wilmacd_01 schreef:Na acceptatie en groeiend besef is nu het tijdstip gekomen om in het publiek te gaan.
Ik blijf maar uitstellen omdat jezelf geen idee hebt of je herkend of aangezien zal worden als verklede kerel.
Dit idee staat als een blok in de weg.
Vandaar dit verzoek, geef reacties op mijn vraag -->
Ben ik acceptabel als vrouw ?.
(kijk naar mijn advar of foto's bij www.urnotalone.com profiel Wilmacd_01)
*mijmert*
Is het publiek gaan een middel om de acceptatie uit te testen dan wel te bevestigen of is het ik accepteer mijzelf dus ik hoef het niet op het (zolder)kamertje te houden ? Ik heb er zelf nog geen antwoord op, maar ik vind het wel een intressante stelling...
Still hacking my gender anyway ¯\_(ツ)_/¯ Ried mai blåg!
Is het publiek gaan een middel om de acceptatie uit te testen dan wel te bevestigen of is het ik accepteer mijzelf dus ik hoef het niet op het (zolder)kamertje te houden ? Ik heb er zelf nog geen antwoord op, maar ik vind het wel een intressante stelling...
Het een hoeft het ander niet uit te sluiten, ik heb mezelf geaccepteerd en probeer regelmatig met succes de acceptatie van het publiek, en nee ik ben niet passabel
Ik vind dit een heel interessant topic wat me tegelijkertijd meteen weer een hoop te denken geeft.
Eenrzijds zou ik het liefst nu al als dame de straat op willen gaan, want ergens interesseert het me niet wat anderen daarover denken, maar anderzijds de kritiek die ik dan zeer wel mogelijk zou krijgen weerhoudt me er nog wel van. Dus dat het me niet interesseert klopt dan kennelijk ook niet helemaal ... als ik echt eerlijk naar mezelf ben.
Waar ligt dat aan? Als ik daar verder over nadenk dan kom ik vooralsnog tot de voorzichtige conclusie dat dan vooral te maken heeft met het gegeven dat ik geneigd ben de kritiek van anderen persoonlijk op te vatten en niet als kritiek op wie of wat ik uitdraag of wens te zijn. Is dat raar? of juist herkenbaar?
Na acceptatie en groeiend besef is nu het tijdstip gekomen om in het publiek te gaan.
Ik blijf maar uitstellen omdat jezelf geen idee hebt of je herkend of aangezien zal worden als verklede kerel.
Dit idee staat als een blok in de weg.
Vandaar dit verzoek, geef reacties op mijn vraag -->
Ben ik acceptabel als vrouw ?.
Dat is waarschijnlijk een vraag , waar je alleen (en mogelijk snel) een duidelijk antwoord zal op krijgen als je publiek gaat.
Oordelen op basis van een foto is eigenlijk niet zo een goed idee.
Dat is maar een opname van 1 ogenblik ....er komt immers veel meer bij kijken dan alleen maar het uiterlijk.
Ik blijf maar uitstellen omdat jezelf geen idee hebt of je herkend of aangezien zal worden als verklede kerel.
Dit idee staat als een blok in de weg.
Uit eigen ervaring : Je kan je daar best tegen wapenen door je instelling aan te passen.
Ga er maar in het begin van uit dat ze het sowieso gaan zien en dat een heel deel mensen je sowieso als een verklede kerel gaan zien.
Maar dat is zo met 99,99 % van de T* 's, hoe graag we ook mogen denken van onszelf dat we het beter doen dan de anderen.
Zelf vind ik dat de winst hem zit in de eerlijke feedback.
Met die feedback kan je dan weer aan het werk.
Als je in de kast blijft zitten dan is de kans op progressie maar heel beperkt.........
Persoonlijk ben ik wel eerst in het specifieke T-milieu op stap gegaan.
Ik denk dat je daar toch al heel wat tips en aanwijzingen kan krijgen.
En bovendien hoef je op een specifieke T-party minder angst te hebben, omdat je daar toch nog een beetje buiten 'Real Life' blijft.
Verder is het enorm moeilijk om als travestiet niet gelezen te worden .... het is zelfs niet evident als transseksueel post -vanalles en nog wat......
Met de jaren echter ....en met een pak meer ervaring en zelfvertrouwen ...en hormonen, SRS, borstvergroting, ontharingen, FFS en vooral zonder pruik en dus met eigen haar ....en veel vallen en opstaan, begint dat wel beter en beter te gaan.
Ok ik bedoel dan qua fysieke verschijning en qua houding .....ik spreek dan niet van de sociale integratie als vrouw.
Maar hoelang is de weg dan niet, alvorens je echt kan beginnen leven ?
Om het kort samen te vatten .....uit de eerlijke feedback van anderen is gebleken, dat het toch beter was om zowat heel de transitie-weg af te leggen om het leven wat aangenamer te maken als trans-vrouw binnen de maatschappij.
Het enige wat ik uiteindelijk niet heb gedaan van de bestaande 'oplossingen' op de lange transitie-weg is de stemoperatie en/of logopedie.
En ja het resultaat is er nu wel .....ik word niet meer gelezen in mijn dagelijkse bezigheden.......als travestiet was dat echter vrijwel onmogelijk.
Teveel dingen nodig, teveel gedoe om in het dagelijkse leven te functioneren : elke dag diep scheren, elke dag een pak foundation, elke dag plakborsten, elke dag een pruik dragen.
Het is niet evident gebleken tijdens de fase van de RLT.
Nu als je absoluut niet helemaal als vrouw wil gaan leven ...dan kan je je mischien beter een houding aannemen van : ok ik doe wat ik wil en de rest ........laat ze denken wat ze willen denken en doe waar je zin in hebt.
En is de stelling verklede vent dan zo fout ? In de perceptie van mensen die niks afweten van travestie, is dat toch een redelijk te verwachten reactie ? We kunnen onszelf wel als vrouw zien ....maar kunnen we dat van iedereen verwachten ?
Ik bedoel dan, als je thuiskomt na een uitstap als travestie, dan stap je toch terug in je rol van man ? Ok dat is soms tegen je zin, maar je blijft als travestiet toch voornamelijk functioneren in het dagelijkse leven in je 'mannelijke' rol.
... als ik echt eerlijk naar mezelf ben.