Travestie.org

Hoi Allemaal,

Het is echt waar eigelijk wil ik geen SRS, omdat het teveel moeite is om alles vooraf te regelen. De pijn na de operatie zal ook een nachtmerrie zijn. De mogelijke komplicaties zijn ook niet echt aantrekkelijk.
De arts (Dr. Kanhai) die mij vermoedelijk zal gaan opereren zal dan wel wat ervaring hebben opgedaan maar veel zal dat vrees ik niet zijn. Wat de kans op komplikaties uiteraard vergroot.
Opties;
Ik zou de operatie kunnen uitstellen zodat Dr. Kanhai meer ervaring op kan doen. Maar dat zou uitstel van executie zijn, bovendien zou Kanhai dan ook besloten kunnen hebben weg te gaan en dan is het nog maar afwachten of er nog een goede arts gevonden kan worden. De pijn en het uizicht op de mogelijke komplikaties zullen daarmee niet veranderen.

Ik zou de operatie ook helemaal niet kunnen laten doen. Maar dan zou mijn lichaam en gevoel nooit één kunnen worden. Dit zou voor een aantal jaren wel goed gaan denk ik maar uiteindelijk zal ik daar na toch de operatie moeten ondergaan. Met mijn hogere leeftijd zal de kans op komplikaties denk ik ook groter zijn. Bovendien zal ik dan weer helemaal opnieuw door het gehele VU trajekt heen moeten. Het lijkt me logies dat ze het me dan nog moeilijker maken dan ze nu al deden.

2 december heb ik het nog tegen mijn psych verteld, Ongeacht welke reden ik ook kan bedenken om niet door te gaan met de SRS er verandert niks aan mijn gevoel een vrouw te zijn.

Ik kan mezelf niet vrij voelen zolang ik de SRS niet ondergaan heb. het enige waar ik naar uit kijk is het moment waarop ik kan zeggen "yes ik heb het allemaal gehad het is voorbij"
Ik heb voor ik het oranje licht kreeg eens tegen mijn psych gezegt dat als ze me door de hel wilden sturen dat ze dat dan maar moesten doen omdat ik ze niet met rust zou laten. Ik doelde toen op de levens grote kans dat ik afgewezen zou worden. Het zou denk ik overdreven zijn om te zeggen dat mijn transitie een hel is, maar een lange lijdens weg is het wel. Ik zal het dan ook nooit iemand aanraden wanneer die niet absoluut 100% zeker is dat er voor hem/haar geen andere mogelijkheid is.

Ik zelf heb geen keus, ik moet door ook door de laatste zware loodjes die me nog te wachten staan. Er is voor mij geen andere mogelijkheid om lichaam en geen één geheel te laten worden en mezelf daarmee te bevrijden van de beperkingen die mijn huidige lichamelijke vorm heeft.

Groetjes,
Franciska.

Hoi

Kanhai is goed heeft mij ook geopereerd en zeer tevreden over het resultaat.

Ik heb je in je prive bericht een link gestuurd waar je het resultaat van mijn operatie kunt zien.

Kanhai is een vakman die zijn werk met enthousiasme en liefde doet, en net als Mulder een pietje precies is.
Daarbij Kanhai opereerd al ruim een jaar zonder supervisie.
Ik was 1 van de laatste die hij geopereerd heeft onder supervisie van Prof. Mulder.
Daarbij nog dat Kanhai momenteel de enige chirurg in het VU is, en nu zelf mensen aan het opleiden is.
Dat zegt denk ik vrij veel over zijn kunnen.

Qua pijn die valt behoorlijk mee, daarbij elke operatie doet pijn dat weet je bij voorbaat, en daar hebben ze pijnstillers voor uitgevonden.
Daarbij die pijn verdwijnd ook vrij vlot na 1 a 2 weken voel je er niet veel meer van.

Ik fietste na 3 a 4 weken alweer.

Je loopt altijd een risico op complicatie's bij elke operatie.
Stel je wordt morgen door een auto aangereden en moet met spoed geopereerd worden stel je het dan ook uit vanwege het risico op een complicatie ? nee lijkt me niet.

Het is maar wat je wilt.

Groetjes Lisette

Ik sluit me hierbij aan. Binnenkort ga ik voor de correctie waarbij mijn schaamlippen meer gesloten worden. Dat zal ook door Kanhai gedaan worden en ik ga er met vertrouwen in. Ik zal je op de hoogte houden Franciska.

Hoi Lisette,

Kanhai is een vakman die zijn werk met enthousiasme en liefde doet, en net als Mulder een pietje precies is.
Daarbij Kanhai opereerd al ruim een jaar zonder supervisie.
Ik was 1 van de laatste die hij geopereerd heeft onder supervisie van Prof. Mulder.
Daarbij nog dat Kanhai momenteel de enige chirurg in het VU is, en nu zelf mensen aan het opleiden is.
Dat zegt denk ik vrij veel over zijn kunnen.

Dit is voor het eerst dat ik hoor dat Kanhai ook vagina's doet, ik wist niet beter dan dat hij alleen nog maar borstvergrotingen had gedaan. Ik ging er tot nu toe dan ook van uit dat hij nu pas opgeleid zou moeten worden, en dan is een ruim half jaar betrekkelijk kort om zo'n gecompliseerde operatie goed onder de knie te krijgen lijkt mij. Het is voor mij dan ook een hele gerust stelling te horen dat hij al wel ervaring heeft.

Qua pijn die valt behoorlijk mee, daarbij elke operatie doet pijn dat weet je bij voorbaat, en daar hebben ze pijnstillers voor uitgevonden.
Daarbij die pijn verdwijnd ook vrij vlot na 1 a 2 weken voel je er niet veel meer van.

Inderdaad elke operatie doet pijn. Ik ga uit van mijn gebidsbehandeling die ik een tijdje terug gehad heb.
Er werd mij vooraf verteld dat ik bij een volledige narcose nauwelijks tot geen napijn zou hebben, in werelijkheid heb ik rond gelopen met het gevoel twee gekneusde kaken gehad te hebben, dit heeft ongeveer tien dagen geduurt. De pijnstillers hielpen maar gedeeltelijk, ik heb in die tien dagen dan ook regelmatig spijt gehad dat ik die behandeling ondergaan had. (al wist ik natuurlijk wel dat het er toch van moest komen) Want zonder die behandeling had ik ook al pijn in mijn mond. Het zijn dus juist die 1 a 2 weken die het tot een nare ervaring zullen maken, net als bij elke andere operatie. De pijn zal natuurlijk wel anders voelen omdat er niks met het bot gedaan wordt en dat was wel het geval bij mijn gebidabehandeling.

Wat de complicaties betrefd ging ik uit van de onervarenheid van Kanhai, nu blijkt dat dit onterecht is daalt het risico op complicaties naar mijn mening ook. Ik geloof namelijk dat je bij een onervaren arts meer kans hebt op complicaties dan bij een ervaren arts.

Ik ben dan ook echt blij met jouw reactie.

Groetjes,
Franciska.

Hoi Joanne,

Ik zal je op de hoogte houden Franciska.

daar hou ik je aan.

Groetjes,
Franciska.

ff een vraagje ben je nu achteraf wel blij dat je je gebit hebt laten doen?

Heel kort,

Ja.

Groetjes,
Franciska.

Dat is mooi en dan is de pijn niet voor niets geweest. Misschien weer een steun in de rug bij de volgende beslissing;o)

Blij dat ik heb kunnen helpen.

Hoop dat het nu wat eenvoudiger wordt.

Kanhai opereerd dus al ongeveer 2 jaar nu ( 1 jaar onder supervisie van Prof. Mulder).

Ik ben het met je eens dat je bij een onervaren arts meer risico loopt, maar dat is hier dus niet het geval.

Qua pijn beste is om van het ergste uit te gaan dan kan het alleen maar meevallen, zowel Joanne als ik hebben dat gedaan en het is ons uiteindelijk 200% meegevallen.
Je hebt uiteindelijk meer ongemak dan echt pijn (opstaan vanuit stoel, lopen etc),

Maar het is het uiteindelijk meer dan waard.

Er is niets zo mooi om als je eenmaal weer uit bed mag, jezelf te bewonderen in de spiegel in de badkamer .
Nietwaar Joanne ?

Probeer die horror verhalen die je wel is leest van je af te zetten, het valt allemaal heel erg mee.

Vertrouw maar op wat wij zeggen dan komt het zeker wel goed, wij hebben het per slot van rekening al meegemaakt.

Groetjes en sterkte

Lisette

Lisette schreef:Qua pijn beste is om van het ergste uit te gaan dan kan het alleen maar meevallen, zowel Joanne als ik hebben dat gedaan en het is ons uiteindelijk 200% meegevallen.
Je hebt uiteindelijk meer ongemak dan echt pijn (opstaan vanuit stoel, lopen etc),

Maar het is het uiteindelijk meer dan waard.

Er is niets zo mooi om als je eenmaal weer uit bed mag, jezelf te bewonderen in de spiegel in de badkamer .
Nietwaar Joanne ?

Inderdaad Lisette en Franciska, zie het nog zo voor me die eerst douchebeurt. Was op woensdag en ik was de vrijdag ervoor geopereerd. Kan me ook nog mijn eerste broodje met kaas herinneren op dinsdag. Zoooooo dat was goddelijk zeg:o) Maar zeker weten Franciska ik zeg altijd: hoop op het beste, verwacht het slechtste en zie maar wat er van komt. Echt zekerheid heb je nooit maar om de kundigheid van Dr Kanhai hoef je het in ieder geval niet te laten. Hij zit nu ongeveer op hetzelfde punt als Van Onselen op het moment dat IK geopereerd werd. Ik was ook bang dat ie niet goed genoeg was maar ben erg blij met mijn neovagina. De correctie die ik ga doen heeft ook niets met onkundigheid te maken maar is zeg maar het tweede stadium van de operatie. In het eerste stadium kunnen ze de schaamlippen gewoon niet dicht genoeg bij elkaar zetten omdat ze anders de bloedtoevoer moeten onderbreken wat ze liever niet doen. Ik kan ook wel zonder die correctie maar ben nu eenmaal iemand die voor de volle 100% gaat. Maar uiteindelijk is het JOUW beslissing en kunnen wij alleen maar onze ervaring ernaast zetten om voor jou de beslissing makkelijker (of misschien wel moeilijker) te maken. Heel veel sterkte in ieder geval het komende half jaar.

Hoi Joanne en Lisette,

Dat Dr. Kanhai wel ervaring heeft, heeft bij mij echt een heel groot deel van mijn ongerustheid weg genomen. Het laatste beetje zal vermoedelijk wel verdwijnen wanneer ik 18 februari met hem gesproken heb.

Het proces om er vertrouwen in te gan krijgen dat het allemaal wel goed gaat komen is gisteren dan ook in werking getreden.

Wat de pijn betrefd zal ik er vanuit proberen te gaan dat het net als bij mijn gebidsbehandeling op het moment dat je het voelt verschrikkelijk zal zijn maar achteraf wel de moeite waard is. Bovendien kan het niet zonder pijn zo'n operatie.

De paar horror verhalen die ik gelezen heb zijn van mensen die in het buitenland geopereerd zijn en dat is voor mij toch niet van toepassing, die kan ik dus makkelijk naast me neer leggen.

Het gaat er niet om dat ik een beslissing moet nemen, die beslissing staat al lang vast. Ik weet ook niet goed hoe ik het uit moet leggen waar het nu wel precies om gaat. Maar het lijkt er soms wel op dat ik mezelf nog moet overtuigen dat het de juiste beslissing is die ik genomen heb. Misschien zit ik nog steeds te zoeken naar redenen om niet door te gaan, en kom daarbij steeds weer tot de zelfde conclusie. Dat al die redenen om te stoppen niks veranderen aan mijn gevoel een vrouw te zijn.

Wat ik wel zeker weet is dat het voor mij hel belangrijk is dat ik hierover kan praten met jullie en met de meiden op TS-NL.

Groetjes,
Franciska.

Praten kun je altijd en ik vind het niet meer dan normaal dat je die twijfels hebt nu het er om begint te spannen. Het laatste half jaar voor mijn SRS was ik ook zo bezig. Het leek wel of al mijn twijfel van dertig jaar naar voren kwam. Had ik het recht wel mijn lichaam zo te verminken. Wat krijg ik er voor terug? Wat als er iets mis gaat? Toch heb ik doorgezet. En ik moet zeggen dat ik niet meer terug zou willen al is er wel veel meer veranderd dan ik verwacht had. Ik heb dan wel het vermogen om klaar te komen maar het gaat veel moeilijker dan ik verwacht had. Het vuurwerk waar men het vaak over heeft is bij mij absoluut niet aanwezig en ik heb een veel minder groot libido dan ik verwacht had. Het is zelfs zo dat ik eigenlijk liever geen sex meer wil maar dat kan ook aan mijn onverwerkte jeugdtrauma's liggen. Het doet me soms pijn als ik sex heb. Mijn vagina is niet zo diep als ik gewild had. Moet altijd glijmiddel gebruiken en gewoon eens lekker gevingerd worden is er daarom niet bij. Alles moet gepland worden omdat ik voorbereid moet zijn. Kortom een beetje spontaniteit is niet echt meer mogelijk. Toch ben ik blij met de SRS die ik heb gehad. Voel me veel completer en dat is uiteindelijk waar ik het om gedaan heb. Als ik nu straks ook al mijn andere shit aangepakt heb dan komt de rest vanzelf wel weer. En misschien ook niet maar dat zou me nu niet meer zoveel uitmaken denk ik. En nu straks jij dus. Je bent al volledig op de hoogte van de gevolgen van je SRS. Je hebt je beslissing al lang gemaakt alleen nu het bijna zover is komen de twijfels. Ik kan alleen maar zeggen twijfel maar lekker raak. Je bent nu al van te voren aan het verwerken en als het straks zover is hoef je dat dus niet meer te doen. Sterkte de komende tijd, dat 2004 voor jou maar het jaar van de verlossing mag worden.

Hoi Franciska,

Even een paar dingetjes van een 'leek'.

Ik (of beter wij (marcella en ik)) hebben iets van Lisette meegekregen na haar SRS.
Kreeg niet de indruk dat ze echt verging van de pijn......ongemak, ja......pijn ook....maar niet echt vergaan van de pijn.
Bovendien (het is al gezegd) elke operatie doet pijn (napijn).
Het resultaat bij Lisette heb je (las ik) op foto's kunnen bekijken......wij hebben het 'echt' gezien........en daar is echt niks mis mee
De goede man verstaat z'n vak

dan de twijfel........dat is 'normaal' ......heeft ieder bij een grote ingreep.
En laten we wel wezen......een grote ingreep mag je dit zeker noemen.
Ik ga zelfs zover dat je bij je gebitsbehandeling ook 'last minute twijfels' hebt gehad (denk ik).........en achteraf ben je alleen maar blij dat je het toch gedaan hebt.
Ik begrijp heel goed dat je op het moment dat het net gebeurd was (zoals je ook schreef) een soort van 'spijt' (weet ff geen betere omschrijving) had......maar achteraf dus helemaal niet meer.
Ik denk dat je dit in diezelfde context moet zien.
Je geeft zelf ook al aan dat je zonder SRS niet verder kunt, dus ik zou zeggen...... Ga ervoor.
het is achteraf even 'afzien' (in het ergste geval) ......maar na een paar weken ben je jezelf alleen maar dankbaar.