Vraagje bloos

[Morbide]

Wat ik zo merkwaardig vind is dat ik ettelijke 'vrouwen' ken die post srs stoppen met hormoongebruik, wat, zoals bekend, nogal ongezond is.

Nou vraag ik me wel eens af: dat stoppen met hormoongebruik post srs, komt dat omdat ze zichzelf zodanig als 'vrouw' zien dat ze geen hormonen meer nodig denken te hebben, of is het (on)bewust verzet tegen dat post srs onherroepelijke 'vrouw' zijn?

Het is ook bekend dat hormoongebruik niet al te gezond is. Wat nou het meest kwaaie van de twee, wel of geen hormonen, is dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat mijn lichaam bij gebrek aan een testobron niet zal gaan vermannelijken. Dat gegeven gecombineerd met de wetenschap dat ik voordat ik aan de HRT begon qua oestrogeengehalte in de lage vrouwen regionen zat en de bijwerkingen zoals emotionele instabiliteit, veel zweten, kortademigheid en een gebrek aan energie, vormt voor mij reden genoeg om de gok te wagen om geen hormonen meer te gebruiken. Daarnaast vind ik het bijzonder prettig om niet langer gemedicaliseerd te zijn. Aan pleisters kon ik maar niet wennen en pillen vergat ik veel te vaak.

[Anja Lasagna]

:

Ik ken een paar mensen die er voor hun eigen gevoel "tussenin" zitten, gewoon omdat ze zo zijn. Van hen kun je horen hoe moeilijk dát is, om de doodeenvoudige reden dat er voor de buitenwereld geen "tussenin" besaat.
Die keus heb je dus niet.

.

Ik had het pre transitie moeilijk als zeer vrouwelijke 'tussenin man', en ik heb het mezelf aanmerkelijk makkelijker gemaakt door dat 'tussenin' op te schuiven naar nog verder 'tussenin'.

Ik ben mijn hele leven dus al 'tussenin' die enkele gradaties opgeschoven is, ik weet dus precies waar ik het over heb, en..............ik heb het nergens moeilijk mee.

Kwestie van nuchterheid, kwestie van jezelf en je situatie accepteren zoals die zijn, en kansen en KEUZES creeëren.

Als voormalige zeer vrouwelijke man/'tussenin'.....zou ik toen voor een machoberoep gekozen hebben zoals bv bouwvakker? Nee dus, en waarom? Omdat ik dan mijn eigen glazen ingegooid had, en had moeten toneelspelen. (wat ik helemaal niet kon, maar dat terzijde).

Zou ik me gebonden hebben aan een man die duidelijk op mannen valt, zodat ik dan toneel had moeten spelen? Dan zou ik wederom mijn eigen glazen ingooien, en die van hem erbij.

Enz.

Milala.

[Morbide]

Nou, een macho trans was een macho jongen/man, dus ja, je was wel degelijk gesocialiseerd als man. Dat kan vanaf de pubertijd binnen 3 tot 5 jaar bekeken zijn hoor.

Puberteit. En je vergist je. Ik was voor mijn transitie uiterst timide.

En ja, het is nou eenmaal een gegeven feit dat de gemiddelde trans aanvankelijk als heteroman leeft, een heteroleven opbouwt, zich als (macho) heteroman (carrierematig) ontplooit en dan pas in transitie gaat, zo rond de 40 meestal.

Hoe oud was jij eigenlijk toen je als TG ging leven?

De zeldzame gevallen van transen die op mannen vallen gaan veel eerder in transitie, Kelly bv, die was 20 en Valentijn, die was 8(!).

Valentijn heeft de tijdsgeest mee. Er is nu veel meer bekend en daardoor is er veel meer mogelijk. Naar aanleiding van het interview in de LC heb ik het er met mijn moeder nog eens over gehad hoe dat nou zat toen ik op mijn vierde zei Petra te willen heten. Ik bleek helemaal vergeten te zijn dat ze me toen ook een tijdje consequent Petra genoemd hebben omdat ik anders niet wou luisteren.

Zoiets zie ik een pre ts die op vrouwen valt niet doen, of de eerste moet nog komen.

Ik was 22 toen ik voor een zeer select publiek uit de kast kwam en net 24 toen ik serieus werk van mijn transitie begon te maken.

[Frederique_]

Hoi Petra,

Ik geloof niet in waardeoordelen over man, vrouw of ergens daar tussenin. Iemand is niet meer waard omdat haar lichaam of geest mannelijker of vrouwelijker is dan dat van een ander. Aan de andere kant moet je wel realistisch blijven.

Jouw lichaam is net zo min een 100%-vrouwenlichaam als dat van welke andere mv-TV/TG/TS dan ook. Je hebt een mannenlichaam dat je sterk hebt laten vervrouwelijken.

Jouw gevoel is net zo min een 100%-vrouwengevoel als dat welke andere mv-TV/TG/TS dat ook heeft. Je hebt een gevoel dat zo vrouwelijk is dat je mannenlichaam daar niet meer bij paste. Daarom is het goed geweest dat je je lichaam aangepast hebt naar je geest. Maar voor een 100%-vrouwengevoel is mijns inziens een vrouwenlichaam nodig - eentje waar van kinds af aan een vagina, een baarmoeder, een vrouwelijke bottenstructuur in zit. Lichaam en geest hebben een veel grotere wisselwerking dan tot dusver erkend wordt: het is (weer) die (verduvelde) medische wereld die die twee gemakshalve heel sterk scheidt en vervolgens niet wil weten dat de werkelijkheid complexer is dan de medische (modelmatige, protecollaire) wetenschap kan bevatten.

En ja, ik heb een hekel aan hokjes. Ik geloof ook dat mannen en vrouwen qua zowel lichaam als geest veel meer op elkaar lijken dan in z'n algemeen gedacht wordt. Toch moeten we wel eerlijk blijven: wie zegt dat wie als man geboren wordt nooit 100% vrouw wordt (vv) heeft gelijk. Wie zoiemand ongelijk geeft loopt de kans dat die zijn/haar eigen pijn en verdriet niet durft te voelen. Overigens betekent dit niet dat je het leven niet zo zou mogen leven als jou dat het beste lijkt. En als jij het leven als (meer) vrouw beter beleeft dan als (meer) man - be my guest, ik doe dat zelf tenslotte ook...

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

Jouw gevoel is net zo min een 100%-vrouwengevoel als dat welke andere mv-TV/TG/TS dat ook heeft.

Na al je tirades tegen het VUmc vind ik dit wel de meest absurde uitspraak die ik je in jaren heb horen doen. Wat weet jij in hemelsnaam over Petra's gevoel in deze?

[Frederique_]

Hoi Janiek,

Als lichaam en geest zo sterk met elkaar samenhangen als dat ze dat doen - hoe wil je het dan zo zien dat Petra (of welke TS dan ook) een volledige vrouwengeest in een mannenlichaam hebben?

Groetjes,

Frederique

[Janiek_]

De zeldzame gevallen van transen die op mannen vallen gaan veel eerder in transitie, Kelly bv, die was 20 en Valentijn, die was 8(!).

Zoiets zie ik een pre ts die op vrouwen valt niet doen, of de eerste moet nog komen.

En seksuele voorkeur staat hier m.i. los van. De hetero probeert het als hetero, de homo (soms) als homo. Alleen komt die laatste er veel en veel eerder achter dat dat niet werkt.

Oftewel: onwaarschijnlijk dat een heterojongetje/puber heel vroeg in transitie gaat.

Viel Valentijn op 8-jarige leeftijd op mannen ? Ik heb de docu gemist. Kwam hij daar zelf mee of werd dat voor hem ingevuld,omdat het "natuurlijk" is dat een zo pril transje wel op mannen zal vallen?

Wat volgens mij een crux in het leven van veel transmensen is, is dat seksuele ervaring vóór het tot stand komen van de identiteit uitgaat. Dat is heel verwarrend, was het tenminste voor mij. Dat kun je bovendien niet overdoen en "gewone" mensen niet nadoen, die vanuit een al onbetwijfelde identiteit hun seksualiteit ontdekken.

[Anja Lasagna]

Hoe oud was jij eigenlijk toen je als TG ging leven?

.

Vanaf het moment dat de placenta achter me aan kwam bleek ik ondanks een piemeltje al zeer vrouwelijk qua uiterlijk, gedrag, motoriek, uitstraling, spelletjeskeuzes enzenz te zijn.

Niet dat ik me ala Laura tot intersexueel zal verklaren (en die dat dus niet is) om mezelf te verklaren of interessanter te maken, maar ik had die trekken wel overduidelijk (en bij ons in de familie komen chromosoomafwijkingen voor).
Helaas wilden ze bij de VU indertijd geen chromosoomonderzoek doen, want te duur, en daarbij ben ik niet ala Klinefelter bovengemiddeld lang en heb ik ook geen lange ledematen.
Maar ook nooit baardgroei en lichaamshaar gehad en ook geen grote, vierkante onderkaak en kin bv.

Afgezien van het feit dat de buitenwereld me het wel erg moeilijk maakte als tussenin voelde ik me persoonlijk wel ok als tussenin.

Totdat mijn oudere broers pas tegen hun 30e baardgroei en lichaamshaar ontwikkelden.
Voor mij, als tussenin, een absolute, totale nachtmerrie, want ik liep het grote risico dat ik mijn fysieke vrouwelijkheid kwijt zou raken, op mijn 25e dus. Want hoe ouder je word, hoe masculiner qua verschijning.

Dus heb ik mijn vrouwelijkheid gecultiveerd/geconserveerd vanaf mijn 25e.

En aangezien ik afgezien van die piemel allesbehalve een man was in alles viel er gewoonweg niets te socialiseren als man.

Milala (die dit verhaal al voor de 50e keer verteld........)

[Janiek_]

Als lichaam en geest zo sterk met elkaar samenhangen als dat ze dat doen - hoe wil je het dan zo zien dat Petra (of welke TS dan ook) een volledige vrouwengeest in een mannenlichaam hebben?

Ik zie er geen heil in om daarover te gaan theoretiseren. Al helemaal niet over hoe dat bij een ander zit. Petra is een vrouw, heel gewoon.

Als je wilt weten hoe ik zelf e.e.a. heb geprobeerd te verwoorden:

http://janiek.wordpress.com/2007/11/10/ ... -weiblich/

[Anja Lasagna]

Mbt tot mijn bovenstaand verhaal: de goed en begrijpende lezer(es) leest dus dat ik niet (abrupt) van 'man' naar 'vrouw' ben gegaan. Ik was al vrouwelijk qua alles, en ik heb het gecultiveerd en geconserveerd.

Milala.

[lief dinnetje]

Mila schreef :

Als jij als transvrouw blijft volhouden dat je een (geboren) vrouw bent, dan kun je er op rekenen dat de wereld zich tegen jou af zal zetten, tenzij je 100% passabel bent.

Je maakt jezelf dan ongeloofwaardig in de ogen en oren van anderen.

Wel ik wil hier even op reageren.

Het is zelfs niet van belang dat je passabel , mooi , enz ......bent.
Je bent anders en dat kunnen veel mensen niet hebben.
Zeker hetero-mannen kunnen het niet bolwerken.
In de praktijk is het me wel gelukt om 2 weken samen te zijn met en man, die niks in de gaten had ....
MAAR !
Ik heb psychisch het nooit zo zwaar gehad, want ik kon er zelf niet mee leven.
Ik voelde me heel erg schuldig en heb het dan toch verteld (voor de seks).
Het was een opluchting, aan de andere kant ook heel pijnlijk ....want de relatie was ook meteen gedaan.

Het zal zeker niet eenvoudig worden ....de wereld is er nog niet helemaal klaar voor, al zal dat ook wel veranderen met de tijd denk ik zo.

Gr,

Melina

[lief dinnetje]

Morbide schreef :

Lala Ferrari schreef:

De zeldzame gevallen van transen die op mannen vallen gaan veel eerder in transitie, Kelly bv, die was 20 en Valentijn, die was 8(!).


Valentijn heeft de tijdsgeest mee. Er is nu veel meer bekend en daardoor is er veel meer mogelijk. Naar aanleiding van het interview in de LC heb ik het er met mijn moeder nog eens over gehad hoe dat nou zat toen ik op mijn vierde zei Petra te willen heten. Ik bleek helemaal vergeten te zijn dat ze me toen ook een tijdje consequent Petra genoemd hebben omdat ik anders niet wou luisteren.

Volledig met Morbide eens, de tijdens zijn enorm veranderd.

Als ik dat thuis had verteld op mijn 8ste dan had mijn vader me simpelweg halfdood geslagen.
Daar twijfel ik niet aan.
Angst is het woord Mila, gewoon angst en eigenlijk ook een enorm vermogen om je eigen drang en verlangens te onderdrukken.
Het is nu al veel beter, alhoewel er nog niet voor alle jongeren de vrijheid is hoor om zich te outen en zichzelf te zijn.
Het zelfmoordcijfer onder homoseksuele jongeren is nog steeds heel hoog in België.
Vele ouders leven met het idee : ik heb geen probleem met homo's, maar mijn eigen kinderen niet hé !
Neen die zijn 'normaal' ...zo omschrijven ze dat dan.
Wat ook al aangeeft dat ze homoseksualiteit nog steeds zien als abnormaal.

Gr,

Melina

[lief dinnetje]

Lala Ferrari schreef:


Wat ik zo merkwaardig vind is dat ik ettelijke 'vrouwen' ken die post srs stoppen met hormoongebruik, wat, zoals bekend, nogal ongezond is.

Nou vraag ik me wel eens af: dat stoppen met hormoongebruik post srs, komt dat omdat ze zichzelf zodanig als 'vrouw' zien dat ze geen hormonen meer nodig denken te hebben, of is het (on)bewust verzet tegen dat post srs onherroepelijke 'vrouw' zijn?

Vreemd, ik denk er niet aan om met oestrogenen te stoppen.
Ik gebruik ze nu 3 jaar en nog steeds ben ik elke ochtend blij en gelukkig als ik oestrogel aan beide armen wrijf.
Neen daar stop ik zeker niet mee ....wat wel storend is, is de verplichting om elke week die prothese te gebruiken.
Het is psychisch lastig ook, ik zou veel liever een ventje hebben om ....

Gr,

Melina

[lief dinnetje]

Frederique schreef :

Ik ben het hier niet mee eens. Een TS vrouw zal, hoe passabel ze ook is, altijd ergens tussen man en vrouw inleven - gewoon omdat ze het lichaam en het verleden mist om 100% vrouw te zijn (en zich dus ook 100% vrouw te voelen). Een TS vrouw zal haar leven lang dit "anders zijn" met zich meedragen.

Mijns inziens is "man in een vrouwenlichaam" of "vrouw in een mannenlichaam" een leuk sprookje voor de buitenwacht (die het met deze versimpeling moeilijk zat heeft - dus laat ze dit ook maar geloven). Maar 't klopt niet met de werkelijkheid, die veel genuanceerder is.

Ik vind het zelf nog wat vroeg om voor mezelf conclusies te schrijven.
Al merk ik wel dat ik onder invloed van de operaties en hormonen toch een flink stuk in de goede richting ben opgeschoven.
Er zijn nog verschillen in sociaal functioneren, maar dat leer je snel hoor.
Wat je in je opvoeding hebt moeten missen als 'meisje' leer je toch weer snel bij.
Men spreekt wel eens dat heel het verhaal zo een 5 jaar in beslag neemt, alvorens je echt helemaal door het proces heen bent.
Over dat lichaam maak ik me niet zoveel zorgen .....dat werkt redelijk goed en kan de test naast andere vrouwen zeker doorstaan.

Sociale integratie is weer een ander verhaal, mede door de reactie van de buitenwereld en het niet accepteren van een trans-vrouw als 'vrouw' maakt het ontzettend moeilijk naar relaties toe.
Op dat gebied is voor ons de integratie als vrouw in de maatschappij zeker een stuk moeilijker.
Al is het de dag van vandaag voor iedereen moeilijk om een geschikte partner te vinden ...een kwestie van tijd waarschijnlijk.

Groeten,

Melina

[Anja Lasagna]

[In de praktijk is het me wel gelukt om 2 weken samen te zijn met en man, die niks in de gaten had ....
MAAR !
Ik heb psychisch het nooit zo zwaar gehad, want ik kon er zelf niet mee leven.
Ik voelde me heel erg schuldig en heb het dan toch verteld (voor de seks).
Het was een opluchting, aan de andere kant ook heel pijnlijk ....want de relatie was ook meteen gedaan.

Gr,

Melina

Iedere keer als ik zoiets lees moet ik denken aan een vroegere TS vriendin van me (die inmiddels niet meer leeft).

Zij had 4 maanden een close relatie met een man, waarvan ze aannam dat ie het niet door had.
Dat had ie wel, want toen zij het vertelde maakte ze plotseling zijn gedachten en vermoedens over haar 'hyper reeël' en die uitgesproken 'hard' gemaakte realiteit, dat trok ie niet. En weg was ie.

Ook moet ik steeds denken aan een andere TS die nu in het buitenland woont.......ze 'leefde stealth' en was '100% vrouw hoor'. Maar dan met een wijkende hoofdhaarlijn, resten baardgroei en borsthaar, een paar siliconenborsten met een afstand van 20cm tussen beide borsten waardoor ze aan de zijkant van haar romp stonden, geen taille, geen heupen, geen billen en geen dijen.

Zij kwam dus een man tegen die '100% hetero' was, maar een dubbele agenda had. Hij viel gewoon op transen.

Zij 'leefde in stealth', en hij was aldus '100% hetero hoor'.

Zij hebben het 2 jaar met elkaar volgehouden a match made in heaven, maar toen ging ie er met een andere trans vandoor.

Zoals transen zichzelf voor de gek kunnen houden over dat een man het niet door heeft, zelfs niet bij intiem contact, zo kunnen mannen zichzelf voor de gek houden dat het helemaal geen ts is hoor, en hij dus echt waar, '100% hetero is' hoor.....totdat de TS in kwestie het euvele feit letterlijk uitspreekt, dan is de boot aan. Of liever gezegd: weg.

Milala.