Ik wil eventjes wat rechtzetten. Wat ik schreef komt best hard over, dat weet ik. Ik wil echter niemand kwetsen voor de lol of zo, maar het onderwerp van de vergoeding van behandelingen is een maatschappelijk keuzeprobleem en ik denk dat er geen oplossing is zonder dat een groep zich tekort gedaan zal voelen of gekwetst zal zijn. Ik wil ook niet zeggen dat ik 100% gelijk heb.
@Nanette en Mara,
Ik weet natuurlijk ook van de problemen rondom genderdysforie, en weet ook dat er mensen zijn die hierdoor (zwaar) in de problemen komen. Ik wil dat ook niet bagatelliseren. En als er genoeg geld zou zijn, ben ik er 100% voor dat wij ook de (financiele) hulp zouden krijgen om onze problemen op te lossen.
Als ik het mis heb moet je het zeggen, maar de meesten van ons worden in een gezond lichaam geboren. En van genderdysforie gaat niet iedereen dood.
@Valerie,
Ik ben weliswaar ‘maar travestiet ‘ in jou bewoordingen , maar ik heb het lang niet altijd makkelijk daarmee. Ik wil verder gaan: de stap zou ik maar wat graag maken, maar ik doe het niet omdat ik dan tegelijkertijd ook veel verlies en door keuzes uit het verleden heb ik ook bepaalde verantwoordelijkheden.
Je kunt dan zeggen: bij jou is het niet zo erg, de drang is niet zo groot, etc. Inderdaad heb ik geen zelfmoordneigingen, en heb ik me ‘alleen maar depressief’ gevoeld. Psychisch erg lastig maar je hoeft niet met ieder probleem naar een psycholoog te rennen en die het voor je het uit laten zoeken.
Als je denkt dat ik mensen of hele groepen gewoon wil laten creperen, dan heb je me niet goed begrepen. Ik hoop dat je uit het voorgaande hebt begrepen dat dat niet zo is. In onze maatschappij creperen al groepen. Het voorbeeld dat ik noemde van iemand met lymfeklier kanker is iemand die ik ken.
Ik zou jou eens willen vragen om de volgende keuze objectief te maken:
Stel je hebt eenmalig 50000 euro te besteden aan gezondheidszorg: hoe zou je het aanwenden? Voor een paar transseksuelen (met op zich een gezond lichaam)? Voor datzelfde geld zouden zes borstkankerpatienten een radiotherapie kunnen krijgen (tarief van 1997). Of zou je het geven aan grotere groep mensen met een levensbedreigende ziekte. Of, om iets minder heftigs te noemen, misschien geef je het aan bejaarden van wie door verwaarlozing de verwachte levensduur daalt?
Groeten, en hopelijk vele reacties
Myrte
Ps: Irene, je hebt gelijk. Tot nu heb ik weinig medestanders
![;)](./images/smilies/icon_wink.gif)