Over Leven: Mevrouw, u bent een man

[Janiek_]

Wil je dood ofzo is een goede samenvatting van z'n antwoord.

Moet ik hieruit begrijpen dat de optie jou serieus aansprak en je dat uitte tegenover je psych? En dat hij daar anders niet mee deed dan zo bot afvoeren? Wanneer heb je die man aan de kant gezet?

[mila]

<En dat hij daar anders niet mee deed dan zo bot afvoeren? >

Het komt me eerder voor als een soort 'realiteitstoetsing'.....beetje dreigen om te zien tot in hoeverre zo'n zwangerschapswens een soort fantasie is, die een eigen leven kan gaan leiden.

Ik heb mijn psych 'aan de kant gezet' toen ik het gevoel ontwikkelde dat ik......over mezelf roddelde.

Time to go, dacht ik toen, en sloot het contact af.

Mila.

[Janiek_]

Ik heb mijn psych 'aan de kant gezet' toen ik het gevoel ontwikkelde dat ik......over mezelf roddelde.

Time to go, dacht ik toen, en sloot het contact af.

Ja, dat kun je beter in een wat minder kostbare setting doen .

[Lisa met een S]

Goed betaald idd....En ja, ook dat was een vrouwenberoep

Nou, dat is een interessante gegeven. Een vrouwenberoep dat zo goed betaalt, dat je pakjes van Dries van Noten kan veroorloven. Dat is iets wat veel transen hier zou willen wete, want dat zijn er weinig, want niet alleen vrouwen in mannenberoepen, maar vrouwenberoepen in het algemeen, verdienen veel minder dan de traditionele mannenberoepen. Kijk nou, bijvoorbeeld, naar het beroep "secretaresse". Verdient aardig, maar doorgaans niet te vergelijken met soortgelijke functies voor mannen. Tenzij jij een Directiesecretaresse (of, zoals het nu heet, "Management Assistent") wordt. Maar als jij die functie had gehad, dan zou jij beter weten dan om zoiets te schrijven:

Ik was van de 9 van de in totaal 60 werknemers die afgevloeid werden.

Of ga je nou denken dat al die 9 weggereorganiseerden TG waren? Of anderszins 'gemankeerd'?

Alle 9 hadden een uitstekende staat van dienst, soms tot meer dan een decade, zoals ik.

Want dan had je geweten, dat bij reorganisaties, net zoals bij gewone ontslag gevallen, de redenen die in de papieren staan die aan de GAK of kantonrechter worden aangeboden, niet altijd de echte redenen zijn. Misschien is het niet zo, zoals in het geval van Edith, dat men je weg wilde werken, maar in de keus van wie moet vertrekken en wie moet blijven, er wordt ook overwogen, wie het beste in de groep past, en wie een 'buitenbeentje' is. Het hoeft niet te zijn omdat je trans was, kan ook zijn omdat je wat ouder dan de meerderheid bent (je was toen waarschijnlijk begin 30 ongeveer). Het is niet ongewoon, in zulke situaties, dat de allochtoon, of homofiel, of vrouw-in-een-mannenberoep (of andersom), of degene die net anders is, hun baan verliest, maar dat er heel andere redenen worden aangegeven. Bij fabrieksbanen, waar de vakbond sterk een rol speelt, gaan degenen die het minste dienstjaren hebben eruit, maar ik denk niet dat dat het geval is bij jou. En zowel de kantonrechter als het GAK (nu CWI), staan niet altijd welwillend wanneer het duidelijk is, dat de werkgever probeert de oudste en duurste werknemers te lozen. Dus is het geen vreemde vraag, wat jij denkt de reden was, dat jij als een van de 9 werd uitgekozen. En is het ook geen gekke vraag, als het een baan was in een typisch vrouwenberoep, dat goed verdiende, en dat je met veel plezier deed, waarom jij gewoon niet een andere, soortgelijke baan, had gezocht, in plaats van gezinsverzorgster te worden, een (mi) geestelijk veel zwaardere baan, dat ook veel minder verdient.

Groetjes,
Lisa

[Morbide]

Moet ik hieruit begrijpen dat de optie jou serieus aansprak en je dat uitte tegenover je psych? En dat hij daar anders niet mee deed dan zo bot afvoeren? Wanneer heb je die man aan de kant gezet?

Yup, ik heb het serieus voorgesteld en achteraf geef ik de psych helemaal gelijk. Het risico op overlijden is 50%. De kans op een doodgeboren kind is ook nogal hoog. Ik zat er destijds erg mee dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Nu niet meer. Ik zou het mezelf voor altijd kwalijk nemen als ik een kind had dat op school gepest werd vanwege mijn transigheid. Over de erfelijkheid van transigheid zijn de geleerden het ook nog lang niet eens. Stel je eens voor dat je kind later zegt trans te zijn... Dat zou ik mezelf nooit vergeven.

[mila]

<Ik zat er destijds erg mee dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen>

Was je pre transitie/pre hormonen als man onvruchtbaar dan?

<Over de erfelijkheid van transigheid zijn de geleerden het ook nog lang niet eens>

??? Dat lees ik voor het eerst, en het is geheel nieuw voor mij.
Stel je toch voor dat homo's en pre transitie transen zich voort kunnen planten en hun 'eigen soort' voortbrengen........ maar waar af en toe het kind hetero of gewoon gegenderd blijkt te zijn zeg!

Doet me denken aan een scene uit een film van John Waters, mijn favo regisseur, Gator komt bij zijn opvoedmoeder Auntie Ida om iets op te biechten:
----------------------------------------------------------------------------------
Gator: Auntie Ida, I have to tell you something.......I'm straight, I just met a wonderful girl, we're gonna get married.

(Auntie Ida krijgt bijkans een hartaanval van schrik en schok bij het horen van dit nieuws)

Auntie Ida: Oh, Gator! No, no, no! Gator! You're straight?? What have I done wrong?? You're straight?? I don't believe it! No!

Auntie Ida: Gator, the live of a heterosexual is a sick and boring life! Getting married, having children, celebrating wedding anniversaries!

(Gator kijkt droevig en beteuterd en voelt zich duidelijk schuldig)

Auntie Ida: Please Gator, pleaaaaase! Why can't you just be gay and find yourself a nice beautician boyfriend??

Gator: I'm sorry Auntie Ida, I'm straight......I only can find happiness with a woman.
------------------------------------------------------------------------------------

<Ik zou het mezelf voor altijd kwalijk nemen als ik een kind had dat op school gepest werd vanwege mijn transigheid>

Nounou, gooi jij hier even de knuppel in het hoenderhok zeg?

Wel erg eerlijk, dat wel.

Mila.

[Janiek_]

Ik zat er destijds erg mee dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Nu niet meer.

Toen ik de confrontatie met mijn diepere gevoelens niet meer uit de weg kon is dat misschien wel mijn grootste verdriet geweest. Het heeft lang, heel lang geduurd voordat dat minder werd. Achteraf is het kostbaar beweest, want ik heb ervan geleerd dat het mogelijk is om aan de andere zijde van een groot verdriet te komen. Dat kon ik voorheen niet.

Ik zou het mezelf voor altijd kwalijk nemen als ik een kind had dat op school gepest werd vanwege mijn transigheid. Over de erfelijkheid van transigheid zijn de geleerden het ook nog lang niet eens. Stel je eens voor dat je kind later zegt trans te zijn... Dat zou ik mezelf nooit vergeven.

Als dit de manier is waarop je het gemis waar het hierboven over ging weg hebt gezet, dan doe je jezelf tekort. Ik ben de laatste om te zeggen dat transigheid leuk en luchtig is, en dat het belastend is voor je kinderen weet ik als geen ander, maar ik vind jou hier veel te hatelijk tegenover jezelf. Het voorkomen van pesten op school door mogelijke redenen tot pesten te elimineren lijkt me niks voor jou bovendien.

Ik heb ooit een invalide-autootje afgeleverd bij een jongen van 21 met spierdystrofie. Hij was één van een tweeling en zijn ouders hadden die ziekte ook. Eugenetisch zeer onverantwoord. Ik schrok ervan, echt. Maar het waren weerbare, vitale, creatieve en allerminst verbitterde jongens.

[Dorine]

Is het zo raar wat Morbide zegt? Ik heb laatst hetzelfde gedaan en ook gezegd nog dat ik mijn geboorte eigenlijk niet wilde vieren, dat was pijnlijk voor moeder ik ben te eerlijk nu alles zeg ik maar,. Ik wilde het niet zeggen maar als iemand blij op je afkomt dat je geboren bent toen werd het me teveel om te verzwijgen. Ik ben er nog, maar euforisch, nee Ik kan gelukkig geen kinderen meer krijgen als man daar heb ik voor gezorgd (nee geen sensationele details). Het is gewoon de waarheid.

Net de film ' An inconvenient truth' gezien, nou dat is dit ook. stel je voor dat het erfelijk is, en hoe je het ook wendt of keert een normaal leven heb ik niet gehad wat voor rolmodel zou ik zijn als moeder? En wie garandeert dat ik niet ga instorten ik vind het soms al een wonder wat ik allemaal voor elkaar box

maar nee hoor nooit een seconde spijt gehad nooit ' vader trans' te zullen zijn, maar ik denk dat het ook heel goed kan gaan,

[Dorine]

-klein beetje aangepast-

[mina]

eerst zou ik wel eens de term primair en secundair duidelijk willen krijgen

[Janiek_]

eerst zou ik wel eens de term primair en secundair duidelijk willen krijgen

Zullen we er maar helemaal van afstappen en het als academisch geneuzel wegzetten? Als ik het citaat (waarvandaan?) dat Patricia hierboven geeft, eens goed doorlees, dan bestaan primaire transseksuelen helemaal niet, tenminste heb ik er nog nooit een ontmoet. En bovendien moet er dan tenminste een derde categorie worden aangelegd voor mensen als Fenna en Melina en een vierde voor mensen als ik etc. etc. etc.

[Lisa met een S]

Het lijkt we dat het van verschillende delen van de Ilse Mikage site komt, Janiek.

Als ik het hele verhaal doorlees, zoals het hier staat, zijn er twee primaire verschillen tussen de primaire en secondaire transseksueel.

1. De primaire TS is al bijna vanaf zijn of haar geboorte bewust van hun tegenovergestelde genderidenteit, terwijl de secondaire TS pas op latere leeftijd daarachter komt.
2. De primaire TS heeft nooit naar de buitenwereld toe zijn of haar gender gevoelens uitgedragen, terwijl de secondaire TS zelfs naar zichzelf toe de gevoelens heeft onderdrukt

Alleen al op basis hiervan kan je verschillende soorten TS'en definieren:

1. De TS die het vanaf zijn of haar geboorte weet en het uitdraagt;
2. De TS die het vanaf zijn of haar geboorte weet, maar leert het te maskeren voor de buitenwereld.
3. De TS die altijd heeft uitgedragen hoe hij of zij voelt, maar pas op latere leeftijd achter komt waarom dat is.
4. De TS die weet dat iets niet klopt, maar voor zichzelf en voor de buitenwereld tot latere leeftijd ontkennt wat het is.

Dus alleen al hierop krijg je 4 in plaats van 2 groepen. Als je de seksualiteit (homo-, hetero-, bi en aseksualiteit) als factor inbreng, krijg je weer 16 groepen. En alle drie kan je nog verder onderverdelen in degenen die sterk geseksualiseerd zijn of niet, danwel voor of na hun transitie. Dus gaat het steeds verder. Of neem nu hoe men kijkt naar hun lichaam. Wat vindt een m-v TS van zijn/haar penis, een v-m TS van haar borsten? En ik neem aan, dat er tussen de wetenschappelijke studies nog meer factoren zijn die het onderscheid bepalen, dan alleen seksualiteit en de twee primaire kenmerken die Ilse noemt.

Maar dat is ook niet de enige manier om het te onderverdelen. Je kunt ook de leeftijd als onderscheid nemen, wanneer iemand bewust is van wat hun genderidentiteit hoort te zijn: Erikson maakte onderscheid tussen 8 fases van groei in de menselijke leven. Als je dat als je voornaamste ijkpunt neem, dan krijg je 8 x 2 x 4 = 64 verschillende soorten transseksuelen, alleen maar om te beginnen met je onderverdeling.

En dan als dat niet genoeg voor je is, als je dat verder onderverdeel, in hoe men handelt op basis van hun gevoelens: transseksuelen die, bewust van hun transseksualiteit, bewust kiezen om niet (of wel) volledig een transitie te ondergaan, of om alleen als een soort androgyne te gaan leven, of, voor welke reden dan ook, in de genderrol van hun oorspronkelijke geslacht te blijven leven, dan wel of niet met af-en-toe een beetje travestie, tja, dan komt het aantal onderverdelingen veel groter uit.

Groetjes,
Lisa

[Janiek_]

tja, dan komt het aantal onderverdelingen veel groter uit.

Jij houdt wel van een beetje academisch gevlooi, Lisa . Ik ben er ook niet vies van, maar heb wel eens wat moeite met de functie die het hier (en soms ook elders) heeft.

Net zoals argumenten vaak een soort verkleedsels zijn om je basale gevoelens van ja en nee, sympathie en antipathie niet al te naakt over straat e laten gaan, kan zo'n op zich academische onderverdeling ook een manier worden om kampen te laten ontstaan of een ideologische ondersteuning te geven.

En tenslotte: de academische neiging om orde te scheppen in ons beeld van de werkelijkheid berooft zichzelf uiteindelijk van haar kracht, als het aantal onderverdelingen te groot wordt. In werkelijkheid kunnen wij misschien ook beter als individuen leven en vandaaruit laten zien wie wij zijn. En onze behoefte aan gemeenschapsgevoel wat evenwichtiger over de gehele mensheid uitspreiden en aan andere individuen besteden, liever dan het in een groep gelijkgezinden te zoeken.

[Babette]

Hoi hoi,

In werkelijkheid kunnen wij misschien ook beter als individuen leven en van daaruit laten zien wie wij zijn. En onze behoefte aan gemeenschapsgevoel wat evenwichtiger over de gehele mensheid uitspreiden en aan andere individuen besteden, liever dan het in een groep gelijkgezinden te zoeken.

kijk, dat is nog eens een heldere uiteenzetting! En alhoewel ik het met het bovenstaande grondig eens ben, ben ik tegelijkertijd "bang" dat het een utopie zal blijken. Dat neemt overigens niet weg dat ik wel op die manier in het leven wil staan en sta: "Ik leef en daarom ben ik!"

Groetjes en liefs,

Babette.

[Janiek_]

dat het een utopie zal blijken.

Tja, voor mij is het ook vooral hoe ik het nu zelf op een positieve manier beleef om een buitenbeentje te zijn. Dat is ook wel anders geweest. Als je moeilijk aan kunt haken in de wereld, kan het bestaan soms erg eenzaam voelen. Zelfs al ben je voor het oog heel sociaal ingesteld.

Er zullen ook mensen zijn die het als een defect zien, dat je niet met hart en ziel tot een groep kunt behoren. Patriotten en nationalisten, bijvoorbeeld. Toen ik ooit de militaire dienst weigerde, zat ik tegenover drie mannen die mij met zoveel woorden verweten dat ik te beroerd was om voor vrouw en kinderen, moeder en grootouders te vechten als die bedreigd werden.