Het eerste gesprek met anderen
Geplaatst: vr aug 15, 2003 15:48
Hallo allemaal,
Gisteravond is het zover gekomen, ik heb mijn wens om vrouw te worden aan een buitenstaande bekend gemaakt. Hieronder het relaas.
Ik ben al gedurende een groot aantal jaren schoonheidsspecialist en als zodanig in de avonduren in mijn eigen salon aan het werk. Het beroep schoonheidsspecialist komt voor mij dus niet zomaar uit de lucht vallen. Een man in een specifiek vrouwen beroep hoezo?
Dit is een vak die je moet kiezen met je hart, anders verzuip je. Tijdens het verloop van de opleiding heb je veel modellen nodig. Met een van die dames heb ik een goede relatie opgebouwd. Ze is diverse malen meegeweest naar de opleiding en ook thuis bij haar heb ik haar vaak behandeld. Gedurende die opleiding heb ik ook een visagieopleiding gedaan, omdat ik volgens mij te weinig ervaring had met make-up. Ik heb haar toen al diversen malen gevraagd om mij ook eens op te maken, wat ze heeft gedaan (dit zonder verdere gedachten kenbaar te maken). Ondertussen ben ik een salon gestart. Ze kwam nog met zeer grote regelmaat bij mij voor een behandeling. Ook nu vroeg ik haar om, voor zover ze het kom om mij te behandelen. Weer ging alles goed. Ze maakte nooit een opmerking over waarom of moet dat. Ze voelde het gewoon.
Gisteravond kwam ze weer voor een totale gelaatsbehandeling. Tijdens de gelaatsmassage merkte ze dat ik 2* niet bij mijn werk was. Aan het einde van de behandeling werd dit besproken. Ik vertelde haar dat ik met iets “groots” aan het worstelen was. Ze vroeg of ik er over wilde praten. Het antwoord was “Nu niet, misschien later”. Zij zei “je hoeft er nu niet over te praten, ik weet wel waar het over gaat”. Ik antwoorden hierop: “Als je het goed hebt wil er ik wel over praten, want dan is het eruit”.
Hierop kwam het antwoord: “Je bent niet de persoon die ik zie, je bent anders, je voorkeur gaat uit naar v….”. “JA”, het was eruit.
Zij vervolgde: ik wist het al vanaf het begin dat je aan de opleiding begon, de manier van houding geven, de warmte het gevoel. Zo is een man niet, ook mijn eigen XX niet, hier zit meer achter. Toen de visagieavonden waarop je vroeg of ik je wilde opmaken, waarop je aan het einde van de avond begon te stralen. Vervolgens de behandelingen waarom je vroeg, dit zijn normaal geen geen behandelingen voor een man. Ook de manier waarop je met typisch vrouwenzaken overweg kon, gaf al het gevoel je anders was.
Er volgende nog een lang emotioneel gesprek. De nacht was voor mij een ramp, ik heb liggen janken.
Voor de rest, ik heb besloten om mijn huisarts in te lichten en met hem mij gevoel en wens uit te leggen.
Hoe eea zal uitpakken, laat ik nog weten. Het eerste gesprek met een buitenstaande was zeer positief.
Groetjes,
Laura.
Gisteravond is het zover gekomen, ik heb mijn wens om vrouw te worden aan een buitenstaande bekend gemaakt. Hieronder het relaas.
Ik ben al gedurende een groot aantal jaren schoonheidsspecialist en als zodanig in de avonduren in mijn eigen salon aan het werk. Het beroep schoonheidsspecialist komt voor mij dus niet zomaar uit de lucht vallen. Een man in een specifiek vrouwen beroep hoezo?
Dit is een vak die je moet kiezen met je hart, anders verzuip je. Tijdens het verloop van de opleiding heb je veel modellen nodig. Met een van die dames heb ik een goede relatie opgebouwd. Ze is diverse malen meegeweest naar de opleiding en ook thuis bij haar heb ik haar vaak behandeld. Gedurende die opleiding heb ik ook een visagieopleiding gedaan, omdat ik volgens mij te weinig ervaring had met make-up. Ik heb haar toen al diversen malen gevraagd om mij ook eens op te maken, wat ze heeft gedaan (dit zonder verdere gedachten kenbaar te maken). Ondertussen ben ik een salon gestart. Ze kwam nog met zeer grote regelmaat bij mij voor een behandeling. Ook nu vroeg ik haar om, voor zover ze het kom om mij te behandelen. Weer ging alles goed. Ze maakte nooit een opmerking over waarom of moet dat. Ze voelde het gewoon.
Gisteravond kwam ze weer voor een totale gelaatsbehandeling. Tijdens de gelaatsmassage merkte ze dat ik 2* niet bij mijn werk was. Aan het einde van de behandeling werd dit besproken. Ik vertelde haar dat ik met iets “groots” aan het worstelen was. Ze vroeg of ik er over wilde praten. Het antwoord was “Nu niet, misschien later”. Zij zei “je hoeft er nu niet over te praten, ik weet wel waar het over gaat”. Ik antwoorden hierop: “Als je het goed hebt wil er ik wel over praten, want dan is het eruit”.
Hierop kwam het antwoord: “Je bent niet de persoon die ik zie, je bent anders, je voorkeur gaat uit naar v….”. “JA”, het was eruit.
Zij vervolgde: ik wist het al vanaf het begin dat je aan de opleiding begon, de manier van houding geven, de warmte het gevoel. Zo is een man niet, ook mijn eigen XX niet, hier zit meer achter. Toen de visagieavonden waarop je vroeg of ik je wilde opmaken, waarop je aan het einde van de avond begon te stralen. Vervolgens de behandelingen waarom je vroeg, dit zijn normaal geen geen behandelingen voor een man. Ook de manier waarop je met typisch vrouwenzaken overweg kon, gaf al het gevoel je anders was.
Er volgende nog een lang emotioneel gesprek. De nacht was voor mij een ramp, ik heb liggen janken.
Voor de rest, ik heb besloten om mijn huisarts in te lichten en met hem mij gevoel en wens uit te leggen.
Hoe eea zal uitpakken, laat ik nog weten. Het eerste gesprek met een buitenstaande was zeer positief.
Groetjes,
Laura.