geaardheid

[Sticky]

Maar ik ben toch geneigd te denken dat alles wat er is in principe in iedere mens aanwezig is.

Niet mee eens. Geloof me, als ik mezelf had kunnen accepteren als openlijk vrouwelijke homo, ik had het gedaan. Maar het werkte niet.
Da's ook typisch voor een identiteitscrisis: proberen. Niet snappen waarom het niet werkt, tot je echt bij je gevoel komt, en dan vallen er kilo's van je schouders. Dan snap je pas wat er met die poster bedoeld werd.

Wat je zegt over opgevoed zijn met homofobie, is voor mij 100% herkenbaar. Toen ik dus als opgroeiende puber met die scene in aanraking kwam en er geen beloofde wereld voor me open ging, snapte ik er pas echt niks meer van. Ik dacht dat het taboe vanuit mijn opvoeding een rol speelde, en pas toen ik dat taboe veel later echt had afgeschud, zag ik wat een nonsens dat was: ik heb nog nooit iets gelaten omdat mijn ouders er moeite mee hadden! Maar ja, veel mensen dachten dat ik homo was, en bij mij blokkeerde er iets, hoe kon dat?

Daarna heb ik de nodige relaties met vrouwen gehad, bijna altijd gebaseerd op identificatie. En problematisch.... en ja Patricia en Mila, ik kon soms wel het bed met ze delen, maar daar kwam van mijn kant een hele trucendoos bij kijken. Het moest vooral niet als mijn dingetje voelen, of als penetratie. Achteraf voelde ik me vaak verkracht.

En nog steeds vind ik de verklaring dat ik vrouw ben maar raar, maar het gaat zo op, het past bij me, ik voel me voor het eerst thuis, wat dus in de gay scene absoluut niet gebeurde.

Sticky

[Janiek_]

bijna altijd gebaseerd op identificatie.

Er is een gedicht van Maria Vasalis, dat ik ooit in een bibliotheek op een kladblaadje overgeschreven heb, omdat het op dat moment perfect scheen te verwoorden wat ik voor mijn eerste serieuze vriendin voelde:

Soms, als gij zwijgt en uit het venster schouwt,
grijpt mij uw schoonheid als een wanhoop aan,
een wanhoop door geen troost te blussen,
niet door te spreken, niet door te kussen,
even groot als mijn bestaan, en even oud.

Dat ik u zien moet en u niet kan zijn,
van u gescheiden door mijn eigen ogen,
dat gij daar zit, zo buiten mij geboren,
het doet als een geboorte pijn.

Wanneer gij zwijgt en uit het venster ziet,
komt soms de wind en hij beweegt uw haren,
die aan de boorden van uw voorhoofd staan,
als aan een stilstaand water oeverriet.
Soms komt een wolk de hemel langs gevaren,
ik zie de schaduwen over uw ogen gaan.

Dan is het mij alsof gij eeuwig zijt,
of ik maar even bij u leven mag,
alsof mijn tijdelijkheid mij van u scheidt,
dan wendt uw hoofd zich om, ik zie uw lach.

Morbide heeft hier geloof ik wel eens geschreven dat het voor haar goed uit elkaar te houden was, dat willen hebben of willen lijken op. Voor mij was dat vaak minder makkelijk.

[Sticky]

Maar ik ben toch geneigd te denken dat alles wat er is in principe in iedere mens aanwezig is.

Nu merk ik ook waarom ik zo heftig reageer, ook op die uitspraak over 'iets ontwikkelen'.
Ik heb altijd zo gedacht, dat wat ik voelde, iedereen wel zou voelen.
Dat iedereen wel bi-gevoelens had, is er zoeen.
Dat iedere jongen op dezelfde manier geobsedeerd was door vrouwen als ik.
Dat iedere man wel de vrouw zou willen zijn naast (of op) wie hij lag, net als ik.
Dat iedere man dezelfde moeite had met zijn seksualiteit als ik. De uitdrukking 'le petit mourir' heb ik lang verkeerd opgevat...
Pas bij een hier welbekende psychologe heb ik precies die dingen kunnen ontrafelen en toen ontdekte ik de verschillen tussen mij en vele anderen.
Dat was een stroomversnelling in mijn ontwikkeling, toen was het gedaan met de eindeloze aanpassingspogingen en kon ik mezelf gaan ontdekken.
Met alle gevolgen van dien.
Wat een leven, best verdrietig eigenlijk, maar gelukkig is het nog lang niet voorbij!

Sticky.

[Sticky]

Prachtig, dat gedicht, heel treffend, bedankt!

[Janiek_]

en toen ontdekte ik de verschillen tussen mij en vele anderen.

Maar volgens mij verlies jij het gemeenschappelijke ook niet uit het oog .

Mijn jongste dochter vertelde toevallig vandaag dat zij van haar juf geleerd had in het "spiegeluur", dat je pas kunt beginnen anderen te leren kennen als je bereid bent jezelf te kennen. Tot die tijd wandel je in een labyrinth van spiegels.

Ik geloof dat het Katie Heather of zo was, die vond dat iedereen die vermoedt transseksueel te zijn, zichzelf in elk geval een paar vragen zou moeten stellen. Zou het erg zijn als ik een travestiet was? Zou het erg zijn als ik homo was? Zolang die twee opties een no-go-area zijn, ben je niet vrij om te voelen wat je voelt, was haar redenering.

[troeteltrans]

Mijn jongste dochter vertelde toevallig vandaag dat zij van haar juf geleerd had in het "spiegeluur", dat je pas kunt beginnen anderen te leren kennen als je bereid bent jezelf te kennen. Tot die tijd wandel je in een labyrinth van spiegels.

Dit vind ik erg mooi, leuke school waar je dochter naartoe gaat.

[troeteltrans]

Ik zou dat niet gekund hebben.

Als de angst groot is, kan een mens veel doen en doorstaan...

Ik kan me er ook nix bij voorstellen. Majah, ik was als kind al heel vrouwelijk, dus er viel niets te verbergen dan wel te ontkennen.
En vanaf mijn 12e had ik de kans iets met een man te beginnen, maar ik durfde niet, tot mijn 14e, toen wel dus.
En toen was ik verkocht

Mila.

time out
even iets toevoegen hoor. Of je nu als jongen terwijl je je niet zo voelt sex hebt met jongens of als jongen terwijl je je niet zo voelt seks hebt met meisjes maakt toch geen fluit uit?

Ik wist vanaf het allereerste moment dat ik seksuele gevoelens kreeg zeker dat ik alleen op jongens viel. Daarvoor in de leeftijd van 4 tot 7 ofzo was ik gek op meisjes omdat ik ook een meisje wilde zijn. Dus ik herken echt veel in die identificatie die sommige exbi exhe transgenders hebben. Toch heb ik het ook ooit met een meisje geprobeerd. Die wist dat ik homo was, en ik ging af en toe ook met haar stappen in adam - als meisje. Dingen overkomen je soms gewoon, zeker als je niet zeker weet wat en hoe je nu precies bent. Ik vind het helemaal niet raar dat je kunt trouwen en kinderen krijgen, ik kan me zoiets wel voorstellen...

[troeteltrans]

Het besef dat je een geheim met je draagt, je in meer of mindere mate vrouwelijk identificeert of zou willen identificeren, is iets wat "sexual predators" a.h.w. ruiken.

kwetsbaarheid ruiken ze idd ja.

[Janiek_]

Dingen overkomen je soms gewoon, zeker als je niet zeker weet wat en hoe je nu precies bent. Ik vind het helemaal niet raar dat je kunt trouwen en kinderen krijgen, ik kan me zoiets wel voorstellen...

Raak en mooi gezegd. Als je voor jezelf nog geen richting hebt bepaald, omdat je nog geen wijs uit je gevoelens kunt, en de eerste de beste tegenover wie je je opent is toevallig iemand die misbruik van de situatie maakt voor eigen gerief, dan ben je plotseling heel erg ver van huis. Kan heel lang duren voor je eindelijk thuis komt, en wat er in de tussentijd gebeurt, daar spelen allerlei andere dingen een rol in.

Mijn kinderen hebben allebei op de Vrije School gezeten en die is erg goed als het om het sociale gaat: "worden wie je bent" is hun leidraad.

[Janiek_]

tot je echt bij je gevoel komt, en dan vallen er kilo's van je schouders.

Zo kom jij inmiddels wel over. Is een lust voor het oog .

[troeteltrans]

Kan heel lang duren voor je eindelijk thuis komt, en wat er in de tussentijd gebeurt, daar spelen allerlei andere dingen een rol in.

Ja idd, en dat kan heel akelig zijn allemaal, ik herken dat ook, ookal heb ik geen vrouw of kinderen gehad. Ik had dat bijv in contacten die ik met mannen had. dat liep ook allemaal verkeerd, en uiteindelijk ben je de problemen aan het oplossen van een leven dat je eigenlijk zelf niet bewust gekozen hebt, als je niet weet wie je bent wat je wilt, is het heel moeilijk richting geven aan je leven...
nou ja een beetje wat je dochter geleerd heeft dus... ik ben bijna 30 en leer nu pas *de ander* kennen, nu ik weet hoe ik zelf ben.

[troeteltrans]

Mijn jongste dochter vertelde toevallig vandaag dat zij van haar juf geleerd had in het "spiegeluur", dat je pas kunt beginnen anderen te leren kennen als je bereid bent jezelf te kennen. Tot die tijd wandel je in een labyrinth van spiegels..

even een filosofische gedachte op los laten... als je jezelf leert kennen leer je ook de ander kennen, betekent dat dan dat de ander en jij dezelfde persoon zijn?

hahah
elsie

[Janiek_]

't Is meer dat je door jezelf te kennen en jezelf te worden beseft hoe anders de anderen zijn. Zolang je jezelf niet helemaal kent, projecteer je altijd in meer of mindere mate je eigen vragen en behoeften op anderen. En dan zie je ze niet als de persoon die ze zijn.

[Stephan]

Ik vraag me dan ook eigenlijk af of het percentage wel klopt want veel mannen durven er niet vooruit te komen dat ze biseksueel zijn omdat daar nog steeds een groot taboe op heerst.

Ik heb gister voor de lol eens een advanced search gedaan op MySpace naar profielen van mensen in Nederland tussen de 18 en 50 die bij hun seksuele orientatie Bi hadden ingevuld. Van de ongeveer 350 profielen waren er hooguit 30 van mannen, dat is voor het gemak 1 op 12 en die cijfers geloof ik niet.
Ik vermoed dat in dit geval vrouwen openlijker zijn over hun seksuele gevoelens dan mannen.

Stephan

[Anja Lasagna]

Ik vraag me dan ook eigenlijk af of het percentage wel klopt want veel mannen durven er niet vooruit te komen dat ze biseksueel zijn omdat daar nog steeds een groot taboe op heerst.

Ik heb gister voor de lol eens een advanced search gedaan op MySpace naar profielen van mensen in Nederland tussen de 18 en 50 die bij hun seksuele orientatie Bi hadden ingevuld. Van de ongeveer 350 profielen waren er hooguit 30 van mannen, dat is voor het gemak 1 op 12 en die cijfers geloof ik niet.
Ik vermoed dat in dit geval vrouwen openlijker zijn over hun seksuele gevoelens dan mannen.

Stephan

Die 30 op ongeveer 350 is al een tamelijk hoge en eerlijke score hoor. Naar mijn schatting zijn van de tien mannen die zich als hetero voordoen er minstens vijf in werkelijkheid (praktiserend) bi.
En vrouwen zijn in de regel idd eerlijker en/of opener mbt hun sexuele gevoelens omdat ze zich niet zo hoeven te bewijzen als mannen, heb ik het idee.

Mila