Hoi Nannette,
Nannette schreef:En waarom iedere keer die discussie van transvrouw niet 100% vrouw. Laat een ieder in zijn waarde, transseksuelen zijn een rare groep in de samenleving. [...] Ook een groep die elkaar iedere weer aanvalt. Waarom ?????????
Waarom voel jij het als een aanval als ik schrijf dat een TS zich nooit 100% vrouw zal kunnen voelen omdat zij daar het lichaam voor mist?
Is het voor jou dan zo belangrijk dat er
geen enkel verschil bestaat tussen jouw psyche en dat van een willekeurige vrouw?
Nannette schreef:Is het zo moeilijk te accepteren dat we niet allemaal hetzelfde denken, er hetzelfde uitzien, doen bio-mannen en bio-vrouwen dat wel. Ik heb verschillende keren bio-vrouwen gezien die er manlijker uitzagen dan ik.
Ja, en?
Er zijn ook T*'s die veel vrouwelijker zijn dan ik. Ook T*'s die veel mannelijker zijn dan ik. En wat dan nog? Daar zijn ze toch niet beter of slechter om?
Nannette schreef:Onder andere door de discussies onderling zal de acceptatie in de samenleving ook heel moeilijk worden.
Het grootste probleem zit 'm niet in discussies onderling. Wie niet tegen discussies kan moet niet discussieren (en dat doen er velen ook niet, kijk maar eens naar het percentage mensen dat meediscussieert: dat is relatief gezien erg laag).
Nannette schreef:Ook al is die acceptatie iets groter dan 20 jaar geleden, zolang zeker de media er nog weleens iets spectaculairs van maakt, of iemand met een transseksueel verleden gewoon man noemt (ik vind dat die persoon acuut aangeklaagd zou moeten worden voor discriminatie trouwens, kan wettelijk ook), zal de acceptatie gewoon matig blijven. En ook zolang de mannen het gewoon voor het zeggen hebben, in de top van de samenleving zitten grotendeels mannen nog steeds, en die voelen zich in hun kruis aangetast door iemand die van man naar vrouw veranderd is, terwijl ze iemand die van vrouw naar man veranderd een stuk makkelijker accepteren. Typisch manlijk gedrag.
Ik ben het absoluut niet met je eens.
Mensen die een ander met een transseksueel verleden nog steeds man noemen hoeven daar helemaal niets mee te bedoelen. Ik ben op mijn werk al ruim een jaar over en wordt nog steeds soms met mijn oude naam aangesproken (al neemt dit nu wel zo sterk af dat het op begint te vallen). "Hij" of "zijn" zeggen in plaats van "zij" en "haar" komt vrij algemeen voor. Tja, wat wil je dan als je al 13 jaar ergens werkt? Ook IRL noemen sommige mensen me meneer, anderen mevrouw. Natuurlijk vind ook ik het prettiger als ze me mevrouw noemen, maar verder - zolang ze mij mijn ding laten doen vind ik het prima.
En als vrouwen continue maar een underdog-positie kiezen, het misschien zelf wel best vinden om geen carriére te gaan maken maar liever rustig oud worden - waardoor de gemiddelde leeftijd van vrouwen nog altijd hoger ligt dan bij mannen - wie heeft uiteindelijk dan de beste keuze genomen? En is het dan niet gewoon slim geweest om die haantjes gewoon te laten kraaien? En als jij graag mee wilt kraaien - wat let je dan om daar wel aan mee te doen?
Zit het probleem er bij jou niet veel meer in dat jij je direkt dingen persoonlijk aantrekt als het even anders gaat dan jij het in de kop hebt?
Groetjes,
Frederique