Ontdekken wie ik ben.

[Janiek_]

Daarom heb ik ook moeite met de term 'transvrouw'.

Dat kan ik me in jouw geval goed voorstellen. En dat je gelijk hebt.

Ik gebruik de term wel eens om mezelf te onderscheiden van vrouwen die wel al hun hele leven als vrouw gesocialiseerd zijn. Eigenlijk omdat ik a.h.w. voel dat ik de "eretitel" vrouw niet helemaal "verdien". Vrouwen die net zo oud zijn als ik hebben een heel andere geschiedenis dan ikzelf en dat maakt toch een behoorlijk verschil. Je zult mij nooit horen zeggen: ik ben op en top vrouw of 100% vrouw.

Als ik aan mensen wil uitleggen wie ik ben, vind ik de term transgender wel mooi en adequaat. De term "non-op transseksueel" vind ik weer minder gelukkig, daar kleeft voor mijn gevoel ook een wat negatief stigma aan van "net niet echt genoeg".

In het dagelijks verkeer is het toch ook helemaal niet van belang om te onderscheiden tussen transvrouwen en andere vrouwen? Wie niet in dit soort kringen verkeert, kent het woord niet eens.

[Guest]

Ben ik met je eens... een doorsnee Nederlander kent het woord 'transvrouw' niet, en het onderscheid heeft daarom ook vrij weinig nut. Grappig dat je het over een "eretitel" hebt als je hebt over jezelf als 'vrouw'.

Tjah in mijn geval, ik moet nog een vrouw worden .. ben nu een meisje, tenminste zo wordt ik meestal aangesproken door mensen en juist niet als "mevrouw". Dus een (jonge) vrouw moet ik nog worden in die zin

Tjah, dat je in jouw geval een andere geschiedenis hebt dan een gewone vrouw van je leeftijd snap ik wel.. ook voor mij geld dat als ik mezelf vergelijk met de meeste meisjes...Toch maak ik veel dezelfde dingen mee die mijn vriendinnen ook zo mee maken, ervaren of voelen (dan heb ik het over jongens, uiterlijk, kleding, interesses etc) . Ik zie mezelf ook gewoon als meisje en ben in dat opzicht niet echt anders als mijn vriendinnen.

Over het jezelf uitleggen aan mensen: zelf doe ik dat tegenwooridg niet meer zovaak en in de toekomst op mijn HBO wil ik het liever niet vertellen en ook als ik later een baan krijg ook niet. Wie ik het wel wil vertellen zijn goede vriendinnen of goede collega's, en vriendjes...
Jij legt jezelf uit met het woord 'transgender'. Ik doe het vaak met het woord 'genderdysfoor' en dan vragen ze wat dat betekent...
Zeg ik': 'dat is dat je als meisje een jongen voelt of dat je als jongen een meisje voelt... Dus in het verkeerde lichaam geboren.'
Zeggen hun: 'Dus je gaat een jongen worden...'
Tjah daarna leg ik het wel uit, maar omdat te horen blijft toch grappig En door de humor erin is vaak het 'ijs' als snel gebroken en kunnen we gewoon door met waar me mee bezig waren

[Mara]

Jij bent gewoon één van de mooiste mensen die er is, in mijn ogen .

Grazie mille senora Janiek

liefs

Mara

[Frederique_]

Hoi Janiek,

Ik zie vrouw niet als eretitel. Want dat zou betekenen dat transgender "minderwaardig" is t.o.v. de uitersten man of vrouw.

Ik zie het eerder als omgekeerd: bij wie zichzelf in een van de uitersten waant vermoed ik eerder angst om "die andere kant" in zichzelf te erkennen. En dat geldt breder dan alleen de T*-mensen, het geldt net zo goed voor mensen die gelukkig zijn in hun geboortegeslacht. Pas als je bereid bent om in alle openheid alle kanten van jezelf te erkennen (dus ook: je mannelijke kanten als je vrouw bent, of je irritatie en angst als je dat je mindere kanten vindt), pas dan ben je "echt jezelf".

Wie daar (nog?) niet is, die heeft dus (nog?) even te gaan
Maar gelukkig hoeft 't niet gister af: we hebben nog ruim 30 jaar, nietwaar?

Groetjes,

Frederique

[Dorine]

als iemand het kan is het Frederique





Ik vind het wel heel stoer, en onafhankelijk

[Janiek_]

Wat moeten die biologische manwijven dan wel niet.
Zullen die ook staan te springen om een apart hokje?

Sommigen wel. Ik ken er enkele, hoewel ik niet geloof dat die graag als "manwijf" aangeduid willen worden.

[Frederique_]

Hoi Patricia,

Uit eigen ervaring (ja, ik weet hoe het voelt om bang te zijn) weet ik dat hoe banger je bent, hoe extremer je reageert. Iemand die bang is ziet geen nuances. Vandaar ook dat het mijn aanname is dat mensen die zich "100% vrouw voelen" heel vaak bang zijn om ook hun mannelijke kant te (blijven) voelen.

Bij een aantal van hen heb ik dat met 2 a 3 vragen (voor mijzelf) aangetoond. Zodra je doorvraagt op "waarom mag de buitenwereld niet zien dat je ooit man geweest bent" krijg je spontaan als antwoord "dan accepteert men mij niet meer". En als ik daar dan op doorga en met mijn uiterlijk laat zien dat dat dus echt absolute onzin is - tja, hoe langer je doorpraat hoe meer nuance men aankan.

De grootste hobbel om te nemen is om in te zien dat je angst voor je omgeving je belet om zowel je mankant als je vrouwkant te accepteren en er te laten zijn.

Groetjes,

Frederique
N.B: het hokje dat volgens jou niet bestaat heet "jezelf". En de zoektocht wat daar wel-of-niet bijhoort duurt wel even. De rest van je leven, misschien wel...

[Guest]

Hoi Frederique,

Jij hebt het over mensen die bang zijn niet meer te wordne geaccepteerd als men kan zien of horen dat ze ooit een man waren. Ik zou zelf niet kunnen leven met een uiterlijk of stem waaraan te zien/horen is dat ik ooit een jongetje was. Dat heeft niets te maken met angst voor mijn mannelijke kanten, want ik ben soms best een jongensmeisje of heel androgyn. Toch voel ik me gewoon een meisje en zo wordt ik ook geaccepteerd. het heeft niets met angst te maken, en mss dat ik ook kon worden geaccepteerd met een dubbelzinnig uiterlijk. Ik zou dan echter een heeeel ander leven hebben als dat ik nu heb, en zeker als ik straks naar een nieuwe school ga (nieuwe opleiding) zouden de anderen heel anders op mij reageren en met mij omgaan op het moment dat ik een half jongen/half meisje uiterlijk heb. En ik ben blij met mijn leven zoals dat nu is en als ik mezelf vergelijk met andere meisjes... Die hebben soms ook jongensachtige kanten en je hebt meisjemeisjes... Die laatste groep heeft heus geen angst om jongensachtig te zijn... het zit allemaal in het karakter en we zijn allemaal verschillend.

[Frederique_]

Ik zou dan echter een heeeel ander leven hebben als dat ik nu heb, en zeker als ik straks naar een nieuwe school ga (nieuwe opleiding) zouden de anderen heel anders op mij reageren en met mij omgaan op het moment dat ik een half jongen/half meisje uiterlijk heb. En ik ben blij met mijn leven zoals dat nu is en als ik mezelf vergelijk met andere meisjes... Die hebben soms ook jongensachtige kanten en je hebt meisjemeisjes... Die laatste groep heeft heus geen angst om jongensachtig te zijn... het zit allemaal in het karakter en we zijn allemaal verschillend.

Het vet gedrukte gedeelte wordt door mij gezien als angst. Ik denk namelijk (oprecht) dat het geen ene knal uitmaakt voor de manier waarop men op je reageert of je m, m+v of v bent.

Groetjes,

Frederique

[Guest]

Ik denk dat het wel heel veel uitmaakt... mensen gaan gewoon anders om met een vrouw/meisje dan een halfjongen/halfmeisje... Ik heb absoluut geen angst.. soms ben ik zelfs een soort jongensmeisje.... maar WELK meisje wil nou een half jongen half meisje uiterlijk... IK niet en GEEn enkel meisje die ik ken...
Dat heeft niets met angst te maken, jij voelt of ziet dat zo... ik niet.
Waarom denk je ook dat zoveel transvrouwen hun gezicht laten verbouwen? Precies.. het heeft een enorme impact op het leven van zon transvrouw omdat die nu behandeld wordt als vrouw.. ipv transseksueel.

Een voorbeeld: ik werk als cassiere in een supermarkt. Daar komt een transseksuele vrouw van in de 30 of misschien 40. Omdat ik weet 'hoe het zit' zeg ik gewoon 'mevrouw..' maar als ze bij de andere meisjes afrekent is het vaak 'wilt u nog een bonnetje, meneer?'

[mila]

<Ik denk namelijk (oprecht) dat het geen ene knal uitmaakt voor de manier waarop men op je reageert of je m, m+v of v bent.>

*GASP*! Nee? Denk je??

*GASP*!

Mila.

[Janiek_]

Ik denk namelijk (oprecht) dat het geen ene knal uitmaakt voor de manier waarop men op je reageert of je m, m+v of v bent.

Goh, dit kun je toch haast niet menen? Er wordt op mij wel degelijk anders gereageerd dan toen ik me nog als man presenteerde. Heb jij zelf niet de ervaring dat men je anders benadert dan voor je veranderingen?

[Frederique_]

Nauwelijks. Mensen vanuit HOLEBI-omgevingen zien me iets meer als "een-van-hen". De rest behandelt me net als voorheen: gewoon, vriendelijk, als een collega.

Groetjes,

Frederique

[mila]

<Nauwelijks. Mensen vanuit HOLEBI-omgevingen zien me iets meer als "een-van-hen". De rest behandelt me net als voorheen: gewoon, vriendelijk, als een collega.>

In wat voor pijnlijk gekrompen wereld leef jij dan, als je wereldje alleen bestaat uit HOLEBI mensen en collega's? Vraag ik me zo af? Verder geen dagelijks leven, uitgaan, boodschappen doen, enzenzenzenz?

Mila.

[Guest]

Ja Frederique, toch vind ik het een rare aanname dat ik of andere transmeisjes angst hebben voor het mannelijke. Ik vind het echt onzin.. en op het werk.. tuurlijk iedereen zal je heus wel accepteren. Maar er zijn er zeker bij die achter je rug om lopen te kletsen.

In de samenleving reageert men dus zeker wel anders op een m+v uiterlijk dan op een gewoon m of v uiterlijk!! Meld je maar eens aan op een nieuwe sportclub en vertel hoe iedereen reageeert... doe ik het zelfde.
Niet lullig bedoelt.. maar als wij samen gaan winkelen zul je denk ik wel het verschil merken hoe verschillend mensen reageren op een m of v uiterlijk inplaats van een m+v uiterlijk!
Er zit een wezenlijk verschil in, en the world is groter dan alleen je werkkring of vriendenkring.......