voornemen...met zijn vragen en onzekerheden..
Geplaatst: wo nov 12, 2003 11:05
Hoi meiden,
Misschien weten jullie het maar ik werk met
verstandelijkgehandicapten van een matig nivo.
Op mijn werk heb ik al mijn verhaal gedaan naar collega's en wat ik
voor mijn ogen heb...
Een transitie dus...
Niet meer niet minder....geen tusseninnetje...geen man..gewoon
mezelf....
Zeker het zal het niet altijd even gladjes
verlopen..de tijd zal het leren.
Heb nog geen reden om het zwart te gaan zien want er is veel begrip
en medeleven in mijn omgeving..en ik voel me er goed in...een vrede
die ik moeilijk kan beschrijven...een meer spirituele..
In mijn omgeving leeft ook nieuwsgierigheid hoe dit proces
verloopt...sjee dit is
apart.....en de ogen glinsteren....tja..voel me dan niet gestreelt,
dat niet...maar vindt het wel okay.
Waarom ik nou dit verhaal afsteek....tuurlijk om jullie mijn
voornemen te vertellen...en hope so ook op jullie suport...
Enne....mijn leidinggevende, die heeft haar vraagjes over de ins en
outs wat er van een werkgever wordt gevraagt..
Ze is een lief mens die me wil steunen, maar weet weinig ...en wil
graag ondersteunig over wat er van haar vewacht wordt, en wat ze
zelf kan verwachten..
Hoe ga je dit inleiden, ook naar de clienten /familie toe...
Is daar een methodiek voor...??
Allemaal vragen...en ze wil het vu vragen of hen hier iets in kunnen
betekenen..
of het bijv mogelijk is dat er iemand komt om in het team iets
tevertellen over waar ik mee worstel..
Jullie merken het...genoeg goede wil....
Kunnen jullie hier mee iets over vertellen...
Heb met haar wel afgesproken dat we in januari weer bij elkaar
komen om ten eerste een stappenplan te bespreken...
En een open kontakt houden....
Weten jullie eigenlijk wat mijn rechten zijn als werknemer...ze liet
een opmerking los van in een andere voorziening werken omdat
clienten er ws in vewarring raken....
En ik ook regelmatig als E. wordt aangesproken..
Persoonlijk denk ik dat het wel mee valt met de clienten...en ook
mijn collega's denken dit, maar kunnen ze je dwingen ....
Tja...wel denk ik dat ik na verloop van tijd ga verkassen om zo echt
mijn man bestaan achter telaten...maar dan wel op mijn tijd..
Ik heb de veiligheid van het team nog erg nodig....als pitbulls
waken ze over me:-)
Gisteren vertelde ik een collegaatje over wat ik van plan ben, en ze
begon te huilen...ze zei....dus je gaat verder..??
...
Anouk
Misschien weten jullie het maar ik werk met
verstandelijkgehandicapten van een matig nivo.
Op mijn werk heb ik al mijn verhaal gedaan naar collega's en wat ik
voor mijn ogen heb...
Een transitie dus...
Niet meer niet minder....geen tusseninnetje...geen man..gewoon
mezelf....
Zeker het zal het niet altijd even gladjes
verlopen..de tijd zal het leren.
Heb nog geen reden om het zwart te gaan zien want er is veel begrip
en medeleven in mijn omgeving..en ik voel me er goed in...een vrede
die ik moeilijk kan beschrijven...een meer spirituele..
In mijn omgeving leeft ook nieuwsgierigheid hoe dit proces
verloopt...sjee dit is
apart.....en de ogen glinsteren....tja..voel me dan niet gestreelt,
dat niet...maar vindt het wel okay.
Waarom ik nou dit verhaal afsteek....tuurlijk om jullie mijn
voornemen te vertellen...en hope so ook op jullie suport...
Enne....mijn leidinggevende, die heeft haar vraagjes over de ins en
outs wat er van een werkgever wordt gevraagt..
Ze is een lief mens die me wil steunen, maar weet weinig ...en wil
graag ondersteunig over wat er van haar vewacht wordt, en wat ze
zelf kan verwachten..
Hoe ga je dit inleiden, ook naar de clienten /familie toe...
Is daar een methodiek voor...??
Allemaal vragen...en ze wil het vu vragen of hen hier iets in kunnen
betekenen..
of het bijv mogelijk is dat er iemand komt om in het team iets
tevertellen over waar ik mee worstel..
Jullie merken het...genoeg goede wil....
Kunnen jullie hier mee iets over vertellen...
Heb met haar wel afgesproken dat we in januari weer bij elkaar
komen om ten eerste een stappenplan te bespreken...
En een open kontakt houden....
Weten jullie eigenlijk wat mijn rechten zijn als werknemer...ze liet
een opmerking los van in een andere voorziening werken omdat
clienten er ws in vewarring raken....
En ik ook regelmatig als E. wordt aangesproken..
Persoonlijk denk ik dat het wel mee valt met de clienten...en ook
mijn collega's denken dit, maar kunnen ze je dwingen ....
Tja...wel denk ik dat ik na verloop van tijd ga verkassen om zo echt
mijn man bestaan achter telaten...maar dan wel op mijn tijd..
Ik heb de veiligheid van het team nog erg nodig....als pitbulls
waken ze over me:-)
Gisteren vertelde ik een collegaatje over wat ik van plan ben, en ze
begon te huilen...ze zei....dus je gaat verder..??
...
Anouk