Travestie.org

Mara, met die redenatie had ik beter in het speciale circuit kunnen blijven. Maar dan was ik vastgelopen, terechtgekomen in ___, en had ik geen baan, geen eigen woning, geen HBO-opleiding en geen rijles.

En zo T*-vriendelijk zijn ze niet in het speciale circuit, ze zijn T*-onvriendelijk

Maarja Josette....het was wel zo....mun ex vond het eigenlijk best tof dat ik anders was dan andere mannen, ze maakde me de gekste kleren en had geen bezwaar dat ik alleen maar zwaar opgemaakt rondliep.....de problemen voor haar begonnen met de verandering van mun lichaam......

....op werkvloer was er eigenlijk nooit un probleem, toen niet en nu ook niet....maar ik snap, dat ik in een heel andere branche werk dan jij Josette.

Maar mun redenering ging ook om al die operaties die ik had en nog volgen.....het is niet om te juichen hoor, het was beter, als me dat bespaart was gebleven

Eindelijk jezelf zijn is dan wel leuk, maar het blijft un ellendige weg, waar je de nodige personen moet mee betrekken en hun behoorlijk pijn mee kunt veroorzaken.....

groetjes vanuit Boskoop

Mara

Daar heb je gelijk in vanuit jouw redenatie, dank voor de aanvulling, Mara. Zo'n transitie is niet niets, integendeel

het past beter een advertentie in de plaatselijke krant te plaatsen, een rouwkaart naar je familie en vrienden te sturen, en de rest van je leven doorbrengen in rouwkleding, en hopen dat je onderweg geen alcoholverslaving oploopt oid.

Ik wil m'n mening nog wel een keer typen ('k ben het er namelijk absoluut niet mee eens), maar zag dat ik dit al gedaan had en ben een beetje lui vandaag: zie hier

Trots zijn op wie en vooral wat ik ben.

vooral onderzoeken of het wel klopte

besef en acceptatie gata niet in 1 klik

komt bij vlagen, en na een periode van gepluis gezoek overdenk terug gaan naar je verleden zoeken naar aanknopingspunten die het bewijs leveren maar ook zoeken naar aanknopingspunten die in godsnaam aanwijzingen leveren dat je het bij het verkeerde end hebt terwijl je allang weet hoe het zit, en je na een bepaalde periode alleen maar de conclusie kunt trekken, ja ,het klopt

tot die tijd zit je in een periode van absolute onzekerheid en snak je naar houvast, waar dan ook, die je alleen kunt vinden in jezelf

Joy schreef:

vooral onderzoeken of het wel klopte

besef en acceptatie gaat niet in 1 klik

komt bij vlagen, en na een periode van gepluis gezoek overdenk terug gaan naar je verleden zoeken naar aanknopingspunten die het bewijs leveren maar ook zoeken naar aanknopingspunten die in godsnaam aanwijzingen leveren dat je het bij het verkeerde end hebt terwijl je allang weet hoe het zit, en je na een bepaalde periode alleen maar de conclusie kunt trekken, ja ,het klopt

tot die tijd zit je in een periode van absolute onzekerheid en snak je naar houvast, waar dan ook, die je alleen kunt vinden in jezelf

Vooral dat aanwijzingen zoeken dat ik het niet hoef te zijn ben ik dol op, tegen beter weten in. Ik hou het al zo lang vol met de hakken in het zand dat ik het blijf proberen.

Irene

vermoeiend lijkt me

als je over 10 jaar terug zou kijken op je leven wat zou je dan wensen?

dat soort hypotheses geven vaak duidelijkheid

Of de simpele vraag: waarom zet ik mijn hakken in het zand? Waar ben ik bang voor - en is die angst reëel?

Groetjes,

Frederique

Het valt, denk ik, voor veel mensen helemaal niet mee om zichzelf te accepteren zoals ze zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat ik er ook best wel lang over gedaan heb, en dan ook nog eens met hele kleine stapjes. Net wat bij je groeiproces past.

Overigens vind ik Joyy's vraag over hoe je over tien jaar op je leven terug zou kijken wel een hele pertinente vraag. In ieder geval stof tot denken!

Mijn motto is: leef het leven tot op het bot en geniet er zoveel mogelijk van!

Groetjes en liefs,

Babette.

De vraag van Joy is een heel stuk moeilijker te beantwoorden dan die van Frederique.

Irene

Irene schreef:De vraag van Joy is een heel stuk moeilijker te beantwoorden dan die van Frederique.

maar ook veel leuker en uitdagender, toch???

Groetjes en liefs,

Babette.

Ik ben niet zo dol op What If vragen, je ontkomt er niet altijd aan, maar vaak helpen ze je niet verder.

Irene

Ik weet niet of ik Joyy's vraag in die categorie zou willen plaatsen. Ik vind een vraag over hoe je terug zou willen kijken op je leven behoorlijk wezenlijk, omdat het je naar je diepste wensen en/of gevoelens (waaronder wellicht angsten) kan brengen of je ermee kan confronteren...

Groetjes en liefs,

Babette.