Wow... net teug van een avondje buiten spelen met wat ongehoorzame huishonden en een nagesprek over vandaag met een lieve vriendin... M'n kop loopt nog een beetje om, maar wat een lekkere dag...
Begon natuurlijk met een bezoekje aan "broer" Wim (bedankt voor de "adoptie" lieverd...)... Uiteraard nog te laat ook want - vrouw, uw naam is ijdelheid - vond Iloontje de vooaraf uitgezochte oufit toch net weer niet helemaal tof... En dus moest er wat anders gezocht en gevonden worden...
Eenmaal in de auto was ik er natuurlijk weer niet tevreden mee... had ik toch liever gewoon een lange broek aangetrokken... want autorijden met een rok aan is dus helemaal niks, maar ja... nou moest het maar zo...
Na een lekker onspannen gesprek en een lunch, naar de VU... Lang wachten in de best wel drukke wachtkamer... bijna een half uur... maar tot m'n grote vreugde doet dat me dus echt helemaal niks meer. Sommige zien wat en worden heel stil als je ze aankijkt en de rest is gewoon met zichzelf bezig... Al hebben we er ook geen geheim van gemaakt he Wim??? Vrolijk zitten kwekken over T's,T's en T's
en over wat het doel vermocht te zijn van een tv-scherm met onsamenhangende beelden zonder geluid... En mevrouw Onderwater en meneer Parmentier bleken zoek en bleven zoek hetgeen ons tot de conclusie bracht dat je wel een gekke naam moest hebben om aan de beurt te komen... En ach... een naam als Onderwater leent zich nou eenmaal voor speculaties en uitvoerig voortborduren op het thema "Namen"...Ik kon het niet nalaten... zowel tegen de receptioniste als met wat meer nadruk tegen de arts die de intake deed, heb ik maar even netjes uiteen gezet wat ik er van vond dat een universitair ziekenhuis dat zo ongeveer het meest toonaangevende genderteam in de wereld heeft, een beleid voert dat je op je ponsplaatje Man als geslacht krijgt ingevuld... Kwam wel over, geloof ik... maar daar kwam ik niet voor...
Ik heb zo'n drie kwartier aan één stuk door gekletst... eh... mevrouw... ehh... even hoor... prima dat u praat, maar ik moet het ook nog opschrijven... oh... sorry hoor...
Maar het verhaal was blijkbaar duidelijk, consistent en coherent genoeg om met één of twee verduidelijkingsvragen te kunnen volstaan... Zo van... eh... voor alle helderheid... u gaat dus ook voor de operatie... Ja hoor, en als je er een baarmoeder en eierstokken bij kan zetten... ook goed... OK, dat deden ze dus niet, maar dat antwoord was helder zat... Enne... de familie wist het dus inmiddels, maar op het werk... Bedrijfsarts weet het en we gaan werken aan een reintegratieplan... Ook helder zat...
Nou, ik zou het verder horen van het traject... Nou... eh... ik had ook nog wat... namelijk dat ik begrepen had dat de wachttijd voor een psych zo'n zes maanden bedroeg en dat dat de facto betekende dat ik over een jaar of zo eindelijk eens aan de hormonen kon beginnen... En dat ik eigenlijk vond dat er maar één was die de regie ging voeren over de aanstaande transitie... en dat dat dus Ilona was...
Nee, het was duidelijk dat ze me tot niks konden dwingen wat ik niet wilde... Nou, dat was me al duidelijk... en je hoeft me helemaal tot niks te dwingen want ik wil veel te graag...
Alleen... het betekent dus ook dat ik het team zie als hartstikke belangrijke adviseurs en mensen die in medisch en psychologisch opzicht wat voor me konden betekenen, en dat ik vanuit dat perspectief de waarde zeker onderkende en dat ik liefst gestut en geschraagd door het hele team vol kennis, expertise en ervaring de koers zou uitzetten... MAAR... dat ik zonodig in alle openheid ook stappen zou zetten om het traject te bespoedigen... dat ik inmiddels begonnen was met laseren... dat ik me orienteerde op haartransplantatie omdat een pruik of haarstuk me verre van ideaal leken, dat dit alleen zinvol is als je al een paar maanden aan de hormonen bent... En dat ik daar dus gewoon op korte termijn aan wilde beginnen, VU-accoord of niet... En dat dat geen chantage was, en zo zeker niet opgevat moest worden, maar gewoon als een aankondiging van wat ik op enig moment ging doen... In alle openheid. Ook helder...
Tweede arts erbij...
En de rest... ach, dat vertel ik allemaal niet hier... te afhankelijk van je eigen situatie, wat je precies wilt, hoe je uiteenzet wat je wilt doen en waarom en hoe ze jou inschatten...Maar goed... laat ik zeggen dat we in goede harmonie het uur hebben volgemaakt en Iloontje de idee heeft dat ze wellicht zelfs nog voor de zomer en met instemming van het VU pleistertjes mag gaan plakken
En wellicht haal ik dat niet... maar het loodzware vooruitzicht om een jaar te moeten wachten is in elk geval een stuk minder grijs en grauw...
Wim nog naar het station gebracht... hoop echt dat je de trein nog gehaald hebt lieverd... nauwelijks afscheid kunnen nemen (maken we binnenkort een keer goed hoor...) en innig tevreden naar huis gereden...
YorinFM op volume 50... Acces to your concious enne be what you wanna be... Alsof ze speciaal voor me gecomponeerd waren...
I feel great...
Liefs,
Ilona
