Hallo meiden,
Naar aanleiding van de vraag van Pamela, zal ik proberen te vertellen hoe het er bij mij aan toegaat.
Ik heb inmiddels 2 afspraken gehad bij humanitas. Door deze gesprekken ben ik wel geschrokken ergens van mezelf, het was heel erg direkt en confronterend voor me. Tsja ik ben er als in een waas naar buiten gelopen het tweede gesprek, en toen kon ik het thuis gaan vertellen. Mijn vriendin heeft het er erg moeilijk mee, zij stelt vragen als; hier heb ik toch niet voor gekozen, wil ik dit wel en hoe had jij het je voorgesteld dan?
Het bleef stil bij mij, ik ben er zelf nog niet eens uit, waar ik aan toe ben, laat staan dat ik voor mezelf al een idee heb, hoe het verder gaat. Het gesprek bij humanitas leidde er toe, dat ze mij toch richting transgender inschatte, en ze begon over wat eventueel mogelijk is. Wat zij vond was, dat mijn fantasieen toch wel erg de realiteit betraden, en dan bedoel ik dus, het kopen van een dames nachtsetje op je 17de of 18de tot nu, waarin ik zowat alleen maar dameskleding draag. Ook wordt het in mijn beleving steeds normaler dat ik foundation en wat poeder opbreng om mijn baardschaduw maar te verdoezelen.
Ja en dan ga je ermee in je hoofd aan de slag; als ik het goed heb gelezen hier, zijn de meesten pas op latere leeftijd hiermee actief aan de slag gegaan (getrouwd, kinderen), en zit ik nu op 31 jarige leeftijd ermee te worstelen, wil ik dit echt? hoe wil ik het dan? wat brengt de toekomst?
Ik wil mijn vrouw niet meer kwijt, ik wil kinderen van haar, zoals ik al eerder zij, ik wil mijn ding niet kwijt, ik voel me knapper in een vrouwelijke gedaante, ik vind de kleren leuker, ik heb al jaren een afgrijselijke hekel aan m'n baardharen, ik wordt jaloers op vrouwen die in een lekkere strechbroek rondlopen, leuke sieraden kunnen dragen, borsten hebben, heerlijk zou dat zijn.
En dan weer realiteit; mijn vriendin wil een man, ik mag wel gewoon in stretchbroeken enzo rondlopen, ze wil liever door borsthaar woelen en ze is al helemaal niet lesbisch, doch uitproberen zou ze wel eens willen.
Ze heeft zich nog niet verdiept in het hele circus, ze is het wel van plan, ik loop ineens te snel. Ze roept huilend "je wil er echt voor uit gaan komen he?"
Op m'n werk is het voor mij 1 chaos, ik kan en wil het ze niet vertellen, en er komt onbegrip voor mijn afwezigheid op het werk, er spelen meerdere dingen dan alleen werk.
Net voor twee weekjes afscheid moeten nemen van haar, "we gaan er uit komen, ja?" " ik wil niet bij je weg..." waren haar woorden nog.
nu ik ben wat tot rust gekomen, een antwoord heb ik voor mezelf nog niet.
Ben nu het boek "man of vrouw, min of meer" aan het lezen. wellicht dat het helpt, ben nog in het voorwoord.
Wie weet heeft iemand wat aan mijn woorden of herkent iets, t'is puur een momentopname, z'n ups en z'n down's zullen we maar zeggen, wellicht was dit iets downs, maar ik heb het van me afgeschreven, en dat lucht op.
liefs Savannah
Mijn afgelopen week
Moderator: Moderators
Hoi Savannah.
Herken de fase wel waar je nu in zit. Heb min of meer hetzelfde.
En inderdaad; van je af schrijven (en erover praten / mailen / etc) lucht op. Het help je om de zaken op een rijtje te zetten en een en andervoor jezelf duidelijker te maken .
En je hoeft nu toch nog geen keuze te maken.
Eerst moet je helderheid krijgen wat je voelt en wat dat inhoudt.
Daarna kijken welke opties er zijn en welke consequenties er aan elke optie vast zitten.
En pas dan kun je verantwoord een keuze maken.
Ik denk dat we elkaar hier nog wel vaak zullen tegenkomen.
Herken de fase wel waar je nu in zit. Heb min of meer hetzelfde.
En inderdaad; van je af schrijven (en erover praten / mailen / etc) lucht op. Het help je om de zaken op een rijtje te zetten en een en andervoor jezelf duidelijker te maken .
En je hoeft nu toch nog geen keuze te maken.
Eerst moet je helderheid krijgen wat je voelt en wat dat inhoudt.
Daarna kijken welke opties er zijn en welke consequenties er aan elke optie vast zitten.
En pas dan kun je verantwoord een keuze maken.
Ik denk dat we elkaar hier nog wel vaak zullen tegenkomen.
Cyn.
-
Lisa met een S
- Moderator
- Berichten: 3650
- Lid geworden op: do aug 15, 2002 10:39
- Locatie: Boven de rivieren
- Contacteer:
Hallo, Savannah,
Weer ben ik met Cynthia helemaal eens. Wat is die meid bijdehand, toch! Ik kan er weinig aan toevoegen, want twijfels over wat je zelf wilt, of bent, hebben wij allemaal gehad of nog hebben, en moeten wij zelf allemaal doorworstelen. Je moet altijd voor ogen houden dat een keus is pas een keus als het tussen twee gelijkwaardige iets zijn. Als het niet moeilijk is om te kiezen is het niet echt een kwestie van keus.
Dus neem Cynthia's advies en doe rustig aan, neem de tijd voor je zelf en je vriendin om goed en weloverwogen je beslissing te nemen. En maak gebruik, als je behoefte aan hebt, van de ervaringen en kennis van de mensen hier, want daar zijn wij hier voor, om elkaar te helpen en te steunen.
Veel liefs,
Lisa
Weer ben ik met Cynthia helemaal eens. Wat is die meid bijdehand, toch! Ik kan er weinig aan toevoegen, want twijfels over wat je zelf wilt, of bent, hebben wij allemaal gehad of nog hebben, en moeten wij zelf allemaal doorworstelen. Je moet altijd voor ogen houden dat een keus is pas een keus als het tussen twee gelijkwaardige iets zijn. Als het niet moeilijk is om te kiezen is het niet echt een kwestie van keus.
Dus neem Cynthia's advies en doe rustig aan, neem de tijd voor je zelf en je vriendin om goed en weloverwogen je beslissing te nemen. En maak gebruik, als je behoefte aan hebt, van de ervaringen en kennis van de mensen hier, want daar zijn wij hier voor, om elkaar te helpen en te steunen.
Veel liefs,
Lisa
If all else fails, buy new shoes
Beste Savannah,
Heerlijk dat je het van je af kan schrijven en wat goed van je dat je het kan en wil delen met ons. Zal best even een hel zijn waar je nu in zit maar vergeet nooit dat achter die wolken de zon schijnt, ook voor jou !
Ok inhoudelijk een reactie op je brief. Ik begrijp en voel mee met je vrouw, het is moeilijk wat zeg ik het is enorm moeilijk voor haar. Ze heeft hier inderdaad niet voor gekozen. Maar ook jij niet, tis namelijk geen keuze, het is een gevoel wat van binnen begint en zit.
Wat ik je voor een advies kan geven omtrent je relatie wat m.i. toch ook voor jou erg belangrijk is, is dat je het tempo aan moet nemen van de langzaamste, je vrouw dus. En als ze er aan toe is introduceer haar dan is op deze site en vnl op het partnerforum. Daar worden zoveel goede en herkenbare dingen geschreven, ook voor haar.
Een van de moderators genaamd bibi is zelf getrouwd met een T en zij kan je dmv hier posten goed opweg helpen. Je vrouw trouwens ook maar dan moet ze hier wel willen en kunnen komen.
Ik wens je veel succes en sterkte toe op het pad en aub blijf schrijven dat lucht op en wij met ze allen kunnen je veel advies geven.
Liefs,
Heerlijk dat je het van je af kan schrijven en wat goed van je dat je het kan en wil delen met ons. Zal best even een hel zijn waar je nu in zit maar vergeet nooit dat achter die wolken de zon schijnt, ook voor jou !
Ok inhoudelijk een reactie op je brief. Ik begrijp en voel mee met je vrouw, het is moeilijk wat zeg ik het is enorm moeilijk voor haar. Ze heeft hier inderdaad niet voor gekozen. Maar ook jij niet, tis namelijk geen keuze, het is een gevoel wat van binnen begint en zit.
Wat ik je voor een advies kan geven omtrent je relatie wat m.i. toch ook voor jou erg belangrijk is, is dat je het tempo aan moet nemen van de langzaamste, je vrouw dus. En als ze er aan toe is introduceer haar dan is op deze site en vnl op het partnerforum. Daar worden zoveel goede en herkenbare dingen geschreven, ook voor haar.
Een van de moderators genaamd bibi is zelf getrouwd met een T en zij kan je dmv hier posten goed opweg helpen. Je vrouw trouwens ook maar dan moet ze hier wel willen en kunnen komen.
Ik wens je veel succes en sterkte toe op het pad en aub blijf schrijven dat lucht op en wij met ze allen kunnen je veel advies geven.
Liefs,
<i><b>Change the things you can, accept the things you can't change.</i></b>
Hoi Lisa
Je schreef
Betekent volgens mij niet dat ik bijdehand ben hoor; alleen dat wij op 1 lijn zitten. Maar dat wisten we eigenlijk al he. En verder probeer ik alleen maar de steun die ik hier krijg ook weer door te geven aan anderen. Is echt niet allemaal van mezelf hoor.
En nogmaals; ook ik ben zoekende.
Wel heb ik vandaag een afspraak gemaakt om na een jaar of 7 eindelijk weer verder te gaan met ontharen van het gezicht. Dus toch weer een stapje richting .......?
Je schreef
Moet ik toch wel van blozen hoor.Weer ben ik met Cynthia helemaal eens. Wat is die meid bijdehand, toch!
Betekent volgens mij niet dat ik bijdehand ben hoor; alleen dat wij op 1 lijn zitten. Maar dat wisten we eigenlijk al he. En verder probeer ik alleen maar de steun die ik hier krijg ook weer door te geven aan anderen. Is echt niet allemaal van mezelf hoor.
En nogmaals; ook ik ben zoekende.
Wel heb ik vandaag een afspraak gemaakt om na een jaar of 7 eindelijk weer verder te gaan met ontharen van het gezicht. Dus toch weer een stapje richting .......?
Cyn.
Beste Cynthia,
Ik vergeet je niet hoor maar ook jij heel veel sterkte en succes op het pad wherever that will take you.
By the way ontharen zou ik ook best wel willen, niet speciaal voor pam ( wel een beetje ) maar je noooit meer te hoeven scheren, in 1 woord :
geweldig
Liefs,
Ik vergeet je niet hoor maar ook jij heel veel sterkte en succes op het pad wherever that will take you.
By the way ontharen zou ik ook best wel willen, niet speciaal voor pam ( wel een beetje ) maar je noooit meer te hoeven scheren, in 1 woord :
geweldig
Liefs,
<i><b>Change the things you can, accept the things you can't change.</i></b>
Pamela,
Wat let je. Als je er meer over wilt weten, kunnen we wel ff mailen of chatten vanavond.
En nooit meer scheren is gemakkelijk. Maar is natuurlijk ook behoorlijk zichtbaar he. Want het deel dat al redelijk schoon is bij mij heeft duidelijk een andere (lichtere) kleur omdat die haren er niet meer doorheen schijnen. Dat moet je dus wel willen.
En het kost natuurlijk ook wel het een en ander (€).
Wat let je. Als je er meer over wilt weten, kunnen we wel ff mailen of chatten vanavond.
En nooit meer scheren is gemakkelijk. Maar is natuurlijk ook behoorlijk zichtbaar he. Want het deel dat al redelijk schoon is bij mij heeft duidelijk een andere (lichtere) kleur omdat die haren er niet meer doorheen schijnen. Dat moet je dus wel willen.
En het kost natuurlijk ook wel het een en ander (€).
Cyn.
Bedankt voor de lieve reacties,
Ik zat en zit inderdaad ook met gedachten van wil ik dit of ben ik dit of nou ja. Ik had al eerder gelezen hier over dat zinnetje van, je moet meelopen met de langzaamste, ik ben inderdaad daar op gaan letten, nou ja over 2 weekjes pas weer. Dat rustig aan doen is denk ik ook het beste, en meteen weer verwarrend i.v.m. leeftijd en uiterlijk. Nu zul je zeggen, dat hoort geen argument te zijn, toch voor mij ook weer wel. Maar zoals ik al zei, het heeft blijkbaar toch de tijd nodig die het nodig heeft, en de gevoelens die dan komen, die komen gewoon, wellicht nog wel 'gekkere' gedachten.
Inmiddels ben ik in dat boek al op pagina 51, en vind het nog steeds vreemd/eng.
Wat ik er nu verder nog over kwijt wil,
Ik ben het afgelopen jaar sterk veranderd. Ik zal een voorbeeld noemen wat eigenlijk laten we zeggen 2, 3 jaar geleden nog helemaal niet in me opgekomen was. Zowiezo had ik eigenlijk altijd al een bloedhekel aan maatpakken, maar als ik tegenwoordig dus mannen in hun auto zie of buiten zie rondlopen met zo'n glad kapsel, net pak ( vaak donkerblauw of zwart ) Laptoptas en zichtbaar genieten, wordt ik daar echt onpasselijk van. Ik denk dan echt, zo wil ik echt niet oud worden.
Wat ik ook al gemerkt heb, is het feit hoe ik erbij loop je op bepaalde plekken dus niet meer serieus genomen wordt, volgens mij dus puur uiterlijk.
Ook de neiging om er over te beginnen bij vrienden wordt steeds heftiger, zoals ik al eerder schreef. En toch durf ik er nog niet over te beginnen, bang dat ik met mijn zelfbeeld niet in het reine kom, of iets, als jullie het begrijpen. En van de andere kant heb ik het idee, dat het wel zou meevallen, daar ik juist bv bij een hele goeie vriend ( met vriendin ) mezelf meer durf te tonen qua kleding, en ze het wellicht allang zagen, dat ik niet volgens hokjes leef.
Ik heb ook sinds kort een antwoord op een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld; Jarenlang (en nog steeds) loop ik, ook in het bijzijn van mijn vriendin, naar andere vrouwen te kijken. Ik heb altijd gedacht dat dat kwam, omdat ik een gezonde jongen was, En deels zal dat ook wel waar zijn, maar ik keek eigenlijk gewoon naar meisjes/vrouwen om hoe ze er bij lopen, wat ze dragen en hoe ze zich voortbewegen. En eigenlijk helemaal niet puur om het sexuele.
Ik kan daar echt van genieten, waarbij ik tegelijkertijd enorm jaloers word op hen.
Nou, ik stop nu, het hek staat wel inmiddels open, en schrijven zal ik nog zeker vaker gaan doen.
liefs,
Savannah
Ik zat en zit inderdaad ook met gedachten van wil ik dit of ben ik dit of nou ja. Ik had al eerder gelezen hier over dat zinnetje van, je moet meelopen met de langzaamste, ik ben inderdaad daar op gaan letten, nou ja over 2 weekjes pas weer. Dat rustig aan doen is denk ik ook het beste, en meteen weer verwarrend i.v.m. leeftijd en uiterlijk. Nu zul je zeggen, dat hoort geen argument te zijn, toch voor mij ook weer wel. Maar zoals ik al zei, het heeft blijkbaar toch de tijd nodig die het nodig heeft, en de gevoelens die dan komen, die komen gewoon, wellicht nog wel 'gekkere' gedachten.
Inmiddels ben ik in dat boek al op pagina 51, en vind het nog steeds vreemd/eng.
Wat ik er nu verder nog over kwijt wil,
Ik ben het afgelopen jaar sterk veranderd. Ik zal een voorbeeld noemen wat eigenlijk laten we zeggen 2, 3 jaar geleden nog helemaal niet in me opgekomen was. Zowiezo had ik eigenlijk altijd al een bloedhekel aan maatpakken, maar als ik tegenwoordig dus mannen in hun auto zie of buiten zie rondlopen met zo'n glad kapsel, net pak ( vaak donkerblauw of zwart ) Laptoptas en zichtbaar genieten, wordt ik daar echt onpasselijk van. Ik denk dan echt, zo wil ik echt niet oud worden.
Wat ik ook al gemerkt heb, is het feit hoe ik erbij loop je op bepaalde plekken dus niet meer serieus genomen wordt, volgens mij dus puur uiterlijk.
Ook de neiging om er over te beginnen bij vrienden wordt steeds heftiger, zoals ik al eerder schreef. En toch durf ik er nog niet over te beginnen, bang dat ik met mijn zelfbeeld niet in het reine kom, of iets, als jullie het begrijpen. En van de andere kant heb ik het idee, dat het wel zou meevallen, daar ik juist bv bij een hele goeie vriend ( met vriendin ) mezelf meer durf te tonen qua kleding, en ze het wellicht allang zagen, dat ik niet volgens hokjes leef.
Ik heb ook sinds kort een antwoord op een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld; Jarenlang (en nog steeds) loop ik, ook in het bijzijn van mijn vriendin, naar andere vrouwen te kijken. Ik heb altijd gedacht dat dat kwam, omdat ik een gezonde jongen was, En deels zal dat ook wel waar zijn, maar ik keek eigenlijk gewoon naar meisjes/vrouwen om hoe ze er bij lopen, wat ze dragen en hoe ze zich voortbewegen. En eigenlijk helemaal niet puur om het sexuele.
Ik kan daar echt van genieten, waarbij ik tegelijkertijd enorm jaloers word op hen.
Nou, ik stop nu, het hek staat wel inmiddels open, en schrijven zal ik nog zeker vaker gaan doen.
liefs,
Savannah
Hoi,
Ja, maar voor echt "nooit meer scheren" is toch wel een lange weg nodig hoor. Ik ben nu 1 1/2 jaar bezig, voor 90% glad, maar die laatste 10% (blond) blijft toch knap hardnekkig.
Ik ben dinsdag weer geweest en mag sinds vandaag weer zonder politiebegeleiding naar buiten
Leek een beetje wandelende reclame voor Kentucky Fried Chicken.
Groetjes,
Esther
Maar ik dwaal af van het onderwerp sorry. Komt waarschijnlijk omdat ik het voor mezelf niet zo goed kan plaatsen.
En nooit meer scheren is gemakkelijk.
Ja, maar voor echt "nooit meer scheren" is toch wel een lange weg nodig hoor. Ik ben nu 1 1/2 jaar bezig, voor 90% glad, maar die laatste 10% (blond) blijft toch knap hardnekkig.
Ja, eurootjes, als je het zelf moet betalen, en ook best wat pijn.En het kost natuurlijk ook wel het een en ander (€).
Ik ben dinsdag weer geweest en mag sinds vandaag weer zonder politiebegeleiding naar buiten
Leek een beetje wandelende reclame voor Kentucky Fried Chicken.
Groetjes,
Esther
Maar ik dwaal af van het onderwerp sorry. Komt waarschijnlijk omdat ik het voor mezelf niet zo goed kan plaatsen.
Hoi Savannah
Ik vertel tegen vrienden en een enkele collega, dat ik een probleem heb; dat ik aan travestie doe, niet weet wat ik wil, wara dit naar toe gaat enzovoort. Daar wordt in het algemeen heel open op gereageerd, en NOOIT negatief. Een enkeling kan er niet mee omgaan en vermijdt het onderwerp, maar de verhoudingen zijn nog nooit verstoord.
Het is iets dat aan het gisten is en naar buiten wil, en op een gegeven ogenblik kun je het niet meer tegenhouden.
Het werkt echt overal in door.
Dus wat jij ervaart is volgens mij heel gewoon bij ons.
Ik zal je vertellen hoe ik ermee omga.Ook de neiging om er over te beginnen bij vrienden wordt steeds heftiger, zoals ik al eerder schreef. En toch durf ik er nog niet over te beginnen, bang dat ik met mijn zelfbeeld niet in het reine kom, of iets, als jullie het begrijpen. En van de andere kant heb ik het idee, dat het wel zou meevallen, daar ik juist bv bij een hele goeie vriend ( met vriendin ) mezelf meer durf te tonen qua kleding, en ze het wellicht allang zagen, dat ik niet volgens hokjes leef.
Ik vertel tegen vrienden en een enkele collega, dat ik een probleem heb; dat ik aan travestie doe, niet weet wat ik wil, wara dit naar toe gaat enzovoort. Daar wordt in het algemeen heel open op gereageerd, en NOOIT negatief. Een enkeling kan er niet mee omgaan en vermijdt het onderwerp, maar de verhoudingen zijn nog nooit verstoord.
Het is iets dat aan het gisten is en naar buiten wil, en op een gegeven ogenblik kun je het niet meer tegenhouden.
Heb ik nou ook. Vaak denk ik "was ik maar...." of "had ik maar ...." en vul maar in. Pure afgunst natuurlijk, en constant weer het bezig zijn met.Ik heb ook sinds kort een antwoord op een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld; Jarenlang (en nog steeds) loop ik, ook in het bijzijn van mijn vriendin, naar andere vrouwen te kijken. Ik heb altijd gedacht dat dat kwam, omdat ik een gezonde jongen was, En deels zal dat ook wel waar zijn, maar ik keek eigenlijk gewoon naar meisjes/vrouwen om hoe ze er bij lopen, wat ze dragen en hoe ze zich voortbewegen. En eigenlijk helemaal niet puur om het sexuele.
Ik kan daar echt van genieten, waarbij ik tegelijkertijd enorm jaloers word op hen.
Het werkt echt overal in door.
Dus wat jij ervaart is volgens mij heel gewoon bij ons.
Cyn.
Hoi Cynthia,
Ik vind het heftig om te vernemen van een ander, jou dus, dat dit aardig herkenbaar is. hoe moet ik het zeggen, alles wat een mens bij machte ligt om te doen, zal al eens eerder gebeurt zijn, maar toch sta ik er dan versteld van, als je begrijpt wat ik bedoel.
En die herkenning van jou geeft mij er een beter gevoel bij, waarom weet ik niet, wellicht het idee dat jij en anderen in een haast zelfde schuitje zitten, en ik geloof dat ik sinds ik deze posting gedaan heb echt iets meer rust van binnen heb gekregen. Hier bedoel ik mee, ik ben zelf altijd iemand die zich nauwelijks met groepen wil conformeren, dat doe ik al vele jaren niet in alle gebieden van het leven. En toch doet dit dus goed.
nou, welterusten voor straks ( nu al? ) en bedankt Cynthia,
liefs
Savannah
Ik vind het heftig om te vernemen van een ander, jou dus, dat dit aardig herkenbaar is. hoe moet ik het zeggen, alles wat een mens bij machte ligt om te doen, zal al eens eerder gebeurt zijn, maar toch sta ik er dan versteld van, als je begrijpt wat ik bedoel.
En die herkenning van jou geeft mij er een beter gevoel bij, waarom weet ik niet, wellicht het idee dat jij en anderen in een haast zelfde schuitje zitten, en ik geloof dat ik sinds ik deze posting gedaan heb echt iets meer rust van binnen heb gekregen. Hier bedoel ik mee, ik ben zelf altijd iemand die zich nauwelijks met groepen wil conformeren, dat doe ik al vele jaren niet in alle gebieden van het leven. En toch doet dit dus goed.
nou, welterusten voor straks ( nu al? ) en bedankt Cynthia,
liefs
Savannah
-
Isabelle Raulin dAymeries
- dagelijks aanwezig
- Berichten: 230
- Lid geworden op: za aug 31, 2002 14:33
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Hoi Savannah,
Ik herken dit ook. Ik kan zowel plaatsen wat Esther schrijft (niet alles gaat goed, en zeker niet elke dag) als wat Cynthia schrijft: heel herkenbaar, heel gewoon, alles went als je het de tijd geeft, en veel wordt leuk als je je erin verdiept. Contact zoeken met anderen is nu voor jou het belangrijkste:
Ik kijk al sinds mijn kindertijd (ja vóór de puberteit dus) niet naar vrouwen, maar naar wat ze aan hebben. En in het begin werd ik inderdaad jaloers, en moedeloos, wanneer ik een vrouw zag met een broek die haar heel mooi stond. Van queens leerde ik dat dat een kwestie is van winkelen: als je net zoveel zaken langs loopt als zij, en net zo veel en net zo lang modebladen leest, vind je een broek die jou wel staat, en haar niet. Dacht je soms dat het vrouwen die er goed uit zien, allemaal maar aan komt waaien?
Sindsdien besteed ik veel meer aandacht aan mijn outfits, en ik loop in de beste dress code clubs en feesten gratis naar binnen. In één zo'n club zag ik een tijdje terug een groepje drag kings. Die meisjes dragen mannenpakken, maar niet zomaar mannenpakken: alles wat zij van de natuur, en niet te vergeten door hun dieet-discipline en in de sportschool, meegekregen hebben, wordt erdoor geaccentueerd. Zij tekenen snorretjes die heel mooi staan boven hun volle bovenlippen. Zij dragen een hoed waarmee ze heel bewust oogcontact onderbreken, en weer terugtoveren.
Vanaf toen keek ik anders naar die man in zijn pak. Hij geeft een genderpresentatie weg waar hij zich goed in voelt, hij doet dat goed en met humor, en hij voelt zich er goed bij. Dat dat niet jouw genderpresentatie is, doet er niet toe. Ga je er vooral niet ongelukkig door voelen. Wat je ervan kan leren, is dat jij net zoveel zelfvertrouwen kan uitstralen, als je een genderpresentatie laat zien, die bij jou past. En dat zelfvertrouwen, of het gebrek daaraan, dat bepaalt of je serieus genomen wordt of niet.
Ik geef toe dat ik al twee jaar geen mannenpak meer gekocht heb, maar ik oefen wel met "mannelijkheid", "vrouwelijkheid", en met creativiteit om buiten de gebaande paden te gaan.
Probeer dat ook eens, zeker nu je het even rustig alleen kan doen,
Isabelle
Ik herken dit ook. Ik kan zowel plaatsen wat Esther schrijft (niet alles gaat goed, en zeker niet elke dag) als wat Cynthia schrijft: heel herkenbaar, heel gewoon, alles went als je het de tijd geeft, en veel wordt leuk als je je erin verdiept. Contact zoeken met anderen is nu voor jou het belangrijkste:
Ik kijk al sinds mijn kindertijd (ja vóór de puberteit dus) niet naar vrouwen, maar naar wat ze aan hebben. En in het begin werd ik inderdaad jaloers, en moedeloos, wanneer ik een vrouw zag met een broek die haar heel mooi stond. Van queens leerde ik dat dat een kwestie is van winkelen: als je net zoveel zaken langs loopt als zij, en net zo veel en net zo lang modebladen leest, vind je een broek die jou wel staat, en haar niet. Dacht je soms dat het vrouwen die er goed uit zien, allemaal maar aan komt waaien?
Sindsdien besteed ik veel meer aandacht aan mijn outfits, en ik loop in de beste dress code clubs en feesten gratis naar binnen. In één zo'n club zag ik een tijdje terug een groepje drag kings. Die meisjes dragen mannenpakken, maar niet zomaar mannenpakken: alles wat zij van de natuur, en niet te vergeten door hun dieet-discipline en in de sportschool, meegekregen hebben, wordt erdoor geaccentueerd. Zij tekenen snorretjes die heel mooi staan boven hun volle bovenlippen. Zij dragen een hoed waarmee ze heel bewust oogcontact onderbreken, en weer terugtoveren.
Vanaf toen keek ik anders naar die man in zijn pak. Hij geeft een genderpresentatie weg waar hij zich goed in voelt, hij doet dat goed en met humor, en hij voelt zich er goed bij. Dat dat niet jouw genderpresentatie is, doet er niet toe. Ga je er vooral niet ongelukkig door voelen. Wat je ervan kan leren, is dat jij net zoveel zelfvertrouwen kan uitstralen, als je een genderpresentatie laat zien, die bij jou past. En dat zelfvertrouwen, of het gebrek daaraan, dat bepaalt of je serieus genomen wordt of niet.
Ik geef toe dat ik al twee jaar geen mannenpak meer gekocht heb, maar ik oefen wel met "mannelijkheid", "vrouwelijkheid", en met creativiteit om buiten de gebaande paden te gaan.
Probeer dat ook eens, zeker nu je het even rustig alleen kan doen,
Isabelle
Get over it.
Toch gisteren verteld aan een goede vriend van me
Ja, het kon niet uitblijven, hij en ook zijn vriendin wilden toch wel weten hoe het ging bij de psycholoog ( sexuoloog ), en ook bij gesprekken over werk en alles werd het meer een raadspelletje.
Affijn hij heeft het goed opgevat, hij zei wel dat het redelijk ver van zijn bed stond, en hij er dus ook niet zoveel over kon zeggen. Het boek dat ik nu aan het lezen ben, heb ik hem laten zien, en hij wilde het ook graag lezen. We hebben het er de avond voor een groot gedeelte over gehad, hij wilde zelfs met me mee naar een t&t avond, als ik er moeite mee had. Nou ken ik hem natuurlijk heel goed, maar ik ben blij dat er dus in onze relatie niks veranderd is, tenzij hij vandaag van gedachte is veranderd, maar dat geloof ik niet. Hij weet nu dat ik "ermee" bezig ben, maar ook dat ik niet weet hoe of wat verder.......
In ieder geval, is het weer iets minder geheim geworden, maar hoe ik me bij hen nu mag voelen/zijn, weet ik nog niet. (qua uitterlijk dan ) maar ik was bij hen al een stapje verder gegaan, wat zonder problemen ontvangen is, en ik voel me er ook goed bij.
Toen ik het verteld had, draaide m'n maag wel behoorlijk in de rondte, maar dat hoort er dan bij.
Liefs,
Savannah
Affijn hij heeft het goed opgevat, hij zei wel dat het redelijk ver van zijn bed stond, en hij er dus ook niet zoveel over kon zeggen. Het boek dat ik nu aan het lezen ben, heb ik hem laten zien, en hij wilde het ook graag lezen. We hebben het er de avond voor een groot gedeelte over gehad, hij wilde zelfs met me mee naar een t&t avond, als ik er moeite mee had. Nou ken ik hem natuurlijk heel goed, maar ik ben blij dat er dus in onze relatie niks veranderd is, tenzij hij vandaag van gedachte is veranderd, maar dat geloof ik niet. Hij weet nu dat ik "ermee" bezig ben, maar ook dat ik niet weet hoe of wat verder.......
In ieder geval, is het weer iets minder geheim geworden, maar hoe ik me bij hen nu mag voelen/zijn, weet ik nog niet. (qua uitterlijk dan ) maar ik was bij hen al een stapje verder gegaan, wat zonder problemen ontvangen is, en ik voel me er ook goed bij.
Toen ik het verteld had, draaide m'n maag wel behoorlijk in de rondte, maar dat hoort er dan bij.
Liefs,
Savannah
-
transcommunity-girl2
- ForumFan
- Berichten: 369
- Lid geworden op: vr feb 28, 2003 15:47
gone
Laatst gewijzigd door transcommunity-girl2 op di jul 13, 2004 15:12, 1 keer totaal gewijzigd.
I am proud to be transcommunity girl
Hoi Kendra,
ja maar ik geloof dat ik het wel even bij hen laat voorlopig, eerst maar eens kijken hoe dit verder gaat, en ik moet het mijn vriendin nog vertellen, want zij is er natuurlijk niet nu.
We zijn nu ook weer effies verder sinds jij op je werk alles verteld hebt, met ook dat gedoe met die ene collega, hoe gaat dat nu bij jou, heb je nog gekke dingen of veel beter, leuke dingen meegemaakt?
We lezen het wel weer
liefs,
Savannah
ja maar ik geloof dat ik het wel even bij hen laat voorlopig, eerst maar eens kijken hoe dit verder gaat, en ik moet het mijn vriendin nog vertellen, want zij is er natuurlijk niet nu.
We zijn nu ook weer effies verder sinds jij op je werk alles verteld hebt, met ook dat gedoe met die ene collega, hoe gaat dat nu bij jou, heb je nog gekke dingen of veel beter, leuke dingen meegemaakt?
We lezen het wel weer
liefs,
Savannah