Babette schreef:nou Frederique, zoals wij het bezien zijn religies behoorlijk onbarmhartig... Er zullen vast wel mensen te vinden zijn die die soep niet zo heet eten, maar een eigen mening vormen en hebben is over het algemeen ook niet zo gewenst, toch? Ik ben tenminste nog niet echt vrijdenkende gelovigen tegen gekomen, helaas...
Theoloog Harry Kuitert: "Het algemeen betwijfeld Christelijk geloof" - alleen de titel al. Hij is er in gereformeerde kring zowel de hemel om ingeprezen als om verkettert. En hoewel de synode regelmatig over hem vergaderd heeft is hij de (gereformeerde) kerk nooit uitgezet... Er zijn wel meer theologen geweest die dingen zeiden die niet gewaardeerd werden. Of die vrijdenkers zijn.
Zoek ook maar eens op "
Anne van der Meijden". Ik heb ooit een lezing van hem gehoord - en dat is echt genieten, juist omdat het verre van traditioneel is. 't Is net in wat voor geloofsgemeenschap je opgroeit wat er wel en niet kan. Daarom ook mijn stelling: 't zijn mensen die het geloof maken.
Babette schreef:Tot slot begrijp ik helemaal niet hoe je er als mens een dergelijke houding jegens andere mensen op na kunt houden. Ik heb inmiddels begrepen dat het "heb uw naaste lief als uzelf" uitsluitend voor de gemeenschap geldt en niet daarbuiten.
Wat was ook alweer de moraal van de gelijkenis over de Barmhartige Sameritaan?
Dat jij schijnbaar anders meegemaakt hebt is heel vervelend, maar voor mij niet maatgevend voor alles wat er in kerken gebeurt. Ik lees mee in Kerkinformatie, het kerkblad van de Protestante kerk. Er wordt wel degelijk -heel- veel gediscussieerd en er zijn -heel- veel manieren om tegen het geloof aan te kijken. Dat variëert van heel zwaar, of charismatisch (waar Petra over gepost heeft) tot redelijk vrijzinnig en open. Ik heb het geluk gehad in zo'n open omgeving op te groeien. De dominee maakte geen verschil tussen wel-en-niet gelovig, met beide dronk hij een biertje als het zo uitkwam. Voor hem was iedereen zijn naaste, gelovig of niet gelovig maakte hem niet uit. Zijn mooiste preek hoorde ik toen ik 13 was: "zonde is: iets wat niet aan zijn doel voldoet". Ik heb het jarenlang onthouden en vond het een prachtige definitie. Veel mooier dan de gangbaarder definitie over hoe zondig je als mens niet was en hoeveel berouw je wel niet moest hebben over je zonden. Nooit begrepen waarom ik juist -die- preek onthouden had. Tot ik er achter kwam hoe zonde het was dat ik jarenlang mijn vrouw-zijn niet beleefd had...
Groetjes,
Frederique