Mina, ik weet nie meer waar ik wat erover heb geschreven en een forum waar ik geloof ik het meeste erover had gepost bestaat al twee jaar nie meer.....
.....ff kort, ik zat vanaf 92 in un heel kikse relatie, de eerste uberhaupt, waar ik echt smoorverliefd was, met alle anderen ervoor kon ik bvb nie opbrengen onder de lakens! We waren een, had het nooit eerder beleefd zo.....met haar kon ik ook over mun probs praten en ze gaaf me alle ruimte, ze bracht het gewoon op en daar ben ik nog steeds reuze dankbaar om.
Maar ook daar ging het op gegeven moment mis en ik ging eraan kapot en ja in die situatie gingen we dus op zoek naar hulp, eerst in het Klinikum in Aken/Duitsland en dan bij het VU, voor mun vriendin was het best zwaar omdat ze wist, dat ik daadwerkelijk transje was, we wouden bij mekaar blijven en wisten allebei dat dit nie zal lukken, en ja in die situatie van overstuurtheid door deze relatiebreuk werd ik 2002 naar Joost aCampo gestuurt die me maar op geluk een jaar lang met un hoop middelen(coctail van 4) volgeprobt heefd, ik liep maar bij als un zombi, 15 uur per dag geslapen, overdags maar slaperig als maar wat en je kon alles met me doen.....hij wachtte gewoon af of ik met mun injekties zal stoppen, maar dat deed ik nie, begonnen met hormonen ben ik in 1999 op een later blijkbaar optimale manier.
Op gegeven moment hebben ze me weer naar het VU gestuurt en waar ze opnieuw van begin af aan zijn begonnen....weet je wel, tweede keer volgens protocol en ja het voelde echt als un klap, de tijd werd kunstmatig gerekt, zelf mun RLT duurde 20 maanden!!!! Ik was alleen blij dat ik al die tijd kon overbruggen met hormonen anders had ik dat nie volgehouden.
Nu geopereerd weet ik dat ik van begin af aan nie gek ben geweest, in 1991 had ik het lang en breed erover met een goeie vriendin dat ik het misschien nie lang kan volhouden om als man verder te moeten....dat was toen de tijd, waar deze ene transportondernemer zo vreeslijk op me viel en ik bij hem inwoonde, waar ik ook met het dilemmer zat eigenlijk geen homo te zijn ondanks ik wel af en toe gevoelens voor mannen blijk te hebben, ik was wel dondersgraag zijn vrouw geweest in mun fantasien, want hij was un erg leuke knul hoor en zo helemaal anders dan gewone mannen. Ik was zelfs pokkejaloers op die meid uit Parijs, die hem af en toe kwam bezoeken! Dan werd ik ff aan de kant gezet! Maarja, toen vielen wel merderen op me, meestals vrouwen en met geen een kon ik het echt opbrengen of had het vet moeilijk onder de lakens te duiken.....pas op die ene nederlandse waar ik in 92 in aanraking kwam, dus waar ik dan voor un tijdje wel dacht, dat alles in orde lijkt met mij......
.....beetje duidelijker nu Mina
groetjes, Mara