zoveel te beter zou ik zeggen.

Lees ook "tussen de lijnen" zou ik zeggen.
Ze heeft een dan wel een hetero-vriend.
Het enige probleem is wel dat haar achtergrond niet bespreekbaar is in het bijzijn van zijn vrienden.
Met andere woorden : Che is een vrouw zonder verleden. enfin toch als ze op stap gaat met 'zijn' vrienden.
Voor mij geeft dit voor een stuk de verhouding aan binnen de relatie.
Bovendien kan je je afvragen in welke mate de omgeving van haar partner , haar dus zal accepteren als vrouw (de dag dat ze het te horen gaan krijgen).
Want waarom is het niet bespreekbaar in zijn vriendenkring ?
Simpel eigenlijk, omdat ze haar als 'man' blijven zien en hem dus automatisch als homo zullen bekijken.

Het heeft wel iets van Brokeback Mountain.
Het is er, het is geen probleem, zolang niemand het weet.
Dit geeft duidelijk aan dat mannen trans-vrouwen niet echt als vrouwen wllen of kunnen zien.

Verder lees ik dat de vader/moeder van alle transgenders (Frederique) ondertussen post-op transseksueel is geworden en ook al meteen heeft ondervonden wat het belang van de SRS is.
De reacties uit de direkte omgeving zeggen natuurlijk veel.
Niet dat hetero-mannen je nu echt gaan zien als vrouw hoor Frederique, maar er is wel wat meer mogelijk nu.
Vermits hetero-mannen constant aan één ding denken.....
Al enige ervaring op dat gebied Frederique ?

Groeten,

Mel