Ik ben weer thuis
Geplaatst: do nov 20, 2003 20:50
Lieve lieve allemaal,
Na een verblijf van 9 dagen in het ziekenhuis ben ik gisteren weer thuis gekomen.
Dat was een emotioneel moment.
Over de drempel van mijn eigen huis stappend, stapte ik tevens over de
drempel een nieuw leven in.
Van de ziekenhuiswereld terug in mijn eigen wereld.
Met betraande ogen keek ik verwonderd rond in die woning waar
ik zo gelukkig geworden ben en me zo thuis voel.
Jeanne had gezorgd voor een wonderschoon tafereeltje op de huiskamertafel.
Door de tranen heen las ik het gebed op haar welkomstkaart:
Heilige Geest van God
vul opnieuw mijn hart
met liefde en blijdschap,
vrede en geduld,
vriendelijkheid, goedheid,
trouw, zachtmoedigheid
en zelfbescherming.
Ik ben dankbaar voor alles wat er gebeurd is:
De goede zorgen in het ziekenhuis.
De vele manieren waarop familie, vrienden en vriendinnen met
mij hebben meegeleefd door te bellen, te schrijven, te emailen,
me te komen opzoeken.
De vele mensen die biddend om mij heen staan, in eigen kerk,
en in de benedictinessen kloostergemeenschap te Bonheiden.
Het feit dat ik nu ook van onderen vrouw ben, en waar ik best
nog wel even aan moet wennen, maar wat ook zo ontzettend goed
voelt.
Het uitzicht op dit belangrijke tussenstation in mijn leven is wonderschoon.
Verrijkt ga ik nu op weg naar het volgende station.
Waar de reis naar toe gaat weet ik niet.
Of de paden begaanbaar zijn, of vol met kuilen: wie zal het zeggen.
Eén ding weet ik echter zeker: ik reis niet alleen. Want de trein is vol met
dierbare medereizigers. En de Machinist weet heel goed, waar ik het
beste heen kan reizen. Ik laat het maar aan Hem over.
De komende weken zal ik de hobbels op mijn pad extra goed voelen
want ik ben in mijn kruis nog erg gezwollen. Het duurt volgens de
chirurg een week of 6 voor die zwellingen weg zijn. Verder voel ik me,
door mijn lage HB (gevolg van bloedverlies tijdens de operatie) nog
erg slapjes. Na een uurtje rondschuifelen ben ik al aardig moe.
Nogmaals allemaal heel hartelijk dank voor je medeleven.
Als je thuis langs wilt komen ben je hartelijk welkom. Bel me dan
even voor een afspraak of een praatje op 050 - 31 42 166.
Heel veel liefs,
Jolanda
Verwerken
Nu de mist is veranderd
in een helder blauwe lucht,
nu de wonden zijn gaan helen
werpt verdriet zijn laatste vrucht.
De pijn maakte plaats vor leegte,
die leegte bleef niet lang
want niet alles in het leven is
kil, donker en wrang.
Eenzaamheid werd weggevaagd
door een streling van geluk
en ik begin te vergeten:
wat nu heel is was toen stuk.
Nu luister ik pas zelf
naar alles wat ik zeg.
Nu luister ik naar mijn hart,
want dat leidt nu de weg.
Na een verblijf van 9 dagen in het ziekenhuis ben ik gisteren weer thuis gekomen.
Dat was een emotioneel moment.
Over de drempel van mijn eigen huis stappend, stapte ik tevens over de
drempel een nieuw leven in.
Van de ziekenhuiswereld terug in mijn eigen wereld.
Met betraande ogen keek ik verwonderd rond in die woning waar
ik zo gelukkig geworden ben en me zo thuis voel.
Jeanne had gezorgd voor een wonderschoon tafereeltje op de huiskamertafel.
Door de tranen heen las ik het gebed op haar welkomstkaart:
Heilige Geest van God
vul opnieuw mijn hart
met liefde en blijdschap,
vrede en geduld,
vriendelijkheid, goedheid,
trouw, zachtmoedigheid
en zelfbescherming.
Ik ben dankbaar voor alles wat er gebeurd is:
De goede zorgen in het ziekenhuis.
De vele manieren waarop familie, vrienden en vriendinnen met
mij hebben meegeleefd door te bellen, te schrijven, te emailen,
me te komen opzoeken.
De vele mensen die biddend om mij heen staan, in eigen kerk,
en in de benedictinessen kloostergemeenschap te Bonheiden.
Het feit dat ik nu ook van onderen vrouw ben, en waar ik best
nog wel even aan moet wennen, maar wat ook zo ontzettend goed
voelt.
Het uitzicht op dit belangrijke tussenstation in mijn leven is wonderschoon.
Verrijkt ga ik nu op weg naar het volgende station.
Waar de reis naar toe gaat weet ik niet.
Of de paden begaanbaar zijn, of vol met kuilen: wie zal het zeggen.
Eén ding weet ik echter zeker: ik reis niet alleen. Want de trein is vol met
dierbare medereizigers. En de Machinist weet heel goed, waar ik het
beste heen kan reizen. Ik laat het maar aan Hem over.
De komende weken zal ik de hobbels op mijn pad extra goed voelen
want ik ben in mijn kruis nog erg gezwollen. Het duurt volgens de
chirurg een week of 6 voor die zwellingen weg zijn. Verder voel ik me,
door mijn lage HB (gevolg van bloedverlies tijdens de operatie) nog
erg slapjes. Na een uurtje rondschuifelen ben ik al aardig moe.
Nogmaals allemaal heel hartelijk dank voor je medeleven.
Als je thuis langs wilt komen ben je hartelijk welkom. Bel me dan
even voor een afspraak of een praatje op 050 - 31 42 166.
Heel veel liefs,
Jolanda
Verwerken
Nu de mist is veranderd
in een helder blauwe lucht,
nu de wonden zijn gaan helen
werpt verdriet zijn laatste vrucht.
De pijn maakte plaats vor leegte,
die leegte bleef niet lang
want niet alles in het leven is
kil, donker en wrang.
Eenzaamheid werd weggevaagd
door een streling van geluk
en ik begin te vergeten:
wat nu heel is was toen stuk.
Nu luister ik pas zelf
naar alles wat ik zeg.
Nu luister ik naar mijn hart,
want dat leidt nu de weg.