Travestie.org

Hoi Allemaal,

Verliefdheid vroeger, (zoals ik er nu tegen aan kijk)
Bestond uit lichamelijke aan trekking, dit uite zich altijd in liefde op het eerste gezicht.
een vaak onbewust verlangen het lichaam van die ander te bezitten. één keer heb ik bewust het verlangen gevoeld om het lichaam van de vrouw waar ik toen verliefd op dacht te zijn te willen over nemen. Toen dacht ik dat het kwam omdat ik gewoon altijd bij haar wilde zijn.
Ook zat er een dosis jaloezie bij omdat zij het lichaam hadden wat ik eigelijk wilde hebben (al drong het toen niet tot me door wat dit betekende)
Het krijgen van aandacht was ook altijd een versterker van mijn gevoel verliefd te zijn, hoe meer aandacht hoe meer ik er in geloofde dat die ander ook verliefd op mij was.

Verliefdheid nu,
Daar kan ik erg kort over zijn, ik heb geen idee hoe het voelt om verliefd te zijn, liefde op het eerste gezicht kan denk ik niet bestaan omdat dit uitsluitend op uiterlijk gebaseerd is. De kans dat dit wederzijds is, is naar mijn mening niet aanwezig. Wat ik nu nog steeds merk is dat het uiterlijk van een ander mijn gevoelens voor die persoon sterk lijkt te beinvloeden.

Het nadeel van het bovenstaande is dat ik mijn gevoel op dit gebied niet durf te vertrouwen.

Eenzaamheid,
Ik voelde me vroeger altijd eenzaam ook wanneer ik in een zaal met meer dan 50 mensen zat, dat maakte het meestal juist erger. Alleen wanneer ik verliefd dacht te zijn leek die eenzaamheid verdwenen. Het voelde aan alsof er constand iemand met een mes in je hart aan het vroeten is.
Pas toen de vrouw in mij naar buiten gekomen was, is ook dit gevoel van eenzaamheid verdwenen. Die vrouw hoeft niet meer met een mes in mijn hart te vroeten om te kunnen ontsnappen. Na 38,75 jaar eenzame opsluiting is het haar eindelijk gelukt zichzelf te bevreiden.
Hoewel ik nu nog altijd alleen ben kan ik eigelijk niet meer zeggen dat ik eenzaam ben. Ik voel nog wel steeds het gemis aan die éne persoon waar ik mijn leven mee kan delen, waarbij ik me geborgen voel, die me in haar armen neemt wanneer het nodig is, waarmee ik leuke dingen kan doen. Maar het is niet meer de schrijnende pijnlijke eenzaamheid zoals het vroeger was.

Groetjes,
Franciska.

hoi franciska

je schreef

Verliefdheid vroeger, (zoals ik er nu tegen aan kijk)
Bestond uit lichamelijke aan trekking, dit uite zich altijd in liefde op het eerste gezicht.
een vaak onbewust verlangen het lichaam van die ander te bezitten. één keer heb ik bewust het verlangen gevoeld om het lichaam van de vrouw waar ik toen verliefd op dacht te zijn te willen over nemen. Toen dacht ik dat het kwam omdat ik gewoon altijd bij haar wilde zijn.
Ook zat er een dosis jaloezie bij omdat zij het lichaam hadden wat ik eigelijk wilde hebben

het klinkt herkenbaar hoewel in mijn geval het niet zo zeer een gevoel van jaloezie was of de wens het lichaam te bezitten die vrouw waarmee ik de relatie aanging.
het was bij meer het idee van ik kan met het lichaam wat ikzelf had niet overweg en daarbij de gevoelens die ik had en altijd heb gehad (seksueel) waren van vrouw/vrouw dus lesbies,en ja dat klopte dus totaal niet met de werkelijkheid lichamelijk dan .

Verliefdheid nu,
Daar kan ik erg kort over zijn, ik heb geen idee hoe het voelt om verliefd te zijn, liefde op het eerste gezicht kan denk ik niet bestaan omdat dit uitsluitend op uiterlijk gebaseerd is. De kans dat dit wederzijds is, is naar mijn mening niet aanwezig. Wat ik nu nog steeds merk is dat het uiterlijk van een ander mijn gevoelens voor die persoon sterk lijkt te beinvloeden.

Het nadeel van het bovenstaande is dat ik mijn gevoel op dit gebied niet durf te vertrouwen.

wat uiterlijk betreft en liefde op het eerste gezicht ,ja das moeilijk, in mijn geval ben ik in eerste instantie verliefd geworden op iemand die ik in real life totaal nog niet kende, maar waarmee ik via de chat wel al een heel goede band had opgebouwd,in die periode zat ik echter nog wel zelf goed in de knoop, en wilde ik wel maar durfde ik niet er verder op in te gaan.
echter na korte tijd geen contact meer te hebben met elkaar werd het voor mijn steeds moeilijker en probeerde ik van alles om weer in contakt te komen met die persoon wat ook gelukt is uiteindelijk, de gevoelens blijken gelukkig wederzijds te zijn en inmiddels wonen we ook al enkele maanden samen ,dus dat je niet verliefd zou kunnen worden ,hmm denk dat je daar zelf weinig controle over hebt, het gebeurd of het gebeurd niet simpel zat,en wat je gevoelens betreft daarover,hoewel ik nu wel enkel over mijnzelf kan spreken ik zou mijn gevoelens abosoluut vertrouwen daarin .

Eenzaamheid,
Ik voelde me vroeger altijd eenzaam ook wanneer ik in een zaal met meer dan 50 mensen zat, dat maakte het meestal juist erger. Alleen wanneer ik verliefd dacht te zijn leek die eenzaamheid verdwenen. Het voelde aan alsof er constand iemand met een mes in je hart aan het vroeten is.
Pas toen de vrouw in mij naar buiten gekomen was, is ook dit gevoel van eenzaamheid verdwenen. Die vrouw hoeft niet meer met een mes in mijn hart te vroeten om te kunnen ontsnappen. Na 38,75 jaar eenzame opsluiting is het haar eindelijk gelukt zichzelf te bevreiden.

ook ik heb maar enkele korte relaties gehad en leefde voornamelijk op mezelf en was daardoor ook meestal alleen ,echter eenzaam heb ik mijnzelf nooit echt gevoeld wel alleen.
wel nadat ik uiteindelijk had gekozen voor mijzelf en ook al leefde als vrouw,ben ik wel meer contakt met anderen gaan zoeken dus dat de vrouw in mij na jaren eindelijk vrij was en zichzelf ,dat herken ik heel goed.

Hoewel ik nu nog altijd alleen ben kan ik eigelijk niet meer zeggen dat ik eenzaam ben. Ik voel nog wel steeds het gemis aan die éne persoon waar ik mijn leven mee kan delen, waarbij ik me geborgen voel, die me in haar armen neemt wanneer het nodig is, waarmee ik leuke dingen kan doen.

ben blij dat je in ieder geval niet meer eenzaam voelt wat dat lijkt me inderdaad een verschrikkelijk iets, en ik geloof stellig dat ook jij die ene persoon waarmee je je leven wilt delen zeker tegenkomt,het gebeurd echt die dingen dat heb ik gelukkig zelf kunnen ervaren inmiddels .

sterkte en veel succes verder

groetjes joca

Hoi Joca,

dus dat je niet verliefd zou kunnen worden ,hmm denk dat je daar zelf weinig controle over hebt, het gebeurd of het gebeurd niet simpel zat,en wat je gevoelens betreft daarover,hoewel ik nu wel enkel over mijnzelf kan spreken ik zou mijn gevoelens abosoluut vertrouwen daarin

Ik geloof ook niet dat ik niet verliefd zal kunnen worden, Alleen kan naar mijn mening liefde op het eerste gezicht niet bestaan. Mijn gevoel van verliefdheid zoals ik dat van vroeger ken is duidelijk niet correct. Het zou dus zo kunnen zijn dat ik verliefd ben terwijl ik dat zelf niet een weet, omdat ik het gevoel verliefd zijn gewoon niet herken als zodanig. Daarom kan ik mijn gevoelens hier over dus niet vertrouwen.

echter eenzaam heb ik mijnzelf nooit echt gevoeld wel alleen.

Juist met deze dagen voel ik me alleen maar gelukkig is de eenzaamheid wel verdwenen.

Groetjes,
Franciska.

Eerlijk gezegd denk ik dat je niet van iemand kunt houden als je niet van jezelf houdt. En in het geval van transsexuelen is het zonder die behandeling niet mogelijk van je zelf te houden en dus ook niet van een ander. Ik ben vaak verliefd geweest en dan op mannen maar hoe ik daar mee om moest gaan wist ik totaal niet. Het was ook nooit wederzijds en ben er vaak om uitgelachen en bespot. Nu ik vrouw ben vind ik het nog steeds moeilijk om verliefd te worden en dat komt mijns inziens nog steeds omdat ik nog niet echt van mezelf hou. Van de zomer heb ik hard geprobeert iemand te vinden die mij ook leuk vind maar heb dat op de verkeerde manier gedaan. Nu heb ik zoiets van ik moet eerst maar eens zorgen dat ik mijzelf accepteer en van mijzelf leer te houden en als er iemand is die met mij samen wil leven dan kom ik die persoon vast wel tegen. Ik wacht wel af wat er komen gaat. Het gevoel van eenzaamheid zelfs in een zaal vol mensen ken ik ook en het overvalt me nog wel eens. Voor mijzelf heb ik het gevoel dat dat nooit helemaal weg gaat al is het nu een stuk minder dan vroeger. Ik kan er nu ook een stuk beter mee overweg. Anyway het is allemaal heel erg herkenbaar wat je schrijft Franciska en misschien dat dat een kleine troost is. Je bent niet helemaal alleen in deze gevoelens. Ik wens je voor dit jaar heel veel kracht toe om hier mee om te kunnen leren gaan Franciska.

Hoi Joanne,

Eerlijk gezegd denk ik dat je niet van iemand kunt houden als je niet van jezelf houdt. En in het geval van transsexuelen is het zonder die behandeling niet mogelijk van je zelf te houden en dus ook niet van een ander.

hier ben ik het helemaal mee eens, tegenwoordig.

Nu ik vrouw ben vind ik het nog steeds moeilijk om verliefd te worden en dat komt mijns inziens nog steeds omdat ik nog niet echt van mezelf hou. Van de zomer heb ik hard geprobeert iemand te vinden die mij ook leuk vind maar heb dat op de verkeerde manier gedaan. Nu heb ik zoiets van ik moet eerst maar eens zorgen dat ik mijzelf accepteer en van mijzelf leer te houden en als er iemand is die met mij samen wil leven dan kom ik die persoon vast wel tegen. Ik wacht wel af wat er komen gaat.

Zoals je gemerkt hebt kun je liefde niet afdwingen, het komt denk ik vanzelf wanneer je de juiste persoon tegen het lijf loopt. Dat hoop ik teminste.

Het gevoel van eenzaamheid zelfs in een zaal vol mensen ken ik ook en het overvalt me nog wel eens. Voor mijzelf heb ik het gevoel dat dat nooit helemaal weg gaat al is het nu een stuk minder dan vroeger.

Het overviel mij vorige week vrijdag nog tijdens de kerstborrel op mijn werk. ik zat alleen aan een tafel en voelde langzaam het gevoel dat ik er eigelijk niet bij hoorde sterker worden. Na de speach van de directeur en nadat de officiele werktijd voorbij was ging ik zonder ook maar van iemand afschijt te nemen met pijn in mijn hart er vandoor. Ik geloof oo wel dat er altijd wel van deze momenten zullen komen zo af en toe. Bovendien was het ook mijn eigenschuld, ik was in eerste instantie aan een andere tafel gaan zitten maar nadat ik wat te drinken gehaald had waren er een paar mensen van een andere afdeling bij gaan zitten. Waarop ik mijn glas een tafel verder op zetten mijn tas pakte en aan die andere tafel ging zitten. Het idiote hiervan is dat ik niks tegen die mensen heb die er bij kwamen zitten, ik vondt het op dat moment gewoon nodig om voor die anderen aan de kant te gaan.

Anyway het is allemaal heel erg herkenbaar wat je schrijft Franciska en misschien dat dat een kleine troost is. Je bent niet helemaal alleen in deze gevoelens.

Ik heb ook op TS-NL al te horen gekregen dat het voor een aantal mensen toch wel herkenbaar is en het is inderdaad wel een troost te weten dat ik ook hierin niet alleen ben.

Groetjes,
Franciska.

P.S. Nu vergeet ik er helemaal bij te vertellen dat ik er best wel vertrouwen in heb dat het wel goed gaat komen en ik ooit nog wel eens verliefd zal worden.

hoi joanna en franciska

Eerlijk gezegd denk ik dat je niet van iemand kunt houden als je niet van jezelf houdt. En in het geval van transsexuelen is het zonder die behandeling niet mogelijk van je zelf te houden en dus ook niet van een ander.

ik ben het hier gedeeltelijk mee eens,ik ben zeker niet blij met mijn (mannelijke)lichaam of ik nu wel of niet van mijn eigen hou ,kan ik het weer wel grotendeels eens zijn vroeger als man zeg maar interesseerde mijn lichaam me zeker niet interesseerde me ook niet hoe ik er bijliep of lichaamverzorging beperkte ik tot een minimum,nu ik daadwerkelijk voormijnzelf er uit ben wat er met me is en ik op de juiste weg en mijn lichaam ook langzaam veranderd vind ik deze dingen wel steeds belangrijker,besef me nu dat het lichaam ook al is het maar een (verkeerd)omhulsel toch nodig heb,krijg ook steeds meer het gevoel van mijn lichaam ontwikkeld zich nu eindelijk zoals het eigenlijk in de puberteit al had moeten doen.
hoewel ik de srs nog niet heb gehad en lichamelijk nog steeds niet ben zoals het moet zijn dus,zit het in mijn hoofd er wel al zo uit al,en ik ben ook wel degelijk verliefd geworden en ben het nog steeds .

Zoals je gemerkt hebt kun je liefde niet afdwingen, het komt denk ik vanzelf wanneer je de juiste persoon tegen het lijf loopt. Dat hoop ik teminste.

dit is iets kan ik 100% mee eens zijn ,verliefd word je of je word het niet op iemand.
en of je nu op een man of vrouw verliefd word of wat wel voorkomt bij TS dat men voorheen op een vrouw verliefd werd en nu op een man of omgekeerd maakt naar mijn gevoel weinig uit verliefd is verliefd ongeacht het geslacht waarop men verliefd word lijkt mij persoonlijk.

groetjes joca

Hoi Joca,

en ik ben ook wel degelijk verliefd geworden en ben het nog steeds .

Ik geloof dat verliefdheid en houden van twee verschillende gevoelens zijn. je kunt derhalve wel verliefd worden en zijn ook wanneer je niet van jezelf houd.
Maar op een gegeven moment zal de verliefdheid veranderen in houden van. En dan lijkt het mij niet meer mogelijk om dit vol te houden wanneer je niet ook van jezelf kunt houden. Een andere vraag die hierdoor in mij opkomt is;
Kun je van een ander verwachten van jou te houden terwijl jezelf niet van jezelf kunt houden?

Als ik je goed begrijp kun jij dus ondanks dat je lichaam nog niet is zoals het zou moeten zijn toch van jezelf houden. Voor mij is het zo dat mijn lichaam en geest één moet zijn voor ik werkelijk volledig van mezelf kan houden. Op dit moment is er op beide gebieden nog werk te doen voor het zover is dat lichaam en geest één zijn.

Groetjes,
Franciska.

Joanne schreef:Eerlijk gezegd denk ik dat je niet van iemand kunt houden als je niet van jezelf houdt. En in het geval van transsexuelen is het zonder die behandeling niet mogelijk van je zelf te houden en dus ook niet van een ander..

Thats the point...kan ik me helemaal in vinden....Joanne....je kunt door naar start en ontvangt 40000 ouderwetse guldens....helaas oud geld maar ja een kniesoor die daar om zeurt


anouk
x

...

Hoi Anna,

je kan niks van een andere hier in verwachten,maar het gebeurt wel dat een andere kan absoluut van je houden kan door dat die persoon je respecteert, en de persoon neemt voor wie die is.

Verwachten is misschien wel het verkeerde woord. Waar ik het erg moeilijk mee heb is, dat ik eigelijk niet kan geloven dat een ander van mij zou kunnen houden, omdat ik niet echt van mezelf kan houden. Er is naar mijn mening nog teveel niet zoals het hoort aan mezelf.
De persoon die ik werelijk ben is nog niet helemaal bervrijd er zit nog een deel verborgen wat er in de loop van de tijd nog wel uit zal komen maar dit zou kunnen betekenen dat ik over bijvoorbeeld een half jaar. anders blijk te zijn dan nu, al zal mijn karakter natuurlijk wel altijd hetzelfde blijven, maar er zouden nog wel karakter trekken naar buiten kunnen komen die nu nog verborgen zijn.

Groetjes,
Franciska.

Tsja ik voel me soms een onooglijk typje en vind mezelf verre van mooi. Ik ben veel afgewezen in mijn leven en dat doet het beeld wat ik van me zelf niet echt goed. De behandeling van man naar vrouw heeft me veel goed gedaan en langzaam werk ik eraan dat ik mijzelf meer ga waarderen. Dat proces begon al op het moment dat ik mijn eerst geprekken bij de vu had. Dus wat dat betreft begrijp ik wat Joca schreef. Ik denk zelf alleen dat ik nog niet klaar ben om een relatie aan te gaan omdat ik gewoon nog teveel met mezelf bezig ben en te onzeker ben. Op een gegeven moment zal dat de relatie in de weg staan denk ik. Maar je weet nooit. Wie weet kom ik ineens iemand tegen waar het wel mee lukt. Uitzonderingen bevestigen inderdaad de regel.

Hoi Franciska,

Wat jij hier omschrijft zou een gedachte van mij kunnen zijn...
Ik weet even verder niets te antwoorden...
Ik moet eerst maar eens achter mijn eigen gevoel komen

Groetjes, Nataschja